Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν το ήξερα αυτό!
- Ποιο πάλι;
- Αλλά που να τα ξέρεις όλα; Είναι δυνατόν; Εδώ νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, κάνουμε ότι γνωρίζουμε και τελικά είμαστε βουτηγμένοι στην αμάθεια. Άλλα ξέρουμε, άλλα νομίζουμε ότι ξέρουμε, άλλα κρύβονται, άλλα κάνουν ότι κρύβονται και πάει λέγοντας…
- Τι θες να πεις, δηλαδή;
- Να, ρε, δεν ήξερα ότι το να γίνεις πρόεδρος πρέπει να πληρώσεις κιόλας! Από ό,τι ξέρω οι πρόεδροι δεν πληρώνουν, πληρώνονται, έχουν έξοδα παραστάσεως… Τώρα μαθαίνω ότι πρέπει να μπει το χέρι βαθιά στην τσέπη…
- Για ποιον πρόεδρο μιλάς;
- Για την προεδρία της χώρας που πλησιάζει. Είναι η σειρά μας τώρα στο πρώτο εξάμηνο του 2014.
- Ε! και; Ποιο είναι το πρόβλημα;
- Θέλει να πληρώσουμε.
- Τι να πληρώσουμε; Κανένα είδος ενοικίου; Σειρά μας είναι… θα προεδρεύσουμε… Δεν θα προεδρεύσουμε; Έτσι θα τους αφήσουμε τους ευρωπαίους; Ακέφαλους;
- Ναι, αλλά για να γίνει αυτό θα μας φύγουν  γύρω στα εκατό εκατ. ευρώ!
- Πώς το είπες αυτό;
- Έτσι όπως το άκουσες;
- Κάθε χώρα δηλαδή που είναι…
- Έτσι είναι αυτά. Προεδρία είναι αυτή. Κόσμος πάει κι έρχεται… Τα έξοδα τρέχουν….
- Τι μου λες, ρε παιδάκι μου. Να πώς φεύγουν τα λεφτά… Έτσι είναι… Εδώ μια βόλτα πας στο σούπερ μάρκετ και το πενηντάρι φεύγει στο πιτς φιτίλι!
- Και τους έχουμε πάνω από το κεφάλι μας τώρα να μας το παίζουν και κάπως…
- Τι θες να πεις;
- Καλύτερα θα ήταν να ζητήσετε να απαλλαγείτε από την προεδρία. Θα ξοδευτείτε… Κρατήστε τα, για να έχετε για μια δύσκολη στιγμή…
- Έτσι είπαν;
- Ε! Και συ… Δεν είπαν ακριβώς έτσι, αλλά αυτό εννοούσαν. Δύσκολο είναι να το καταλάβει κανείς;
- Και ποιοι το είπαν αυτό;
- Δυο γερμανοί βουλευτές!
-Ε, καημένε πώς κάνεις έτσι κι εσύ! Τίποτα δεν αφήνεις να πέσει κάτω. Ασ’ τους να λένε!
- Όχι, ρε, φίλε! Έθιξαν την υπόληψη μου και το όνομά μου!
- Να, παρ’ τα!






Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟν! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να κάνω υπομονή; Και να μην φύγω;
- Που θες να πας παιδί μου;
- Ετοίμαζα διαβατήρια… Κάπου αλλού!
- Και τι; Θα τα αφήσεις έτσι όλα εδώ; 
- Θα ξανάρθω μόλις στυλωθώ καλά στα πόδια μου.
- Και αυτά που χρωστάς; Θα εξαφανιστούν όλα μέχρι να έρθεις.
- Κάτι θα κάνω, θα στέλνω εμβάσματα, να δίνουν λίγα λίγα θα τα καταφέρω. Έτσι κι αλλιώς εδώ δεν γίνεται τίποτα. Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του. Από δω λεφτά, από κει λεφτά, παντού λεφτά.
- Που τα είδες τόσα πολλά;
- Δεν εννοώ ότι υπάρχουν και θα μου τα δώσουν. Εννοώ ότι παντού χρωστάω. Ολημερίς και ολονυχτίς αυτά ονειρεύομαι.
- Τυχερέ, μέσα στο χρήμα είσαι…
- Ναι, σαν τον Σκρουτζ του Ντίσνευ, ένα πράμα! Κάνω βουτιές πρωί πρωί μέσα στο θησαυροφυλάκιο μου…
- Το σκέφτηκες καλά; Δεν είναι εύκολο πράμα να ξενιτευτείς.
- Έτσι κι αλλιώς ξενιτεμένος είμαι στην ίδια μου τη χώρα. Που να τα βρω;
- Δεν άκουσε τι είπε ο Αντώνης;
- Ποιος; Ο  γνωστός;
- Ναι, ρε, ποιος άλλος;
- Και τι είπε; Αυτά που διάβασα και εγώ;
- Δεν ξέρω τι ακριβώς διάβασες. Αλλά αν διάβασες αυτά που διάβασα κι εγώ, τότε διαβάσαμε τα ίδια!
- Ναι, μου λέει να περιμένω έξι χρόνια. Σ έξι χρόνια λέει η κατάσταση θα γίνει όπως ήταν προ κρίσης. Και ας πούμε ότι έτσι είναι. Συμφωνώ. Μέχρι τότε εγώ τι θα κάνω; Πώς θα κουμαντάρω την κρίση μου; Εύκολο είναι; Ακόμη έξι χρόνια θα παίρνω υπογλώσσια; Ναι, έγιναν σαρωτικές αλλαγές και πρέπει αν γίνουν κι άλλες. Αυτή η σάρωση, όμως, πήρε και μένα παραμάζωμα, ενώ δεν έπρεπε. Αυτοί που έπρεπε, νιώθουν την ίδια ανεμοθύελλα με μένα, είναι μέσα στη δίνη ή αναπαύονται σε κανένα παραθαλάσσιο θέρετρο;        
- Είπε ότι πρέπει να καταπολεμηθεί ο φόβος…
- Ποιος από όλους; Να σου πω τους δικούς μου;
- Τι; Είναι τόσο πολλοί;

- Πρώτον…

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Από σήμερα αρχίζουν τα βάσανα των μαθητών;
- Γιατί; Ποιος θα τους βασανίσει;
- Κανείς! Απλούστατα από σήμερα είναι οι εκπαιδευτικές απεργίες και άντε να δούμε μέχρι πότε θα συνεχίσουν.
- Και το λες εσύ βάσανα αυτό; Χαρά για τους μαθητές που πριν καλά καλά αρχίσουν θα σταματήσουν τα μαθήματα. Είναι σα να λέμε ξεκινάμε τη χρονιά με εκδρομές. Διότι μην ξεχνάς ότι το πιο …αγαπητό μάθημα είναι το διάλειμμα!
- Ωραία είναι να το διακωμωδούμε, αλλά να δούμε και τη σοβαρή πλευρά του θέματος…
- Το οποίο είναι βάθος αμέτρητο…
- Βασικά η εκπαίδευση ακόμη μια φορά χτυπιέται με αποτέλεσμα να μην δουλεύει καλά το σύστημα. Είναι να αναρωτιέται κανείς, μέχρι που θα τραβήξει το σχοινί…
- Πάντως, σίγουρα, δεν τους έχω για τόσο ανεύθυνους να κάνουν απεργία για ψύλλου πήδημα… Θα έχουν και τα δίκια τους…
- Δεν τα έχουν λες; Από τη μια όλα είναι μια χαρά και από την άλλη, ένας μικρός, βροχερός πανικός. Οι αποσπάσεις δεν έχουν γίνει ακόμη, και ένας μικρός χαρούμενος κόσμος απλώνεται στα όρη και στα λιβάδια της απανταχού εύρωστης επικράτειας. Το χρήμα να ρέει άφθονο προς τέρψι του οικογενειακού εισοδήματος και πανίσχυρου προϋπολογισμού του. Γέμισαν οι εθνικές οδοί τα σαββατοκύριακα από γυναίκες οδηγούς να περιφέρονται και να …σπαταλούν το εισόδημα τους, διότι τόσο που είναι …ας καεί και το παλιάμπελο. Οικογένειες στο έρμαιο μιας πανίσχυρης καταιγίδας. Διότι φίλε μου αν έχεις και παιδιά που σπουδάζουν δεν μπορείς να συντηρήσεις κοντά τέσσερα σπίτια. Πώς να ανταποκριθείς στις περιβόητες ρυθμίσεις; Και αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που αναζητούν λύση. Ακολουθούν κι άλλα…
- Είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα τα πράματα και δεν φαίνεται τουλάχιστον ένα μικρό φως από πουθενά ότι κάτι θα αλλάξει. Διότι αν είναι να ξοδεύεις στους δρόμους ό,τι βγάζεις… Τι να πω…
- Είναι και το άλλο, όμως. Άκουσα ότι κάποιος υπουργός είπε ότι αν δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, να πουλήσουμε…
- Τι να πουλήσουμε;
- Κανένα ακίνητο!
- Τι μου λες, μωρέ! Ξέρεις τι μου λες; Πολύ έξυπνο! Αναρωτιέμαι πως δεν το σκέφτηκα από πριν! Αναρωτιέμαι! Σώθηκα!
- Εμ, γι’ αυτό υπάρχουν οι έξυπνοι! Για να σκέφτονται πριν από μας, για μας!


Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!
- Τι θες να πεις;
- Τι να πω; Μπορεί όλα να είναι θαυμαστά, υπέροχα και γαλήνια, αλλά στην ουσία να μην είναι, απλώς να φαίνονται ότι είναι!
- Για συνέχισε να δούμε που το πας!
- Δεν το πάω πουθενά! Μόνο του πηγαίνει.
- Για εξηγήσου!
- Μπορεί κάποια στιγμή να καμάρωνες, να ζήλευες, να παίνευες την κατάσταση κάποιου και να ήθελες να ήσουν κι εσύ εκεί, αλλά στο τέλος να μακαρίζεις τον εαυτό σου που δεν ήσουν εκεί, αλλά βρισκόσουν χιλιόμετρα μακριά. Γιατί αποδείχτηκε ότι όλη η παρελθούσα ευδαιμονία ήταν ένα χάρτινο όνειρο. Που το έζησε μεν, αλλά κατάντησε μπούμερανγκ και τον κατέστρεψε!
- Κατάλαβα για ποιον μιλάς! Είδες τι είπε ο εισαγγελέας; Πρότεινε ισόβια!
- Είδες; Χάνεις τα αυγά και τα πασχάλια! Αυτό, όμως, που μου έκανε εντύπωση ήταν το άλλο που είπε ο εισαγγελέας. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, μέχρι πλήρους κωφώσεως!
-Ποιο;
- Αυτό που είπε ότι πήρε τόσες μίζες που δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να τις υπολογίσει!
- Τι λες βρε παιδάκι μου; Είχε χάσει το λογαριασμό δηλαδή;
- Μάζευε προφανώς από παντού! Πάρε από δω, πάρε από κει, από παραπέρα, από όπου τελικά μπορούσε και μετά δώσε …και μένα μπάρμπα! Αποδείχτηκε ότι υπήρχε μια ακόρεστη δίψα για όσο το δυνατόν περισσότερα! Φαντάσου δηλαδή για τι ποσά μιλάμε όταν χάνεις το λογαριασμό! Και εσύ καημένε μου δεν έχεις να πληρώσεις τη ΔΕΗ σου και πας και δίνεις κατοστάρικο κατοστάρικο μπας και γλυτώσεις το …κόψιμο!
- Είδες, λοιπόν; Μιλάμε για άλλες σφαίρες, μακρινές, πολυπόθητες και άπιαστες για μας τους πληβείους! Ε, ρε άμα ξέρει ο κόσμος να ζει…
- Θα ήθελες όμως να ζήσεις την τωρινή του συνέχεια;
- Έχεις δίκιο, ρε! Κάπου χάνουμε το μέτρο και βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στα …, άσε να μην το πω, και ζαλιζόμαστε και χάνουμε την αίσθηση του μέτρου και της πραγματικότητας.
- Ίσως αποδεικνύεται ότι είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας εποχής που ζήσαμε, που χαρήκαμε και τελικά χάσαμε! Για να αποδειχτεί περίτρανα ότι η εποχή ακολουθεί τους ανθρώπους της, τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους, θεμιτά και αθέμιτα…

- Είναι ευλογία να κοιμάσαι ήρεμος το βράδυ…

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Από όλα έχει ο μπαξές σήμερα!
- Μπα! Δεν ήξερα ότι είχες βάλει ζαρζαβατικά το καλοκαίρι. Καλά, ούτε ένα ορίστε, κανένα ρεγάλο και για μας;
- Τι ήθελες; Ντομάτες;
- Ναι, γιατί όχι;
- Πώς τις θέλεις; Γινωμένες ή πράσινες να είναι λίγο σκληρούτσικες. Να ξέρεις, μόνο, ότι οι πράσινες είναι πιο επικίνδυνες…
- Για σαλάτα τις θέλω, τι επικίνδυνες μου τσαμπουνάς; Δεν είναι χωρίς λίπασμα; Κι εγώ νόμιζα ότι είναι καθαρές, άσε δεν θέλω τότε! Είπα κι εγώ… θα κάμναμε καμιά σωστή σαλάτα!
- Σε παρακολουθώ  τόση ώρα και σε χαίρομαι!
- Και γιατί παρακαλώ με χαίρεσαι;
- Για αυτά που λες!
- Τι λέω δηλαδή; Πάλι λάθος είμαι;
- Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να σκέφτεσαι μπαξέδες και ζαρζαβατικά;
- Θες να με τρελάνεις; Εσύ ο ίδιος τα ανέφερες!  
- Κοίτα φίλε μου! Εννοώ τον μπαξέ των ειδήσεων και των γεγονότων!
- Α! Μάλιστα! Μάλιστα! Και για πες, εσύ έξυπνε!
- Από πού να αρχίσω και που να σταματήσω. Με μπερδεύει ένα πλεόνασμα και ένα έλλειμμα που κονταροχτυπιούνται και κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το μεγαλύτερο και ποιο είναι το μικρότερο, και ποιο είναι υπαρκτό και ποιο είναι ανύπαρκτο. Διότι πάλι έχουμε τους μεν και τους δε. Από την μια υπάρχει ένα πλεόνασμα 3 δις…
- Τρία δις…!
- Και από την άλλη δεν υπάρχει το πλεόνασμα.
- Γιατί; Που πήγε; Έκανε φτερά; Το εξαφάνισε κανείς πάλι;
- Δεν ξέρω φίλε μου, αυτά είναι …υψηλής αισθητικής λογιστικά! Βάλε μου τίποτα έσοδα-έξοδα να σου πω. Παραπάνω, αδυνατώ!
- Και τι άλλο;
- Άλλα να θες! Έχουμε και τον Μπαρόζο που αμόλησε το “η Ελλάδα υπήρξε θύμα της ανεύθυνης συμπεριφοράς των προηγούμενων κυβερνήσεων της χώρας και όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης” και όσο να πεις μια αναστάτωση, θέλω να πιστεύω την έφερε!
- Λες;
- Τι να πω; Ποιοι κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη; Αφού τους έσπασαν όλους!




Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην Εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ξέρεις τι νιώθω; Ότι είμαστε εχθροί!
- Άντε… Και από πού το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα; Άκου να δεις δηλαδή!
- Και όχι μόνο αυτό… Υπάρχει και ένα υποβόσκον πετάρισμα σαδισμού!
- Δεν είσαι με τα καλά σου… Τι είναι αυτά που λες. Θα με κάνεις να χάσω πάσα ιδέα για το άτομό σου. Τα πιστεύεις αυτά που λες; Είναι δυνατόν; Έλεος! Μήπως κάτι τρέχει με τα χάπια σου; Μήπως πρέπει να τα αλλάξεις;
- Γιατί, φίλε μου; Δεν πιστεύεις ότι είναι κάτι το πραγματικό;
- Πώς να το πιστεύω αφού δεν το νιώθω! Εχθροί εμείς;
- Οπ! Για στάσου! Τι εννοείς;
- Τι να εννοώ; Αυτό που λες! Τίποτα παραπάνω!
- Σα να μου φαίνεται ότι …αδικώ τη σκέψη σου! Πρέπει να της μειώσω τη βαθμολογία! Την υπερτίμησα πολύ μου φαίνεται! Μάλλον, από ό,τι κατάλαβα, το πήρες προσωπικά το θέμα. Εμείς οι δυο…
- Δεν μιλούσες για μένα;
- Α! Καλά! Σε λίγο θα ξημερώσει…
- Είπα κι εγώ… Τρελάθηκε ξαφνικά…
- Κοίτα να σου πω! Κατευθείαν στο ψητό για να μην μπερδευόμαστε. Εμείς που έχουμε εργασία ιδιωτική, που έχουμε, τις δουλειές μας και τις επιχειρήσεις μας – τέλος πάντων δε θα το σχολιάσω αυτό – έχουμε και ορισμένες υποχρεώσεις έναντι της πολιτείας. Εφορίες, ταμεία ασφαλιστικά, τράπεζες και δεν συμμαζεύεται… Εντάξει μέχρι εδώ;
- Ναι, κατάλαβα…
- Τόσα χρόνια δεν ήμασταν εντάξει; Δεν ήμασταν τυπικοί και συνεπείς στις υποχρεώσεις μας; Ήμασταν! Τώρα γιατί δεν είμαστε; Γιατί χρωστάμε δεξιά και αριστερά και οριζοντίως και καθέτως;
- Δεν θέλει και πολύ μυαλό να το καταλάβει κανείς!
- Με εκπλήσσεις!
- Με πειράζεις!
- Και ποιος καταστηματάρχης δεν χρωστάει πλέον! Οι διάφορες υπηρεσίες όμως έρχονται και σου χτυπάν την πόρτα, τι την χτυπάν δηλαδή, την τσακίζουν και απαιτούν, απαιτούν απαιτούν… Ναι δεν λέω, έχουν δίκιο… Αλλά και εγώ έχω δίκιο… Τόσα χρόνια που ήμουν εντάξει; Τώρα συντρέχει ειδικός λόγος που τον ξέρεις… Βοήθησε με για να σε βοηθήσω… Μη με απειλείς… Για να επιβιώσω… Διότι αν δεν επιβιώσω θα χάσεις και εσύ… Εσκεμμένα δεν είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου;
- Καλά τα λες!
- Καλά τα λέω, αλλά ποιος ακούει; Κανείς! Στεκόμαστε απέναντι σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, οι μεν και οι δε… Δεν θα βγει άκρη έτσι… Δεν φταίω εγώ που φτάσαμε μέχρις εδώ… Και όχι τίποτα άλλο, αλλά μπαίνουν και επί πλέον επιβαρύνσεις… Λες και θέλω να πληρώνω περισσότερα. Αυτή η φιλοσοφία θέλει μια συζήτηση… Το κάτι τις της! Χάλασε η αλυσίδα; Χάλασε για όλους! Από εκεί και πέρα η «τιμωρία» που επιβάλλεται βλάπτει όταν πέφτει παντού… Διότι οι μη φταίχτες την πληρώνουν και πάλι! Που είναι οι άλλοι;

- Ποιοι άλλοι; 

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πώς είναι να βρίσκεσαι στα χαμένα με ένα αλλοπαρμένο βλέμμα, σαν την Αστέρω ένα πράμα; Αυτό ακριβώς!
- Τι έπαθες πάλι;
- Εγώ; Τίποτα! Δεν έπαθα τίποτα. Απλώς μας παθαίνουν οι άλλοι!
- Σίγουρα κάτι άκουσες, κάτι πήρε το αυτί σου, κάτι πήρε το μάτι σου…
- Εμ, γι’ αυτό σου λέω! Άκου να δεις τώρα. Δεν κυκλοφόρησε στην πιάτσα ότι η Τρόικα απαιτεί να πουληθεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Εγώ τουλάχιστον έτσι άκουσα!
- Ναι, κάπου το διάβασα κι εγώ!
- Σου λέει, δεν βγάζεις, κύριε, τα λεφτά σου, είσαι ζημιογόνα επιχείρηση. Κλείσ’ την τη ριμάδα, να πάει στα κομμάτια. Φύρα είναι σου λέει!
- Καλά, μπαίνει μέσα; Δεν το ήξερα!
- Και ποιος να το ξέρει; Έχουμε τα δικά μας λογιστικά που δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη, με τα ξένα θα ασχολούμαστε;
- Και, για πες, για πες!
- Σήμερα διαβάζω, ότι θα γίνει επέκταση του τραινοταξί και σε άλλες πόλεις από τον Οκτώβριο μέσα στις οποίες είναι και η Κατερίνη!
- Μπα! Πρώτη φορά το ακούω! Τι είναι το τραινοταξί; Κάτι σαν ταξί, να πούμε; Θα παίρνεις τηλέφωνο και θα έρχεται το τραίνο έξω από το σπίτι σου;
- Χα χα, με έκανες και γέλασα, να ‘σαι καλά! Χα χα!
- Γιατί γελάς, ρε; Είναι απλά τα πράματα. Αφού το λέει και η λέξη. Τι να καταλάβει ο άλλος δηλαδή;
- Καλά, τώρα. Να σου πω την αλήθεια, ούτε εγώ ξέρω τι είναι αυτό το πράμα. Αλλά τι σκας; Όπου να ’ναι φτάνει ο Οκτώβρης και θα μάθουμε. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ανακοίνωσαν ότι από το 2017 η απόσταση Αθήνα Θεσσαλονίκη θα γίνεται σε τρεισήμισι ώρες.
- Έλα, δεν το πιστεύω! Είναι δυνατόν; Τι θα κάνει; Θα πετάει; Θα βάλουν καινούριες γραμμές;
- Εμένα ρωτάς να σου απαντήσω;
- Τέλος πάντων, το ‘φερε η κουβέντα!
- Και θα έχει και άλλες παροχές, σαν επιβράβευση στους “μόνιμους” πελάτες!
- Ε, ρε μεγαλεία, που θα ζήσουμε πάλι!

- Γι’ αυτό είμαι στα χαμένα! Δε βγάζω άκρη! Από την μια έτσι, από την άλλη γκιουβέτσι! 

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μμμμ…
- Κοιμάσαι;
-Μμμμ…
- Πώς μπορείς και κοιμάσαι έτσι;
- Δεν κοιμάμαι. Προσπαθώ να βρεθώ στο ύψιστο σημείο μιας απόλυτης νιρβάνα!
- Θεός φυλάξοι! Τι έπαθες; Πώς κάθεσαι έτσι;
- Διακόπτεις τη σκέψη μου! Μμμμ…
- Και τι σκέφτεσαι;
- Αυτή τη στιγμή τίποτα. Θέλω να αδειάσω το μυαλό μου!
- Και γιατί παρακαλώ;
- Για να βρεθώ σε μια κατάσταση ύπνωσης!
- Και γιατί παιδάκι μου; Γιατί το κάνεις αυτό;
- Για να μπορέσω να ανταπεξέλθω!
- Και σε κατάσταση ύπνωσης θα το πετύχεις αυτό; Όταν θέλουμε να καταφέρουμε κάτι πρέπει να είμαστε σε πλήρη δράση! Ξύπνιοι και ορθοί!
- Εγώ μόνο έτσι θα τα καταφέρω.
- Τι να σου πω! Εσύ ξέρεις καλύτερα! Και ποιος ο λόγος;
- Ο λόγος; Οι λόγοι θες να πεις!  
- Δηλαδή;
- Δεν έχει δηλαδή, θα σου εξηγήσω και θα καταλάβεις! Η γυναίκα μου είναι στην Αλεξανδρούπολη διορισμένη, ο μεγάλος μου ο γιός σπουδάζει στη Λαμία και ο δεύτερος μου φέτος πέτυχε στην Κρήτη. Τι απομένει; Εγώ! Παραμένω στα πάτρια εδάφη για να κρατήσω ψηλά …τα λάβαρα της ευδαιμονίας!
- Αμάν βρε παιδί μου! Έπαθες τέτοιο …κακό; Και πως θα τα βγάλεις πέρα;
- Δεν ξέρω. Γι’ αυτό κάνω γιόγκα για να βρεθώ σε ηρεμία και να αποφασίσω τι να κάνω! Η μια λύση είναι να παραιτηθεί η γυναίκα μου, διότι ότι θα βγάζει θα τα ξοδεύει κιόλας. Άρα, είτε δουλεύει είτε δεν δουλεύει το ίδιο και το αυτό! Έτσι κι αλλιώς παν και οι μισές ρυθμίσεις από εκεί στο πυρ το εξώτερο, διότι δεν θα μας μένει τίποτα. Η άλλη λύση είναι να σταματήσω τα παιδιά μου από τις σπουδές τους.
- Τς, τς, αμάν βρε παιδί μου...
- Πράγμα δύσκολο, μόνο που το σκέφτομαι. Και από την άλλη πάλι σκέφτομαι να μετακομίσω στη δουλειά μου και να μένω εκεί πρωί βράδυ, διότι έτσι θα μειώσω κατά πολύ τα έξοδα. Δεν θα έχω τα πάγια του σπιτιού! Φως, νερό, τηλέφωνο… Γιατί πως αλλιώς να δίνω δόσεις τρεχουσών και μελλοντικών ρυθμίσεων; Διότι δεν έχω τελειώσει ακόμη με δαύτες. Θα εμπλακώ και σε καινούριες που …περιμένουν να τις επισκεφτώ!
- Βρε παιδί μου… Και τι θα κάνεις;
- Ένα από τα δύο! Ή θα τους γυρίσω όλους πίσω ή θα κάνω παύση πληρωμών! Ένα από τα δύο! Έχεις εσύ άλλη λύση; 
- Άμα δεν πληρώνεις όμως θα σε βάλουν μέσα!
- Ίσως είναι καλυτέρα έτσι!
- Γιατί;

- Θα έχω δωρεάν στέγαση και σίτιση! Λίγο το ‘χεις τη σήμερον ημέρα; 

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης σην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είπαμε καλό μήνα; Είπαμε, δεν είπαμε;
- Ε! Ας ξαναπούμε! Τι μας πειράζει! Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, έτσι δεν λένε;
- Καλό μήνα, βρε! Σιδεροκέφαλος!
- Να πάνε όλα καλά! Αισιοδοξία και ψηλά το κεφάλι!
- Με προσοχή όμως, μην πάθουμε και καμιά σκολίωση. Να κοιτάμε και λίγο κάτω. Που ξέρεις! Όποιος κοιτάει κάτω όλο και κάτι βρίσκει. Που ξέρεις τι γίνεται με τη θεά τύχη; Όλο και κάτι μπορεί να συμβεί!
- Άμα είναι να το ρίξουμε στη θεά τύχη σωθήκαμε! Άσε αυτά τα χαζά και κοίτα μπροστά! Συν Αθηνά και χείρα κίνει!
- Τώρα θα σε δω άμα είσαι τυχερός!
- Τι εννοείς; Τι τυχερός;
- Δεν είδες που τα βγάλανε στο λόττο;
- Ποια βγάλανε στο λόττο;
- Στα τρία ένα δώρο. Στα τέσσερα ένα δώρο.
- Αποφάσισε, επιτέλους. Στα τρία ή στα τέσσερα ένα δώρο. Μη μας μπερδεύεις!
- Κοίτα να σου πω, εξαρτάται από το τι απόθεμα υπάρχει. Άμα έχει κανείς πολλά απούλητα τα δίνει…
- Τι δίνει;
- Σπίτια, διαμερίσματα, εξοχικά… Ό,τι έχει ο καθένας. 
- Και δηλαδή, πόσο τυχερός μπορεί να είμαι;
- Δεν κατάλαβες; Βγαίνεις κερδισμένος!
- Δεν είσαι καλά μου φαίνεται. Για να είμαι τυχερός σημαίνει ότι μπορώ να τα αγοράσω τα τρία ή τα τέσσερα. Εντάξει;
- Ναι!
- Έτσι κι αλλιώς, είμαι τυχερός αν μπορώ να τα αγοράσω. Όχι, επειδή τα αγοράζω.
- Με μπερδεύεις!
- Εσύ έχεις λεφτά;
- Όχι!
- Εγώ έχω λεφτά;
- Όχι!
- Άρα;
- Άρα;
- Είμαστε τυχεροί; Μπορούμε να αγοράσουμε τρία ή τέσσερα ακίνητα για να αποκτήσουμε  το ένα δώρο;
- Όχι!
- Άρα, ποιος μπορεί;
- Αυτός που έχει!
- Τότε τι ασχολείσαι με δαύτα; Είναι σαν να βλέπεις φωτογραφίες από διάσημους και επώνυμους που κάνουν διακοπές σε πεντάστερα ξενοδοχεία και βιλάρες και σου πέφτουν τα σάλια. Μπορείς να κάνεις και εσύ αυτές τις διακοπές; Όχι, δεν μπορείς! Άρα γιατί τα κοιτάς; Για να χτυπιέσαι και να οδύρεσαι; Συμμαζέψου, λοιπόν!
- Δηλαδή, το μόνο που απομένει είναι να κοιτάω κάτω! Μπας και…