Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Αποκτήσαμε κι άλλο μετεωρολογικό δελτίο!
- Γιατί; Δεν είχαμε πολλά;
- Πολλά, λίγα… δεν παύει να είναι μετεωρολογικό δελτίο…
- Δεν μας φτάνει το μετεό, ο Σάκης… τον Αρναούτογλου εννοώ, ο Τάσος…;
- Ποιος Τάσος;
- Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις τον Τάσο;
- Όχι!
- Δεν ξέρεις τον Τάσο τον Αρνιακό;
- Τς…
- Αυτόν στον Αντένα, ρε, που μας αποχαιρετά με υποκλίσεις…
-Αααα! Αυτό είναι άλλου είδους μετεωρολογικό δελτίο…
- Τι θες να πεις; Δεν λέει για τον καιρό;
- Προβλέπει για άλλον καιρό…
- Ένας δεν είναι ο καιρός;
- Ένας είναι ο καιρός, αλλά άμα μας πιάσει χαμηλό βαρομετρικό… κλάφτα Χαράλαμπε…
- Δηλαδή;
- Τώρα τελευταία κυκλοφορεί και άλλο μετεωρολογικό δελτίο…
- Τι δελτίο; Τι προβλέπει;
- Καταιγίδες, θύελλες, ανεμοστρόβιλους…
- Αμάν, ρε! Με φοβίζεις! Θα αλλάξει τόσο πολύ ο καιρός; Θα μας χάσει ο Θεός…
- Ο Θεός δεν μας χάνει… Άλλοι μας χάνουν…
- Ποιοι;
- Πολλοί και διάφοροι…
- Δεν σε πιάνω…
- Ξέρεις ότι βγαίνει και δελτίο πρόγνωσης κρίσης;
- Τι κρίσης; Χαλάει τόσο πολύ ο καιρός;
- Δελτίο κρίσης σημαίνει ότι βγαίνει κάποιος και ανακοινώνει ότι ο τάδε μπορεί να πάθει κρίση…
- Αυτό είναι άλλο, αλλά και που ξέρει ότι ο τάδε θα πάθει κρίση; Του έχει κάνει εξετάσεις;
- Όταν λέει ότι ο τάδε θα πάθει κρίση δεν εννοεί ένα άτομο, αλλά άτομα…
- Πόσα άτομα δηλαδή;
- Πολλά! Μη σου πω και εκατομμύρια…
- Τόσο πολλοί; Δεν σε πιστεύω…
- Αμέ! Προχώρησε η επιστήμη ρε! Που ζεις; Στην εποχή των παππούδων σου; Τρέχει ο κόσμος…
- Δεν τους προλαβαίνουμε δηλαδή;
- Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις τίποτα… Άμα βγει πρόβλεψη επικίνδυνων καιρικών φαινομένων κρίσης, πάει τελείωσε…
- Μη το λες! Πολλές φορές οι προγνώσεις έπεσαν έξω… Έλεγε καταιγίδα και έβγαινε ήλιος..
- Αααα, εδώ είναι διαφορετικά τα πράγματα… Όταν βγαίνει το ΔΝΤ και προβλέπει ότι ο κίνδυνος της κρίσης θα χτυπήσει τις αναδυόμενες αγορές, τι λες; Δεν θα τις χτυπήσει;
- Και ποιες είναι αυτές;
- Το καμπανάκι χτυπάει για την Κίνα, την Χιλή, την Βραζιλία, την Τουρκία…
- Ευτυχώς… εμείς δεν είμαστε αναδυόμενη αγορά… Κάνουμε βουτιές τώρα…
- Ναι, αλλά έχουμε την Αναδυόμενη Αφροδίτη… Που το πας αυτό;



Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τελικά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
- Ποια είναι η αχλάδα και ποια είναι η ουρά;
- Τρόπος του λέγειν, ρε φίλε!
- Και τι θέλει να πει ο τρόπος;
- Ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
- Δεν σε πιάνω, ρε φίλε, πάλι !
- Κοίτα, άλλη φορά θα σου πω τι θέλει να πει ο ποιητής, να μου το θυμίσεις μην το ξεχάσεις,  γιατί τώρα το θέμα μας είναι άλλο!
- Και ποιο είναι το θέμα μας;
- Ότι η πονηριά και η μπαγαποντιά δεν είναι ελληνικό προτέρημα! Είναι πανευρωπαϊκό, μη σου πω και διεθνές…
- Τι έγινε πάλι;
- Είναι καιρός πια, να πάρουμε το αίμα μας πίσω!
- Γιατί;  Δώσαμε πουθενά αίμα;
- Καλά, αυτό δεν σταματά ποτέ! Ανέκαθεν ήμασταν αιμοδότες και συνεχίζουμε να είμαστε εις τον αιώνα των αιώνων αμήν!
- Τι θες να πεις;
- Τι θέλω να πω… Τι θέλω να πω… Σταμάτα πια αυτήν την ερώτηση! Λες και είσαι από άλλο ανέκδοτο…
- Καλά, καλά…
- Ρε, για κοίτα λίγο πίσω… Θυμήσου τα δάνεια όλων των εποχών, θυμήσου την πονηριά των Ελλήνων, την ακαματοσύνη τους, το αραλίκι τους, το ρεμπέλεμά τους, την τεμπελιά και την σπαρίλα τους…
- Εμείς όλα αυτά;
- Έτσι δεν κατηγορούμαστε πάντα;
- Και;
- Είδες που ξέσπασε το σκάνδαλο της φόξβαγεν;
- Τι; Τα αυτοκίνητα;
- Ναι, ρε! Τι άλλο; Παραθαλάσσια οικόπεδα;
- Και; Για πες!
- Δεν έμαθες τίποτα;
- Όχι!
- Ρε, εδώ γίνεται πανικός παγκοσμίως! Ανάστατες, και εγώ δεν ξέρω πόσες χώρες!
- Για ποιο πράγμα;
- Για παραποιημένο λογισμικό κατά τις μετρήσεις ελέγχων για τις εκπομπές ρύπων!
- Άντε! Και τι σημαίνει αυτό;
- Προφανώς, οι έλεγχοι έδειχναν ότι τα αυτοκίνητά τους ήταν …πράσινα!
- Πράσινα; Και είναι πρόβλημα αυτό; Και γιατί δεν τα έβαφαν άλλο χρώμα; Κόκκινα… μπλε…
- Ρε, όταν λέμε πράσινα, εννοούμε οικολογικά, ότι δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον!
- Μωρέ μπράβο οι Γερμανοί! Τέτοιο πράγμα; Μπα, από μας κόλλησαν… Να δεις που θα φταίμε πάλι εμείς… Όλο και κάπου θα χωρέσουμε… Όλο και κάποιος έλληνας θα είναι εμπλεκόμενος… Όπως σε βλέπω και με βλέπεις… Και τώρα;
- Τώρα… Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!  


Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είσαι;
- Για τι πράμα;
- Έχω μια καλή συνταγή για γεμιστά!
- Γεμιστά; Τι γεμιστά;
- Γεμιστά, ρε! Πιπεριές, ντομάτες, πατάτες…
- Και γιατί μιλάς έτσι συνωμοτικά; Μη σ’ ακούσει κανείς; Είναι μυστική η συνταγή;
- Ναι, είναι μυστική! Κάνεις γεμιστά μούρλια!
- Και της γυναίκας μου μια χαρά είναι!  Μη σου πω γίνονται ανάρπαστα στο σπίτι!
- Η δικιά μου είναι καλύτερη!
- Καλά, ό,τι πεις, δεν χαλάμε χατίρια!
- Θα γλύφεις τα δάχτυλα σου!
- Μπα! Τι σε έπιασε με τα γεμιστά! Χαράς το πράμα!
- Θα γίνουν μαστ τα γεμιστά!
- Γιατί;
- Διότι είναι οικονομικά και προπάντων είναι ελληνικής κατασκευής!
- Άντε, κάτι μας είπες κι εσύ!
- Ρε, με τα γεμιστά κάνεις οικονομία και θα μπορείς να βάλεις και κανένα φράγκο στην άκρη για κάποια ώρα ανάγκης!
- Θε μου, τι ακούω, και δεν πέφτω λιπόθυμος!
- Ναι, ρε!
- Τι οικονομία, ρε; Σε λίγο θα κάνουμε άυλα γεμιστά και μου συζητάς για οικονομία;
- Άυλα γεμιστά; Όπως;
- Γεμιστά χωρίς πιπεριές! Μόνο το ρύζι! Τις πιπεριές θα τις φανταζόμαστε, διότι ως Έλληνες έχουμε μεγάλη φαντασία! Θα φανταζόμαστε ότι τρώμε πιπεριές… Όπως φανταζόμαστε ότι έχουμε λεφτά για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, όπως φανταζόμαστε ότι κυκλοφορεί αστείρευτο ρευστό στην αγορά…
- Μα τόση φαντασία πια… Ούτε ο  Χανς Κρίστιαν Άντερσεν τόση!
- Ναι, ρε! Θα βράζεις τραχανά και θα μυρίζεις κακαβιά στην κατσαρόλα…
- Και γιατί υποτιμάς τον τραχανά;
- Δεν τον υποτιμώ καθόλου! Ίσα ίσα είναι αγαπημένος μου για τις κρύες μέρες του χειμώνα!
- Τότε;
- Τι τότε, ρε; Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο!
- Ναι, ε;
- Βέβαια, διότι τα γεμιστά είναι για το καλοκαίρι, ο τραχανάς για το χειμώνα, βάλε και μερικές πίτες…
- Οι πίτες, μη σου πω, ότι είναι και τζάμπα πράμα…
- Μόνο αν ξέρεις να ανοίγεις φύλλο… γιατί άμα είναι να τα αγοράζεις… δεν κάνεις οικονομία…
- Ναι, ναι, και μετά άντε να βάλεις κανένα φράγκο στην άκρη…
- Δεν μου λες; Δοκίμασες καμιά φορά χαρουπόμελο; 


Τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου ΑΣΦΑΛΗΣ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ: Η ΑΓΝΟΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


Τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου ΑΣΦΑΛΗΣ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ: Η ΑΓΝΟΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Όχι, θέλω να μου πεις! Γιατί είναι ευγνώμων;
- Που να ξέρω, ρε παιδί μου…
- Θέλω να μάθω, απαιτώ να μάθω γιατί δήλωσε ότι είναι ευγνώμων!
- Τώρα, ρωτάς τα δύσκολα! Ξέρω γω; Από πού κι ως που; Που θες να ξέρω;
- Εσένα δεν σου φαίνεται, παράξενο, δεν σου φαίνεται περίεργο ; Το είπε παιδί μου, είμαι ευγνώμων για το νέο μνημόνιο… Τι εννοεί; Γιατί είναι ευγνώμων; Επειδή το υπογράψαμε; Αν δεν το είχαμε υπογράψει, τι θα ένιωθε; Πώς θα αντιδρούσε; Δεν θα ήταν ευγνώμων. Θα μας είχε κακιώσει; Και πόσο μεγάλη είναι η ευγνωμοσύνη; Και δεν μου λες; Πότε νιώθει ένας άνθρωπος ευγνωμοσύνη; Ας το πιάσουμε από κει!
- Καλά, ρε! Ποιος είναι τελικά τόσο ευγνώμων;
- Ο Ντράγκι!
- Βοήθησέ με!
- Πρόεδρος της ΕΚΤ!
- Αυτός είπε ότι είναι ευγνώμων;
- Ναι!
- Και τι ήθελε να πει ο ποιητής;
- Αυτό, ντε, δε σε ρωτάω τόση ώρα; Γιατί είναι ευγνώμων; Δεν μου είπες, όμως! Πότε ένας  άνθρωπος νιώθει ευγνωμοσύνη;
- Θα σου πω… ευγνωμοσύνη είναι η αναγνώριση της ευεργεσίας και η έκφραση της ευχαριστίας γι’ αυτήν…
- Αμάν ρε μεγάλε, τέτοιος ορισμός… Δικός σου είναι;
- Του Μπαμπινιώτη!
- Είπα κι εγώ! Άρα, αφού είναι ευγνώμων πρέπει να του έγινε κάποια ευεργεσία. Και προφανώς εννοεί εμάς. Αφού εμείς υπογράψαμε…
- Όχι ακριβώς εμείς…
- Εμείς, εμείς… έτσι  πάει! Γιατί τους έχουμε τους εκπροσώπους μας;
- Και τι ευεργεσία είναι αυτή;
- Προφανώς η υπογραφή του μνημονίου!
- Και για ποιο λόγο η υπογραφή μας είναι ευεργεσία; Αν δεν υπογράφαμε δεν θα ήταν ευγνώμων;
- Μπερδεύομαι… Δηλαδή εμείς είμαστε σε φάση που μπορούμε να κάνουμε ευεργεσίες;
- Τι να πω… Κοίτα μπορεί να έχεις σταθεί σε κάποιον συναισθηματικά, να του έχεις σταθεί σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής του και να νιώθει ευγνωμοσύνη… δεν είναι απαραίτητο η ευεργεσία να έχει υλική υπόσταση… Ξέρεις τι μεγάλη βοήθεια, ευεργεσία μη σου πω, είναι να συμπαρασταθείς σε κάποιον που πονάει; Να του απλώσεις ένα χέρι συμπαράστασης και συμπόνιας; Να του χαϊδέψεις τα μαλλιά… Να του χαρίσεις ένα χαμόγελο…
- Αμάν ρε φίλε μου, με έκανες κι ανατρίχιασα!

  

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Σα να μου φαίνεται ότι είσαι κάπως!
- Πως κάπως δηλαδή;
- Κάπως, ρε παιδί μου, πώς να το πω… Το βλέμμα σου κάπως… το μάτι σου γυαλίζει, κάπου πάει να ξεπεταχτούν τα νεύρα σου…
- Τα νεύρα μου…
- Είδες λοιπόν, κάπως είσαι…
- Τα νεύρα μου ένα καημός…
- Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ… Για ξεφούρνισέ το…
- Μου ‘ρθε κατακέφαλα…
- Καμιά κεραμίδα;
- Όχι!
- Τότε;
- Μου ‘ρθε πρωί πρωί στο ιμέιλ…
- Και;
- Από την Εφορία…
- Οχ! Κατάλαβα!
- Είστε εκπρόθεσμος λέει…
- Καλά, δεν το περίμενες; Τέλος οι γιορτές, τα κεφάλια μέσα τώρα…
- Το θέμα είναι που μέσα και πόσο μέσα; Διότι άλλο να το ξέρεις και άλλο να το ζεις!
- Αφού το είπαμε, μετά τις εκλογές θα αρχίσουν οι εφαρμογές…
- Ναι, αλλά πολύ απότομα ρε, παιδί μου, δεν εφαρμόζεται τόσο εύκολα το κουστούμι… Θέλει λίγο να το πάρουμε από εδώ, ένα στένεμα λίγο στη μέση… Να είναι λίγο σουλουπωμένο, να μην κρεμάει… να είναι στα μέτρα μας…
- Περσινά ξινά σταφύλια… Αυτά που ήξερες ξέχνα τα…
- Πάντως έχω μεγάλη απορία… Ακόμη προσπαθώ να μαζέψω για τις ρυθμίσεις που έχω μέχρι τέλος του μήνα… Αυτά τα εκπρόθεσμα πώς ξεφύτρωσαν έτσι…
- Τα ήξερες αυτά, μην παραπονιέσαι…
- Ρε, φίλε, να σου πω κάτι, τα ποσά είναι δυσανάλογα…
- Τι θες να πεις;
- Ότι οι φόροι αυξήθηκαν, αλλά τα έσοδα έπαθαν πανωλεθρία… Αναλογικά δεν πρέπει να πάνε κάπως πιο λογικά; Δεν μπορεί από κει που δεν υπάρχει μία να προσπαθείς να βγάλεις ψωμί…
- Τι να πω, ρε φίλε…
- Και τι θα γίνει άμα δεν έχω να δώσω, άμα δεν έχεις να δώσεις, άμα δεν έχουν να δώσουν… Εδώ σε θέλω… Για πες μου!
- Δεν ξέρω, αλλά κάπου θα το γράφει στο μνημόνιο… Για ριξ’ το μια ματιά! 


Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Εμείς δεν έχουμε εφημερίδες εδώ;
- Τι εννοείς; Αν έχουμε δική μας εφημερίδα;
- Πες μας τώρα ότι κάνεις όνειρα να γίνεις εκδότης!
- Γιούρια στα παλιούρια! Ό, τι θες λες!
- Ρε, εφημερίδες, εφημερίδες που δημοσιεύουν απόψεις, σχόλια…
- Ουου! Όσες θες! Γιατί;
- Τότε γιατί όλα γίνονται στη Γκάρντιαν!
- Τι είναι αυτή;
- Εγγλέζικη εφημερίδα!
- Μπα! Ενημερώνεσαι από τον ξένο τύπο; Δηλαδή το αγγλικό σου είναι σε καλή κατάσταση! Και τι λένε οι Γαλάτες περί του ελληνικού;
- Ό,τι θες λένε! Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του!
- Ναι, αλλά που κολλάει η Γκάρντιαν, που λες;
- Από κει μαθαίνουμε…, λες και δεν υπάρχουν ελληνικές, εκτός κι αν θέλει να δώσει μια άλλη διάσταση…
- Διάσταση; Ποια διάσταση; Μήκος, πλάτος, ύψος;
- Ναι, είναι τρισδιάστατη…
- Ποια ρε;
- Τα καινούρια σχόλια και οι απόψεις περί των τεκταινόμενων…
- Ποιος ρε;
- Ο Γιάννης…
- Γιάννης, Γιάννης… δεν μου λέει κάτι… Συνηθισμένο όνομα…
- Συνηθισμένο όνομα όταν είναι με δυο ν!
- Α! Κατάλαβα! Εννοείς τον Γιάνη! Με ένα ν!
- Αυτόν!
- Και; Τι έκανε; Προέβη σε δηλώσεις; Και τώρα που το λες, ναι, θυμάμαι και παλιότερα… έχει μια συμπάθεια με αυτήν την εφημερίδα… θα μου πεις, μπορεί οι δικές μας να μην θέλουν να δημοσιεύσουν…
- Αυτό αποκλείεται…
- Και τι είπε;
- Θυμάσαι που είχε πει ότι το μνημόνιο θα είναι η πολιτική καταστροφή του Αλέξη…
- Ναι,… και τώρα… Τι; Το άλλαξε;
- Τώρα που σχόλασε η γιορτή λέει ότι … δεν πρέπει να ξεγράψουμε τον Τσίπρα…
- Έτσι παν αυτά… Όταν υπάρχουν καινούρια δεδομένα, αλλάζουν και οι απόψεις…
- Και είπε και το άλλο…
- Είπα κι εγώ… Δεν θα έλεγε και κάτι άλλο;
- Είπε ότι σε αυτές τις εκλογές νίκησε η Τρόικα…
- Που κολλάει τώρα αυτό; Όποιος και να έβγαινε το ίδιο δεν θα ήταν; Δεν πρέπει να ακολουθήσουν αυτά που αποφασίστηκαν; Τι; Λέμε και ξελέμε; Όλα κι όλα, δεν μπορώ άλλες συγκινήσεις… Να βάλουμε μια σειρά και μια τάξη στη ζωή μας…
- Συμφωνώ… Τώρα που το πήραμε πια απόφαση ότι κατρακυλάμε, γίνεται ξαφνικά να αλλάξουμε ρότα; Τι; Θα αλλάζουμε κάθε λίγο;



Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




- Και τώρα;
- Και τώρα; Τι εννοείς;
- Πως τα είδες;
- Πώς να τα δω; Όπως είναι!
- Δεν έχεις κανένα σχόλιο;
- Τι σχόλιο να κάνω; Κάναμε τις εκλογές μας, ξεμπερδέψαμε από αυτό και τώρα η ζωή μας θα συνεχίσει την ανηφόρα της. Τι πίστευες; Ότι θα αλλάξει κάτι;
- Όχι, αλλά οι δημοσκοπήσεις άλλα λέγανε και τελικά άλλα έγιναν!
- Οι δημοσκοπήσεις έκαναν την δουλειά τους…
- Που τελικά αποδείχτηκε ότι… λάθος υπολογισμοί!  Και τώρα;
- Αααα! Πάλι τα ίδια! Αφού σου λέω! Περιμένουν υπομονετικά τα μέτρα στη γωνία για να σκάσουν μύτη! Και η ζωή συνεχίζεται! Τι περίμενες; Είχες μεγάλες ελπίδες και τελικά απογοητεύθηκες; Εγώ να σου πω, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, όποιες παραλλαγές και να είχε, και διαφορετικές από αυτές, η καθημερινότητα μας δεν θα άλλαζε! Το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι έγινε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, χώρισαν τα τσανάκια τους και θα έχουν το κεφάλι τους ήσυχο!
- Και με το δικό μας  κεφάλι; Πόσο ήσυχο θα είναι;
- Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω!
- Τότε γιατί κάναμε εκλογές;
- Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω!
- Αφού λες δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα!
- Εσύ τι θες να αλλάξει;
- Ξέρω γω; Γιατί κάναμε εκλογές; Για να βγάλουμε άλλη κυβέρνηση!
- Και γιατί να βγάλουμε άλλη κυβέρνηση; Εσύ επέλεξες να κάνεις εκλογές;
- Δηλαδή; Με μπέρδεψες πάλι!
- Το αποτέλεσμα έδειξε ότι οι πολλοί ήταν ευχαριστημένοι! Τι σκας;
- Σκάω γιατί όλο αυτό το εκλογικό ντουρλουμπούκι δεν βγάζει σε κάτι!
- Και ποιος σου το λέει αυτό; Ένα πρώτο είναι ότι, από ό,τι φαίνεται, θα βγει μια πιο σταθερή κυβέρνηση. Δεν θα υπάρχουν ανταρσίες και διενέξεις.
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Διάβολε, δεν μπορεί να έχουμε συνέχεια εκλογές! Έξοδα είναι αυτά! Και στο κάτω κάτω, έχουμε χρόνια και ζαμάνια μπροστά μας για να δούμε μια αναγέννηση της χώρας. Τώρα είμαστε…
- Τι είμαστε;
- Άντε, να σου βάλω ένα κουίζ! Βρες το μόνο σου! 


Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ξέρεις τι αποφάσισα;
- Τι; Κανένα ταξιδάκι;
- Όχι ακόμη! Αυτό είναι plan B!
-Αααα! Δηλαδή;
- Για τις εκλογές ρε!
- Ε! Τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Για πες!
- Θα ψηφίσω το κόμμα που βγαίνει πρώτο στα γκάλοπ!
- Μπα; Πώς κι έτσι;
- Αφού δεν βγαίνει διαφορετικά! Από δω το πήγα, από κει το πήγα, δεν βγαίνει!
- Καλά, τόσα κόμματα, ζωή να ‘χουν, δεν σου κάνει κανένα;
- Κανένα! Και για να μην ζαλίζομαι και να μην κάνω συνέχεια λογαριασμούς και υπολογισμούς είπα να  το ρίξω έτσι!
- Έτσι όμως ρίχνεις τα άλλα κόμματα! Κρίμα δεν είναι; Ψυχή δεν έχουν κι αυτά; Δεν τα υπολογίζεις;
- Γιατί; Κι εγώ, ψυχή δεν έχω; Εμένα ποιος με υπολογίζει;
- Εγώ πιστεύω ότι δεν έχεις δίκιο. Τι απόφαση είναι αυτή;
- Είναι η ίδια απόφαση που παίρνουν και οι άλλοι που θα ψηφίσουν τα άλλα κόμματα.
- Τέλος πάντων! Υπάρχει, όμως, θέλω να πιστεύω, ένα πρόβλημα!
- Τι πρόβλημα;
- Ποιο κόμμα βγαίνει πρώτο στα γκάλοπ; Αφού παίζει το θέμα, από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα… από εταιρία σε εταιρία, από εφημερίδα σε εφημερίδα! Και άσχετα από αυτό, μέχρι τελευταία στιγμή δεν μπορείς να ξέρεις! Αν και εγώ δεν τα πολυπιστεύω αυτά!
- Τα πιστεύεις, δεν τα πιστεύεις αυτό θα κάνω! Αφού ξέρω τι θα μου έρθει μετά τις εκλογές. Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε, τα υπογράψαμε! Τώρα δεν μένει τίποτα άλλο παρά η εκτέλεση!
- Η εκτέλεση!;
- Ναι, ρε η εκτέλεση! Η εφαρμογή των όσων υποσχεθήκαμε… Να μην φανούμε και αγενείς…
- Α! Αυτό εννοούσες! Είπα κι εγώ. Γιατί προς στιγμήν, έτσι όπως ακούστηκε ανατρίχιασα… Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο! Πήγε το μυαλό μου αλλού…
- Που πήγε δηλαδή;
- Άσε τώρα, μη το συζητάμε… γιατί είμαι και προληπτικός… Άμα το συζητάς σου ‘ρχεται κατευθείαν στο κεφάλι… Καλομελέτα και έρχεται!
- Κοίτα να δεις, αυτή η εκτέλεση που λες χρειάζεται και δήμιο! 


Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Λίγο πριν την καταιγίδα!
- Θα βρέξει; Είδες το μετεό;
- Όχι, ρε! Μια χαρά θα είναι! Δεν βλέπεις; Έχουμε λιακάδα!
- Κάτι σαν την καλή μας αγελάδα, που τρώει κάτω στη λιακάδα, μικρά χόρτα και μεγάλα…
- Που το θυμήθηκες αυτό;
- Είναι κάτι σαν την καταιγίδα τη δική σου…
- Αυτή η απόλυτη ηρεμία με σκοτώνει…
- Ρε, προεκλογική εβδομάδα έχουμε, πάνελ, συζητήσεις, συγκρούσεις, ο ένας κατηγορεί τον άλλον, ο καθένας ισχυρίζεται ότι είναι ο σωτήρας της χώρας… που την είδες την ηρεμία; Χαζός είσαι;
- Σιγά το πράγμα! Τι είναι αυτά; Σταγόνα στον ωκεανό! Τα μεθεόρτια να δεις!
- Τι να δω;
- Λίγο πριν την καταιγίδα, δε νιώθεις μια ηρεμία, μια ησυχία, λες κι η φύση αφουγκράζεται την καταιγίδα που πλησιάζει; Όλα αυτά είναι καμουφλάζ! Έτσι για να έχουμε να λέμε! Τι διαφορετικό θα κάνει ο καθένας; Αφού τα ίδια θα εφαρμόσουν!
- Μη το λες! Ο καθένας τα λέει διαφορετικά!
- Μπορεί να λέει… Θα τα κάνει;
- Θα δούμε!
- Κάθε φορά τα ίδια λέμε! Άντε να δούμε και αυτή την φορά, άντε να δούμε και την άλλη, άντε να δούμε και την επόμενη! Έχουμε ακόμη μέλλον! Χρόνια μπροστά μας! Δοντάκια βγάζουμε ακόμη! Έχουμε μπροστά μας μέχρι να μεγαλώσουμε, να δούμε και τελικά να επιλέξουμε τον σωτήρα που μας ταιριάζει περισσότερο!
- Μας ταιριάζει περισσότερο; Τι είναι; Γραβάτα να ταιριάζει με το κουστούμι; Με δουλεύεις;
- Εγώ; Εμείς δουλευόμαστε μεταξύ μας! 
- Δηλαδή;
- Τι δηλαδή; Από αυτά που βλέπεις και ακούς καταλαβαίνεις τίποτα;
- Γιατί να μην καταλαβαίνω; Ελληνικά είναι! Δεν μιλάν σε ξένη γλώσσα!
- Συμφωνώ! Ελληνικά είναι! Αλλά τι ελληνικά;
- Δεν έχουμε και τόσες διαλέκτους για να μην καταλαβαίνουμε!
- Ελληνικά, αλλά όχι σωστά ελληνικά! Διότι άμα χρειάζεσαι διερμηνέα μετά, για να καταλάβεις τι είχες ακούσει, τι σόι ελληνικά είναι αυτά;  Το άσπρο δεν είναι πάντα άσπρο; Το μαύρο δεν είναι πάντα μαύρο;
- Γιατί; Αλλάζει;
- Άλλη απόχρωση έχει πριν την Κυριακή και άλλη απόχρωση μετά…


Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είδες τι έγινε πάλι!
- Μόνο είδα; Είδα και θαύμασα!
- Θαύμασες;
- Από την ανάποδη!
- Εγώ δεν έχω καταλάβει ένα πράμα! Τους θέλουν τους πρόσφυγες στην Ευρώπη ή δεν τους θέλουν;
- Κοίτα να σου πω! Ανοίγεις χοντρή συζήτηση τώρα…
- Μόνη της ανοίγει η συζήτηση… Και σίγουρα είναι χοντρή… διότι αν την λεπτύνεις δεν κάνεις τίποτα! Άρες μάρες κουκουνάρες! Λέμε για να βρισκόμαστε σε κουβέντα!
- Πάντως, εκ πρώτης όψεως υπάρχει μια συμπάθεια, μια κατανόηση…
- Ναι, ναι, τσάι και συμπάθεια… 
- Λες ε;
- Δεν λέω τίποτα! Ένα μόνο λέω, αν τους ήθελαν θα λειτουργούσαν διαφορετικά… Η πρώτη απορία είναι γιατί θέλουν να φτάσουν στην Ευρώπη και δεν βρίσκουν σωτηρία στην γείτονα;
- Η Ευρώπη φαντάζει διαφορετικά…
- Ας το δεχτούμε έτσι… Φτάνουν λοιπόν στα παράλια… και εφορμούν στο Αιγαίο με όλες τις δυστυχείς και απάνθρωπες παρενέργειες…
- Τι να πω;
- Μετά, ακολουθούν τον δρόμο, πιάνουν τα σύνορα τα δικά μας, χώνονται από δω, χώνονται από κει, φτάνουν σε άλλα σύνορα, ξαναφτάνουν πιο πάνω… για να φτάσουν στον παράδεισο της Γερμανίας…
- Τώρα μαθαίνω ότι θα αρχίσει πάλι να κάνει κάποιους ελέγχους…. Έφτασαν εκεί, πάνω από δέκα χιλιάδες… Και πόσοι θα χάθηκαν στη διαδρομή…
- Εδώ σε θέλω τώρα! Τι θα τους κάνεις τώρα; Λογικά θα τους βοηθήσεις αφού τους βάζεις στην αυλή σου! Αφού είναι έτσι, τότε, γιατί δεν βάζεις και μερικά καράβια να τους πάρουν από τα παράλια, να τους μεταφέρεις σαν ανθρώπους και να πάνε κι αυτοί στο καλό, να τους μοιράσεις όπως λες σε διάφορες χώρες ανά την Ευρώπη;  Τι τους αφήνεις στο έλεος του πελάγους; Να χάνονται τζάμπα και βερεσέ ανθρώπινες ψυχές;
- Κάτι είπες κι εσύ τώρα! Σιγά πους τους ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες ψυχές! Όλα επί χάρτου είναι! Για θυμήσου και τότε; Τότε που οι δικοί μας κατατρεγμένοι πνιγόντουσαν στη θάλασσα και τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων ήταν αγκυροβολημένα και απλώς παρακολουθούσαν το θέαμα;
- Ναι, και μετά θα τρέξουν να ανοικοδομήσουν τη χώρα! Κατόπιν εορτής!



Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Για πες!
- Τι να πω;
- Την άποψή σου!
- Α! την άποψή μου!
- Λοιπόν;
- Τι λοιπόν;
- Τη γνώμη σου!
- Τη γνώμη μου! Μία από τα ίδια! Ένα σύγχρονο ριμέικ από το έργο που είδαμε πέρσι, παραπρόπερσι, πριν τρία χρόνια και πάει λέγοντας…
- Ρε, αφού έχουν χρόνια να κάνουν τηλεμαχία!
- Τι είναι πάλι αυτό;
-  Τηλεμαχία ! Ντιμπέιτ!
- Α! Ντιμπέιτ! Πες το, έτσι να καταλάβω!
- Είδες εσύ καμιά τηλεμαχία; Είδες πουθενά καμιά μάχη, καμιά ένταση;
- Κάποιες στιγμές κάτι πήγε να γίνει, να χαρούμε λίγο, αλλά αμέσως γινόταν κατάσβεση του πυρός, άμεσα και ακαριαία! Πώς να το κάνουμε; Πρέπει να επιβεβαιώσουν …τα γαλλικά και το πιάνο τους! Ρε, άμα δεν ανάψουν λίγο τα αίματα, δεν ανέβει λίγο η αδρεναλίνη, δεν χτυπήσει κανένα χέρι πάνω στο τραπέζι, αν δεν ανυψωθεί  και ταλαντευτεί το δάχτυλο απειλητικά προς τον αντίπαλο, δεν καταλαβαίνεις τηλεμαχίες… δεν είναι κατάσταση αυτή! Τι πολιτισμένα πράγματα είναι αυτά; Όλο ευγένειες με το σεις και με το σας;
- Δηλαδή εσύ ήθελες να αρπαχτούν, να βριστούν, να ανταλλάξουν κουβέντες; Να γίνουμε ρεζίλι διεθνώς;
- Αυτό περιμέναμε για να γίνουμε ρεζίλι! Γιατί ακούσαμε και τίποτα καινούριο; Υποσχέσεις, μπόλικο πράμα, να από δω, να από κει. Όλοι θέλουν να σώσουν την χώρα… Όλοι θέλουν να γίνουν δικοί μας σωτήρες… Και ακόμη αναρωτιέμαι…
- Έχω και εγώ μια απορία…
- Ποια;
- Πόσο χρονών είμαι;
- Γιατί; Εσύ δεν ξέρεις; Να σου πω…
- Ξέρω, ρε, πόσο χρονών, είμαι… Λέω πόσο χρονών είμαι; Πέρασαν ένα κάρο δεκαετίες… Ένα κάρο εκλογές! Ε! Σε πληροφορώ ότι δεν βρέθηκε κανένας σωτήρας. Θα μου πεις ζητάς το ιδανικό, ζητάς το τέλειο… Μπορεί να είναι κι έτσι… Αλλά σε πληροφορώ ότι ο κάθε σωτήρας αποδεικνυόταν καταστροφέας από τον επόμενο… Ο καθένας παραλάμβανε καμένη γη από τον προηγούμενο… Καταλαβαίνεις πόσες πυρκαγιές περάσαμε… Και ακόμη αυτή η χώρα ζει μέσα στα αποκαΐδια της…
- Ελπίζω κι εύχομαι να μην ζήσουμε και τις στάχτες της…

  

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έχω πέσει στα πατώματα!
- Γιατί; Θα σφουγγαρίσεις;
- Ναι! Σιγά ρε φίλε!
- Γλίστρησες;
- Ρε, χτυπιέμαι σου λέω!
- Γιατί;
- Κυλιέμαι στα πατώματα, ζω ένα όνειρο!
- Τι έπαθες πάλι;
- Δεν έχει ξαναγίνει αυτό!
- Ποιο ρε;
- Ξαναχτύπησε η Τασία!
- Α! Την καημένη! Μόλις προχτές έβγαλε το γύψο! Τι έπαθε πάλι!
- Δεν λέω για αυτή την Τασία! Την άλλη!
- Δε λες για την Τασία του Γιάγκου του Καραμπουζουκλή;
- Όχι, ρε, σου λέω! Τι δουλειά έχει αυτή η καημένη;
- Τότε για ποια Τασία λες;
- Την Τασία, ρε! Αυτή που έλεγε ότι λιάζονται στην πλατεία Ομονοίας!
- Α! Α! Τώρα κατάλαβα! Ε; Τι έγινε τώρα;
- Ενεπλάκη με την Μυτιλήνη!
- Τι; Είπε ότι τώρα λιάζονται στην Μυτιλήνη;
- Όχι, ρε! Λίγο πολύ είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στη Μυτιλήνη, ότι οι πρόσφυγες έχουν λεφτά, μένουν σε ξενοδοχεία με τα λεφτά τους, ψωνίζουν, και με λίγα λόγια ανέβηκε ο τζίρος της αγοράς!
- Πάλι την πατήσαμε! Την χάσαμε κι αυτή την ευκαιρία! Γιατί δεν τους έστειλαν σε εμάς, μπας και έβλεπε το μάτι μας κανένα ευρουλάκι; Αλήθεια τι συνάλλαγμα έχουν αυτοί!
- Δεν ξέρω! Αυτά είναι λεπτομέρειες τώρα! Μπορεί να ξέρει όμως η Τασία!
- Εγώ ξέρω άλλα… ότι ματαιώθηκαν κάποιες προσεγγίσεις κρουαζιερόπλοιων λόγω της έκρυθμης κατάστασης…
- Λογικό το βλέπω… Που να βρεθούν ξενοδοχεία αν ήθελε κάποιος να διανυκτερεύσει…
- Ρε, αυτοί κοιμούνται μέσα στο πλοίο… δεν χρειάζονται δωμάτια…
- Και που ξέρω εγώ; Μπορεί κάποιος να μην ήθελε να μείνει στο πλοίο, μπορεί να κουνούσε, λογαριασμό θα μας δώσει; Οι άλλοι πώς λιάζονταν στην Ομόνοια; Γιατί δεν πήγαιναν παραλιακά; Γιατί; Λογαριασμό θα σε δώσουν;
- Ναι, αλλά οι Μυτιληνιοί διαμαρτύρονταν για την κατάσταση!
- Λόγια του αέρα… Μπορεί να ήταν μια μερίδα ξενοδόχων που δεν είχε πιάσει πληρότητα!