Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην Εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πες το κι ανησύχησα! Είπα κι εγώ!
Είναι δυνατόν να μην τρέχει κάτι άλλο για να σκεπάσουμε κάτι άλλο; Αγώνες ταχύτητας κάνουν όλοι για να μην τους κατεβάσουν από το τρένο. Να μην κατεβούνε; Θα σας γελάσω. Βγήκε ο ένας, είπε, βγήκε ο άλλος, είπε, ξαναβγήκε ο πρώτος, τα ξανάπε!
Φταίνε οι κυβερνήσεις που δεν ακολουθούν σωστά το πρόγραμμα. Αυτοί φταίνε, όχι εμείς. Μια χαρά πρόγραμμα τους δώσαμε, όμορφα αμπαλαρισμένο, τους είπαμε το και το, τους το ξανάπαμε, μα τόσο βλάκες πια! Εμείς φταίμε που τα κάνανε σαλάτα και μας έφεραν τα πάνω κάτω;
Μαλώνουμε με όλο τον κόσμο για αυτούς τους ανεπρόκοπους που ακόμα στέκονται ζωντανοί στο δοκιμαστικό σωλήνα. Τι νομίζουν δηλαδή, δεν μπορούμε να τραβήξουμε το καλώδιο από την πρίζα και να τελειώνουμε μια και καλή με δαύτους;
Σιγά το κακό που θα πάθει η ευρωζώνη άμα θα βγουν οι Έλληνες από το ευρώ! Στον αγύριστο! Στα κομμάτια! Μας έχουν κάνει και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας!
Διότι ένα θέμα το έχουν! Μην τυχόν δούνε ότι κάτι πάει στραβά όσο αφορά στην επιβίωση τους στο πολιτικό σκηνικό. Μια αντράλα την παθαίνουν.  Αλλά ό,τι και να πεις ένα δίκιο το έχουν! Άμα δεν είσαι στον αφρό, ποιος ο λόγος ύπαρξης; Άμα δεν είσαι στην επιφάνεια να κορδώνεσαι έμπροσθεν των μικροφώνων, καλύτερα μάζεψέ τα και σε άλλη παραλία!
Άσχημα μαντάτα, από μια νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Bild για το αν παίρνει σωστές αποφάσεις η  Αγγέλα. Δυσαρεστημένοι οι Γερμανοί με την Καγκελάριο τους. Ένα 48% διαφωνεί με τις αποφάσεις της σχετικά με τη σωστή αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Γιατί τι νομίζετε; Αυτοί δεν χρωστάνε; Αλλά δεν φαίνεται τόσο. Δεν βγήκαν να το βροντοφωνάξουν. Τώρα, αυτό το πράγμα που όλοι χρωστάμε και κανείς δεν έχει περίσσευμα, δεν είναι κατανοητό.
Χώρια που ένα 44% πιστεύει ότι θα χάσει τις οικονομίες του. Οπότε τι κάνουμε; Δεν πρέπει να βγούμε στο μεϊντάνι και να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους;
Και ποιοι είναι οι πιο πρόχειροι;
Οι Έλληνες! Βαράτε, το λοιπόν!


Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Φωτιά και μπούρμπερη πάει να γίνει το πειραματικό εργαστήριο!
Έτσι τουλάχιστον δείχνει. Έτσι τουλάχιστον θέλουν να δείχνει. Τρέχοντας πάνε και έρχονται οι επιστήμονες μέσα σε ένα πανικό θέλοντας να επιβιώσουν (!) το πειραματόζωό τους. Διότι στην αίθουσα αναμονής βρίσκονται και άλλοι. Ενώ ξεκίνησαν σαν επισκέπτες ασθενών, κατέληξαν βαριά ασθενούντες μπροστά από την πόρτα της μονάδας εντατικής παρακολούθησης. Και αναμένουν.
Και ως συνήθως γίνεται, σε τέτοιες περιπτώσεις οι έχοντες και κατέχοντες βρίσκονται σε μια ακατάσχετη κινητοποίηση. Ένας αναβρασμός κοντεύει στο σημείο βρασμού και πάει να ξεχειλίσει το θέμα. Με τη βάρκα να έχει εξοκείλει, αναζητούνται λύσεις. Ήδη ο χρόνος έχει εξαντληθεί. Πόσο άλλο πια χρόνος να κερδηθεί; Η χρόνια αναμονή πάει να γίνει χρόνια ασθένεια. Αυτό ήθελαν να αποδειχτεί; Να γίνει χρόνια επιδημία; Μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφανθεί με πλήρη σαφήνεια. Και αυτό εξαρτάται από παράπλευρους παράγοντες.
Πόσα θα ειπωθούν τότε! Και θα πέσουμε από τα σύννεφα; Λίγο δύσκολο γιατί δεν θα είμαστε πάνω σε αυτά. Ήδη θα τα ατενίζουμε από κανένα βαθύ πηγάδι. Πόσο πιο βαθιά να πέσουμε;
Η …εμπειρία μας σε τέτοιου είδους καταστάσεις μας προειδοποιεί ότι το …ξεφώνισμα μεταξύ των επιστημόνων και των άμεσα ενδιαφερομένων υποκρύπτει την αδυναμία τους να συνεχίσουν; Έχασαν την μπάλα από τα χέρια; Απειλείται η δική τους περιοχή;
Βγαίνουν στην επιφάνεια φωνές που δηλώνουν ότι η θεραπευτική διαδικασία δεν έχει αποδώσει, δεν πρόκειται να αποδώσει διότι ο ασθενής δεν υπάκουσε στις ιατρικές εντολές. Και οι υπόλοιποι που αναμένουν σφόδρα έξωθι της θύρας; Η ίδια θεραπευτική αγωγή θα τους δοθεί; Οι παρενέργειες ήδη είναι γνωστές… Μήπως έτσι θα πάμε από το κακό στο χειρότερο;
Για να βγάλουμε συμπεράσματα, είναι λίγο νωρίς. Θα πρέπει να περάσει λίγο ο χρόνος, να μαζέψουμε όλες τις κατά καιρούς ιατρικές γνωματεύσεις, να τις μελετήσουμε, να τις συγκρίνουμε με τις κατά καιρούς δοθείσες ιατρικές θεραπείες και ιατρικές ανακοινώσεις περί της εκάστοτε κατάστασης του ασθενούς και να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τι είχαμε, τι χάσαμε!
Και όλα αυτά, αν μέχρι τότε έχει συνέλθει ο ασθενής. Διότι αν έχει αποβιώσει… Θα το καταλάβουμε όλοι μας…
Δεν θέλει και πολύ μυαλό! 

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Ακόμη και τώρα ζούμε μέσα σε ένα ψέμα!
Τελικά ποιο να πιστέψουμε; Τον έναν, τον άλλον, το καρότο, το μαστίγιο; Τι από όλα αυτά; Ένας αχταρμάς πληροφοριών κουδουνίζει πάνω από το κεφάλι μας και εξαντλεί τα ήδη εξαντλημένα.
Χαράς ευαγγέλια – τρόπος του λέγειν, δηλαδή – από τη μια, καταβύθιση στα τάρταρα από την άλλη. Ποιος ο σκοπός όλου αυτού του σκωτσέζικου ντους που μένει ανοιχτό όλη μέρα, κάθε μέρα; Ας ελπίσουμε ότι τον Αύγουστο θα κλείσει, ελπίζοντας ότι θα πάει διακοπές. Για να κάνουμε και λίγη οικονομία στο νερό. Μπορεί να έχουμε ηλιακούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει και κάτι. Γίνεται σπατάλη νερού. Φτάνει πια! Μουλιάσαμε.
Όλα αυτά τα περιχαρή και υδροχαρή δημοσιεύματα που βλέπουν το φως της ημέρας σίγουρα αποσκοπούν σε κάτι. Διότι, βάζοντάς τα κάτω θα δεις ότι όλα έχουν το σκοπό τους. Και βλέπεις ότι όλα γίνονται βάσει σχεδίου.
Βγήκαν στους δρόμους πάλι και αλωνίζουν διαφόρων ειδών …παπαγαλάκια και λένε, και υπόσχονται, και εκμυστηρεύονται και προφητεύουν και τελειωμό δεν έχουν. Για να βγουν την επόμενη μέρα οι άλλοι για να διαψεύσουν. Και να συνεχίσουν οι προηγούμενοι αναλύοντας τα των επομένων, βγάζοντας …αποφθέγματα. Αλλά εν τω μεταξύ ο αχταρμάς έλαβε χώρα και από εδώ παν κι οι άλλοι. Κάποιος και κάποιοι σίγουρα έχουν το κέρδος τους. Και απολαμβάνουν.
Και σίγουρα εμείς έχουμε το χάσιμο. Και το …απολαμβάνουμε! Και δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε. Διότι όσο φυλαχτήκαμε, φυλαχτήκαμε. Τώρα όλα είναι ελεύθερα κι ωραία. Πόσο να προλάβουμε να χαρούμε την επίσκεψη του Κλίντον που μας …έφερε δολάρια; Πήραμε μια ανάσα αλλά δεν την χαρήκαμε. Ποιος το θυμάται τώρα πια; Άλλα βγήκαν στην επιφάνεια και μας κατατρέχουν. Τα γεγονότα είναι τόσο γρήγορα που δεν τα προλαβαίνεις. Και δεν ξέρεις αν είναι γεγονότα πραγματικά ή επίπλαστα. Μέχρι να βγάλεις άκρη εμφανίζονται άλλα και σε παίρνει ο κατήφορος. Μέχρι να ζαλιστείς και να τα παρατήσεις και να αφεθείς στο έλεός τους.
Αυτό δε θέλουν; 

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


Ξεχάστε ό,τι ξέρατε για τα αβγά!
Ερευνητές ανακαλύπτουν ότι τα αβγά έχουν βελτιωθεί. Λιγότερα λιπαρά, λιγότερες θερμίδες, χαμηλότερη χοληστερόλη! Ξεχάστε τα αβγά του παρελθόντος. Ανήκουν στο …παρελθόν! Πώς τα φέρνει έτσι η ζωή και η έρευνα!
Να δείτε ότι μετά από είκοσι χρόνια και οι ερευνητές της Ιστορίας και της οικονομίας θα κάνουν μια πλήρη στροφή και θα αναφωνήσουν θάλαττα, θάλαττα! Και θα ανακαλύψουν την …Αμερική!
Τότε θα  μελετούν με διαφορετικά στοιχεία τη σημερινή κατάσταση διότι τότε ένα παρελθόν θα είναι πολύ ακίνδυνο και ό,τι πεις για αυτό δεν θα παρεξηγηθείς, ούτε θα σε …κόψουν αυγολέμονο! Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αποφαίνονται και οι μελλοντικοί πολίτες θα ψιθυρίζουν τς, τς, τς! Πως περνούσαν οι πρόγονοί μας! Και ίσως αρκετοί σκεφτούν, καλά να πάθουν, ας πρόσεχαν!
Θα βγει στην επιφάνεια ό,τι ζουμερό και εύφλεκτο δεν μπορεί να κυκλοφορήσει σήμερα! Τότε όμως θα είναι ακίνδυνο, πίσω από μια γυάλινη προθήκη ενός μουσειακού ραφιού. Και θα γίνονται ανώδυνες αναλύσεις επί αναλύσεων. Για εμπέδωση και παραδειγματισμό στις μελλοντικές γενιές! Θεός φυλάξοι!
Τι ρόλο παίζουν οι καθημερινές αποκαλύψεις περί κρατικών και ιδιωτικών οικονομικών ατασθαλιών είναι άγνωστο σε αυτές τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Σε μια πρώτη ανάγνωση είναι φυσικά ό,τι  το καλύτερο. Σε μια δεύτερη ανακαλύπτεις ότι υπάρχει, επιτέλους, ένας ελεγκτικός μηχανισμός. Σε μια τρίτη ανάγνωση αναρωτιέσαι πώς ξεφύτρωσε από το πουθενά και ξαφνικά αυτός ο μηχανισμός. Πού τον είχαν κρυμμένο τόσα χρόνια; Σε διακοπές …άνευ αποδοχών;  Και σε μια τέταρτη ανάγνωση πέφτεις ανάσκελα ψάχνοντας τα υπογλώσσιά σου. Διότι δεν μπορεί, σκέφτεσαι, θα μου συμβούν κι άλλα. Φαίνεται μακρύ το μονοπάτι και σκοτεινό!
Σε μια κρίση βγαίνουν πολλά στη φόρα. Όλα τα άπλυτα στο μπουγαδόσχοινο, στην κοινή θέα. Και ανακαλύπτεις, ξαφνικά, ότι όλο αυτό το νεοελληνικό θαύμα είχε σαθρά θεμέλια. Και σε πιάνει ένας ίλιγγος ετεροχρονισμένος.
Με μια μόνιμη απορία αν όλο αυτό το τουρλουμπούκι μπορεί να διαχειριστεί και να ξανατοποθετηθεί σε φυσιολογικά πλαίσια.
Διαφορετικά μας περιμένουν στη γωνία αβγά νεωτέρας εσοδείας. Και θα είναι κρίμα!
Γιατί να χάσουμε τόσες ομελέτες;

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πρέπει  να είμαστε πανευτυχείς! Έχουμε τον χαμηλότερο πληθωρισμό!
Πάντα τέτοια. Πρωτιές σε όλα. Στον πληθωρισμό, τη διαφθορά, την πεσμένη ψυχολογία, τις πεσμένες κρατήσεις στα ξενοδοχεία, τις ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων στα χρέη μας δεξιά και αριστερά. Από ό,τι αντιληφθήκατε είμαστε μια χώρα που ελίσσεται σε ένα πεδίο όπου κυριαρχούν οι πρωτιές!
- Και δε μου λες! Τι είναι αυτός ο πληθωρισμός και χαμηλώνει έτσι στα καλά καθούμενα αναρωτήθηκε η θειά μας η Αμερσούδα που κατασκήνωσε στο σπίτι μας λόγω καύσωνα.
- Πληθωρισμός είναι όταν ακριβαίνουν οι τιμές στα προϊόντα και στις υπηρεσίες. Όταν γίνονται πιο ακριβά για να σου δώσω να καταλάβεις.
- Και γιατί να γίνονται πιο ακριβά δηλαδή; Για  δώσε μου να καταλάβω!
- Τώρα μπαίνουμε σε άλλα χωράφια. Τώρα ρωτάς άλλο πράγμα. Είχες μια απορία, στην έλυσα. Δεν είμαστε για περισσότερα γιατί κάνει και ζέστη και δεν είναι για βαθυστόχαστες συζητήσεις. Κατάλαβες;
-Όχι, δεν κατάλαβα, αυτό που κατάλαβα είναι ότι αυτοί που έβγαλαν αυτά για χαμηλό και ψηλό πληθωρισμό είναι να τους στείλεις στο σπίτι τους. Πολύ μυαλό θέλει να το καταλάβει κανείς; Αυτούς περιμέναμε για να μας το πούνε;
- Καλά, βρε θειά, η Eurostat τα ανακοίνωσε και έκανε και συγκρίσεις με τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλού δηλαδή ο πληθωρισμός ήτα μεγαλύτερος. Εδώ σε μας δεν ακρίβυναν τα πράγματα.
- Για δες αν έρχομαι! Κουνιέται φύλλο έξω; Βλέπεις πολύ κόσμο με σακούλες γεμάτες να κυκλοφορεί στους δρόμους; Α, ρε περασμένα μεγαλεία! Θυμάμαι κάποτε που όλη μέρα ήμασταν στους δρόμους. Να ψώνια, από εδώ, να ψώνια από εκεί. Χρυσές εποχές! Είπε και τράβηξε μια δυνατή ρουφηξιά από το τσιγάρο της!
- Ενώ τώρα, συνέχισε, μύγες παντού! Πώς να ανέβει ο πληθωρισμός, βρε χαϊβάνια! Πολύ μυαλό θέλει; Ααα, τζάμπα τους πληρώνουν αυτούς που τα βγάζουν αυτά! Ποιο πληθωρισμό και κουραφέξαλα μου τσαμπουνάν; Κάτω από το μηδέν είναι.
Ε, ρε Αφεντούλης που σας χρειάζεται!  

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Και γιατί να μην καμαρώνουμε; Δικά μας παιδιά δεν είναι;
Γιατί να μην τονώσουμε λίγο το ηθικό μας στις αποφράδες μέρες που ζούμε και μας καταδυναστεύει η μιζέρια; Να αισθανθούμε κάπως διαφορετικά και να πιστέψουμε ότι ναι, μπορούμε να ξεφύγουμε.
Αίσθημα αισιοδοξίας μας έδωσε η Ορχήστρα Νέων και η Χορωδία Δίου το περασμένο Σάββατο που συμμετείχαν στην γνωστή εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου “Στην υγειά μας”. Η Ορχήστρα Δίου αποτελούμενη κυρίως από μαθητές και η Χορωδία ενηλίκων έδωσε πάλι ένα ηχηρό παρών στα πολιτιστικά δρώμενα του Νομού μας. Και έδωσε το στίγμα της στο Πανελλήνιο.  Ύψωσε το ανάστημα της και βροντοφώναξε. Και σίγουρα οι νότες τους σκαρφάλωσαν στις πλαγιές του Ολύμπου και έφτασαν μέχρι την κορυφή! Εδώ είμαστε. Μπορούμε, αρκεί να το πιστεύουμε και να το θέλουμε.
Απέδειξαν ότι όταν υπάρχει μεράκι και άνθρωποι με οράματα μπορούν τα βήματά μας να προχωρήσουν. Και με τον πολιτισμό μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Να αποδείξουμε και στους εαυτούς μας και σε οποιονδήποτε άμεσα και έμμεσα ενδιαφερόμενο ότι η ελληνική ψυχή δεν μπορεί να σταματά να χαμογελάει.
Πρέπει το λιγότερο να είμαστε περήφανοι που απολαύσαμε την Ορχήστρα και τη Χορωδία Δίου προχτές στην τηλεόραση. Να είμαστε περήφανοι που υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τον πολιτισμό και επενδύουν σε αυτόν. Για να μπορέσει να αλλάξει ο τόπος τους, ο τόπος μας.
Θα ήταν έλλειψη να μην αναφέρουμε ότι στην εκπομπή παρευρέθηκαν ο Μίμης Πλέσσας και ο Χρίστος Νικολόπουλος οι οποίοι συνόδευσαν την ορχήστρα με το Γεράσιμο Ανδρεάτο, τη Μελίνα Ασλανίδου, τον Αλέξη Ηλιάδη, τη Φιλιώ Σέρβου και τη Μαρία Φωτοπούλου.  Την παρέα συμπλήρωσε και ο Αλέξης Κωστάλας, θερμός υποστηρικτής της Πιερικής γης. Η Έφη Μαυροπούλου, εκ Κατερίνης ορμώμενη και μόνιμος κάτοικος του κλεινού άστεως, γνωστή για την ένθερμη ενασχόλησή της με τη λογοτεχνία και το θέατρο.
Και να ευχαριστήσουμε το μαέστρο Νίκο Πατρή και το Γρηγόρη Παπαχρήστο ακλόνητο υποστηρικτή του πολιτισμού στον τόπο μας.
Σας ευχαριστούμε.
Μας συγκινήσατε!

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Αααα! Θα σας μαλώσω!
Είπαμε να σας ακούσουμε, διότι αν δεν σας ακούγαμε θα πηγαίναμε από το κακό στο χειρότερο. Δηλαδή, τι ποιο χειρότερο από αυτά που βλέπουμε και από αυτά που δεν βλέπουμε και θα δούμε στο μέλλον; Όλα κι όλα δηλαδή. Είμαστε πειθήνιοι μαθητές αλλά και η υπομονή έχει τα όρια της.
Τι είναι αυτά που λέτε δηλαδή;  Όχι σε μας αλλά στους άλλους. Σε μας λέτε άλλα, τώρα. Μέχρι να δούμε το φως. Τι είναι αυτά που λέτε στους Ιρλανδούς; Τα κάνατε όλα σωστά αλλά η μαγιά δεν έπιασε και το γλυκό ξεφούσκωσε; Τι είναι αυτά που λέτε στα παιδιά; Σωστά ακολουθήσατε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων αλλά ανάπτυξη δύσκολα θα δείτε σύντομα. Θα περιμένετε. Τι να περιμένουν δηλαδή; Καινούριες μεταρρυθμίσεις;
Πάντως, και να μένει αυτό μεταξύ μας, ένα αλαλούμ γίνεται στας Ευρώπας. Και έχουμε να χαλαλίζουμε και τη φαιά ουσία μας με αυτά που γίνονται στην ενδοχώρα. Ο καθείς και η μοίρα του.
Δηλαδή αφού διαβούμε το πέρασμα με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και καταλήξουμε ρακένδυτοι, άνυδροι και αλλήθωροι, θα μας πουν και εμάς, καλά τα πήγατε αλλά …αναμείνατε στο ακουστικό σας! Εμ τι καταλάβαμε τότε; Μια ζωή πειραματόζωα θα είμαστε;
Εντάξει, το κατάπιαμε άνευ ύδατος το ότι εμείς φταίμε για όλο αυτό το αλαλούμ, όλο αυτό το ταρατατζούμ που γίνεται από τη μια άκρη στην άλλη του νότιου ευρωπαϊκού καταυλισμού αλλά να πάνε χαμένες τόσες θυσίες, τόσες αυτοκτονίες, τόσα χαμένα όνειρα;
Και από την άλλη, φυτρώνουν σα δηλητηριώδη μανιτάρια τα μαντάτα των μετεκλογικών φορολογικών δηλώσεων για να δυναμώσουν την πεποίθηση ότι πλέον ήμασταν νεόπλουτοι με τάσεις νεοπτωχισμού.
Διότι αν νομίζει ο άλλος ότι είσαι νεόπλουτος ενώ είσαι σίγουρος ότι είσαι νεόπτωχος τι θα απογίνεις; Τελείως πτωχός έως ρακοσυλλέκτης. Διότι όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Έτσι ξέραμε. Τώρα ισχύει το αντίθετο. Όσα ξέρει ο κόσμος όλος δεν τα ξέρει ο …νοικοκύρης!
Που καταντήσαμε!
Ως και οι παροιμίες έχασαν το νόημά τους! 

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Επιτέλους, μπορούμε να φύγουμε ήσυχοι για διακοπές.
Να σκύψουμε πάνω στα φυλλάδια αγαπημένων προορισμών, να ξεφυλλίσουμε μετά μανίας τα πάσης φύσεως τουριστικά έντυπα, να ξεδιπλώσουμε μετά μανίας τους χάρτες και να πλοηγηθούμε σε θαλάσσιες διαδρομές.
Διότι διακοπές ίσον θάλασσα, νησιά, βουτιές, αχαλίνωτα ξενύχτια και ονειρικά οδοιπορικά σε ανεξερεύνητες ολονύχτιες κραιπάλες μέχρι το πρώτο φως του ήλιου. Αγκαλιά με το γάργαρο αεράκι του Αιγαίου. Το ανεξάντλητο κύμα που κρυφογελάει ξέγνοιαστα, πελαγοδρομώντας μια στο Ιόνιο και μια στο Αιγαίο.
Ήσυχοι μπορούμε να φύγουμε για διακοπές αφού πλέον λύσαμε ένα από τα προβλήματά μας. Το πετρέλαιο δεν θα είναι τόσο ακριβό όλο ανακοινώθηκε. Ευτυχώς! Θα είναι δέκα λεπτά λιγότερο. Τι άλλο πια να ζητήσουμε; Με αυτά τα δέκα λεπτά εξοικονομήσαμε τις διακοπές μας. Λίγο το έχεις; Εκεί που δεν ξέραμε τι να κάνουμε και είχαμε βυθιστεί στην απογοήτευση, νάσου από το πουθενά η εξοικονόμηση των εξόδων μας για τις διακοπές. Βουρ, λοιπόν και φύγαμε!
Γιατί άγχεστε; Αφού ακόμη και αυτά τα εκκαθαριστικά θα είναι πλέον παιχνιδάκι. Ξεχάστε τις τρεις και τις έξι δόσεις. Θα γίνουν είκοσι τέσσερις, μη σου πω και εξήντα. Άρα γιατί τόσο άγχος και αλληλοσπαραγμός; Θα μου πεις, ακόμη δεν έχουμε ξοφλήσει τις δόσεις των ρυθμίσεων παρελθόντων χρήσεων. Ε, και; Πάμε για άλλα. Θα προσθέσουμε και τις δόσεις τρέχουσα χρήσης. Τώρα πια έχουμε πάρει το κολάι και ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον!
Διότι τι είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα; Μια συλλογή ρυθμίσεων προς αποπληρωμή των δόσεων τους. Εξελίχτηκε ο  κόσμος. Θα μείνουμε πίσω; Ακόμη με συλλογές γραμματοσήμων θα ασχολούμαστε; Πάνε αυτά. Τέρμα. Η τεχνολογία προχώρησε.
Γι αυτό λοιπόν, αφού δέσαμε το γάιδαρο μας ότι θα θερμανθούμε οικονομικότερα, ότι θα ρυθμίσουμε οσονούπω και το θέμα των ρυθμίσεων, τι άλλο μας απομένει;
Να ξεφαντώσουμε! Διότι το παν είναι η οργάνωση. Αυτό λέει η σύγχρονη …επιχειρηματολογία! Χωρίς οργάνωση από μηδέν ίσον μηδέν!
Για να μπορέσουμε πια να κοιμηθούμε ήρεμα.
Αυτά!




Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Το "Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της..." στα αγαπημένα βιβλία των αναγνωστών του περιοδικού CITY.

200 αγαπημένα βιβλία για να διαβάσετε το καλοκαίρι


είναι οι προτάσεις των αναγνωστών του CITY



( Δημοσίευση από το περιοδικό CITY )
...Είναι απαλλαγμένη από επαγγελματικές αγκυλώσεις, από δημοσιοσχετίστικες οφειλές και από κάθε ιδέα προώθησης για να πουληθούν κάποιοι τίτλοι. Ίσως και για αυτό έχει βαρύνουσα σημασία, γιατί είναι τα αγαπημένα. Μας τα προτείνατε εσείς!!! 8.324 τίτλους... Από αυτούς 2.129 ήταν διαφορετικοί. Αν και είχαμε πει ότι θα δημοσιεύαμε τους 100 τελικά μπήκαμε στον πειρασμό να γίνουν 200 καθώς υπήρχαν αρκετές ισοβαθμίες. Όσα βιβλία μπήκανε στη λίστα έχουν ψηφιστεί τουλάχιστον από 10 αναγνώστες. Η σειρά που τα δημοσιεύουμε είναι αλφαβητική κατά τίτλο. Τα σχόλια που ακολουθούν κάθε βιβλίο είναι δικά σας... 

Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Το συγγραφικό στυλ του συγγραφέα καθηλώνει τον αναγνώστη με ένα μαγευτικό τρόπο που τον ταξιδεύει και τον συναρπάζει. 
( Το σχόλιο αναγνώστη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό CITY )

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Ήταν διαφορετικά τα πράγματα.
Τελείως διαφορετικά. Η μόνη και κύρια ομοιότητα ότι και τότε το σκονισμένο βλέμμα μας ατένιζε με προσήλωση τους ίδιους σωτήρες. Αλλά, τότε, δεν είχε και πολλά να τους ζητήσει. Το κέντρο στέναζε όπως και τώρα και η ύπαιθρος προσπαθούσε να επιβιώσει σκαλίζοντας μερικά μέτρα γης. Για να θρέψει τη φαμίλια της.
Και τα κατάφερνε. Κάτω από το χαμηλό φως της γκαζόλαμπας, που καρτερικά περίμενε να ξαναγεμίσει. Ό, τι προλάβει κανείς στο φως της ημέρας. Στάχτες, κάρβουνα, χώμα και ένα χαμόγελο που πάντα κουβαλούσε η χώρα καθώς το δειλινό αποκαμωμένο ζητούσε την ηρεμία του.
Κανείς δεν ήξερε πώς ζούσε κάποιος άλλος μακρινός σε μια άλλη χώρα. Η πληροφόρηση ήταν μαγικά ανύπαρκτη. Έφτανε μέχρι τα συμβάντα της γειτονιάς και ίσως περισσότερο σε μερικές σελίδες μιας ασπρόμαυρης εφημερίδας. Αυτό που αποζητούσε ο καθένας ήταν μια καλύτερη ζωή. Και ο χρόνος περνούσε σκορπίζοντας ελπίδες, χαμόγελα και όνειρα. Ήταν τόσο λίγα αυτά που ξεφύτρωναν στις καρδιές των ανθρώπων. Τότε…
Πόσα χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη οικονομική κρίση στην Ελλάδα! Στο μεσοπόλεμο τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Τότε η ανέχεια άπλωνε τα βήματά της μέσα σε ένα χρόνο που η χώρα προσπαθούσε να βρει τα χνάρια της. Και τους ανίδεους πολίτες της να συμφιλιωθούν με τους πρόσφυγές της. Και μετά τον πόλεμο, ένας άλλος πόλεμος και μετά μια άλλη κρίση, μια άλλη πείνα. Με τους πολίτες της να αγναντεύουν και τότε τη φτώχια τους. Πόσο φτωχός να γίνει ένας φτωχός!
Και μετά ακολούθησε ένα μονοπάτι που κοροϊδευτικά μας έδειχνε το φως ότι κάπου αλλού, εδώ, είναι καλύτερα. Και το ακολουθήσαμε. Και τρέξαμε, μας έτρεξαν και βρήκαμε πλούσια τα ελέη. Και ξαφνικά γίναμε πλούσιοι, ολόθερμα οπαδοί μιας πληθωρικής οικονομίας που ξεγέλασε το μάτι μας. Ένα αναστημένο όνειρο δεκαετιών.
Αλλά τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Εξαντλήσαμε το νεοπλουτισμό μας και οδεύουμε στο μονοπάτι με τους νεόπτωχους. Επιστροφή στις ρίζες. Στην εξαθλίωση, στη μιζέρια, στον αφανισμό. Τώρα, όμως, το σοκ είναι εξαντλητικό. Και ευτράπελα αγωνιώδες. Με μια σκονισμένη ματιά καρφωμένη στην ανεξιχνίαστη σκοτεινή γωνιά του δρόμου.
Καλό μας ξημέρωμα!

Λέσχη Ανάγνωσης Συλλόγου Καθηγητών 4ου Γυμνασίου Κατερίνης



Στην πρώτη συγκέντρωση της Λέσχης Ανάγνωσης του Συλλόγου καθηγητών του 4ου Γυμνασίου Κατερίνης παρουσιάστηκε το μυθιστόρημα του Βασίλη Μόσχη «Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της…». Τα μέλη του Συλλόγου, μετά την ανάγνωση του βιβλίου, κάλεσαν τον συγγραφέα Βασίλη Μόσχη και έγινε μια λεπτομερής παρουσίαση του βιβλίου. Ακολούθησαν  ερωτήσεις και συζήτηση για το θέμα του βιβλίου, και την έρευνα που προηγήθηκε. Τα μέλη του Συλλόγου εκφράστηκαν κολακευτικά για το βιβλίο και για το ταξίδι που τους χάρισε. Στην φωτογραφία, στιγμιότυπο από την εκδήλωση, ο συγγραφέας, η Διευθύντρια του 4ου Γυμνασίου Κατερίνης Κατερίνα Πιτσάβα - Διαμαντίδου και η φιλόλογος Σοφία Χατζηγεωργίου - Παπαϊωάννου

Δημοσιεύτηκε 10/07/2012
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Ήρθε τρέχοντας κάτω από το δυνατό ήλιο. Ο ιδρώτας σχημάτιζε ρυάκια στο κατακόκκινο πρόσωπό της. Φαινόταν αλαφιασμένη. Φως φανάρι, ήταν εκτός εαυτού! Η θειά μας η Αμερσούδα εμφανίστηκε και πάλι!
- Πρόκειται να τρελαθούμε τελείως! Να πάρουμε τα βουνά, τα άγρια λαγκάδια και να αρχίζουμε να φωνάζουμε. Να μας ακούσουν μόνο τα τσακάλια. Διότι αν αρχίσουμε να φωνάζουμε μέσα στην πόλη θα μας περάσουν για τρελούς. Απαιτώ να μάθω τώρα τι ακριβώς συμβαίνει. Διότι εδώ και καιρό είμαι στημένη μπροστά στην τηλεόραση για να δω τι γίνεται και ακόμη δεν σκαμπάζω γρυ! Κάποιος επιτέλους πρέπει να με βγάλει από την άγνοιά μου. Να μάθω, να ξέρω τι ακριβώς γίνεται.
Είναι η τρόικα που αποφασίζει όλα αυτά ή εμείς δίνουμε οδηγίες; Σου λέει, κόψε εκείνο, κόψε το άλλο ή απλώς σου λέει θέλω να ξέρω από πού θα τα βγάλεις; Ποιος αποφασίζει από πού θα κόψουμε; Εμείς ή οι  άλλοι; Απλώς τους ενδιαφέρει να μαζευτούν τα ασυμμάζευτα ή και από πού θα μαζευτούν;
Διότι μέχρι στιγμής το μάζεμα των ασυμμάζευτων γίνεται από το …δίσκο της εκκλησίας. Ελεήστε τον αόμματο και το φτωχό. Θα μου πεις φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι, αλλά δεν είναι δουλειά αυτή. Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Και να κάτι πορτοκάλια, μετά συγχωρήσεως!
Διότι εγώ ως μέση ελληνίδα, δήλωσε όλο νόημα η θειά μας η Αμερσούδα, πόσα μπορώ να προσφέρω; Από πού να κόψω; Τι να πουλήσω; Τόσα χρόνια τα μάζευα για να φτιάξω ένα σπίτι της προκοπής. Και τι να κάνω τώρα; Να τα βγάλω για ξεπούλημα στο Μοναστηράκι; Οποία κατάπτυστη ενέργεια!  Οποία άθλια πτώση ενός ηρωικού παρελθόντος!
Πόσες πια μέσες ελληνίδες υπάρχουν στην ψωροκώσταινα; Απέμεινε καμία; Από τους φίλους και γνωστούς και γείτονες  μου, άλλοι έφυγαν στα κάτεργα της μετανάστευσης, άλλοι προσπαθούν να επιβιώσουν με τους μπαξέδες τους, άλλοι παραμένουν ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει.
Διότι δεν μπορεί.
Κάποιος, κάτι, όλοι μαζί! 

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Δεν γνωρίζουμε που βρισκόμαστε!
Δεν μπορεί όλο αυτό το πικρό γαϊτανάκι που λυσσομανά στην Ευρώπη να είναι ελληνικής κατασκευής. Δεν μπορεί όλη αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση να είναι γέννημα θρέμμα ελληνικό. Όλο αυτό το ξέφρενο παραλήρημα να είναι ελληνικής καταγωγής. Είναι αδιανόητο.
Ένας διαρκής πυροβολισμός δεν αντέχεται να αντιλαλεί από άκρου σε άκρον. Και ο καθείς να προσπαθεί να καλυφθεί όπως μπορεί, ατάκτως και ετεροχρονισμένα ανησυχών! Η κρίση είναι ευρωπαϊκή, είναι εισαγόμενη, είναι τοπικής προελεύσεως, τρομοκρατικής παραγωγής, πολυτελούς κατασκευής και συνεχώς ασθμαίνουσα. Τι από όλα αυτά; Και συνεχίζει να φυτρώνει σε κάθε πλέον χορταριασμένη γωνία της ελληνικής επικράτειας.
Χαμένοι στο διάστημα και ευρισκόμενοι υπό την επήρεια ενός δαιμονισμένου ναρκωτικού αγγίζουμε μια μέρα που ξαφνικά φυγαδεύεται και ξαναγεννιέται μετά από πολλές μέρες. Προλαβαίνεις να γεννήσεις τις δικές σου απορίες; Να τις απαντήσεις; Να ψηλαφίσεις τι είναι αυτό που σε σπρώχνει στην απώλεια του χρόνου σου; Μια ευθεία γραμμή που ισοπεδώνει την αισιοδοξία σου και σε οδηγεί στον ευτελισμό των ονείρων σου.
Βυθιστήκαμε σε μια λαμπυρίζουσα κατάσταση και γίναμε ξαφνικά οι κάτοικοι μιας εύφορης κοιλάδας. Ρουφήξαμε το οξυγόνο της, καταναλώσαμε τα χρώματα της, τεμαχίσαμε τα χώματα της και τώρα απομείναμε άθλιοι θεατές ενός άνυδρου τοπίου που δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα, να θρέψει τίποτα.
Ακολουθούμε τις ευχές, το έλεος των γειτόνων, την μεγαλοθυμία του Θεού μας. Πάντα σκυμμένοι στην πλούσια Ιστορία μας, στην μαγεία ενός γεμάτου παρελθόντος, στην αποζήτηση ενός ξέφρενου ονείρου. Και βυθιστήκαμε στο τέλμα μας.
Τώρα, ρακένδυτοι και ανήσυχοι περιφέρουμε την άγνοιά μας και την ένδειά μας στα χαρούμενα σκλαβοπάζαρα της Δύσης και της Ανατολής. Κανείς δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά και τη λύπη του για την πτώση της Δυναστείας. Μιας δυναστείας που αργοπεθαίνει και απεγνωσμένα ζητά κάποιες ελάχιστες σταγόνες δροσιάς στα ξεραμένα χείλη.
Ο δρόμος μας απελπιστικά χορτάτος από έντρομες κινήσεις μιας τυφλής καθοδήγησης. Κανείς δεν ξυπνά από το λήθαργό του. Να δώσει ώθηση σε αυτό που ακολουθεί τα χνάρια ενός βαθύ και στιγματισμένου ύπνου.
Να διώξει την παραζάλη του και να αφυπνίσει το πρώτο του βήμα.
Για να ακολουθήσουν κι άλλα.
Στιβαρά βήματα.

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πιστεύω να το προσέξατε!
Όσα δανεικά μπαίνουν μέσα στη χώρα, άλλα τόσα και περισσότερα βγαίνουν από τις τσέπες του πληβειακού πληθυσμού. Τα δάνεια συνεχίζονται, διότι χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ζήσουμε. Μέχρι πότε, όμως;  Εμείς πληρώνουμε, προσπαθούμε να πληρώνουμε αλλά και λίγο κράτει διότι οι απαιτήσεις έχουν και ένα όριο. Δεν προλαβαίνουμε, διότι για να δώσεις, πρέπει πρώτα να πάρεις. Έχει πάθει κάτι και …η κοπτομηχανή μας, και εδώ και καιρό σταμάτησε να παράγει… Μέχρι να έρθει ο τεχνικός να την επισκευάσει, δυστυχώς δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην αυξημένη ζήτηση. Για αυτό θερμά παρακαλούμε τους εξαίρετους και φίλτατους πελάτες μας να κάνουν λίγο υπομονή…
Διότι με πόσα να γεμίσεις αυτή τη ρημαδοτσέπη και να πάρεις αμπάριζα τους δρόμους και τα στενά; Διότι λεφτά υπάρχουν. Οι τσέπες είναι μικρές και δεν χωρούν πολλά. Οπότε λίγα θα δώσεις εδώ, λίγα θα δώσεις παραπέρα, και σε άλλους θα φτάσεις με άδεια τσέπη και ούτε καν θα τολμήσεις να ανοίξεις την πόρτα. Πώς να τους ευχαριστήσεις όλους; Και επιστρέφεις άπρακτος στη βάση σου. Ες αύριον τα σπουδαία! Και ελπίζεις ότι αύριο κάτι θα αλλάξει!
Αλλά πώς να ελπίζεις, όταν έχεις πλέον εμπεδώσει ότι είσαι σφηνωμένος στη γωνία και αδυνατείς να βρεις δρόμο, έστω μονοπάτι, διαφυγής; Διότι δεν βλέπεις μόνο τα εσωτερικά δρώμενα. Αφουγκράζεσαι και το τι γίνεται έξω για τη χώρα σου, ρίχνεις μια αναδρομή στο παρελθόν και λες ότι η Ιστορία ποτέ δεν ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Λάθη, λάθη και παραλείψεις που αν δεν γινόντουσαν, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Δεν είναι, όμως.
Το λογιστικό παιχνίδι ήταν και είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τα δικά μας. Και τρέξαμε και το αγοράσαμε το κοστούμι. Και το φορέσαμε. Και καμαρώναμε… Χωρίς να αντιληφθούμε ότι το πηγάδι μας ρουφούσε όλο και πιο βαθιά…
Πότε επιτέλους θα βάλουμε μυαλό; Όλοι μας…
Και στην καθημερινότητά μας.


Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Δεν πρέπει να είναι καλά!
Σίγουρα κάτι νιώθει, ένα αναπάντεχο μούδιασμα στα χείλη, ενοχλητικές ημικρανίες που άρχισαν να την ταλαιπωρούν, ένα ανεπαίσθητο, έστω, πετάρισμα πεταλούδων στο στομάχι. Είναι η αρχή του τέλους;
Όταν δεν μπορείς να δείξεις απειλητικά τα δόντια σου παντού, εκτονώνεσαι τουλάχιστον με την έκθεσή τους σε πιο αδύναμους χαρακτήρες. Εκεί που ακόμη πιάνει η μπογιά σου. Και γίνεσαι επιθετικότερος. Διότι πρέπει να δείξεις ότι υπάρχεις, ότι διατηρείς την αυτοκρατορία σου και τη δύναμή σου.
Ένα πληγωμένο αγρίμι είναι ακόμη πιο επικίνδυνο στα παιχνίδια χαριεντισμού από πριν, όταν θριαμβολογούσε υγιέστατο. Τώρα δεν είναι μόνο ο πόνος της πληγής που νιώθει αλλά και η αγωνία του για ένα τελειωτικό χτύπημα για να δείξει ότι είναι εδώ και είναι καλά!
Ναι μεν, αλλά! Συνεχίζουμε να είμαστε μια διαφορετική, ειδική περίπτωση. Οι …μεγαλοκαρχαρίες πέτυχαν να στήσουν προς το παρόν την Αγγέλα στον τοίχο. Και κατάφεραν να μην εμπλακούν οι χώρες τους στα προβλήματα των τραπεζών τους. Και να μην αυξάνουν το χρέος τους. Διότι σου λέει, οι τράπεζες έχουνε το πρόβλημα. Δεν τον έχουμε εμείς και κατ’ επέκταση ο λαός. Διότι εκεί θα πέσουν τα βάρη. Είχαν και το πείραμα της Ελλάδας μπροστά τους, και σου λέει, ή τώρα ή ποτέ! Δεν είναι δυνατόν να τραβήξουμε αυτά που περνούν οι Έλληνες.
Τώρα κατάλαβε ο κοσμάκης ότι η αύξηση του χρέους, εκτός των άλλων, ήταν και τα δάνεια που έπαιρνε η χώρα για τις τράπεζες. Στην ουσία, άλλος δανείζεται, άλλος χρεώνεται. Ένα όμορφο λογιστικό παιχνίδι. Και τρέχουμε εμείς τώρα και δεν φτάνουμε. Έχοντας φτάσει στο όριο της παράκρουσης. Πού να τα βρούμε τόσα λεφτά; Και έρχονται κι άλλα. Καλώς να έρθουν, αλλά πώς θα λάβεις από αυτούς που δεν έχουν; Με το δώσε δώσε μόνο, δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να υπάρχει και το πάρε πάρε!
Καλοστημένο το παιχνίδι, αποδείχτηκε, και ακόμη συνεχίζει.
Διότι ο φόβος φυλάει τα έρμα!
Και ο Θεός, πλέον, εμάς!