Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πρέπει κατεπειγόντως να μάθω γαλλικά!
- Γιατί;
- Γιατί όχι; Εδώ κοτζάμ πρόεδρος μας έκανε τη τιμή και ήρθε, δεν πρέπει και εμείς να τον τιμήσουμε; Να μάθουμε καμιά γαλλική λέξη, να μπορούμε να συνεννοούμαστε, μπορεί να βρεθεί μπροστά μας, ένα γεια σου να μην του πετάξουμε; Ένα, τι κάνετε κύριε πρόεδρε;
- Την άλλη φορά που ήρθε η Αγγέλα έμαθες γερμανικά;
- Όχι!
- Τότε, δεν είσαι δίκαιος! Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά; Γιατί να μην μάθεις και γερμανικά;
- Λες, ε;
- Εμ, λέω βέβαια! Είναι δυνατόν να ξεχωρίζεις τα πράγματα;  Ήρθαν κι οι δυο εδώ, και τους δυο πρέπει να τιμήσεις! Μη κάνεις διαχωρισμό!
- Καλά λες! Θα βάλω μπρος! Αλλά, μαζί αν τα ξεκινήσω δεν θα τα μπερδέψω; Να θέλω να μιλήσω γαλλικά και να πετάξω καμιά γερμανική λέξη ή και το ανάποδο; Με έβαλες σε σκέψεις. Καλύτερα να μην μάθω τίποτα, μωρέ! Καλά είμαι και με τα ελληνικούλια μου! Ας μάθουν αυτοί.
- Και στο κάτω κάτω, να προσέχεις να μην περνάς από δρόμους που μπορεί να πέσεις επάνω τους! Πιάσε παρόδους και σοκάκια!
- Καλά λες μωρέ, τι τις θέλω τις ξένες γλώσσες, εδώ και με τα ελληνικά δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, οι ξένες γλώσσες μας μάραναν! Άστο καλύτερα!
- Δεν μου λες, όμως, γιατί έρχονται;
- Δύο τινά υπάρχουν!  Ή θέλουν να ανεβάσουν την εσωτερική ψυχολογία , ή την εξωτερική! Διότι άλλο είναι να σε επισκέπτονται και άλλο είναι να έχεις το σπίτι σου κλειστό και να μην περνάει από το κατώφλι σου, ούτε πουλί πετάμενο.
- Ναι, αλλά δεν ήρθε μόνος του. Έφερε κόσμο και ντουνιά μαζί του!
- Έρχονται που έρχονται να μη δημιουργήσουν και εμπορικό αλισβερίσι με τους κακόμοιρους ελληναράδες;  Όλο και κάτι θα πουλήσουμε, μην πάει χαμένο το ταξιδάκι αναψυχής.
- Πώς το πας, πώς το φέρνεις πετάς και την μπηχτή σου!
- Εμ! Υπήρχε περίοδος στην ελληνική ιστορία που να μην ήμασταν δεμένοι με όλους δαύτους;
- Εμ, σα να ‘χεις δίκιο! Άντε, άσπρο πάτο! 

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Έχω πέσει στα πατώματα!
- Τι έγινε; Έχεις αναλάβει γενική καθαριότητα;
- Όχι, παιδί μου! Τι καθαριότητα μου λες; Οικονομία…, τώρα πλέον η καθαριότητα δεν είναι μισή αρχοντιά! Διότι αρχοντιά τέλος, άρχοντες τέλος, ας βρωμίσουμε και λίγο, δεν χάλασε ο κόσμος… Λες να μας κακολογήσουν που δεν θα είμαστε καθαροί;
- Ξέρω εγώ…;
- Είμαι στα πατώματα λόγω της κωφώσεως την οποίαν υπέστην, άπαξ και επληροφορήθην ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι σε υψηλά επίπεδα. Και επειδή εγώ έχω ένα πρόβλημα με τα ύψη, αντραλίζομαι, δεν μπορώ, βουλώνουν δε και τα αυτιά μου, έπεσα στα πατώματα για να συνέλθω λίγο!
- Πήγες στο γιατρό;
- Αυτή τη φορά όχι, διότι ξέρω την αιτία της απώλειας της ακοής μου. Και επειδή δεν θέλω να γίνω καλά, είπα με πρακτικό τρόπο να τη βελτιώσω λίγο, όχι πολύ, διότι δεν θέλω και να ακούω κιόλας!
- Μήπως έγινε κανένα λάθος; Μήπως δεν άκουσες καλά;
- Εκεί εναποθέτω κι εγώ τις ελπίδες μου, αλλά το βλέπω για σίγουρα να είναι έτσι. Στην Ελλάδα όλα ξεκινούν από ένα λάθος. Πέφτουν οι βόμβες τρέχουμε να κρυφτούμε, μετά το συνηθίζουμε, και στη συνέχεια λόγω της κωφώσεως ακούμε άλλα ‘ντ’ άλλων! Ίσως είναι στα πλαίσια των περιβαλλοντολογικών πειραμάτων περί της ανθρώπινης ακοής και δη της αντοχής των Ελλήνων στα πολλά ντεσιμπέλ! Σου λέει, τόσα πειράματα γίνονται στην Ελλάδα. Τι πειράζει ένα παραπάνω; Παρακαλώ σου λέει, έρχεται το ερευνητικό εργαστήριο και οσονούπω βγάζει τα αποτελέσματα, διότι είμαστε και συνεργάσιμα ινδικά χοιρίδια. Έχουμε μάθει πλέον. Αφού στα εργαστήρια παγκοσμίως η φήμη μας σαν πειραματόζωα έχει ανέλθει στα ύψη. Για αυτό είμαι στα πατώματα. Δεν μπορώ τόσο ύψος. Η υψοφοβία μου έχει παρεκτραπεί. Με ενοχλεί αφάνταστα!
- Δραμαμίνες δοκίμασες;
- Αυτές είναι για τη ναυτία, βρε άσχετε!

  

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Όπως  το πάρει κανείς!
- Τι έπαθες; Παραμιλάς;
- Γιατί; Σου φαίνεται παράξενο; Παράξενο θα ήταν να μην παραμιλούσα. Διότι κάθε ευυπόληπτος πολίτης σε αυτή τη χώρα πρέπει να παραμιλάει. Υποχρεούται να παραμιλάει. Για να κρατήσει ψηλά το γόητρο της υπόληψής του!
- Δεν σε καταλαβαίνω! Τι θες να πεις!
- Αν δεν καταλαβαίνεις το λόγο του παραμιλητού ή είσαι από τους άλλους ή δεν έχεις ανάγκη του παραμιλητού οπότε πρέπει να το ψάξουμε! Διότι κάθε πολίτης αυτής της χώρας που σέβεται το εαυτό του οφείλει να παραμιλά!
- Με προσβάλλεις τώρα!
- Σε προσβάλλω και, βλέπω, έγιναν τα μούτρα σου από κρέας!
- Τέλος πάντων, δίνω τόπο στην οργή, για λέγε…
- Δεν έχουμε μείνει σε χλωρό κλαρί. Κάθε μέρα όλο και κάτι βγαίνει στην επιφάνεια που καταλήγει να καταδιώκει …θεούς και δαίμονες. Φωτιά και μπούρμπερη οι ασυνεπείς πολίτες, όσοι δεν πληρώνουν. Αλλά δεν έγινε ένας διαχωρισμός σε αυτούς που δεν πληρώνουν και σε αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν. Όλοι στο ίδιο καζάνι να σιγοβράζουν μέχρι τελικής πτώσης. Λες και είμαστε καταδιωκόμενοι εχθροί μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Διότι πρέπει να τιμωρηθώ για την ασυνέπειά μου.
Καλά μέχρι εδώ…, όλα καλά… Μήπως κάποιος πρέπει να αναρωτηθεί από πού δημιουργήθηκε αυτό το κλίμα; Εγώ είμαι ο υπαίτιος αυτής της ασυνέπειας; Διότι αν είμαι εγώ, να έρθω από μόνος μου και να ζητήσω να τιμωρηθώ αυτοβούλως. Να προτάξω τα στήθια μου και να πω, ορίστε, πυροβολήστε με! Αλλά τώρα; Μήπως να βρούμε τους ηθικούς αυτουργούς αυτής της ασυνέπειας; Διότι, έλεος πια, βαρέθηκα πια να είμαι πάντα το εξιλαστήριο θύμα. Τόσα χρόνια δηλαδή που ήμουνα συνεπής δεν δικαιούμουν έναν έπαινο, ένα βραβείο, έστω της ανοιχτής παλάμης; Καλοδεχούμενο κι αυτό!
- Τι να σου πω, βρε παιδί μου!
- Τι να μου πεις κι εσύ κι όλοι σας, αυτόφωρα, ποινικά αδικήματα της παρακράτησης των εργοδοτικών εισφορών και της υπεξαίρεσης των εργατικών εισφορών, βαριές κουβέντες ελαφρά τη καρδία! Λες και ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους! Αλλού αυτοί, αλλού εμείς!
- Αλλού; Γιατί που πήγαν;

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Εκτός του ότι έχουμε πρόβλημα μνήμης, έχουμε και πρόβλημα όρασης.
- Μπα, εγώ δεν ξεχνάω, δόξα τω Θεώ, θυμάμαι πολύ καλά. Και το μάτι μου; Αετίσιο! Μια χαρά βλέπω! Άλλοι μάλλον έχουν το πρόβλημα!
- Αλλού γεννούν οι κότες και αλλού τα κακαρίσματα!
- Τι θες να πεις;
-Όλο τι θες να πεις είσαι! Βάλε το μυαλό σου λίγο να δουλέψει! Έτοιμο φαΐ περιμένεις κάθε φορά! Πλημμύρισε ο εγκέφαλος μας πληροφόρηση. Δεν προλαβαίνεις να …χωνέψεις καμία. Λιθοβολισμός γεγονότων, κόσμος πάει κι έρχεται, συμβάντα και μια λύπη να σέρνεται άδικα από παράθυρο σε παράθυρο αγκαζέ με μεγαλόστομες ανακοινώσεις!
- Θα ρωτήσω πάλι τι εννοείς και θα με περιλάβεις! Γίνε πιο ξεκάθαρος για να εννοήσω!
- Για τον αχταρμά στην εκπαίδευση εννοώ, που παίρνει κουτρουβάλα φοιτητές και τις οικογένειες τους. Αλλαγές, πολλές αλλαγές που από ό,τι κυκλοφορεί γίνεται για το καλό της εκπαίδευσης  γενικότερα.
- Πάντως μια που το αναφέρεις, τώρα που το θυμάμαι…
- Μπα απέκτησες μνήμη ξαφνικά;
- Αφού σου είπα, δεν ξεχνάω εύκολα…
- Για συνέχισε να δούμε…
- Λες και εκπαίδευση είναι μόνο τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Όλοι από εκεί ξεκινούν… Λες και έχουν πάθει αμνησία για τις προηγούμενες βαθμίδες μέχρι να φτάσεις εκεί. Πόσα χρόνια θυμάμαι, στην ουσία δεν έγινε καμία αλλαγή. Έρχεται ο ένας, εγώ θα την σώσω, έρχεται ο άλλος, α, παπα, τι χάλια είναι αυτά…! Εγώ θα βάλω τα πράγματα σε μια σειρά.  Ένα πράγμα, ράβε ξήλωνε δηλαδή, και στην ουσία; Τίποτα! Άλλαζε η βιτρίνα, έβαζε τα γιορτινά της, άναβαν βεγγαλικά, φώτιζε ο ουρανός και ατενίζαμε τον υπέρλαμπρο ουρανό με ανοιχτό το στόμα και ψιθυρίζαμε όλοι μαζί σαν χάνοι… τς… τς… τς… Βρε κλείσε το στόμα μη σου μπει καμία μύγα και θα έχουμε άλλα τραβήγματα… Και μας έμεινε κι ένα πρόβλημα στο αυχενικό από το πολύ το κοίταγμα. Και από τότε, μας έμεινε το κοιτάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο!
- Καλά το πας!



Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Δεν πρόκειται να ησυχάσουμε! Τέλος! Είναι της μοίρας μας γραφτό!
- Γιατί, τι έγινε; Σε ρωτάω, γιατί με τόσα που γίνονται πού να τα προλάβω όλα; Τρέχουν όλα με κινηματογραφική ταχύτητα! Όσο και να θες, δεν μπορείς, ζαλίζεσαι!
- Ανακατατάξεις στον ορίζοντα! Στην εκπαίδευση!
- Α! μπήκαμε και σε άλλα χωράφια τώρα!
- Άκου να δεις! Παίρνουν σχολές από δω, τις πάνε εκεί και σου λέει εδώ θα κάτσεις. Και αγνοούν παντελώς τον προγραμματισμό που έκανες σαν οικογενειάρχης άνθρωπος και έκανες τις επιλογές σου σε σχολή σύμφωνα με το που ήσουνα κοντά και μπορούσες να τα φέρεις βόλτα. Διότι μακριά δεν μπορούσες, δεν είχες τη δύναμη να στείλεις το παιδί σου μακριά για να σπουδάσει.
- Σωστό σε αυτές τις δύσκολες εποχές!
- Έλα όμως που τιμωρείσαι κατά ένα τρόπο! Ενώ πηγαινοερχόταν το παιδί σου και περιόριζες τα έξοδα, νάσου τώρα η βόμβα και σου λέει, όχι, φτάνει, αρκετά, θα πας πιο μακριά, μπορείς δεν μπορείς, και τινάζεις τον οικογενειακό σου προγραμματισμό στον αέρα. Άντε μετά να μπορείς να πληρώσεις όλα τα υπόλοιπα. Τι θα κάνεις; Θα σταματήσεις τις σπουδές του παιδιού σου; Θα σταματήσεις να πληρώνεις τα υπόλοιπα; Θα σταματήσεις να τρως;
- Συνεχίζω να σε βρίσκω σωστό!
- Πες μου τώρα εσύ… Να σταματήσω τις σπουδές του παιδιού μου; Και να κάνει τι; Τι μπορεί να κάνει όταν έρθει αυτή η περιβόητη ανάπτυξη; Πώς θα την βγάλει με ένα απολυτήριο λυκείου; Είμαστε που είμαστε κλειδωμένοι μέσα για να περιορίσουμε τα έξοδά μας, τώρα που να πάμε να κλειδωθούμε; Στα υπόγεια; Διότι έτσι όπως φτάσαμε φορολογούμαστε και τον αέρα που αναπνέουμε. Όχι επίσημα, αλλά εκεί καταντήσαμε!  Πες μου σε παρακαλώ πώς να τα καταφέρω; Τι να κάνω;
- Μου βάζεις δύσκολα!
- Θέλεις να κάνεις τις αλλαγές σου; Ξεκίνα της μετά! Με τους καινούριους φοιτητές, που να ξέρουν ότι αυτό που θα δηλώσουν θα είναι και το πραγματικό. Δεν θα βρεθούν αλλού! Αλλά έτσι είναι. Όλα τα τραβάνε οι πληβείοι. Διότι αν δεν ήμουν πληβείος θα ήξερα τι να κάνω. Θα είχα επιλογές εξωτερικού και θα σας χαιρετούσα με μαντήλι καλαματιανό! Και μετά μην παραπονεθεί κανείς ότι οι υποψήφιοι φοιτητές καταφεύγουν στα ξένα πανεπιστήμια και μετά παραμένουν στο εξωτερικό. Να έρθουν εδώ και να κάνουν τι; Να βρουν δουλειά;
- Έλα, ηρέμησε λίγο!
- Όχι, δεν ηρεμώ καθόλου! Θα πω κι άλλα!