Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Και συ χαμένη μου πατρίδα μακρινή…
Με ένα αγωνιώδες βλέμμα να μοιράζεται στην πατρίδα και σε μια άλλη χώρα. Ξαφνικά, όπως παλιά. Άλλα χρόνια, άλλες καταστάσεις. Τότε μια χώρα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει γλιστρώντας μέσα από δυο πολέμους, τώρα μια χώρα που προσπαθεί να γλιστρήσει από μια περίοδο ευμάρειας και πλούσιου καταναλωτισμού. Διαφορετικές αιτίες, ίδια αποτελέσματα. Μια πατρίδα που διώχνει και πάλι τα παιδιά της. Ίσως γιατί βιαστήκαμε να την διώξουμε εμείς πιο μπροστά. Μια πατρίδα που λαχταράμε, λατρεύουμε και περηφανευόμαστε με το δικό μας ιδιόμορφο τρόπο. Ίσως εγωιστικό, ίσως ανίδεο, ίσως χλευαστικό.
Χιλιάδες οι νέοι μετανάστες. Που έφυγαν, που θα φύγουν, που θέλουν να φύγουν. Μια πατρίδα που δεν προσφέρει πια, δεν ζει, δεν αναπνέει. Και ίσως αργότερα θα ασφυκτιά ακόμη πιο πολύ μέσα στους καπνούς και στις σκόνες μιας θλιμμένης παραζάλης…
Αλλά γιατί να μείνουν εγκλωβισμένοι; Φτωχοί μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα; Κοινός στόχος η επιβίωση που η γλυκιά και αγαπημένη πατρίδα δεν προσφέρει πλέον. Μια καταδίωξη που απειλητικά σπρώχνει, διώχνει και απειλητικά στέκεται και κραυγάζει…
Διότι αρκετά πλέον… Πατρίδα δεν είναι μόνο ούτε οι κάμποι, ούτε τα άσπαρτα ψηλά βουνά, ούτε ο ήλιος της που χρυσολάμπει…
Κυρίως είναι οι άνθρωποι της, η σκέψη τους, οι ενέργειές τους… Είναι η θέλησή τους να ζωντανέψουν την πατρίδα. Να την βάλουν κάτω, να τη στολίσουν, να την ομορφύνουν, να τη μορφώσουν και να τη δείξουν περήφανα στα πέρατα του κόσμου. Από μόνη της δύσκολα να τα καταφέρει. Αλλά δυστυχώς…
Δικαίως ή αδίκως εξακοντίζονται χλευαστικές γνώμες εναντίον μας; Ποιος τάχα να ξέρει; Δεν είναι η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως; Σιγά σιγά θα το πιστέψουμε και εμείς. Και θα σταθούμε, το ίδιο, αθώοι και ένοχοι μπροστά στην τιμωρία. Και ως φαίνεται αυτού του είδους η τιμωρία πληγώνει τους πρώτους…
Οι άλλοι έχουν μάθει να αγνοούν…


Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στη εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Περονόσπορος πια!
Πολύ στριμωξίδι στο μηχανισμό στήριξης. Μην σπρώχνεστε, όλοι θα πάρετε. Τι μόδα και τούτη; Όλοι ξαφνικά ανακάλυψαν ότι δεν πάνε καλά και χρειάζονται χρήματα. Άδεια τα ταμεία. Πώς, ξαφνικά, τρόπος του λέγειν, χάθηκαν τόσα λεφτά και δεν υπάρχει κρατικό εισόδημα, απορίας άξιον. Και ακόμη μεγαλύτερη απορία το πού θα φτάσει όλη αυτή η ανάγκη για δανεισμό. Δάνειο στο δάνειο για να ξοφληθεί το προηγούμενο. Παλιές λατρεμένες ιστορίες από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Πού κρύβεται τόσο χρήμα και εμφανίζεται υπό μορφή δανείων και εκτροχιασμένου φόβου; Δώσε και μένα μπάρμπα. Διότι ο μπάρμπας από την Κορώνη τέλος. Δεν υπάρχει, δεν υφίσταται, είναι άνεργος και μπατίρης.
Τι μπορεί να συμβαίνει; Ακολούθησαν όλοι τον έκλυτο βίο των Ελλήνων και έχουν τα ίδια αποτελέσματα; Διότι καλά εμείς. Από ξενύχτι σε ξενύχτι και από μπουζούκια σε μπουζούκια ήμασταν. Αλλά τώρα πάνε και αυτά. Όνειρα θερινής νυκτός! Για την εξαφάνισή τους φταίμε. Α! όλα κι όλα! Μην τους φάμε το δίκιο! Διότι χωρίς λεφτά, πόσα καλάθια γαρίφαλα να ρίξεις; Άσε που και οι χαρτοπετσέτες καταστρέφουν το περιβάλλον. Διότι χαρτί είναι κι αυτές. Πόσα δέντρα …φάγαμε έτσι! Καλύτερα τα πιάτα. Τουλάχιστον αυτά ήταν οικολογικά!
Πάντως, δεν μας έδειξαν ότι είχαν τέτοια σημάδια. Εμείς ήμασταν στο μάτι του κυκλώνα. Εμείς παίρναμε τα κλειδιά του μαγαζιού και πηγαίναμε κατευθείαν για δουλειά. Ούτε ένα ντουσάκι δεν προλαβαίναμε. Κατευθείαν στη δουλειά!
Οπότε τι μπορεί να συνέβη; Τους πήρε παραμάζωμα η δική μας κριτική θεώρηση για τη ζωή; Αλλά πώς; Πώς συνέβη και άδειασαν και αυτωνών τα ταμεία και αναγκάζονται και βγαίνουν στη ζητιανιά; Προκαλέσαμε, εμείς, τόσο μεγάλο εκνευρισμό στις αγορές που αποπροσανατολίστηκαν και βγήκαν παγανιά και όποιον πάρει ο χάρος; Λέτε να μας το κρατούν μανιάτικο που δεν τους καλέσαμε καμιά φορά σε νυχτερινή τσάρκα; Μπορεί! Που να ξέρεις; Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων.
Αλλά, καλά, τόσα μεγάλα κεφάλια στο μεϊντάνι και ούτε να φιλοτιμηθεί κανείς να τους δώσει κάποιο ηρεμιστικό να χαλαρώσουν οι αγορές, να ηρεμήσουν λίγο και να πάρουν ένα απογευματινό υπνάκο; Τόσα και τόσα επιστημονικά συνέδρια ανακοίνωσαν τη σπουδαιότητα της μεσημεριανής σιέστας. Κανείς δεν φιλοτιμήθηκε να τα πιστέψει;
Διότι ο συνεχής και έντονος εκνευρισμός μπορεί να έχει και άλλες παρενέργειες. Να προκαλέσει, ας πούμε, κανένα εγκεφαλικό και, αν είμαστε τυχεροί, να τρέχουμε σε τίποτε εντατικές.
Αν είμαστε τυχεροί! 

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Όλοι χώρια και ο ψωριάρης μόνος του!
Δεν είναι να διαβάζεις εφημερίδες, ούτε να παρακολουθείς τηλεόραση, ούτε να ψάχνεις μανιωδώς στο διαδίκτυο για το τι συμβαίνει. Διότι πουθενά δεν πρόκειται να δεις την αλήθεια. Λες και το κάνουν επίτηδες!
Από την μια, πας να δεις καμιά αναλαμπή στο τούνελ και μετά… α! μπα τα μάτια μου πετάρισαν, δεν είναι τίποτε. Απλώς βαθυστόχαστες επιθυμίες. Από την άλλη, τρως τις σφαλιάρες σου και βλέπεις τον ουρανό σφοντύλι! Καινούριο λεξιλόγιο, καινούριες παραλλαγές του ίδιου ασώματου προβλήματος.
Μηνύματα στήριξης και υποστήριξης, αλλά αυτά κάνουν κάτι; Βοηθάνε καθόλου ή απλώς περιφέρονται στα απογευματινά φιλολογικά σαλόνια αλλοτινών εποχών; Τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, ανταλλαγές ευχών υπό το άγρυπνο βλέμμα απειλητικών δαχτύλων.
Πόσο να κλάψουμε άραγε και για τους άλλους που οδεύουν ολοταχώς και αυτοί στο δικό μας δρόμο; Ήγγικεν, γαρ, η βασιλεία των δανείων! Αλλά δεν είναι όλοι το ίδιο. Ο πρώτος διδάξας πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος του προγράμματος. Να εισέλθει στα ενδότερα για να εξέλθει υγιής και να μεταφέρει στον έξω κόσμο ό,τι είδε και δεν είδε, ό,τι έπαθε και δεν έπαθε!
Διότι η όποια επιμήκυνση του προγράμματος στην ημεδαπή είναι επιβαρυντική για τις υπόλοιπες χώρες. Μόνο της ημεδαπής. Διότι στα προβλήματα των αλλοδαπών, π.χ. Ισπανίας μπορεί να επεκταθεί το χρονικό περιθώριο αφού δεν είναι όλα τα προβλήματα τα ίδια. Η Ελλάδα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση.
Ναι, βρε, αδερφέ, είναι! Διότι πώς θα συμπεράνουμε μετά μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε; Πρέπει να έχουμε ένα μπούσουλα που να μας βοηθάει να κανονίζουμε και εμείς την περαιτέρω διαχείριση της σπαζοκεφαλιάς.
Αφού όλες οι υπόλοιπες χώρες μπορούν και διαχειρίζονται το πρόβλημά τους σύμφωνα με τις άνωθεν εντολές. Συμμορφώνονται. Δεν είναι σαν τους ανυπότακτους Έλληνες! Καλά πέρασαν μέχρι τώρα, αλλά από εδώ και πέρα ως περιούσιος λαός του Θεού πρέπει να δώσουν ένα υγιές παράδειγμα έναντι των υπολοίπων. Αν και ο πόλεμος μεταφέρθηκε πλέον στην Ισπανία, η εύφορη κοιλάδα παραμένει για να σιγοκαίει τα σωθικά της.
Και ο χρόνος κυλάει.
Σε όφελος τίνος;

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Τι μάτι κι αυτό, βρε παιδί μου!
Τρέχει και δε φτάνει η θειά μας η Αμερσούδα. Ξεματιάζει καθημερινώς και ανελλιπώς. Πού να τους προλάβει όλους; Και πόσο λάδι πια να ξοδέψει; Διότι μόνο με λάδι ξεματιάζει, δεν αλλάζει τη τεχνική της. Να αδειάσει το κελάρι της;
Από την άλλη, την έχεις να απορεί, εμάς ποιος θα μας ξεματιάσει; Και είναι θέμα ξεματιάσματος; Αν είναι έτσι, να στρωθώ στη δουλειά και να αδειάσω όλο το κελάρι, μονολογεί! Τι να της απαντήσεις και τι να της ξομολογηθείς; Αλλιώς έμαθε, αλλιώς μας έμαθαν, αλλιώς μάθαμε! 
Εξελίχτηκε ο πολιτισμός, ανέβηκε πολλά σκαλοπάτια και έπιασε κορυφή. Όλα τα άλλα πήγαν κατά διαόλου, στο πυρ το εξώτερο. Η πρόοδος και ο πολιτισμός διέγραψαν και διέγραψαν. Για να ζήσουμε εμείς καλύτερα και οι αναμνήσεις μας χειρότερα. Τώρα το παραμύθι άλλαξε ρότα και σκαλίζουμε στάχτες από τα παλιά μπας και βρούμε σπίθες να δώσουμε πνοή. Λίγο αργά, λίγο ξαφνικά, λίγο αναπάντεχα.
Ελπίζουμε, ως ανήθικα κατέχοντες υψηλό δείκτη νοημοσύνης, να εκδράμουμε στο ξέφωτο της παράνοιας και έστω μιας ελάχιστης, μηδαμινής κατανόησης των δημόσια δρώμενων. Διότι, οσονούπω, πάλι θα απολαύσουμε τη σύγκρουση τροϊκανών και ημετέρων και θα απομείνουμε πάλι έκθαμβοι από τα δρώμενα, απορούντες, εκ νέου, ποιος έχει δίκιο, ποιος έχει άδικο, ποιος λέει την αλήθεια και ποιος μας την κρύβει. Μήπως είναι καιρός να αλλάξουμε χάπια;
Πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και προσλήψεις από το παράθυρο τα δύο τελευταία χρόνια, σου λέει, φταίνε για την αποτυχία του προγράμματος. Άλλοι βγήκαν από την πόρτα και άλλοι μπήκαν από το παράθυρο. Συνωστισμός σου λέει. Εμείς λέμε μειώστε το δημόσιο και εσείς το φουσκώνετε. Εννοείται ότι υπήρχαν αντιδράσεις, αλλά η έκθεση άλλα λέει! Το σύνολο των αμειβομένων στο Δημόσιο κλπ, κλπ αντί να μειώνεται αυξάνεται. 
Με συγχωρείτε, αλλά κάνει πολλή ζέστη. Ή αυτοί πάνε να μας βγάλουν σκάρτους ή εμείς να τους περάσουμε βλάκες! Τι τρέχει;
Ο ευρών αμειφθήσεται!

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

OΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Βρε, βρε το κατάλαβαν ότι εκτροχιαστήκαμε!
Χαμόγελα, φιλοφρονήσεις και σκέψεις που απέδειξαν ότι μάλλον οι γνώσεις τους επί του αντικειμένου ήταν ελλιπείς και έπρεπε από καιρό να παραπεμφθούν το Σεπτέμβριο για επαναληπτικές! Άμα είναι έτσι οι πάσης φύσεως οικονομολόγοι γιατί να μη γίνω και εγώ; Και εσύ;
Δείτε τι ακούστηκε σε χτεσινή συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης για να τραβάτε τα μαλλιά σας!!! “Το πρόγραμμα που καταρτίσαμε μέχρι τώρα δεν έχει πλέον ισχύ, καθώς έχει εκτροχιασθεί”. Αν είναι δυνατόν! Βλέπουν ότι το πειραματόζωο πνέει τα λοίσθια και σου λέει κάτι πρέπει να κάνουμε. Ο πρόεδρος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών  Ζίγκμαρ Γκάμπριελ δήλωσε από την άλλη, ότι δώσαμε στην Ελλάδα το σωστό φάρμακο αλλά σε θανατηφόρα δόση. Εμ! γι αυτό μας τρέλαναν οι παρενέργειες. Καλά, τις οδηγίες χρήσης δεν τις διάβασε κανείς; Έτσι, στα τυφλά και στα ξεκούδουνα πήραμε τις δόσεις μας;
Μάλλον δεν περίμεναν την εξέλιξη της κατάστασης και στην Ισπανία και τους έπιασε ένας φόβος, ένα καρδιοχτύπι. Δεν πιάνει η θεραπεία. Θα μολυνθούμε όλοι. Και δείχνουν τουλάχιστον ότι κάτι θα κάνουν! Είδατε που στο τέλος μπορεί να τους πούμε και ευχαριστώ; Και βρεμένοι και γδαρμένοι!
Άλλη παράπλευρη “φωνή”, ο πρόεδρος του Euro Working Group, δήλωσε ότι “θα πρέπει να διεξαγάγουμε εκ νέου σοβαρές διαπραγματεύσεις προκειμένου να θέσουμε πάλι εντός τροχιάς το πρόγραμμα”. Μάλλον βλέπουν ότι είναι γεμάτα τα νοσοκομεία από τους τραυματίες του εκτροχιασμού! Μην πάθουν τίποτα και τα νοσοκομεία μας!
Διότι σου λέει, θα πρέπει να δοθεί στη χώρα περισσότερος χρόνος, διαφορετικά θα έχουμε μεγαλύτερες περικοπές ή θα πρέπει να της δώσουμε περισσότερα χρήματα. Δηλαδή, πάλι μας βλέπω έξω από την εκκλησία με το χέρι απλωμένο!
Αν δεν τα συμμαζέψουμε τα πράγματα φως δεν πρόκειται να δούμε. Για να δούμε τι θα δούμε με την καινούρια κυβέρνηση. Θα εφαρμόσει την μη μείωση μισθών και συντάξεων με παράλληλη μείωση της δημόσιας σπατάλης! Για να βρεθούν λεφτά!
Λίγο γρήγορα όμως, για να μην πνιγούμε.
Τα μπρατσάκια μας έπαθαν …φουίτ!

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

OΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Θα το τολμήσει τελικά!
Θα πάει να παρακολουθήσει τον αγώνα από κοντά. Μέχρι τώρα οι πληροφορίες άλλα έλεγαν. Ότι δεν μπορεί να βρίσκεται και εδώ και εκεί. Είναι δυνατόν όμως; Χάνεις τόση δημοσιότητα όταν κιόλας περιμένεις περίτρανη νίκη επί της κακομοίρας Ελλάδας; Είναι δυνατόν να είναι διαφορετικά τα πράγματα;
Βρε, μπας γι αυτό κάλεσε τον δικό μας να την επισκεφτεί; Να του πει κάνα δυο λόγια, να ‘χει το νου του να μην παίξουν και τόσο καλά. Λίγο το ‘χεις να χάσουν από την μικροσκοπική χώρα του Νότου; Ας έχουμε τα νώτα μας φυλαγμένα, μπας και μας έρθει καμιά ξανάστροφη από το πουθενά. Λίγο το ‘χεις να γίνουμε ρεντίκολο των σκυλιών; Πού να κρυφτούμε μετά!
Θα μου πεις σιγά τον πολυέλαιο να χάσει η Γερμανία από την Ελλάδα. Σύμφωνα με την πρώτη ανάγνωση του πράγματος. Από κάτω, όμως, παίζει ρόλο και η ψυχολογία του όλου θέματος. Με τι μούτρα πια να αντικρύσουν τα σχόλια και τους πηχυαίους τίτλους που θα πέσουν σαν κοράκια; Διότι το παν είναι η ψυχολογία. Εδώ, οι αγορές ανεβοκατεβαίνουν λόγω ψυχολογίας. Δεν ακούς που άμα βήξει κανείς στραβά παθαίνουν νευρικό κλονισμό οι αγορές και χάνουν τον μπούσουλά τους και δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν; Λίγο το ‘χεις να έχουμε τίποτα ρεβεράντζες και λόγω του αποτελέσματος να πάθουν ψυχολογικό σοκ οι αγορές και να τρέχουμε και να μην φτάνουμε; Θέλεις να πάρει από το χέρι και την Γερμανία να σύρει και αυτή το χορό του Ζαλόγγου;
Γι αυτό λοιπόν, κάλεσε τον δικό μας για να του χτυπήσει λίγο την πλάτη για να μην τρομάξουν τα παιδιά. Ο λαός όμως που θα βρεθεί στις κερκίδες και θα αντικρύσει απέναντι του το κόκκινο του πανί, πώς θα αντιδράσει;
Άρτος και θεάματα.
Άρτος τέλος!

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

OΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Αυτές οι συμφωνίες ποιες είναι τελικά;
Θα μάθουμε επιτέλους ποιες είναι αυτές οι περιβόητες, πολυθρύλητες, υπόγειες και ξαφνικά εμφανιζόμενες συμφωνίες; Διότι εδώ και κάνα δυο χρόνια αναφύονται σιγά σιγά, ως αδιάφορα σφυρίζουσες και αδόλως ατενίζουσες το κάτω μέρος του δαπέδου, κοινώς ταβάνι!
Διότι μπροστά στις υπογραφές δεν ήμασταν, κάπου αλλού θα ήμασταν, σε κανένα ταβερνείο θα μπεκρουλιάζαμε και πάλι! Και ως εκ τούτου δεν είμαστε γνώστες για το τι άλλο μας επιφυλάσσει αυτή η ζωή. Να ξέρουμε, τέλος πάντων, πόσο ακόμη θα γυροφέρνουμε τα άδεια κουφάρια μας κάτω από τον ελληνικό ήλιο! Πόσο βαθιά, ακόμη, θα βάλουμε το χέρι στη τσέπη; Έτσι κι αλλιώς, μπαίνει και τώρα πολύ βαθιά διότι βρήκε τρύπα και το χέρι φτάνει μέχρι το ρεβέρ! Πόσο να προχωρήσει; Θα πιάσει σόλα! Έχει γούστο!; Βρε, γι αυτό ψηλώσαμε ξαφνικά;
Αυτό το σκοτσέζικο ντους, θα δούμε κάτι να κάνουμε να σας ελαφρύνουμε, α! πα πα, μην το συζητάτε για αλλαγές και τα τοιαύτα, έχουν στείλει τα νεύρα μας και το τραγελαφικό νιρβάνα μας στην εντατική πλέον! Εννοείται σε νοσοκομείο της αλλοδαπής, διότι εδώ τι να σου κάνουν και οι γιατροί; Από μόνοι τους; Με τι υλικό;
Πώς να μεταφράσουμε πια τα λεγόμενα του γερμανού υφυπουργού Οικονομικών “…δεν μπορούμε να πνίξουμε την Ελλάδα, αλλά έχουμε μία σαφή συμφωνία, η οποία προς το παρόν ισχύει…”! Αφήνει υπονοούμενα αλλά κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω από αυτά. Να δείτε που στο τέλος θα μας “αναγκάσουν” να τους ευγνωμονούμε κιόλας για τυχόν ελαφρύνσεις. Όχι, τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά για να κατανοήσουμε πόσο μεγαλόθυμοι είναι. Όχι, σαν και μας!
Περιττό να αναφέρουμε ότι στο τέλος πέταξε και την μπηχτή του! Τι άλλο; Αυτό που τους καίει αυτή την εβδομάδα περισσότερο. Όχι το μνημόνιο. Σε αυτό έτσι κι αλλιώς έχουν υπογραφές στα χέρια τους! Τους διακατέχει μια σιγουριά. Δεν ξέρουν τι θα κάνουν την Παρασκευή. Αν και εκδηλώνουν μια υποδόρια σιγουριά!
Επειδή φοβούνται την έκπληξη που πάντα κάνουν οι Έλληνες!

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Και τώρα;
Κάναμε και τις εκλογές, στηθήκαμε μπροστά στις οθόνες περιμένοντας να ξεπηδήσει από κάποια γωνία το θαύμα και να λυτρωθούμε! Να σβήσει ως δια μαγείας τα προβλήματά μας και να επανέλθουμε στον …πρότερον έντιμον βίον μας!
Αμ, δε! Όσο ξενύχτι και να ρίξαμε, όσο θρίλερ και να γευτήκαμε από πουθενά δεν φάνηκε έστω και η παραμικρότερη αχτίδα φωτός. Το τούνελ παραμένει άδειο και θεοσκότεινο. Ασφυκτικά σκοτεινό.
Διότι μπορεί να χάρηκε η Αγγέλα για το αποτέλεσμα αλλά έστειλε και τα συχαρίκια. Μη χαίρεστε και πολύ. Χατίρια τέλος! Πιστή στην παράδοση και δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα αγνοώντας τις φωνές από δεξιά και αριστερά που ζητούν κάποιες αλλαγές. Δεν ιδρώνει το αυτάκι της.
Μόνο με το μνημόνιο θα δείτε χαΐρι και προκοπή. Γελάσαμε και πάλι. Πολύ χιούμορ έχει η Αγγέλα! Έχει ξεπεράσει και το δικό μας. Πάει να μας φάει την πρωτιά. Προφανώς έχει κατά νου τον επικείμενο αγώνα που οσονούπω πλησιάζει. Κάπου, στην άκρη του μυαλού της τρέμει με την ιδέα μιας απροσδόκητης πανωλεθρίας από τους Έλληνες. Θα μου πεις δεν θα έχει οικονομικές απώλειες για αυτήν, αλλά όσο να πεις θα υπάρξουν σχόλια και συσχετισμοί!
Να δεις, εάν νικήσουμε, θα πει, θα διαρρεύσει, θα γραφτεί, κάτι τέλος πάντων, ότι μας άφησαν να τους νικήσουμε για να χαρούνε λίγο οι Ελληναράδες. Να σπάσει λίγο το χειλάκι τους, να χαμογελάσουνε λίγο κι αυτοί, μέρες που είναι!
Διότι δεν είναι εύκολο πράγμα να χτυπηθεί το γόητρο της παντοδυναμίας. Λίγο το έχεις; Και της τόπε ο Όττο! Μην υποτιμάτε τους Έλληνες! Έχουν πάθος.
Απλώς δεν ξέρει από πού θα της έρθει!

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Βασίλης Μόσχης | "Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της..." Μυθιστόρημα | ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΕΡΜΑΙΚΟΣ


ΣΜΥΡΝΗ 1922 Η ζωή σταματά να ανασαίνει...ΑΘΗΝΑ 1928 Οι πρώτες ανάσες ακούγονται...ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1930 Μια καινούρια ζωή...ΑΘΗΝΑ 1950 Ο ήλιος ανατέλλει...ΠΟΡΟΣ 1952 Ένας επίγειος παράδεισος... 



Η ζωή της Μυρσίνης μπορεί να είναι μια αληθινή ιστορία!!!





Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Τρέλανέ μας τελείως!
Διότι όχι που κάνει πολλή ζέστη, όχι που θα χάσουμε κι άλλο μπάνιο κυριακάτικα, όχι που αρχίζουν και μας τελειώνουν τα υπογλώσσια, αλλά είναι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μας πιάνει ένα …τουρλουμπούκι!
Δεν έχουμε μόνο τον εσωτερικό βομβαρδισμό που καταιγιστικά ένα πράμα καθηλώνει τη σκέψη μας στο να αποφασίσουμε ποιος είναι ο καλύτερος σωτήρας μας (!) αλλά έχουμε και έναν άλλον εισαγόμενο βομβαρδισμό που μας προκαλεί μια ανακατωσούρα, μια τάση σκοτοδίνης, μια έλλειψη δραμαμίνης, ένα φλογερό πάθος για …όρσε να μη στα χρωστάω!
Ξαναχτύπησε ο Σόιμπλε μέσα στον γενικότερο ορυμαγδό πληροφόρησης που η κάθε μια ξεχωριστά έρχεται αντιμέτωπη με την άλλη για να κάνουν τα δικά μας νεύρα, το λιγότερο, …κανταΐφι!  Άλλα αντ’ άλλα της Παρασκευής το γάλα!
Όλα τα καλούδια του Θεού υπάρχουν στο καλάθι των πληροφοριών. Από όλα έχει ο μπαξές! Θα βγούμε από το ευρώ, θα μας βγάλουν από το ευρώ, δεν θα μας βγάλουν από το ευρώ! Θα γυρίσουμε στη δραχμή και θα είμαστε καλύτερα. Θα γυρίσουμε στη δραχμή και θα είμαστε χειρότερα. Το μνημόνιο είναι εδώ ενωμένο δυνατό. Υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης. Το μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί για παραδειγματισμό! Θα αλλάξει το μνημόνιο και θα δούμε καλύτερες μέρες. Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει!
Χάσαμε το συντονισμό και δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε. Και μέσα σε όλον αυτόν τον αχταρμά παρατηρείται ένα ποδοβολητό αλόγων που τρέχει να σηκώσει καταθέσεις για να τις βάλει στη ναφθαλίνη. Καλοκαίρι ντε! Ευκαιρία μαζί με τα χαλιά!
Και δεν ξέρουμε! Να ανανεώσουμε τα διαβατήρια μπας και μας χρειαστούνε; Διότι στη γειτονιά μας που να βρούμε δουλειά; Μπορεί να βρούμε καμιά καλή ευκαιρία στη γειτονική Αλβανία. Και σας έλεγα, δε σας τα έλεγα; Έχετε τα καλά μαζί τους. Που ξέρεις; Μπορεί να τα φέρει έτσι ο καιρός και να έρθουνε τα πάνω κάτω.
Έχει και κάτι παραλίες προς τα εκεί!
Τι στον κόρακα! Δεν θα χρειαστούν γκαρσόνια;

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Άμα ήταν η ζήλια ψώρα…
Θα κολλούσε όλη η …Ευρώπη! Μη δούνε κάποιον να πάει μπροστά. Τι κακό κι αυτό! Αμέσως να ακολουθήσουν από πίσω. Τέτοια ζήλια πια! Σαν είδαν τους Έλληνες να πρωτοστατούν και πάλι, σου λέει γιατί όχι κι εμείς; Πάλι θα τους έχουμε να προηγούνται; Και βάλθηκαν πλαγίως να μπούνε και αυτοί στην παρέλαση.
Από την άλλη πάλι η μοναξιά είναι κακό πράμα. Μόνος είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Να μην έχεις κάποιον παρέα; Να μην έχεις κάποιον να ανταλλάξεις δυο κουβέντες; Να πεις το παράπονό σου; Να ανταλλάξεις καμιά συνταγή; Να ζητήσεις λίγο καφέ σαν σωθεί ο δικός σου; Πού να τρέχεις πρωινιάτικα με την τσίμπλα στο μάτι να αγοράζεις καφέ; Και ποιος θα είναι ανοιχτός πρωί πρωί; Μάλλον καλά είναι με παρέα. Όσο και να πεις με την παρέα υποφέρεις λιγότερο τη φτώχια σου και τη δυστυχία σου. Εμ! Και κακομοίρης και μόνος; Δεν πάει!
Αυτά είδε και η Ισπανία και αποτόλμησε το μοιραίο. Διότι δεν είναι μόνο η ζήλια. Είναι και η συμπαράσταση. Στην ίδια γειτονιά είμαστε. Μας ενώνουν τα ίδια νερά. Γείτονες ντε! Να μη μας συμπαρασταθούν; Να μη νιώσουν τον πόνο μας; Άσε που ήμασταν και παλιά συμπεθέρια! Πού το βάζεις κι αυτό;
Κάτι ακούγεται και για την Κύπρο λίαν συντόμως, αλλά θα δείξει. Αχ! πόσο πατριώτες είναι κι αυτοί και μας συμπονάνε! Αλλά για σταθείτε. Τις προάλλες δεν λέγαμε ότι βρήκαν πετρέλαια και τα συναφή και δεν θα έχουν ανάγκη; Τι μπέρδεμα έγινε; Εμ! Και εμείς έχουμε από δαύτα και ακόμη χαΐρι και προκοπή δεν είδαμε. Άντε να μαζευόμαστε σιγά σιγά, να γινόμαστε πολλοί για να δούμε τι θα κάνουμε. Διότι ή ισχύς εν τη ενώσει δε λένε; Γιατί να τους βγάλουμε ψεύτες;
Υπάρχουν όμως και οι κακεντρεχείς. Ό,τι και να κάνεις αυτοί δεν λείπουν από πουθενά. Ζήλια, παιδί μου, ζήλια! Σου λένε ότι για όλο αυτό το τουρλουμπούκι φταίμε εμείς οι Έλληνες. Οι δικές μας αμαρτίες προκαλούν αυτό το ντόμινο!
Τεμπέληδες, αχαΐρευτοι και κομπιναδόροι όλου του κόσμου ενωθείτε! 

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη!
Περίπλοκος, μπλεγμένος με όνειρα καινούρια που απεγνωσμένα αναζητούν μονοπάτια διαφυγής σε ένα ξέφωτο πλούσιο σε οξυγόνο. Μέχρι στιγμής ουδείς αρνείται το αντίθετο.
Απλοί θεατές  σε ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα μονοπατιών που προχωρούν και επιστρέφουν εκεί από όπου ξεκίνησαν.
Ακόμη δεν έχουμε συνδυάσει τον υπερφίαλο εγωισμό μας με την σκληρή πραγματικότητα. Για να βγάλουμε συμπεράσματα. Να δούμε μπροστά. Να σκεφτούμε ορθά. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο.
Σκηνές απείρου κάλλους στο εσωτερικό του μυαλού μας. Ευεργεσίες αποχαυνωμένες σε μια διαρκή σταθερά. Και εμείς εκεί. Σε μια τέλεια αποδιοργάνωση ενός έμπειρου εξευτελισμού. Βαδίζωμεν καλώς!
Η αποδειγμένη ακυβερνησία που είχαμε υποστεί δεκαετίες δείχνει τα σκληρά της δόντια σήμερα. Τρίζει το σμάλτο τους καθώς ροκανίζουν αχόρταγα ό,τι βρεθεί μπροστά τους. Και εξαφανίζει ό,τι προσπαθεί να φυτρώσει και να ανασάνει. Και εμείς εκεί.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών! Καλά κρατούν τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες έμπροσθεν των σωτήρων. Και αγαλλιάζει η ψυχή τους. Και σφίγγει η καρδιά μας. Και βαριανασαίνουν τα όνειρά μας.
Πού βρέθηκαν τόσα νερά στα πόδια μας;

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Η Ελένη Γκίκα έγραψε για το μυθιστόρημα “Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της…” του Βασίλη Μόσχη.


Η ακριβοδίκαιη και αλλόκοτη αλυσίδα της ζωής.

 Την Παρασκευή 25 Μαΐου στις 8 μμ έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της…» του Βασίλη Μόσχη στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ στην Αθήνα. Η συγγραφέας και βιβλιοκριτικός Ελένη Γκίκα παρουσίασε και ανέλυσε το βιβλίο. Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση με το συγγραφέα, την Ελένη Γκίκα και τους παρευρισκόμενους.
  
“Δίπλα στην καταστροφή η ευημερία. Δίπλα στο γέλιο το δάκρυ σε μια συνεχή πάλη για το ποιο θα επικρατήσει. Ένας αγώνας που συνεχίζει καθημερινά νύχτα μέρα και σε όλα τα πλάτη της γης. Πόσο θα κρατήσει; Μπορεί πολύ. Μπορεί λιγότερο. Κανείς δε ζυγιάζει. Ό,τι προλαβαίνει αρπάζει και το κρατά σφιχτά στην αγκαλιά του.  Δεν το αφήνει να φύγει. Είτε το δάκρυ, είτε το γέλιο. Το καθένα είναι πολύτιμο. Το ένα κάνει ανεκτίμητο το άλλο. Και όταν χορτάσεις και δεν αντέχεις άλλο, περιμένεις με προσμονή να αλλάξει η τροχιά να έρθει το άλλο για να εκτιμήσεις αυτό που έχασες. Και η Μυρσίνη νιώθει ότι χάνει και κερδίζει. Και νιώθει ότι η ανάσα της γίνεται πιο δυνατή και ρουφά τη γνώση της ζωής και προσπαθεί να τη γευτεί μόνη της από εδώ και πέρα”.

Τελικά, όλα κέρδος είναι. Και ναι, δεν υπάρχει εν τέλει, “χαμένος καιρός”, στη ζωή μας όλα “ξανακερδισμένος χρόνος” γίνονται.

Αλλά προτού αρχίζουμε να... μετράμε κέρδη και ζημίες, λάθη και πάθη, χαμένο και ξανακερδισμένο καιρό, επιτρέψατε να σας πω για τον φίλο που μέσα από τα βιβλία μας κέρδισα. Για τον Βασίλη Μόσχη που έτυχε, έτσι το λέμε, σύμπτωση, να μας απασχολήσουν σχεδόν τα ίδια πράγματα τον ίδιο καιρό. Με τρόπο αλλιώτικο.
Τον γνώρισα μέσα από τα κριτικά του κείμενα. Και μου έκανε εντύπωση το πόσο σωστά διάβαζε τα γυναικεία πρόσωπα στην λογοτεχνία, πολυεπίπεδα, με γνώση και άνεση και γενναιοδωρία. Ναι, εκείνη την ανδρική γενναιοδωρία που μάς χάρισε κάποτε την Άννα Καρένινα και την Μαντάμ Μποβαρύ.

Σε ελάχιστες μέρες, όταν έφτασε πια το βιβλίο στα χέρια μου, την έλαβα, από τις πρώτες σελίδες του, την απάντηση.

Ένας άνδρας γράφει με κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα και ξαναδιαβάζει τον κόσμο διορθώνοντας τις όποιες ιστορικές, κοινωνικές, ψυχολογικές αδικίες της έγιναν μέσα από τον χρόνο και μεσ' στο χαρτί.

Ο τίτλος, κυριολεκτικός και αλληγορικός ταυτόχρονα.
“Χιλιάδες χρώματα στα μάτια μας...” και είναι ο κόσμος κι οι πόλεις, είναι τα διαφορετικά γεγονότα, είναι οι χαρές της κι οι πόνοι, είναι οι ταφτάδες και τα βελούδα, είναι αυτή καθ' εαυτή η ζωή.
Η ηρωίδα του είναι η Μυρσίνη που έγινε Μυρσίνη Στάμου αναγκαστικά από Μυρσίνη Χατζηεμμανουήλ.
Σε γραφή τριτοπρόσωπη και ενίοτε πρωτοπρόσωπη, ναι, τολμά να γράφει και να υπογράφει πρωτοπρόσωπα τα γράμματα της Μυρσίνης και το κάνει τόσο καλά.
Θέμα του, η ζωή της Μυρσίνης και η ζωή του τόπου μας. Ξεριζωμός αρχικά από τη Σμύρνη και ο αναγκαστικός αποχωρισμός. Αθήνα και Βόλος κατά πού φυσάει το κύμα. Κι ύστερα επειδή ακριβώς “Ταξίδια υπάρχουν πολλά, εξαρτάται αν θέλουμε να τα ακολουθήσουμε ή αναγκαζόμαστε να το κάνουμε”, Θεσσαλονίκη για την έγκυο Μυρσίνη και εσωτερική μετανάστευση επειδή και αυτή τη φορά, έτσι τα έφερε η ζωή.
Αρχικά ο έρωτας για τον έρωτα, η πλάνη, ο άνδρας με τα χίλια πρόσωπα, στη συνέχεια η μητρότητα, τα σχέδια και η δυναμική της ζωής. Η Ερατώ με το μοδιστράδικο, πόσο χρώμα και σχέδιο και υφάσματα, εξαιρετικές οι σελίδες αυτής της περιγραφής, η Θεσσαλονίκη με τους πρόσφυγες, βήμα – βήμα, και στενό το στενό, τα μυστικά και τα παιχνίδια της μοίρας, εάν υπάρχει ο Θεός, θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλος φαρσέρ.
Η οικογένεια που χάνεται και ξαναβρίσκεται, τα παιδιά που μεγαλώνουν κι ο έρωτας σε μια δεύτερη ευκαιρία, ο Πόρος- Ιθάκη και Κύθηρα που αυτή τη φορά, και γι' αυτή την ηρωίδα τελικά θα βρεθεί.
Το γαϊτανάκι των συμπτώσεων και η δίκαιη πληρωμή των πάντων στο τέλος. Είναι ανταποδοτική με έναν αλλόκοτο τρόπο αν το καλοδούμε η ζωή.
Με τα μεγάλα της γεγονότα, εντελώς ξαφνικά, μπόρα, ουράνιο τόξο, αλλά πάντοτε ένα ξάφνιασμα. Όπως οι οδύνες του τοκετού, το περιγράφει με τρόπο εξαιρετικό στο βιβλίο ο συγγραφέας:

“Οι πόνοι παρουσιάστηκαν ξαφνικά. Όπως ξαφνικά έρχονται όλα τα πράγματα στη ζωή μας. Τα πράγματα που είναι να μας εντυπωσιάσουν. Όχι τα άλλα, τα απλά. Εκείνα βλέπουν πόρτες και παράθυρα ανοιχτά και μπαινοβγαίνουν καθημερινά και δεν τους δίνει κανένας σημασία. Τα σημαντικά έρχονται ξαφνικά. Χωρίς να τα περιμένεις. Χωρίς καν να υπάρχει κάποιο σημάδι για την άφιξή τους. Εμφανίζονται από το πουθενά και σου αναστατώνουν τη ζωή. Κλωθογυρίζουν στην ανέμη του αναπάντεχου, στροβιλίζουν στη δίνη του ξαφνικού και σε εναποθέτουν ζαλισμένο σε κάποια άκρη, όπου βρεθούν, και μένεις αποσβολωμένος και απορημένος να κοιτάς στο πουθενά. Και αναρωτιέσαι. Τι έγινε τώρα; Γιατί έτσι ξαφνικά; Γιατί έτσι ξαφνικά έγινα πρόσφυγας; Γιατί έτσι ξαφνικά έχασα τους γονείς μου; Γιατί έτσι ξαφνικά βρίσκομαι εδώ να περιμένω να γεννήσω;”

Ένα “γιατί” που δεν επιδέχεται απάντηση και που αν το θέσεις οριστικά και αμετάκλητα, μπορεί να σου διαλύσει ολότελα τη ζωή.

Η Ζωή στις σελίδες ενός βιβλίου εντέλει... πολύχρωμου και πολύχρονου, με μεγάλες εντάσεις και με παύσεις, με την καλή κοινωνία απ' τη μια, κι από την άλλη με τους πρόσφυγες και τους ξεριζωμένους, με τους φτωχούς. Με τις συνοικίες μοιρασμένες αδίκως όπως τα σύνορα ενίοτε των χωρών. Με το Καλό και το Κακό να εναλλάσσεται όπως το γέλιο και το δάκρυ, με τη ζωή, τελικά, λυτρωτή και τιμωρό.

Ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα και πολυεπίπεδο που ανατέμνει την ιστορία και την κοινωνία, την ανθρώπινη ζωή και ψυχή. Μια οικογενειακή σάγκα που διαλύεται και από τα συντρίμμια της ανασυντίθεται, η ζωή μιας γυναίκας και η ιστορία μιας ολόκληρης εποχής. Που ξεκινά από τον ξεριζωμό, γεωγραφικό και προσωπικό και μετακινείται ηθελημένα ή αθέλητα, απ' την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στον Πόρο από το δάκρυ στο γέλιο από το τίποτα στο κάτι-που-θα- μας- δώσει- τελικά- κουράγιο για να πάμε λιγάκι πάρα κάτω αυτή τη ζωή. Με ατμόσφαιρα και σασπένς, με ανατροπές και εσωτερικά διλήμματα, με σπαρταριστούς διαλόγους και περιγραφές.

Επιτρέψατέ μου να τελειώσω με ένα σχεδόν δοκιμιακό απόσπασμα για το δίκαιο και το άδικο αυτής της ζωής:

“Ήταν τόσο άδικα όλα αυτά που έγιναν. Γιατί να τον πιστέψει; Ορίζει κάποιος νόμος, κάποια ανώτερη δύναμη την υποχρεωτική σειρά των γεγονότων; Αν δε γινόταν η μεγάλη Καταστροφή, τα γεγονότα θα ακολουθούσαν άλλο δρόμο. Οι επιλογές θα ήταν διαφορετικές. Και το αποτέλεσμα εξίσου διαφορετικό. Χωρίς απρόβλεπτες συνέπειες. Κάποιο γεγονός εξαρτάται από κάποιο άλλο. Και αυτό πάλι από κάποιο άλλο. Αν αλλάξει η σειρά, χαλάει η κανονική ακολουθία των γεγονότων και το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές, όπως αποδεικνύεται, ολέθριο. Σπάζοντας ένας κρίκος της αλυσίδας, η αρχέγονη ακολουθία χάνεται και στη προσπάθειά σου να ενώσεις τους κρίκους, βάζεις στη θέση του κάποιον άλλο, που παίρνεις από άλλη αλυσίδα. Έτσι όμως, μπερδεύονται τα γεγονότα μεταξύ τους και το τέλος της ιστορίας είναι διαφορετικό απ' ό,τι διαφαινόταν στην αρχή”.

Σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον συγγραφέα, Βασίλη Μόσχη για την εμπιστοσύνη του και την απόλαυση που μου χάρισε και τον κύριο Βασίλη Χατζηιακώβου τον υπεύθυνο του Βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ για τη θερμή φιλοξενία του.

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Ο καθένας λέει τα δικά του!
Αν τα μαζέψουμε όλα, η χώρα θα γίνει παράδεισος. Και ανάπτυξη θα έχουμε, και εργοστάσια να καπνίζουν, και μια αγορά εύρωστη, και μηδενική ανεργία και χαμόγελα να πεταρίζουν στους δρόμους. Όλα αυτά!
Διότι μέχρι τώρα η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε. Μπάτε σκύλοι αλέστε, ένα πράμα! Και ξαφνικά άνοιξε ο οχετός και βγαίνει μια πληθώρα χρημάτων στη κατοχή σχετικών και ασχέτων. Αλλά δεν μπορείς να αναρωτηθείς. Είναι τέτοια η κοσμοϊστορική παραγωγή γεγονότων που δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τα δρώμενα με την ησυχία σου. Ούτε καν να προλάβεις να αναρωτηθείς. Χάνεις τις λεπτομέρειες και αδυνατείς να κατανοήσεις τα ευκόλως εννοούμενα.
Το θέμα είναι κατά πόσο όλη αυτή η επαγγελλόμενη σωτηρία έχει βάθος και δεν πελαγοδρομεί στην επιφάνεια και στην ανυπαρξία. Διότι μέχρι στιγμής, σε βάθος παρελθόντος χρόνου, σωτηρία ακούγαμε και σωτηρία δεν βλέπαμε. Λυπηθείτε με, βοηθείστε τον αόμματο! 
Ζούμε ανεπανάληπτες στιγμές. Διότι ακόμη και τώρα ασχολούμαστε με τα εσωτερικά και τα εξωτερικά των σωτήρων μας και των περί αυτών. Και αναμένουμε ότι την επαύριον της ψήφου θα ανθίσει και πάλι ο ήλιος της αισιοδοξίας σε αυτή τη ριμάδα χώρα.
Πώς θα τα βρούνε και πάλι; Ποιος αδαής πολίτης πίστευε ότι θα γίνει το περιβόητο ντιμπέιτ; Ποιος εξεπλάγη με το ναυάγιο της συνάντησης; Ποιος αναρωτήθηκε ότι κάτι θα γίνει στο τέλος για να μην γίνει. Και αν γίνει τι θα προέκυπτε; Μια από τα ίδια;
Αυτή τη στιγμή ο κόσμος καίγεται για την καθημερινότητα του. Αυτή τον απασχολεί και αυτή τον κατατρέχει. Και πάντα πίστευε ότι με την πρώτη εκλογική αναμέτρηση θα προκύψει μια κυβέρνηση για να σουλουπώσει κάπως τα ασουλούπωτα. Και απογοητεύθηκε. Γιατί να πιστέψει τώρα ότι θα προκύψει κάτι εθνοσωτήριο; Εδώ μέχρι πρότινος δεν τα έβρισκαν με την ονομασία. Παραλλαγές του ίδιου νομίσματος που χάθηκε στις χαραμάδες των φρεατίων.
Να ζητήσουμε και πάλι την εξ ύψους σωτηρία;
Διότι ο από μηχανής θεός εμφανίζεται στις τραγωδίες.
Και εμείς ελπίζουμε ότι θα αποφύγουμε τη δική μας!



Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Οι μεν και οι δε! Εμείς και οι άλλοι!
Μέσα να κοιτάξεις; Παραέξω να ατενίσεις; Τα ίδια παντού. Πιστά αντίγραφα μιας εξαθλιωμένης απόπειρας εκφοβισμού. Δεν είναι ούτε να βλέπεις τηλεόραση, ούτε να διαβάζεις εφημερίδες, ούτε να ακούς ραδιόφωνο, ούτε να ψαχουλεύεις στο διαδίκτυο. Παντού η ίδια γνωστή κατάσταση.
Δεν μπορείς να προβλέψεις ούτε το ελάχιστο. Άγεσαι και φέρεσαι, και αδίκως έως ματαίως προσπαθείς να σουλουπώσεις τα κρεμασμένα μάγουλα της απογοήτευσης. Τι θα φέρουν αυτές οι εκλογές; Τη λύση στο πρόβλημα; Γιατί δεν το έφεραν οι προηγούμενες; Να τα βάλουν κάτω και να προχωρήσουν όλοι μαζί. Τι ήταν αυτό που δεν έπεισε τα κόμματα να τα βρουν και να ξεκινήσουν;
Είναι το ίδιο με αυτό που προκάλεσε την έλλειψη φαρμάκων καρκινοπαθών και έφερε ένα τσουνάμι άγχους και αγωνίας. Ένας φόβος για την επιβίωση. Μια λάγνα τρομοκρατία που καλά κρατεί και συμμετέχει στο γενικότερο κλίμα. Για να επέλθει μετά από λίγες μέρες η λύση του προβλήματος και να γίνουν όλα μέλι γάλα, κατά πως μαθαίνουμε από τη γενικότερη ενημέρωση.
Διότι έτσι γίνεται πάντα σε αυτή την όμορφη και πασίγνωστη χώρα. Είναι να παρουσιαστεί το πρόβλημα για να ασχοληθούμε μαζί του. Γιατί να ασχοληθούμε με κάτι που δεν υπάρχει τώρα; Άσε με το καλό να έλθει και θα δούμε τι θα κάνουμε. Ο Θεός μεγάλος είναι και ως άλλος πολυμήχανος Οδυσσέας ο Έλληνας θα οδηγηθεί θριαμβευτικά στην έξοδο της πολυπόθητης λύσης! Πού καιρός για χάσιμο για κάτι που δεν μας απασχολεί τώρα. Θέλουμε χρόνο για τα προηγούμενα και πάει λέγοντας. Και πάει καροτσάκι η ιστορία με εμάς από πίσω να ακολουθούμε, αποχαυνωμένοι, κρατώντας ψηλά τα λάβαρα της όποιας κληρονομιάς μας!
Πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι; Η πρόσοψη μπορεί! Το αμπαλάζ μπορεί! Αλλά τα εμπορεύματα θα παραμείνουν τα ίδια. Και τα σλόγκαν να διαλαλούν την πραμάτεια τους με στεντόρεια φωνή!
Είναι από τις λίγε φορές που πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Οδυσσέα όταν περνούσε από το στενό με τις σειρήνες.
Αρκεί να τις αναγνωρίσουμε!