Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μια ζάλη… την παθαίνω πάλι!
- Θα είναι από τη ζέστη!
- Μπα! Όχι!
- Τι έχεις δηλαδή; Έκανες εξετάσεις;
- Τι εξετάσεις, ρε! Είμαι βράχος εγώ!
- Βράχος, ξεβράχος, ζαλίζεσαι πάντως! Το έψαξες; Μήπως έχει κάτι; Με τις εξετάσεις όλο και κάτι θα βρεις!
- Δε μας παρατάς λέω εγώ, εσύ και οι εξετάσεις σου!
- Δικές μου δεν είναι, δικές σου είναι! Εσύ πρέπει να τις κάνεις! Η ζάλη κάτι θα κρύβει! Το λιγότερο μπορεί να είναι αυχενικό!
- Καλά, σε λίγο θα πεις ότι είμαι με το ένα ποδάρι στον τάφο! Ούτε έχω τίποτα, ούτε από τη ζέστη είναι!
- Τότε; Γιατί ζαλίζεσαι; Από άποψη;
- Τ’ ακούσαμε κι αυτό!
- Από τι άλλο θα μπορούσε να είναι η ζάλη σου;
- Αχ! Κατακαημένε Περικλή!
- Για λέγε;
- Δεν μας βλέπω καλά!
- Περνάν τα χρόνια, όσο να πεις η όραση γίνεται προβληματική!
- Αυτό σου το χιούμορ!
- Δεν είναι καθόλου χιούμορ! Είναι πραγματικότητα! Μια ζοφερή πραγματικότητα!
- Όπα της! Σοβαρεύουν τα πράγματα!
- Δεν σοβαρεύουν καθόλου! Αντιθέτως! Είμαστε σε βρεφική κατάσταση!
- Δηλαδή τα βρέφη δεν είναι σοβαρά;
- Πώς μπορεί να είναι; Κατά αρχάς δεν έχουν ικανότητα μιας σοβαρής αντίληψης για την πραγματικότητα! Μπουσουλάει η νοημοσύνη τους! Άδικα βγήκε το μαμ, κακά και νάνι; Βρέφη είναι, μωρά είναι, μικρά είναι, έχουν μια κάποια δικαιολογία!
- Μια ένσταση! Τι δουλειά έχει συζήτηση που ανοίξαμε με τη ζάλη σου και με τα βρέφη και τη νοημοσύνη τους;
- Για αυτό ακριβώς ζαλίζομαι! Νιώθω μια παραζάλη!
- Περιμένω! Ακόμη περιμένω για να καταλάβω!
- Τι να καταλάβεις, φίλε μου! Η σοβαρότητα έχει χάσει την ουσία της, οι λέξεις έχουν χάσει την ουσιαστική τους νοημοσύνη, άλλο λέμε και άλλο συμβαίνει, άλλο θέλουμε να πούμε και άλλο λέμε! Είναι λοιπόν να μη σε πιάνει ζάλη; Ένα σκορποχώρι οι λέξεις και η έννοιά τους! Μια ακυβερνησία του μυαλού και της σκέψης! Ένας παραζαλισμένος αχταρμάς η ευλογία της επικοινωνίας!
- Δεν… Δεν καταλαβαίνω!
- Ο Tempora! O Mores!






Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ευτυχώς σωθήκαμε!
- Τι έγινε;
- Ευτυχώς σωθήκαμε!
- Που κολλάει αυτό;
- Είναι το αντίθετο του …δυστυχώς επτωχεύσαμεν!
- Α! Εκεί το πας!
- Αμέ! Τόσα λεφτά θα μπουν…
- Που θα μπουν ρε;
- Στη χώρα, ρε! Δεν ακούς! Κάτι γέφυρες, κάτι βοήθειες, κάτι…
- Κάτι …ολίγη από γκιουβέτσι!
- Διαφωνείς;
- Τα μάλα!
- Και γιατί;
- Διότι αυτά τα λεφτά θα τα δει η πραγματική οικονομία; Θα τα δει η αγορά; Θα νιώσουμε καμιά αίσθηση ανάπτυξης; Θα τα πιάσουμε στα χέρια;
- Και που θα πάνε;
- Να σε γυρίσω καμιά κατοστή χρόνια πίσω και μερικές δεκαετίες από πάνω;
- Δηλαδή κατά …πότε;
- Τότε στην εποχή Τρικούπη!
- Ε;
- Ξέρεις τι δάνεια πήραμε και τότε; Ξέρεις πόσα πρόλαβαν να έρθουν στη χώρα; Ξέρεις τι …αγώνας γινόταν τότε για να χαθεί η εμπιστοσύνη των δανειστών;
- Τι λε ρε;
- Αυτό που ακούς! Είχε τρόικα και τότε! Την Επιτροπή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου! Και φυσικά οι Δυνάμεις της εποχής προσπαθούσαν για τη σωτηρία της χώρας! Χαμός και τότε! Συμφέροντα επί συμφερόντων… Και το χρήμα να ρέει άφθονο…
- Δηλαδή πήγαν καλά τα πράγματα;
- Όταν λέω το χρήμα να ρέει άφθονο, μην πάει το μυαλό σου σε ονειρεμένες παραλίες και πεντάστερα ξενοδοχεία και εύθυμα ξενύχτια! Μη βιάζεσαι! Το χρήμα έρρεε άφθονο υπέρ άλλων! Άλλοι τα κονομούσαν!
- Κι εμείς;
- Μία από τα ίδια! Και τότε και τώρα! Λες και έχουμε μαγνήτη και πέφτουμε κάθε φορά στην ίδια …λούμπα! Λες και το κάνουμε επίτηδες! Λες και το ξέρουν ότι θα κάνουμε τα ίδια! Λες και ξέρουν ότι δεν έχουμε αλλάξει καθόλου! Λες και μας γνωρίζουν καλύτερα από ό,τι ξέρουμε εμείς τους εαυτούς μας! Μου τη δίνει αυτό το πράγμα!
- Είναι αξιοπρόσεκτο αυτό που λες!
- Ρε, αν δεν αλλάξουμε, τίποτα δεν θα αλλάξει!
- Λες;
- Ας το πάρουμε χαμπάρι μια και καλή!





Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ξέρεις τι δεν μπορώ να καταλάβω;
- Πες μου, θα σου εξηγήσω εγώ!
- Για αυτό σε ρωτάω!
- Όλος αυτός ο κακός χαμός που ζούμε γιατί γίνεται;
- Με εκπλήσσεις… Δεν νόμιζα ό,τι αυτή θα ήταν η απορία σου… Κάτι άλλο… Πιο πολύπλοκο…
- Γιατί; Αυτό δεν είναι πολύπλοκο;
- Πόσο να είναι; Δυο και δυο κάνουν τέσσερα…
- Έτσι νομίζεις! Είναι πολύ πολύπλοκο…
- Και που ακριβώς βρίσκεται αυτή η πολυπλοκότητα;
- Και οι μέσα και οι έξω θέλουν την σωτηρία της χώρας…
- Και βλέπεις ότι δεν τα καταφέρνουν;
- Όχι ακριβώς, αλλά μπερδεύομαι στο τι ακριβώς θέλουν να σώσουν; Την χώρα; Τους πολίτες της;
- Τι χώρα, τι πολίτες; Το ίδιο δεν είναι; Άμα σωθεί η χώρα δεν θα είναι σωσμένοι και οι πολίτες της; Λογικά δεν πάει;
- Σε παρακαλώ πολύ μη μιλάς για λογική… Θυμάσαι τι λέγαμε στο στρατό; Όπου σταματάει η λογική αρχίζει…
- Η σωτηρία της χώρας… Έτσι πρέπει να είναι το καινούριο σλόγκαν!
- Τέλος πάντων, για να επανέλθουμε… Εγώ πάντως δεν βλέπω να σώζεται κανένας… Μόλις πριν από λίγο διάβασα ότι η Αγκέλα θέλει την χώρα στην ευρωζώνη… δεν θέλει να βγει έξω… Τώρα γιατί έτσι;
- Ναι, αλλά αυτό προϋποθέτει κάποιες μεταρρυθμίσεις…
- Εκεί θέλω να καταλήξω… Όταν λέμε μεταρρυθμίσεις εννοούμε τσουνάμι φοροεπιδρομής;
- Γιατί το λες αυτό; Μια χαρά μου φαίνεται ο καιρός… Είχαμε πουθενά σεισμό και περιμένουμε τώρα το τσουνάμι του;
- Μεταφορικά μέσα έπεσες! Αλλά επιμένω… Μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο; Αλλάζω κάποια προγράμματα, κάνω αλλαγές, άντε και να επιβάλω φόρους, αλλά όχι έτσι… Διότι με αυτό το τσουνάμι, μπορεί η χώρα να σωθεί αλλά θα σωθεί χωρίς τους Έλληνες!
- Τι εννοείς;
- Τι να εννοώ, ρε; ‘Η θα φύγουν οι περισσότεροι, θα την κάνουν για την αλλοδαπή, ή  όσοι απομείνουν …δεν θα βλέπονται. Εγώ αυτήν …την σωτηρία βλέπω! Εσύ τα βλέπεις διαφορετικά;
- Αμέ! Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!




Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πότε θα πας διακοπές;
- Μη με συγχύζεις!
- Τι έκανα πάλι;
- Ρώτησες!
- Πότε θα πας διακοπές;
- Μη με συγχύζεις!
- Κι εγώ ξαναρωτάω! Πότε θα πας διακοπές;
- Και εγώ ξαναπαντάω! Μη με συγχύζεις!
- Τα άντερα σου θα φας…
- Με βλέπεις πώς σε κοιτάω;
- Για να δω; Καλά σε βλέπω, αν και το λες δεν φαίνεσαι συγχυσμένος… Ήρεμο σε βλέπω…
- Για να τελειώνουμε… μη με ξαναρωτήσεις γιατί θα γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες…
- Και από ποιο χωριό;
- Την κολοπετινίτσα!
- Έλα τώρα, σταμάτα τα αστεία και σοβαρέψου… Το παρατράβηξες…
- Δεν το παρατράβηξα καθόλου, εσύ προσπαθείς να με συγχύζεις…
- Γιατί, ρε, επειδή ρωτάω πότε θα πας διακοπές;
- Ναι! Διότι έπρεπε να έθετες διαφορετικά το ερώτημα.
- Και τι έπρεπε να σε ρωτήσω;
- Αν θα πάω διακοπές!
- Καλά… Θα πας διακοπές;
- Όχι, ρε δεν θα πάω διακοπές! Δεν έχω λεφτά να πάω διακοπές, ούτε έχω καμιά διάθεση να πάω, ρε, γιατί χρωστάω όλο τον κόσμο ρε, χρωστάω όποιον μιλάει ελληνικά σε αυτή την χώρα ρε!
- Σιγά, φίλε μου, θα πάθεις κάτι…
- Δεν παθαίνω τίποτα μη φοβάσαι έχω πάρει τα μέτρα μου…
- Μπα; Και τι μέτρα είναι αυτά;
- Να!
- Τι είναι αυτά; Χάπια;
- Ναι, ρε, μόλις πάει να με πιάσει, τζουπ ένα υπογλώσσιο και επανέρχομαι!
- Μάλλον δεν έχεις πάρει υπογλώσσιο εδώ και αρκετή ώρα. Έτσι μαντεύω!
- Λάθος… απλώς… ήθελα ισχυρή δόση!
- Γιατί;
- Διότι την έβγαλε πολύ φθηνά ο άλλος! Τόσο φτηνά όσο πουθενά! Κατάλαβες; Και εγώ… Εγώ δεν μπορώ να πάω διακοπές!
- Ποιος άλλος; Δεν έχει σημασία! Σημασία έχει ότι για απόκρυψη ενός και κάτι εκατομμυρίου καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλακή… Μόνο!
- Καλοκαιριάτικα σε φυλακή;
- Αυτό σε πείραξε; Με δέκα ευρώ την ημέρα, παίρνεις το καπελάκι σου, κάνεις χειραψία έναν έναν όσοι παραβρίσκονται στην αίθουσα και επιστρέφεις στις διακοπές σου… Τι είναι μερικά ψωροχιλιάρικα μπροστά στο ένα και κάτι…
- Να μου πεις…
- Το θέμα είναι αφού …ξεχάστηκαν να δηλωθούν, να μην μάθουμε τίνι τρόπω αποκτήθηκαν; Εκεί είναι όλο το ζουμί!
- Ζουμί; Οι σούπες δεν τρώγονται καλοκαιριάτικα! Μόνο τον χειμώνα!
- Υπάρχουν και οι κρύες σούπες, αν θες να μάθεις!  


Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

"Ο Μυστικός... Ύπνος" του Πέρη Ουσταμπασίδη από το ΘΕΑΤΡΟ Μώ. | γράφει ο Βασίλης Μόσχης


Σε μια δυναμική εποχή μιζέριας, άγχους, αγωνιών, ο αγώνας για την επιβίωση δεν δίνει περιθώρια για την “πολυτέλεια” πολιτισμικών εκρήξεων. Σε αντίθεση, υπάρχουν οι ρομαντικοί εραστές που κόντρα στο ρεύμα, δημιουργούν, ζουν και ανασαίνουν για τη δική τους πρώτα «επιβίωση» και φυσικά για να μοιράσουν απλόχερα ένα αμυδρό χαμόγελο και να το δουν να απλώνεται, να μεγαλώνει και να γίνεται γέλιο.

Το Θέατρο Μώ, την περασμένη εβδομάδα, σε δυο παραστάσεις παρουσίασε το θεατρικό έργο του Πέρη Ουσταμπασίδη “Ο Μυστικός …Ύπνος”. Ο Πέρης Ουσταμπασίδης έγραψε ένα κείμενο, πιστή αντιγραφή της ελληνικής πραγματικότητας που παραπαίει μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αφουγκράζεται με άνεση την ελληνική πραγματικότητα και την περιγράφει με μαεστρία ενός ιδανικού ζωγράφου στην παλέτα της σκηνής του θεάτρου. Χρώματα, μουσικές, έξυπνες ατάκες για σοβαρά θέματα, δοσμένα μέσα από την σοβαρότητα ενός ζαλισμένου μπεκρή που λέει μόνο αλήθειες. Είναι το αλκοόλ που ελευθερώνει τον άνθρωπο και θέλει να αγκαλιάζει τη ζωή για να τη ζήσει;

Ο Μπέκρας – ένας άστεγος μπεκρής που δηλώνει ότι έχει σπίτι αλλά δεν ξέρει αν είναι δικό του- απολαμβάνει τον ύπνο του – όσο μπορεί – σε ένα παγκάκι ενός πάρκου. Κατά την διάρκεια του ύπνου του συμβαίνουν τα όσα μύρια μπορούν να συμβούν χωρίς να πλατειάζουν, τονίζοντας με άκρα λεπτομέρεια την ελληνική πραγματικότητα με σοβαρότητα όπου χρειάζεται, με χιούμορ όπου απαιτείται. Στο όνειρό του περνάει ο μικρόκοσμος ενός κομμωτηρίου όπου πολλά τραγελαφικά συμβαίνουν και πολλά συζητιούνται, η τραπεζαρία ενός αστικού σπιτιού από όπου περνάει ολοζώντανα η σημερινή μας πραγματικότητα, το παγκάκι ενός μεθύστακα…

Το κείμενο του Πέρη Ουσταμπασίδη είναι εμπνευσμένο και δοσμένο με εξυπνάδα καθώς πλέκεται στο όνειρο του Μπέκρα και αναμοχλεύει την καθημερινότητα του Έλληνα. Με καυστικό χιούμορ δεν αφήνει τίποτα να χαθεί. Μια τοιχογραφία του σήμερα. Και όπως γράφει ο ίδιος  “… η Ελλάδα θέλει τέχνη για να την ζήσεις, λέει ο Μπέκρας κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να αναδείξει και το έργο μέσα από τις σχέσεις και τα πεπραγμένα των ηρώων του. Είμαστε πολλών ανθρώπων λόγια λέει ο ποιητής… ταξιδιώτες της Ιστορίας, ένα καραβάκι που γλιστράει πάνω στη θάλασσα και με την ίδια μαεστρία που παίζει τον αφρό και το μελτέμι, με την ίδια μαεστρία εμπαίζει την καταιγίδα και το μπουρίνι… Όσο για το πλήρωμα νομίζω πως έχει … έχει “κάτι” αυτό το τσούρμο…

Η σκηνοθεσία του Κοσμά Χατζηιωαννίδη συμπορεύτηκε με το κείμενο και ζωντάνεψε μια σαγηνευτική εικόνα ονείρου στα όρια της πραγματικότητας, με έμπνευση, μεταφέροντας όλη την ατμόσφαιρα που ήθελε το κείμενο, άφησε τους ηθοποιούς να κινηθούν με άνεση που φάνηκε ξεκάθαρα ότι το απολάμβαναν.
Ο Κώστας Μυστακίδης συγκίνησε στον ρόλο του Μπέκρα ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του. Ο Τάσος Αετόπουλος,  ως Αριστοτέλης Ανωφελής, απέδωσε με πλήρη άνεση τον πολλά ταλαιπωρημένο και πολυμήχανο πατέρα, ο Βαλεντίνος Πελάγος απολαυστικός σαν “μαιμού” τυφλός, ο Σταύρος Μόσχης, διασκεδαστικός στο ρόλο του Λάκη- πιστολάκη, η Τίνα Ιωαννίδου εξωφρενικά υπέροχη στο ρόλο της κομμώτριας, η Μαρίκα Φωτοπούλου – ως Τζέλα τόνισε υπέροχα την νεόπλουτη Ελληνίδα,  η Κατερίνα Κουκουλή- Ισμήνη-, τόνισε θαυμάσια την ανύποπτα αφελή Ελληνίδα,   η Αγγελική Γκουντρουμπή σε διπλούς κόντρα ρόλους, συμπληρώνει τον κύκλο του κομμωτηρίου απολαυστικά ως Μαριάνα και Βαγγελία Ανωφελή στο ρόλο της υπαλλήλου εισπρακτικής εταιρίας που εύκολα γίνεται θεοσεβούμενη μπροστά στο δέος του Δημοσίου.
 
Ο Ιωάννης Μυστακίδης – Σόλομον, μετανάστης, φιλοξενούμενος της οικογένειας Ανωφελή απέδωσε πειστικά και με άνεση τον ρόλο του, η Ελένη Γεροφωκά- Χάιδω, σύζυγος Αριστοτέλη μας ζωντάνεψε την  μάνα της ελληνικής πατριαρχικής οικογένειας, ο Τόμμυ Παπανικολάου, ως Νίκος Ανωφελής μας διασκέδασε ως επινοητικός νεοέλληνας. Η Μαριέτα Τσαχρέλια, αντιπρόσωπος του Δημοσίου πέτυχε να δείξει αποτελεσματικά το σκληρό πρόσωπο του κράτους. Ο Σόλων Ασλανίδης στο ρόλο του αστυνομικού οργάνου, που απέδωσε με επαγγελματική ευσυνειδησία,  και του Όττο, σκληρού εκπροσώπου της Ευρώπης.
Η  Καλλιόπη Γιαμούζη, δημιούργησε με την άπλετη φαντασία της τα υπέροχα σκηνικά και  κοστούμια. Η Τζοβάνα Αλεβιζοπούλου  επιμελήθηκε με επιτυχία το μακιγιάζ των ηθοποιών.
 Η μουσική επιμέλεια του Κοσμά Χατζηιωαννίδη ήταν η τελική πινελιά σε μια πολύ επιτυχημένη παράσταση.
Σε επόμενη παράσταση να είστε όλοι εκεί, σίγουρα θα την απολαύσετε!





από τη στήλη ΘΕΑΤΡΟ
της εφημερίδας 
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ξέρεις τι μου τη δίνει περισσότερο;
- Αυτό έλειπε δα, να μην έχεις κάτι να σου τη δίνει!
- Ότι ανακαλύπτω ότι όλοι εδώ μέσα όλο και κάτι τρώγανε. Ό,τι μπορούσε ο καθένας, από κοκαλάκι, μέχρι μπούτι ολόκληρο, μη σου πω κι ολόκληρο ζωντανό…
- Και από χοληστερίνη;
- Βρε, δεν άφηναν ούτε αντεράκι για κανένα κοκορέτσι…
- Τώρα το ανακάλυψες εσύ; Παμπάλαια πράγματα μας λες! Αυτά είναι γνωστά τοις πάσι! Έχουν γίνει φαγοπότια…
- Μα και τώρα ακόμη, ανακαλύπτονται κάτι πόθεν έσχες που είχαν ξεχαστεί, είχαν χωθεί βαθιά βαθιά να μην τα βλέπει κανένας..
- Και τι είναι αυτό που σου τη δίνει περισσότερο;
- Ρε, εγώ γιατί να μην ήμουν σε κάποιο φαγοπότι; Με αυτόν τον καημό θα φύγω!
- Και τι νομίζεις; Δεν θα σε πιάνανε;
- Και πόσους έπιασαν; Έχουν ακόμη να βγουν…
- Για αυτό σου λέω… Θα ήμουν από αυτούς που δεν θα πιάνανε! Γιατί να με πιάνανε; Οι άλλοι είναι πιο μάγκες; Και τώρα θα ήμουν κύριος, απλωμένος σε πέντε καρέκλες…
- Σε πέντε καρέκλες;
- Ακριβώς όπως το λέω…
- Δεν καταλαβαίνω…
- Μία… για να κάθομαι… άλλη μία για το ένα πόδι… άλλη μία για το άλλο πόδι…
- Και θα μου πεις τώρα… οι άλλες δυο για τα χέρια…
- Ακριβώς… Θα απλώσω τα χέρια μου και ο μήνας θα έχει εννιά!
- Ενώ τώρα;
- Τώρα; Τώρα ούτε οι ρέγκες δεν με κλαίνε!
- Ρε όλα αυτά είναι για επιδέξιους κώλους, δεν είναι για όποιον κι όποιον… Θέλει πλάτες…
-  Γιατί;
- Δεν είδες τον άλλον που κατηγορήθηκε για το μαγείρεμα του χρέους; Πήγαινε για βαριές κατηγορίες…
- Και; Δεν θα πάει;
- Για δες με, από πού έρχομαι;
- Δεν έρχεσαι από πουθενά, αφού εδώ είσαι! Με δουλεύεις… και τι θα γίνει; Τόση έρευνα στο τζάμπα;
- Εμ! Από ό,τι μαθαίνω κάτι ελαφρύ, στα μαλακά… Μάλλον έπεσε βοήθεια εξωτερική… Για αυτό σου λέω…
- Ναι, ναι… θέλουν μεταξωτά βρακιά…




Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Κοίτα να δεις τώρα!
- Κοιτάω!
- Η κατάσταση πάει να εκτροχιαστεί!
- Γιατί το λες αυτό;
- Διότι πρέπει να βάλουμε ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη!
- Έχεις υπόνοιες ότι θα έχουμε βαρύ χειμώνα;
- Όχι γι αυτό ρε! Πιο βαθιά εννοώ για να πιάσουμε ό,τι ψιλό μας έχει μείνει, για να μείνουμε πανί με πανί!
- Τόσο δύσκολα λες;
- Και ακόμη δυσκολότερα!
- Μπράβο μας!
- Τη στιγμή που δεν κουνιέται φύλλο στην αγορά, πως μπορεί να κυκλοφορήσει χρήμα, να αλλάξει χέρια, να ξαναγυρίσει πίσω, και ούτω καθεξής; Όταν στην πράξη θα φανεί ότι έχουμε φτάσει στα όρια μας, θα σπάσει το φράγμα της αντοχής και …θα πλημμυρίσει το τόπος!
- Θα έχουμε και πλημμύρες;
- Όταν το ΔΝΤ σου λέει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο…
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Δεν θέλει πολύ μυαλό! Θα είμαστε για χρόνια κάτω από το βάρος του χρέους για δεκαετίες άμα συνεχίσουμε έτσι… Κι άλλοι οικονομολόγοι με βραβεία φωνάζουν το ίδιο…
- Και τι κάνουμε δηλαδή;
- Σου λέει θα μεταναστεύσει κόσμος και ντουνιάς να ψάχνει δουλειά…
- Οπότε να που θα πέσουν και τα εργατικά ανά τας Ευρώπας!
- Μπράβο! Και δεν σου το ’χα! Μόνος σου το σκέφτηκες όλο αυτό;
- Και ναι και όχι… Το διάβασα σε μια συνέντευξη ενός καθηγητή οικονομικών σε ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο… Στόχος είναι να συντριβεί η χώρα και να μην μπορεί να πάρει ανάσα! Άσχημα θα είναι δηλαδή να γίνει η Ελλάδα τόπος διακοπών για τους Ευρωπαίους με εμάς γκαρσόνια…
- Και πως θα συνεννοούμαστε; Αφού, δεν έμαθες ότι μπαίνει και 23% ΦΠΑ στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών… Που πάμε; Ανατιμήσεις στο δόξα πατρί… Ποιος θα μαθαίνει ξένες γλώσσες; Στα μουγκά θα πέφτουν οι παραγγελίες; Θα ξαναγυρίσουμε πάλι στην …μέθοδο άνευ διδασκάλου; Πάντως μάλλον …στα τυφλά μπήκε αυτό το ΦΠΑ και από ό,τι μαθαίνω μάλλον θα το πάρουν πίσω!
- Συνεχίζουμε και ζούμε σε ένα θέατρο παραλόγου! Πόσο να αντέξει ο κόσμος; Λες και φυτρώνουν τα λεφτά στο δρόμο; εδώ στα ΑΤΜ να πας, πρέπει να έχεις λεφτά μέσα για να πάρεις! Κανείς δεν σου δίνει έτσι στο ξεκάρφωτο!
- Να σου πω και κάτι άλλο για να πάθεις;
- Για λέγε…
- Μια έκθεση του ΔΝΤ μας έχει στη 42η θέση των πιο πλούσιων χωρών στον κόσμο! Ακόμα και σήμερα, μέσα στην κρίση… Έλα, τι έπαθες; 
- Έπαθα! Εγώ που είμαι; Πάλι εκτός χώρας;


Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πως τα βλέπεις τα πράγματα;
- Πώς να τα δω; Δεν βλέπονται!
- Δεν βλέπονται, ε;
- Κακάσχημα και φρικτά!
- Από που να τα πιάσεις και που να τα αφήσεις;
- Για κάνε μια προσπάθεια!
- Να προσπαθήσω, αλλά θα μου μείνει μόνο η προσπάθεια… Διότι άντε να τα βάλω σε μια σειρά. Μπαίνουν σε σειρά; Από δω, πυρκαγιά, από κει πλημμύρα, από κει σεισμός, από κει κατρακυλάει φλογερή η λάβα… Από που να φυλαχτείς; Να το βάλεις στα πόδια; Θα σου μείνει το τρέξιμο… Να την κοπανήσω για έξω;
- Βρε μπας και αυτό θέλουν να πετύχουν;
- Ποιο πράγμα;
- Να την κοπανήσουμε όλοι ομαδικά και να μείνει η χώρα παρατημένη και να πλακώσουν οι ακρίδες…
- Όλα τα σενάρια πέφτουν, όλα ισχύουν… Διότι όπως και να το δεις, το πράγμα δεν λειτουργεί, και δεν θα λειτουργήσει ομαλά… Στην πορεία κάπου θα κολλήσει, διότι είδαμε τις προθέσεις και τις αγάπες… Ο στόχος είναι άλλος. Δεν αφήνουν να αναπνεύσουμε διότι δεν το θέλουν. Και το αποτέλεσμα ποιο θα είναι;
- Ξέρεις τι διάβασα; Μια μυστική έκθεση του ΔΝΤ που διέρρευσε και λέει ότι χρειάζεται επιμήκυνση και περίοδος χάριτος…
- Και τρέχα γύρευε… Και αφού είναι μυστική γιατί διέρρευσε; Και γιατί να είναι μυστική; Πέντε και πέντε κάνουν …δύο! Θες να βοηθήσεις; Αφού θες, βγες ανοιχτά και πες το. Αυτό θα γίνει έτσι, αυτό θα γίνει αλλιώς, τα βάζεις κάτω, κάνεις προσθέσεις, αφαιρέσεις και βγάζεις συμπέρασμα. Εγώ έτσι ξέρω κάνει ο άλλος αν θέλει να βοηθήσει… διαφορετικά… όποιος δεν θέλει να ζυμώσει σαράντα μέρες κοσκινίζει… Για να επέλθει στα ίσα της και η χαμένη εμπιστοσύνη των εταίρων μας…
- Μη λες εταίρων μας…
- Δίκιο έχεις! Δεν είμαστε εταίροι… Μας έχουν βάλει κάτω για να αρπάξουν ότι μπορούν και δεν μπορούν… Για να μείνει η χώρα, επιτέλους - γι αυτούς - ένα πεταμένο ψόφιο κουφάρι στην άκρη του δρόμου. Ποιου δρόμου… Σε ένα βρώμικο γεμάτο λάσπες χαντάκι…



Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Εδώ είμαστε!
- Που να πάμε;
- Δεν είναι και για να πάμε!
- Μη το λες! Δεν είναι όλοι το ίδιο!
- Ναι, ρε, έχεις δίκιο! Καλά που μου το θύμισες! Εμείς είμαστε οι καρμίρηδες!
- Καρμίρηδες; Από πού κι ως που;
- Λόγω συνθηκών! Αναγκαστικών!
- Σου ‘φτασε το πενηντάρικο;
- Να μου φτάσει! Με προσπέρασε και το πήρα από πίσω! Μου ξέφυγε! Πάμε για άλλα!
- Πενηντάρικα; 
- Αμέ, πλησιάζει κι η ώρα!
- Φτου, φτου! Ποια ώρα; Γιατί κοιτάς το ρολόι σου;
- Μη την χάσω!
- Χάνεται η ώρα;
- Άμα την χάσω, θα χάσω και το πενηντάρικο!
- Πώς γίνεται αυτό;  Για εξηγήσου!
- Ρε, δεν πάω και στήνομαι στην ουρά; Εσύ δεν πας;
- Πώς δεν πάω!
- Πότε πας;
- Πάω το απόγευμα!
- Κάθε απόγευμα;
- Έτσι δεν πάει;
- Εγώ πάω μια φορά!
- Τι μια φορά;
- Μια φορά στις δυο μέρες!
- Και;
- Παίρνω ένα κατοστάρικο!
- Άντε! Και πως γίνεται αυτό; Εγώ γιατί παίρνω ένα πενηντάρικο;
- Εμένα με αγαπάνε φαίνεται! Ή με λυπούνται ίσως!
- Με δουλεύεις πάλι!
- Καθόλου!
- Αφού μου λες τέτοιες μπούρδες!
- Σε πληροφορώ, …καθόλου! Είμαι απόλυτα σοβαρός!
- Θα με κουράσεις κι άλλο;
- Φεύγω! Πλησίασε η ώρα!
- Μπα; Δεν άκουσα κανένα καμπανάκι!
- Φεύγω! Θα ‘ρθεις;
- Και δεν έρχομαι; Τι έχω να χάσω; Αλλά πες, για πού θα το βάλουμε;
- Για να μην προχωράς στα τυφλά, θα σου πω! Πλησιάζουν μεσάνυχτα!
- Ε! Και; Θα βγουν φαντάσματα;
- Όχι, ρε βλάκα! Θα πάω για το πρώτο πενηντάρικο!
- Ε!;
- Και μετά το δεύτερο!
- Δεν καταλαβαίνω!
- Το πρώτο πενηντάρικο στις δώδεκα παρά πέντε, το δεύτερο στις δώδεκα και πέντε!


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Σαν την Μεγάλη Παρασκευή είσαι!
- Θες, μου φαίνεται, να τα ακούσεις!
- Όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω.
- Τότε μη μιλάς!
- Μουγκός θα μείνω;
- Πρόσεξε τι θα λες!
- Και που να ξέρω εγώ σε τι να προσέξω;
- Ξέρεις, και πολύ καλά μάλιστα!
- Είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις! Χλωμός μου φαίνεσαι!
- Ώρες ώρες βυθίζομαι σε σκέψεις και χάνομαι… δεν θέλω να το πιστέψω αυτό που μου συμβαίνει…
- Μας συμβαίνει θες να πεις…
- Νομίζω ότι ζω έναν εφιάλτη… και θα ξυπνήσω ξαφνικά και θα πω όνειρο ήταν… ένας κακός εφιάλτης που πάει πέρασε… έφυγε…
- Αχ! Κι όμως… Ούτε όνειρο, ούτε εφιάλτης είναι… ούτε πρόκειται να ξυπνήσεις ξαφνικά και να βρεθείς δίπλα στο κύμα…
- Μου έρχεται μια τρέλα…
- Έτσι όπως τα καταφέραμε… Και έχουμε μέλλον ακόμη…
- Ωραία, για λέγε λοιπόν… στηρίξου πάνω μου, άνοιξε την καρδιά σου…
- Έχουμε μπλέξει άσχημα σε ένα παιχνίδι που παίζεται πάνω στην πλάτη μας εδώ και χρόνια… Και εμείς ύπνο βαθύ και μακάριο… Που βρισκόμασταν; Που πλαλούσαμε;
 - Όλοι εδώ ήμασταν! Μηδενός εξαιρουμένου!
- Τότε;
- Τι τότε, ρε; Ήμασταν εδώ μόνο για μας… Κατ’ ουσίαν, λείπαμε… Ήμασταν κοντά στον εαυτό μας… Και το θεωρούσαμε μαγκιά μας… εξυπνάδα μας… και όπως θες πες το!
- Λάθη, λάθη, συνέχεια λάθη, κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο και με ένα άλλο λάθος προσπαθούμε να διορθώσουμε το άλλο… και ο κύκλος μεγαλώνει και μεγαλώνει και όσο πάει μας πνίγει, μας πνίγει... Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω… δεν βγαίνει άκρη με τίποτα… Μόνο λόγια λόγια θα μείνουν και το ηλίθιο βλέμμα της αγελάδας…
- Τι υπονοείς;
- Αυτό το βλέμμα το γεμάτο απορία, το γεμάτο με μια ηλίθια απορία, το γεμάτο με μια αφελή ηλίθια απορία που πιστεύουμε ότι είναι δίκαια απορία, λογική…
- Και μετά, και μετά;
- Θα ψάχνουμε να βρούμε σκηνή για να παίξουμε το “Θάνατο του εμποράκου”!


Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μια σύγχυση την έχω!
- Πάλι είσαι…
- Τα ‘χω χαμένα εννοώ!
- Χαμένα; Δεν είσαι καλά;
- Δεν θα το ‘λεγα!
- Τι; Ότι δεν είσαι καλά;
- Καλά είμαι! Μόνο που είμαι σε κατάσταση σύγχυσης…
- Αυτό θέλω να μου εξηγήσεις!
- Δηλαδή;
- Τι ακριβώς έχεις!
- Θες διάγνωση δηλαδή, για να καταλήξεις στην θεραπεία;
- Δεν είμαι και γιατρός!
- Νιώθω ότι είμαι κι εδώ, είμαι κι εκεί!
- Οχ! Άρχισαν τα δύσκολα… Θα αργήσουμε να καταλάβουμε!
- Σα να βρίσκομαι σε παράλληλους δρόμους…
- Φανάρια έχει ή θα χαθείς στην κυκλοφορία;
- Αυτό προβλέπω… Τα ‘χω χαμένα… Μπερδεμένος… Λες και ζω πολλές ζωές…
- Δώσε και σε μένα κάνα δυο… Έτσι για να βρίσκονται… Μη είσαι μοναχοφάης…
- Από τη μια με παίρνουν από το χέρι και μου δείχνουν το δρόμο…, μετά με αφήνουν στη μέση της ασφάλτου… δεν μπορώ να φτάσω μέχρι το πεζοδρόμιο…, ζβιιιιιν από την μια…, ζβιιιιιν από την άλλη…, τροχοφόρα παντού…, είμαι ζαλισμένος…
- Τώρα μου λες τι σου συμβαίνει ή μου διηγείσαι καμιά σκηνή από το έργο που είδες χτες βράδυ;
- Μετά…, μόλις τα καταφέρω…, φτάνω στο κράσπεδο…, με σχισμένα τα ρούχα…, ματωμένος…
- Όπα! Όπα! Τι σενάριο είναι αυτό;
- Προσπαθώ να σκαρφαλώσω στο πεζοδρόμιο για να σωθώ…, τελευταία στιγμή περνάει… δεν ξέρω τι ήταν ακριβώς… και με πετάει πέρα… τινάζομαι στο αέρα και βρίσκομαι φαρδύς πλατύς πάλι στη μέση του δρόμου… Από κει που ξεκίνησα…
- Για λέγε, έχει ενδιαφέρον… Στο τέλος μόνο να μου πεις τον τίτλο του έργου να το δω κι εγώ…
- Ξεκινώ πάλι από την αρχή…, πάω ζιγκ ζαγκ…, προσπαθώ να αποφύγω την κίνηση…, βλέπω μια διάβαση πεζών κοντά…, εκεί θα  πάω λέω… σώθηκα λέω…
- Αλλά κάτι ήρθε και σε πέταξε πάλι μακριά…
- Ναι! Πώς το κατάλαβες;
- Είδα το νοσοκομειακό που ήρθε και σε πήρε!  



Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Κουράστηκα!
- Να πας διακοπές!
- Πρώτον, δεν έχω τα λεφτά για να πάω διακοπές, και δεύτερον δεν εννοώ την κούραση που εννοείς!
- Υπάρχουν πολλών ειδών;
- Η σωματική, η πνευματική, η ψυχολογική… Θες κι άλλα;
- Και τι εννοείς μ’ αυτό; Όλα αυτά που λες θεραπεύονται με διακοπές…
- Σκοντάφτω όμως στο οικονομικό…
- Έλα ρε, δεν έχεις κάτι στην άκρη, κανένα ψιλό… Κάτι τις…
- Ούτε μία! Και αυτό είναι που με σκανδαλίζει… Πώς τα κατάφερα έτσι… Αλλά θα μου πεις δεν είναι και δύσκολο να καταλάβεις… Όλα υπέρ πίστεως και πατρίδος!
- Δηλαδή δεν έχει διακοπές; Και πως θα ξεκουραστείς;
- Θα ξεκουραστώ όταν σταματήσει όλο αυτό το τουρλουμπούκι… Κουράστηκα με όλα αυτά που συμβαίνουν. Το πήγαινε έλα, έτσι ο ένας, έτσι ο άλλος. Θα βγούμε ή δεν θα βγούμε; Αφού να φανταστείς κάθομαι κοντά στην εξώπορτα, για να μου είναι πιο εύκολο να βγω…
- Χα, χα, γελάσαμε, μας δρόσισε το αστείο σου.. Σε πληροφορώ ότι αποκλείεται να βγούμε… Αποκλείεται… δεν συμφέρει κανένα.. Έτσι κι αλλιώς όπως βλέπεις έχει αλλάξει το κλίμα… Υπάρχει μια προσέγγιση… Και μην νομίζεις… Δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε. Προηγούνται συναντήσεις και διάλογοι και ανταλλαγή απόψεων που δεν τα μαθαίνουμε καν… έτσι κι αλλιώς και αλλιώτικα…
- Έτσι λες, ε;
- Θα με θυμηθείς! Αλλά κάπου πρέπει να σταματήσει αυτό! Έχει γίνει εκνευριστικό πια!
- Συνεχίζουν, όμως… λένε διάφορα… Ακόμη τίποτα δεν είναι σίγουρο…
- Όλα είναι σίγουρα, ρε! Απλώς, το θέμα είναι ποιος θα φανεί ότι έβαλε έστω και λίγο το χεράκι του σε όλη αυτή την ιστορία… εκτός από τον πρωθυπουργό φυσικά… Όλα είναι για την τιμή των όπλων…
- Δε πα να είναι και για την τιμή… άσε… αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα!
- Ναι, περίμενε αύριο να πας στα μπουζούκια!
- Ποια μπουζούκια, ρε; Κανένα φράγκο να πέσει στο χέρι μας, να μπει κανένας πελάτης στο μαγαζί, να μοιράσουμε τον οβολό μας στις τρύπες που χάσκουν και είναι νηστικές όσο και να τις ταΐσεις! Πάτος τρισκατάρατος…
- Άντε ρε, άσπρο πάτο! Κάτω όλα τα φαρμάκια! Καλοκαίριασε για τα καλά! 

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν σε βλέπω ευχαριστημένο!
- Γιατί, θα ‘πρεπε;
- Έ, όσο να πεις είναι μια επιτυχία!
- Τι επιτυχία δηλαδή;
- Δεν σου λέω για το τι μπορεί να προκύψει, αλλά μόνο ότι το ποσοστό ήταν αρκετά υψηλό από μόνο του δηλώνει κάτι…
- Κοίτα να σου πω… Δεν μπορώ να πω τίποτα ακόμη… Θα δείξει…
- Ο κόσμος, ρε, το έριξε στον χορό… Χαμογέλασε…
- Καλά, δεν λέω… Και τι περιμένεις; Θα αλλάξουν όλα; Έτσι εύκολο είναι;
- Άμα είναι να πιστεύουμε ότι θα αλλάξουν όλα και οι δανειστές θα μας παρακαλούν να μας δώσουν δάνειο, είμαστε για τα μπάζα. Δεν είπαμε κάτι τέτοιο. Θα είναι αφελής όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο…
- Εσύ τι λες; Δεν υπάρχει κανείς να πιστεύει κάτι τέτοιο;
- Τι να σου πω τώρα;
- Εγώ σου λέω ότι υπάρχει. Έχουμε δρόμο μπροστά μας!
- Και τι να κάνουμε τώρα; Δεν μπορούμε να μπούμε στο μυαλό του καθενός! Ο καθένας λειτουργεί όπως θέλει… Το θέμα είναι άλλο…
- Ποιο;
- Να μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Τα μέτρα και τα βάρη θα συνεχίσουν αλλά κάπου να μπορεί, βρε αδερφέ, να φανεί ένα φως, έστω μια υποψία πυγολαμπίδας ότι κάτι, κάποια στιγμή, θα αλλάξει, να πάρουμε μια ανάσα. Θα είναι διαφορετικά τότε, θα κάνεις υπομονή, θα τρέξεις διαφορετικά, θα υπομένεις διαφορετικά, ο πόνος θα είναι γλυκός, θα έχει μια υποφερτή υπομονή γιατί θέλεις να δεις το φως να μεγαλώνει, να θεριεύει…
- Και ποιος δεν το θέλει αυτό;
- Και δεν μετράμε με ποιο τρόπο μπορεί να το καταφέρουμε, αν το καταφέρουμε. Πρέπει όλοι μαζί, έτσι κι αλλιώς, να προχωράμε μπροστά…
- Είθε!
- Και αυτό το όχι ίσως είναι ένα καλό χαρτί…
- Καλό χαρτί μπορεί να είναι… Υπόψη όμως ότι τα χαρτιά καίγονται πολύ εύκολα…
- Αμάν, αμάν, αυτή η γρουσουζιά σου!


Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ \ ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είδες;
- Τι να δω;
- Να εδώ ρε!
- Ναι!
- Είδες;
- Είδα!
- Καινούριο σκοτσέζικο ντους;
- Δεν μπορώ άλλο! Έχουν σπάσει τα νεύρα μου!
- Μόνο τα δικά σου!
- Μέχρι το 2018 χρειαζόμαστε άλλα 60 δις! Καινούρια δάνεια!
- Με συγχωρείς, ρε φίλε! Έχω μια απορία και θα την ξαναπώ! Όλα αυτά τα χρόνια με δανεικά μόνο ζούσε η χώρα; Τόσοι φόροι, τόσα έσοδα που πήγαιναν; Και πως έβγαλαν το συμπέρασμα ότι θα χρειαστούμε τόσα; Ξέρουν από τώρα πόσα θα ξοδέψουμε; Τι κάνουμε τότε; Ούτε μια τρύπα στο νερό! Θα περνάν τα χρόνια και εμείς θα αλλάζουμε τα μνημόνια σαν πουκάμισα;
- Κοίτα κι εδώ! Δεν είναι βιώσιμο το χρέος λέει το ΔΝΤ!
- Το ΔΝΤ όλα αυτά;
- Εμ, ποιος εγώ; Τα λογιστικά μου είναι μόνο σε επίπεδο αριθμητηρίου! Χρειάζεται λέει επιμήκυνση ή κούρεμα! Διότι πως θα πληρωθούν και τα παλιά; Βάλε και τα καινούρια!
- Ωραία! Χρεωμένοι θα πεθάνουμε!
- Και τι σκας; Θα σου ζητήσουν φορολογική ενημερότητα;
- Κουνήσου, ρε, από τη θέση σου!
- Γιατί, ρε, να κουνηθώ;
- Για αυτά που λες!
- Καλά! Δεν σ’ είπα και καμπούρη! Την αλήθεια είπα!
- Για λέγε, λοιπόν! Και τι συμπέρασμα βγάζεις τώρα; Είναι καλό αυτό;
- Σου είπα, δεν τα ξέρω αυτά! Αλλά και να ήξερα, δεν θα τολμούσα να βγάλω συμπέρασμα, διότι δεν αντέχω το πρωί να βλέπω και να πιστεύω άλλο και το βράδυ να τα βλέπω και να τα πιστεύω ανάποδα!
- Και πότε, ρε, θα σταματήσουμε τα δανεικά; Δεν είναι κατάσταση αυτή!
- Όταν θα κάνουμε επενδύσεις, όταν θα έχουμε παραγωγές…
- Γιατί δεν έχουμε παραγωγές εδώ στην Ελλάδα;
- Ρε, σκόρδα από έξω φέρνουμε, ζάχαρη επίσης… Βλέπεις κανένα εργοστάσιο;
- Φαντάσου δηλαδή τόσα δάνεια επενδύσεων, εδώ και δεκαετίες, που θα γυροφέρνουν…
- Αφού δεν έκατσαν εδώ, αλλού θα κάνουν πιάτσα!


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Γιατί με κοιτάς;
- …
- Σου μιλάω, ρε! Γιατί με κοιτάς;
- …
- Δεν μιλάς, ε;
- Όχι!
- Είσαι θυμωμένος;
- Ναι!
- Με μένα;
- Όχι!
- Τότε γιατί δεν μου μιλάς; Εγώ τι σου φταίω; Μη μιλάς με εκείνον που είσαι θυμωμένος!
- Αυτό κάνω!
- Και ποιος είναι αυτός;
- Εγώ!
- Εσύ; Πώς γίνεται αυτό;
- Να που γίνεται!
- Θες να πεις ότι είσαι θυμωμένος με …σένα;
- Ναι, με τον εαυτό μου!
- Μάλιστα!
- Μη με κοιτάς έτσι! Δεν τρελάθηκα… Ακόμη δηλαδή, γιατί κανονικά έπρεπε να ήμουν στον δρόμο και να ούρλιαζα… να έβγαζα άναρθρες κραυγές…
- Καλά, καλά…
- Αναρωτιέμαι κι εγώ πως δεν μου ‘στριψε καμιά βίδα…
- Χτύπα ξύλο, ρε…
- Βρίσκομαι περικυκλωμένος, κυνηγημένος πες, ακίνητος πες, χωμένος πες, μέσα σε μια σπηλιά που όσο πάει με προχωράει χωρίς να θέλω όλο και πιο βαθιά στην μαύρη της τρύπα, να τελειώνει το οξυγόνο της, το φως της, το σκοτάδι της να με τυλίγει…
- Έχεις το μαύρο σου το χάλι…
- Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει… Αδυνατώ να το πιστέψω… Και δεν είναι το ναι ή το όχι… Δεν θα βρεθώ αντιμέτωπος με αυτό… Αδυνατώ να πιστέψω αυτά που συμβαίνουν δίπλα μου, κοντά μου, αυτά που μου δείχνουν, αυτά που βλέπω, αυτά που ακούω… Θέλω να κλείσω τα αυτιά μου…
- Και μετά;
- Να πω ότι όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο…
- Λίγο δύσκολο…
- Για αυτό είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου…
- Άργησες… Άργησες πολύ να θυμώσεις…


Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Και τώρα;
- Και τώρα;
- Αυτό λέω!
- Και εγώ επίσης!
- Και τώρα τι;
- Και τώρα τι;
- Γιατί επαναλαμβάνεις ό,τι λέω;
- Γιατί δεν έχω τίποτα άλλο να πω!
- Στέρεψε το λεξιλόγιο σου;
- Μόνο το λεξιλόγιο; Στέρεψαν όλα! Στέγνωσε το πηγάδι!
- Ποιο πηγάδι;
- Τι να σου πω; Ποιο πηγάδι; Αυτό που έχουμε στην αυλή!
- Έχετε πηγάδι στην αυλή;
- Γιατί έχουμε αυλή;
- Σωστά! Πώς σου ήρθε αυτό;
- Το ποιο;
- Για το πηγάδι!
- Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις!
- Με προσβάλλεις!
- Γιατί; Επειδή μιλάω για το …πηγάδι σου;
- Είναι κι αυτό!
- Πηγάδι τέλος, αγαπητέ! Πηγάδι τέλος! Αυτό ήταν! Τώρα σηκώνουμε τα μανίκια και πέφτουμε με τα μούτρα στην δουλειά όσοι μπορούμε και όσοι θέλουμε! Οι χίλιες και μία νύχτες τερμάτισαν. Ξανά από την αρχή! Είναι λίγο δύσκολο μεν, αλλά υποχρεωτικό! Δεν βλέπεις; Τέλος τα δάνεια και ήρθε το τέλος! Διότι όλος αυτός ο πλουσιοπάροχος βίος ανάσαινε από τα δάνεια. Μόνο από τα δάνεια! Διότι το δώσε και μένα μπάρμπα ήταν το μόνο που κρατούσε ζωντανά τα κόμματα και δεν άφηνε χώρο να αναπνεύσει καθόλου η ανάπτυξη, η επένδυση, η φαντασία και ο οργασμός για την κατάκτηση της κορυφής!
- Τι μου λες τώρα;
- Δεν σ’ αφήναν να μάθεις να δουλεύεις και ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ όταν το λέω… Έπεφτε το χρήμα ζεστό και λαχταριστό και ευδοκιμούσε η μαλθακότητα και η διασκέδαση…
- Τι θες να πεις τώρα;
- Με έπιασε… Που ήμασταν και που είμαστε… Μάθαμε να ζούμε με δάνεια και συνεχίζουμε ακόμη να τα έχουμε ανάγκη… και τώρα καλούμαστε να ξεμάθουμε…
- Σε πιάσαν οι αναμνήσεις;
- Ε! Όσο να ‘ναι… Ήταν ωραίες εποχές!
- Τις ακριβοπληρώνουμε όμως τώρα… Και δυο και τρεις και πέντε φορές… και βάλε… Άξιζε τον κόπο;
- Τι να πω; Θα φανεί όταν περάσουμε από το ταμείο!
- Αχ! Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαίς…