Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

ΘΕΑΤΡΟ Μώ "Χρωματιστές Γυναίκες" του Βασίλη Ζιώγα Σκηνοθεσία Κοσμάς Χατζηιωαννίδης

γράφει ο Βασίλης Μόσχης

Δυο αδελφές, η Έλλη και η Άννα, αναζητούν μέσα από το παρελθόν τους ένα ιδανικό μέλλον. Μέσα από τις συγκρούσεις τους, ανακαλύπτουν τον φόβο, την υποταγή, τους ίδιους τους εαυτούς! Ένα συνεχές παιχνίδι συγκρούσεων που θα τους οδηγήσει στη λύτρωση. Πόσο θα το  καταφέρουν;

Ο Βασίλης Ζιώγας, από τους σημαντικότερους συγγραφείς της νεοελληνικής δραματουργίας μπορεί να χαρακτηριστεί αιρετικός,  επηρεασμένος από το αρχαίο δράμα, τον σουρεαλισμό, το θέατρο του παραλόγου! Μέσα από την διάχυτη ποιητική διάθεση, κυριαρχεί ο κυνισμός και η γεύση ενός πικρού χιούμορ.
 Η Έλλη είναι η αθώα αδερφή που αυτό-εγκλείστηκε στο πατρικό σπίτι κάποιου νησιού και η Άννα που δραπέτευσε να κατακτήσει τον κόσμο και τα όνειρά της.
 Ποια κέρδισε; Ποια έχασε;
Ο θεατής ακολουθεί τις δυο αδερφές, χαριεντίζεται μαζί τους, λυπάται, εξωφρενικά θυμώνει, είναι και αυτός στο παιχνίδι, η σύγκρουση συνεχίζεται μέσα του, αδημονεί , ποιά θα νικήσει;  Είναι άραγε δυο οι αδερφές ή μήπως μοιράζονται το ίδιο σώμα και η μία θέλει να υπερτερήσει της άλλης ακολουθώντας ένα δαιδαλώδη τούνελ αλληγοριών; Θα φανεί ο δρόμος για την ελευθερία;

Η Τίνα Ιωαννίδου ( Άννα) και η Αγγελική Γκουντρουμπή (Έλλη) δημιούργησαν συγκλονιστικούς ρόλους μέσα από ένα κείμενο που ζωντάνεψε ακόμη περισσότερο κάτω από την μπαγκέτα του μαέστρου σκηνοθέτη Κοσμά Χατζηιωαννίδη. 
Πέφτοντας η αυλαία, αναρωτιέσαι πόσο σοκαρισμένος είσαι, πόσο συμπορεύτηκες μαζί τους, πόσο το ίδιο γλυκόπικρη είναι κι αυτή η ζωή! Ποιος αντιγράφει ποιον, λοιπόν; Το θέατρο τη ζωή ή η ζωή το θέατρο;



Μην χάσετε και αυτήν την παράσταση του Θεάτρου Μώ. Τελευταίες παραστάσεις το Σαββατοκύριακο 24 και 25 Φεβρουαρίου.
Οι φωτογραφίες είναι του Παναγιώτη Φτάρα.
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανήλικους έως 16 ετών.


                                                      
                                                
                                                  

                                                      
                                                                  Από τη στήλη ΘΕΑΤΡΟ 
της εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άρχισαν πάλι τα νταούλια!
- Πάλι; Μέσα στη Σαρακοστή; Τελείωσαν τα καρναβάλια, ντε!
- Η πολιτική δεν καταλαβαίνει από τέτοια; Δουλεύει κανονικά! Δεν έχει ούτε αργίες, ούτε σχόλες! Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο! Το κατάστημα διανυκτερεύει και διημερεύει συνεχώς! Νον στοπ ένα πράγμα!
- Και τι έγινε πάλι;
- Οι γείτονες άρχισαν να γαυγίζουν και πάλι, και πιο δυνατά αυτή τη φορά!
- Και τι έγινε; Φοβάσαι μην τυχόν γίνει τίποτα;
- Όχι, ρε! Αλλά μέσα σε όλα δεν μπορώ και αυτές τις παραφωνίες!
- Ένα θα σου πω για αρχή! Ανδρός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται!
- Στα αρχαία ήμουν πάτος! Δεν καταλαβαίνω τίποτα!
- Θέλω να πω ότι όλα τα κακά μαζί έρχονται! Βλέπουν ότι έχουμε προβλήματα οριζοντίως και καθέτως, και μέσα και έξω και σου λέει ευκαιρία είναι! Να βγάλουμε κι εμείς το άχτι μας! Και το άλλο…, όλα αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση! Πώς να φανούμε γίγαντες ακόμη μια φορά; Ας ρίξουμε μια γυροβολιά!
- Καλά ρε, τις προάλλες εδώ δεν ήταν; Μάλωσαν και έφυγε τσατισμένος ο δικός τους; Τι σόι επίσκεψη ήταν αυτή; Επίδειξη καλής θελήσεως; Και μετά, βαράτε βιολιτζήδες! Δεν καταλαβαίνω Χριστό!
- Ρε, σήμερα εδώ, αύριο εκεί! Έτσι είναι αυτά! Πως θα καθίσει ήσυχα ο λαός; Ρίξ’ του ένα πυροτέχνημα για να καθίσει στα αυγά του! Έτσι παίζει το παιχνίδι! Χρόνια τώρα! Δεκαετίες τώρα!
- Α! Έτσι πάει;
- Εμ, πως; Αλλιώς; Αν δεν θέλουν τα μεγάλα αφεντικά δεν γίνεται τίποτα, και δεν εννοώ τους τοπικούς περιφερειάρχες για να εξηγιόμαστε. Ακόμη πιο ψηλά, αυτοί που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, στις εκάστοτε διάφορες περιοχές! Και από την άλλη πόσα μέτωπα μπορεί να έχει ανοιχτά; Θα αρχίσει τις βουτιές στο Αιγαίο έχοντας τα νώτα του ευάλωτα; Θα μπάζει, ρε από δυο μεριές! Κατάλαβες;
- Σε παρακολουθώ τόση ώρα και αναρωτιέμαι πως τα σκέφτεσαι όλα αυτά;
- Να το πάρω αυτό σαν κομπλιμέντο ή έχεις αντιρρήσεις;
- Όχι ρε! Σε θαυμάζω! Σε θαυμάζω!  Έχουν λογική αυτά που λες!
- Κοίτα να σου πω! Τόσα χρόνια φούρναρης, η συνταγή παραμένει ίδια και απαράλλακτη από γενιά σε γενιά! Η ζωή είναι πάντα η ίδια, η ιστορία είναι πάντα η ίδια, οι γκάφες είναι πάντα οι ίδιες, τα δάνεια είναι πάντα τα ίδια, οι μασέλες παραμένουν πάντα οι ίδιες! Οπότε;
- Τι οπότε;
- Ως προς τι τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός;


Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Θέλω, αλλά δεν μπορώ!
- Όποιος θέλει καταφέρνει τα πάντα!
- Παρηγοριά στον άρρωστο!
- Γιατί παρηγοριά; Όταν θέλεις κάτι πολύ, τα καταφέρνεις! Συνωμοτεί ολόκληρο το σύμπαν και έρχεται το πολυπόθητο αποτέλεσμα!
- Καλά! Τραγούδα εσύ…
- Δεν τραγουδάω καθόλου!
- Δηλαδή, εγώ που νυχτοβραδιάζομαι και κάνω προσευχές ολημερίς και ολονυχτίς για να κερδίσω το τζόκερ γιατί δεν συνωμοτεί το σύμπαν για να κερδίσω; Μήπως είμαστε πολλοί και μπερδεύεται το σύμπαν και δεν ξέρει ποιανού το χατίρι να κάνει; Έλα, ντε! Για πες μου! Μήπως δεν μ’ ακούει το σύμπαν; Χρησιμοποιώ παλιές μεθόδους; Πρέπει να χρησιμοποιήσω την τεχνολογία για να λάβει τα σήματα το σύμπαν; Και άσε το σύμπαν κατά μέρος! Εγώ θέλω να μπω στη ρύθμιση των 120 δόσεων και δεν μπορώ.
- Γιατί δεν μπορείς; Πήγαινε και κάνει αίτηση!
- Δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνει αποδεκτή!
- Γιατί;
 - Γιατί θέλει ορισμένες προϋποθέσεις! Δεν τους φτάνει η πρόθεση του οφειλέτη για να μπει στη ρύθμιση! Ρε, άσε να μπει ο άλλος και άμα δεν μπορέσει τότε βλέπεις τι κάνεις! Γιατί είσαι αρνητικός από την αρχή; Άσε τον κόσμο να μειώσει λίγο το ποσό της δόσης, γιατί θα μειωθεί αυξάνοντας τις δόσεις του, μπας και κινηθεί αυτή η ριμάδα η αγορά, μπας και δούμε Θεού πρόσωπο, μπας και σπάσουμε κανένα χαμογελάκι! Δες τα πράγματα πιο ρεαλιστικά!
- Εγώ; Τι δουλειά έχω εγώ;
- Δεν λέω εσένα ρε! Αυτόν που έφτιαξε όλο το πλαίσιο της καινούριας ρύθμισης!
- Είναι και οι από πάνω φαντάζομαι που έχουν βάλει μέχρι που και πόσο!
- Ναι, αλλά θέλουμε να δούμε και την πρόθεσή τους! Θέλουν ή δεν θέλουν να μαζέψουν λεφτά;
- Δεν θέλουν λες;
- Άμα ήθελαν δεν θα μας έκαναν τη ζωή ποδήλατο! Εγώ νομίζω θέλουν την εξαφάνιση των μικρομεσαίων για να έρθουν μετά και να αλωνίσουν και να αλώσουν ό,τι έχει μείνει όρθιο. Για να ξεκινήσει μετά η πολυπόθητη ανάπτυξη! Και φυσικά η ανάπτυξη θα είναι όλη δικιά τους, καταδικιά τους!
- Και μετά θα κατέβει η Αστέρω από τους λόγγους και τα βουνά και θα περιφέρεται παραλοϊσμένη στους δρόμους της πόλης…
- Όμορφη πόλη, φωνές, μουσικές, απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές, η νύχτα έφτασε, τα παράθυρα κλείσαν, η νύχτα έπεσε, οι δρόμοι χαθήκαν…

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ "“Τι Έμαθα Περπατώντας στον Κόσμο” Εκδόσεις Καστανιώτη

 Παρακαλώ προσδεθείτε! Απογειωνόμαστε!
Ταξιδεύουμε με τη Λένα Διβάνη για να μάς γνωρίσει τα μονοπάτια του κόσμου. Μαζί της ζούμε στιγμή στιγμή τη συναρπαστική διαδρομή της.
Η Λένα Διβάνη ταξιδεύει και μας ταξιδεύει!
Ακολουθούμε τα χνάρια της, ρίχνει κλεφτές ματιές πίσω της για να σιγουρευτεί ότι την ακολουθούμε, χαμογελάει με ικανοποίηση βλέποντας ότι την ακολουθούμε κατά πόδας και ορμητικά μας καθοδηγεί στο δικό της δρόμο!
Η Λένα Διβάνη αποτελεί από μόνη της μια ιδιαίτερη γυναικεία παρουσία στα γράμματα, αλλά και στην καθημερινή της ζωή. Δεν δηλώνει φεμινίστρια - είναι - ούτε διεκδικεί απεγνωσμένα αυτόν τον τίτλο. Δεν της είναι απαραίτητος!
Ακολουθεί συνειδητά τα πιστεύω της και απολαμβάνει τους καρπούς τους. Διαβάζοντας το “Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο” είσαι τυχερός γιατί ταξιδεύεις με τη Λένα και την πληθωρική παρουσία της.
Είσαι τυχερός γιατί ανακαλύπτεις τα “δύσκολα” ταξίδια της που δεν θα μπορούσες να τα ζήσεις σε άλλη περίπτωση!
Και θα είσαι ακόμη περισσότερο τυχερός αν την επόμενη φορά θα έχεις την τύχη να ταξιδέψεις μαζί της.
Η Λένα Διβάνη είναι αυτό που λέμε, πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει. Είναι αεικίνητη.
Μερικά από τα ταξίδια της και τις περιπέτειές της περιγράφει με γλαφυρές πινελιές ζωηρών αναμνήσεων, συχνά με γνήσιο σαρκασμό, με ανεξάντλητο χιούμορ, με ζωντανές εικόνες.
Η Λένα δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό των κλασικών ταξιδιών του “καναπέ”! Ξεγλιστράει στο πλάι και απομακρύνεται  για να γνωρίσει και να μας γνωρίσει την πραγματική εικόνα των τόπων που επισκέφτηκε. Και να μας χαρίσει απλόχερα απρόοπτες καταστάσεις με την συμβίωση αταίριαστων ανθρώπων, πρωτόγονες συνθήκες πασπαλισμένες με ένα μείγμα υπέροχου χιούμορ ζώντας ριψοκίνδυνες στιγμές σε απόσταση αναπνοής από υπέροχα μοναδικές εικόνες του κόσμου!
Ένα απίθανο μείγμα που με τη δική της μαεστρία μάς το χαρίζει απλόχερα η συγγραφέας, αλλά έτσι δεν είναι η ζωή μας;  
Η Λένα Διβάνη πέτυχε να μας μεταφέρει την μαγεία και τον εξωτισμό των τόπων που επισκέφτηκε. Και μας μεταφέρει με τα δικά της σπινθηροβόλα μάτια και τη γραφή της ό,τι είδε και ένιωσε για να πιστέψουμε επιτέλους ότι ο κόσμος δε είμαστε μόνο εμείς.
Υπάρχουν πλείστοι όσοι γείτονες που περιμένουν να τους γνωρίσουμε. Η αφοπλιστική πένα της Λένας εξιστορεί την μαγεία που γεύτηκε σαν ένας άλλος, αλλά σύγχρονος Φιλέας Φογκ και γιατί όχι και ένας θηλυκός Indiana Jones! Τι μπορεί να είναι η ζωή μας; Ένα απέραντο παραμύθι που περιμένει να ανακαλύψουμε όλες τις κρυφές της αλήθειες!


Απολαύστε το βιβλίο της Λένας Διβάνη, χαθείτε στις σελίδες της, ακολουθείστε την στην Ελβετία, στη Νέα Ζηλανδία, στην Αιθιοπία, στην Κούβα , στο Βιετνάμ, στη Βενεζουέλα, στην  Ινδία, στην Παταγονία! Συναρπαστικές διαδρομές, εκρηκτική αφήγηση με μια γεύση ζήλιας στη σκέψη μας! Η Λένα Διβάνη είναι ένα τεράστιο θαυμαστικό! Θέλετε, δε θέλετε!
Το ταξίδι συνεχίζεται!

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Όταν τελειώσεις σχολείο και πανεπιστήμιο, φίλε αναγνώστη, ένας τρόπος υπάρχει να συνεχίσεις την εκπαίδευσή σου: να ξεβολευτείς. Να αφήσεις τον καναπέ και να αρπάξεις σακίδιο, μποτάκια και διαβατήριο. Να αγαπήσεις τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις άγνωστες λέξεις, τον ύπνο σε σκηνή, τις παράξενες φάτσες, τις αναπάντεχες συναντήσεις. Να φτάσεις στην εκρηκτική Βενεζουέλα του ετοιμοθάνατου Τσάβες, στη σέξι Κούβα όπου όλα αλλάζουν εκτός από τη λατρεία του Τσε, στην προβιομηχανική Αιθιοπία των κομμένων κλειτορίδων, στο Βιετνάμ όπου ο σκύλος είναι σπουδαίος μεζές, στη Γη του Πυρός όπου ο Δαρβίνος εμπνεύστηκε τη θεωρία του, στη Νέα Ζηλανδία των Μαορί όπου το νερό τρέχει ανάποδα, για να δεις τον κόσμο ανάποδα: όχι μόνο πόλεις, που είναι σκέτη βιτρίνα – για να δεις όλη την αλήθεια, πρέπει να πας και στα χωριά και στα βουνά. Μην τρομάζεις, δεν χρειάζεται να είσαι αθληταράς. Όποιος θέλει να ανεβεί ανεβαίνει.

Εγώ το πρωτόκανα πριν από δεκαέξι χρόνια – θα δεις πώς και γιατί. Αποφάσισα λοιπόν να κλείσω σ’ ένα βιβλίο τις πιο αστείες, μαύρες, απροσδόκητες ιστορίες που με συνάντησαν όσο περπατούσα στα βουνά και στις πόλεις του κόσμου. Είπα να σου διηγηθώ τι έπαθα και τι έμαθα, μήπως την επόμενη φορά έρθεις κι εσύ.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο και είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Εκτός από τις ιστορικές μελέτες της, έχει δημοσιεύσει μία συλλογή διηγημάτων ("Γιατί δεν μιλάς για μένα;" Νεφέλη, 1995, Βραβείο Μαρία Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς) και τέσσερα μυθιστορήματα ("Οι γυναίκες της ζωής της", Καστανιώτης, 1997, που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση από την ΕΤ1, "Εργαζόμενο αγόρι", Καστανιώτης, 2000, "Ενικός αριθμός", Καστανιώτης, 2002, "Ψέματα. Η αλήθεια είναι...", Καστανιώτης, 2005). Το πρώτο της μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο "Alfaguara Global" και στα ιταλικά από τον εκδοτικό οίκο "Crocetti". Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και τα πολωνικά. Επίσης, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία για παιδιά και έναν τόμο με τα θεατρικά της έργα που παίχτηκαν στο "Τρένο στο Ρουφ" και στην "Πειραματική Σκηνή Τέχνης", στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού σε θέματα ομογένειας. Θήτευσε ως αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ.









Από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ της εφημ.
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ |ΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είδες κύριος;
- Τι να δω κύριος;
- Δεν λέω εσένα κύριος!
- Τότε ποιος είναι κύριος;
- Αυτοί που μας βάφτισαν τεμπέληδες!
- Καλά τα λες κύριος! Δηλαδή δεν είμαστε τεμπέληδες;
- Εμ, δεν είμαστε κύριος!
- Θα τραβήξει κι άλλο αυτό το κυριλίκι; Πολύ κυριλέ μας έγινε η κατάσταση και δεν πάει άλλο! Η γραβάτα με σφίγγει στο λαιμό!
- Τα παραμύθια τέλος!
- Γιατί τέλος ρε; Εμένα μ’ αρέσουν τα παραμύθια. Εξ άλλου μην ξεχνάς και να το θυμάσαι αυτό που σου λέω, στα παραμύθια κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες!
- Τι μου λες!
- Αυτό που σου λέω!
- Και όμως αγαπητέ! Παραμύθια τέλος, μας είχαν φλομώσει στη θεωρία, και να το ένα και να το άλλο, εμείς οι τεμπέληδες, οι νυχτόβιοι που ξημεροβραδιαζόμαστε στα μπουζούκια μέχρι τα ξημερώματα…
- Το ξημεροβράδιασμα πιάνει τα ξημερώματα από ό,τι ξέρω…
- Και δεν δουλεύουμε και δεν κάνουμε, γι αυτό πήγαμε κατά διαόλου και τα κάναμε σκ##ά μετά συγχωρήσεως, τρώμε κιόλας…
- Και τελικά τι έγινε; Αφού κόψαμε τα μπουζούκια! Με τι λεφτά άλλωστε; Τους κάναμε το χατίρι!
- Και όμως αγαπητέ, σε όλη την Ευρώπη εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Ελληναράδες δουλεύουμε περισσότερο από όλους! Ώρες ατελείωτες! Δουλεύουμε κατά μέσο όρο 2.035 ώρες το χρόνο ενώ οι Γερμανοί 1.363 ώρες!
- Ω! Τους τεμπέληδες! Είδες φίλε μου αδικία! Α, ρε καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα!
- Βιάζεσαι!
- Βιάζομαι; Και γιατί παρακαλώ;
- Οι Γερμανοί είναι στην κορυφή της παραγωγής! Είναι 27% πιο παραγωγικοί!
- Αχά!
- Σπάστηκες τώρα, ε;
- Ένα δίκιο θα το έχω! Και πως γίνεται αυτό; Κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα!
- Δεν υπάρχει κανένας λάκκος!
- Τότε;
- Χρησιμοποιούν τεχνολογία και η παραγωγικότητα καλά κρατεί…
- Ενώ εδώ;
- Όσο κι αν δουλεύουμε, μέσα σε βαρέλι χωρίς πάτο είμαστε! Αγκομαχώντας θα πηγαίνουμε!
- Δηλαδή έχουμε παραμείνει ακόμη στην εποχή του κάρου;