- Ξέρεις τι μου τη δίνει περισσότερο;
- Αυτό έλειπε δα, να μην έχεις κάτι να σου τη δίνει!
- Ότι ανακαλύπτω ότι όλοι εδώ μέσα όλο και κάτι τρώγανε. Ό,τι μπορούσε
ο καθένας, από κοκαλάκι, μέχρι μπούτι ολόκληρο, μη σου πω κι ολόκληρο ζωντανό…
- Και από χοληστερίνη;
- Βρε, δεν άφηναν ούτε αντεράκι για κανένα κοκορέτσι…
- Τώρα το ανακάλυψες εσύ; Παμπάλαια πράγματα μας λες! Αυτά είναι γνωστά
τοις πάσι! Έχουν γίνει φαγοπότια…
- Μα και τώρα ακόμη, ανακαλύπτονται κάτι πόθεν έσχες που είχαν ξεχαστεί,
είχαν χωθεί βαθιά βαθιά να μην τα βλέπει κανένας..
- Και τι είναι αυτό που σου τη δίνει περισσότερο;
- Ρε, εγώ γιατί να μην ήμουν σε κάποιο φαγοπότι; Με αυτόν τον καημό θα
φύγω!
- Και τι νομίζεις; Δεν θα σε πιάνανε;
- Και πόσους έπιασαν; Έχουν ακόμη να βγουν…
- Για αυτό σου λέω… Θα ήμουν από αυτούς που δεν θα πιάνανε! Γιατί να με
πιάνανε; Οι άλλοι είναι πιο μάγκες; Και τώρα θα ήμουν κύριος, απλωμένος σε
πέντε καρέκλες…
- Σε πέντε καρέκλες;
- Ακριβώς όπως το λέω…
- Δεν καταλαβαίνω…
- Μία… για να κάθομαι… άλλη μία για το ένα πόδι… άλλη μία για το άλλο
πόδι…
- Και θα μου πεις τώρα… οι άλλες δυο για τα χέρια…
- Ακριβώς… Θα απλώσω τα χέρια μου και ο μήνας θα έχει εννιά!
- Ενώ τώρα;
- Τώρα; Τώρα ούτε οι ρέγκες δεν με κλαίνε!
- Ρε όλα αυτά είναι για επιδέξιους κώλους, δεν είναι για όποιον κι
όποιον… Θέλει πλάτες…
- Γιατί;
- Δεν είδες τον άλλον που κατηγορήθηκε για το μαγείρεμα του χρέους;
Πήγαινε για βαριές κατηγορίες…
- Και; Δεν θα πάει;
- Για δες με, από πού έρχομαι;
- Δεν έρχεσαι από πουθενά, αφού εδώ είσαι! Με δουλεύεις… και τι θα
γίνει; Τόση έρευνα στο τζάμπα;
- Εμ! Από ό,τι μαθαίνω κάτι ελαφρύ, στα μαλακά… Μάλλον έπεσε βοήθεια
εξωτερική… Για αυτό σου λέω…
- Ναι, ναι… θέλουν μεταξωτά βρακιά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου