Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Αλληθώρισα!
- Αμάν, βρε παιδί μου! Και σου είπα θα χαλάσεις τα μάτια σου! Τόσο διάβασμα πια! Κοψ’ το!
- Αλλού κοιτώ και αλλού βλέπω!
- Δεν διορθώνεται; Πήγες στο γιατρό;
- Μην ανησυχείς! Δεν είναι τίποτα! Μη σου πω ότι αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι!
- Με μπέρδεψες τώρα! Τι πρόβλημα έχεις τελικά; Όρασης ή κινητικότητας!
- Ούτε το ένα ούτε το άλλο!
- Τότε; Τι με ζαλίζεις τόση ώρα; Δεν βλέπεις σωστά, δεν πατάς σωστά, όλο και κάτι θα τρέχει!
- Βρε, δεν ακούς; Παντού μας περικυκλώνει ένας πακτωλός χρημάτων. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, να χαίρεσαι να μιλάς για ευρώ, να τα ονειρεύεσαι, να τα βλέπεις στα όνειρά σου…
- Α! Εσύ μου φαίνεται έχεις άλλο πρόβλημα! Δεν είναι αυτά που έλεγες! Άρχισες να βλέπεις οράματα. Μη μου πεις ότι ακούς και φωνές;
- Φωνές δεν ακούω, αλλά ακούω το ντιγκ, ντιγκ που κάνουν τα ευρουλάκια καθώς πέφτουν από πάνω και γίνονται ολόκληροι λόφοι από νομίσματα…
- Α! Εσύ είσαι χειρότερα από ό,τι φανταζόμουν! Πάει σου ‘στριψε! Πολύ θέλει ο άνθρωπος, νομίζεις, να λασκάρει καμιά βίδα; Άμα είναι και πολλές, κλάφτα Χαράλαμπε! 
- Κοίτα φίλε μου! Αύτη τη στιγμή από κάτω μας έχουμε δις ευρώ που κοιμούνται!
- Να μιλάω σιγά τότε, για να μην ξυπνήσουν! Διότι μ’ αυτά που μου λες, λίγο θέλω ακόμη για να βάλω τι φωνές! Με αποτελείωσες!
- Φωνάξεις, δε φωνάξεις αυτά κοιμούνται. Και μας περιμένουν να πάμε να τα ξυπνήσουμε!
-Για πες! Αποκτά ενδιαφέρον το θέμα! Έτσι κι αλλιώς το ‘χουμε που το ‘χουμε χαμένο, λίγο ακόμη δεν κάνει κακό! Και που ακριβώς κοιμούνται; Ξέρουμε το μέρος;
- Ολούθε!
- Έλα!
- Ναι, όπως σε βλέπω και με βλέπεις! Και θα πάμε και θα τα ξυπνήσουμε και θα τα πάρουμε!
- Να πεις και μένα πότε θα πάτε, να έρθω κι εγώ! Να βάλω και εγώ λίγο το δάχτυλο… Σου ορκίζομαι, μόνο δάχτυλο… Δεν θα βάλω χούφτα!
- Λοιπόν! Ολούθε, υπάρχει πλούτος στο υπόγειο της χώρας! Αυτός μια μέρα θα γίνει δισεκατομμύρια, μη σου πω τρισεκατομμύρια!
- Α! για αυτό μου μιλάς τόση ώρα; Ήμουν νιος και γέρασα! Γιατί νομίζεις τόσα χρόνια τα νανουρίζαμε και κανείς δεν τολμούσε να τα ξυπνήσει; Είναι άλλα κοράκια που ετοιμάζονται! Έτσι θα τα άφηναν; Γιατί γίνεται ο μεγάλος χαμός;
- Τότε, εγώ νομίζω ότι πρέπει να γίνει ο μεγάλος θυμός!


Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Φάγαμε πόρτα, όπως κατάλαβες!
- Φάτσα φόρα;
- Βρε, μας έσπασε και τη μύτη!
- Πολύ άσχημα; Μας χάλασε τη μόστρα;
- Μη το συζητάς! Ό,τι και να πεις είναι ανένδοτοι!
- Καλά, τώρα! Τι θα πουν κι αυτοί;
- Λένε, λένε! Σε πληροφορώ ότι λένε και πολλά μάλιστα!
- Σαν τι δηλαδή;
 - Ότι από πάντα είχαν πλήρη συνείδηση των ιστορικών ευθυνών τους για τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!
- Και πού τα είπαν αυτά; Δεν ήταν εκεί κανείς, να τους πάρει παραμάζωμα; Μας δουλεύουν ψιλό γαζί! Έτσι είναι οι συνειδήσεις;  Σιγά σιγά θα μας πουν ότι τους δημιουργήσαμε και ψυχολογικά προβλήματα. Θα βγούμε και φταίχτες από πάνω! Θα δεις! Θα μας το πουν!
- Σιγά, ρε! Είσαι υπερβολικός!
- Υπερβολικός; Εγώ; Βρε, όλα βαλ’ τα μέσα!
- Δηλαδή εμείς φταίμε για τις καταστροφές, για τα υποχρεωτικά δάνεια, για την καταναγκαστική εργασία, για τις χαμένες ζωές, για τα χαμένα χρόνια;
- Αμέ!
- Αποκλείεται!
- Γιατί; Το αποκλείεις, δηλαδή, να σου πουν ότι εμείς φταίμε για όλα αυτά; Να μας νικούσατε να μην μπαίναμε στη χώρα σας. Αφού σας νικήσαμε, ήσασταν υπό κατοχή! Πόλεμος ήταν!
- Α ρε, πήγαινε από κει! Όλο βλακείες λες! Δεν γίνονται αυτά τα πράματα. Πάντως οι γερμανοί αρνούνται οτιδήποτε. Σου λέει αυτή η υπόθεση έκλεισε το 1945! Αποζημιώσεις τέλος! Ότι ήταν να πάρουμε το πήραμε!
-Ναι! Τα πήραμε και μετά! Πόσοι και πόσοι πήγαν εργάτες στη Γερμανία; Δουλειά στις φάμπρικες! Χωρισμένες οικογένειες! Γιατί; Έτσι, από καλοσύνη; Και σου λέει, έφευγαν οι επιταγές τότε για την χαροκαμένη χώρα. Λεφτά ήταν κι αυτά! Χόρτασε κόσμος και κοσμάκης με τα λεφτά αυτά. Άμα δεν ήμασταν εμείς, τι θα κάνατε τότε; Πού θα πηγαίνατε να δουλέψετε; Όλα δικά σας τα θέλετε!
- Μωρέ, τι ωραία δικαιολογία!
- Και το απόσταγμα της όλης ιστορίας είναι ότι δήλωσαν ευθαρσώς ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το μέλλον πια και όχι το παρελθόν!
- Εμ, Βέβαια! Το μέλλον έχει τώρα …ζουμί!


Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι έπαθες;
- Τι έπαθα;
- Τι χάλια είναι αυτά;
- Για τι πράμα μιλάς;
- Καλά, με δουλεύεις; Δεν βλέπω πως είσαι;
- Πώς είμαι;
- Όλο το κεφάλι σου μπανταρισμένο! Τι έπαθες;
- Α! Για αυτό λες; Μην ανησυχείς! Δεν είναι τίποτα!
- Δεν είναι τίποτα; Όλο σου το κεφάλι είναι μέσα στις γάζες, σαν μούμια είσαι τελικά, και μου λες δεν είναι τίποτα!
- Μα αφού σου λέω, δεν είναι τίποτα!
-Α! Κατάλαβα! Ντύθηκες μασκαράς για τις απόκριες!
- Τι; Έφτασαν κιόλας οι απόκριες; Όχι, καμία σχέση!
- Θα με τρελάνεις! Τι είναι τελικά;
- Χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο!
- Είναι σοβαρό; Μετά μου λες ότι δεν είναι τίποτα! Και πως χτύπησες;
- Εγώ χτύπησα!
- Ναι, αυτό το κατάλαβα! Αλλά τι έγινε;
- Χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο! Μια, δυο ,τρεις, τέσσερις, πέντε… ούτε και γω ξέρω πόσες!
- Τι; Έτσι; Από μόνος σου;
- Γιατί, εσύ ξέρεις κανένα κεφάλι να χτυπιέται μόνο του;
- Δηλαδή, πήγες και χτυπούσες το κεφάλι σου στον τοίχο; Πες μας το κι αυτό!
- Ναι!
- Και δεν ήταν κανένας εκεί να σε αρπάξει; Τι σε είχε πιάσει; Τι μανία αυτοκαταστροφής  ήταν αυτή!
- Ας τολμούσε να με πλησίαζε κανένας!
- Α! Είναι σοβαρά τα πράματα! Και γιατί παρακαλώ;
- Δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που να μην έφαγε λεφτά από το κράτος. Μόνο εγώ! Λεφτά από δω, λεφτά από κει, έλεος πια! Κάποιος δεν υπήρχε να τους πει κάντε κράτει; Τελικά μόνοι τους τα έφαγαν! Εγώ υπογράφω υπεύθυνη δήλωση ότι δεν ήμουν εκεί, δεν ήμουν στο μεγάλο φαγοπότι, σαν βλάκας που ήμουν! Όλοι έφαγαν, ντερλίκωσαν, βαρυστομάχιασαν και κανείς δεν τους έπαιρνε χαμπάρι, να αναρωτηθεί, γιατί τόσες σόδες, γιατί τόσα φουσκώματα, δεν μπορεί, μια απορία έπρεπε να την είχαν, δεν βάζεις κιλά από τον αέρα, μόνο …το φαγητό σε φουσκώνει! Τι είναι αυτές οι ΜΚΟ, πώς διάολο τις λένε, ΜΚΟ και μύκητες, ποτάμια εκατομμυρίων! Από πουθενά τίποτα; Κανένας έλεγχος; Μπάτε σκύλοι αλέστε… Εγώ που ήμουνα; Σε ποια ραχούλα ξεβοτάνιζα βρούβες; Γιατί να μη μου κόψει και μένα να φτιάξω μια ΜΚΟ; Γιατί; Να βράσω και τα πτυχία και τη μόρφωσή μου! Γι’ αυτό τώρα πεινάω! Ενώ οι άλλοι; Τους βλέπεις; Σφυρίζουν κλέφτικα! Μην είδατε τον Παναή, σου λένε!
- Κατάλαβα, σ’ έπιασε το παράπονο! Άσε! Άσε! Εγώ αναρωτιέμαι πως υπήρξαμε σαν κράτος! Δηλαδή, δεν ξέρω αν υπάρχουμε ακόμη! 


Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έχω ραβασάκι!
- Τυχερέ! Πάλι σου ‘φεξε!
- Τι εννοείς;
- Ότι, όσο να πεις βολεύεσαι!
- Κατάλαβα που το πας! Να που δεν βολεύομαι, όμως! Δύσκολες μέρες!
- Καλά! Και ραβασάκια και δύσκολες μέρες!
- Φίλε, ραβασάκι από κει που χρωστάω έχω! Για να καταλαβαινόμαστε!
- Ωχ!
- Α! Μπήκες τώρα!
- Τι μου λες, ρε θηρίο! Και τι γίνεται τώρα;
- Πώς να πάω; Μπορεί να διαφημίζουν δεξιά και αριστερά ευνοϊκές ρυθμίσεις και ανάσες, αλλά δεν είναι έτσι!
- Πώς είναι;
- Πως να μπορώ με τόσες δόσεις να ανταπεξέλθω;
- Αφού διάβασα ότι τις κάνανε εκατό δόσεις,. Εγώ νομίζω ότι είναι μια χαρά. Μη το βγάλουμε και τα μάτια. Μη παραπονιέσαι. Ούτε του παπά να μη το πεις!
- Βρε θα το πω και ακόμη παραπέρα!
- Δεν είσαι ευχαριστημένος δηλαδή;
- Πως να είμαι; Οι εκατό δόσεις είναι για όσους χρωστάνε μέχρι δέκα χιλιάδες. Βαλ’ τα κάτω να δεις! Εκατό ευρώ η δόση!
- Καλά είναι, μια χαρά είναι!
- Είπα εγώ ότι δεν είναι μια χαρά;
- Εμ, τότε;
- Τι γίνεται με τους άλλους που χρωστάνε περισσότερα; Γιατί να μην έχουν κι αυτοί εκατό δόσεις για να δουν κι αυτοί Θεού πρόσωπο; Και να γεμίσουν και τα ταμεία! Υπάρχουν κι άλλες ρυθμίσεις που τρέχουν και ένα σωρό …ξαφνικά εφάπαξ! Που να πρωτοδώσεις; Μίκραινε τις δόσεις για να πάρουν όλοι! Έτσι;
- Εδώ που τα λέμε ένα δίκιο το έχεις! Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει αυτός που χρωστάει περισσότερα. Αλήθεια; Γιατί τέτοια διάκριση; Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι;
- Τι να κάνουμε; Εμείς; Μόνοι μας; Υπάρχουν συνδικαλιστικά όργανα, σύλλογοι, ομοσπονδίες, επιμελητήρια. Από αυτούς  άμα δούμε φως!
- Αυτοί , δεν είδαν, δεν ξέρουν, δεν έτρεξαν;
- Τι να σου πω; Ό,τι ξέρεις, ξέρω!
- Καλά κρασά, δηλαδή! Και τι θα γίνει;
- Πάντως, αν δεν αυξήσουν τις δόσεις, πώς θα δουν χρήμα; Δηλαδή, ο άλλος μπορεί να δίνει εκατό ευρώ το μήνα και να έχει ήσυχο το κεφαλάκι του. Εγώ που θέλω να δώσω τετρακόσια, γιατί να μην μπορώ να τα δώσω; Και σε βαράει στο κεφάλι!
- Τι να πω; Κουράγιο και υπομονή! Κοίτα μην πάθεις τίποτα! Και τρέχουμε! Έκλεισε και το ΕΟΠΥΥ!
- Δε βαριέσαι! Θα γυρίσουμε πάλι στο ξεμάτιασμα!


Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πιάσαμε πάτο ή δεν πιάσαμε;
- Γιατί θες να μάθεις;
- Για να ξέρω, να  χαρώ ή να μην χαρώ;
- Και πότε θα χαρείς;
- Άμα πιάσουμε πάτο!
- Μωρέ μπράβο! Δεν το περίμενα αυτό από σένα! Άκου να δεις δηλαδή!
- Μη είσαι βλάκας! Να χαίρεσαι άμα πιάσουμε πάτο!
- Και γιατί;
- Διότι άμα πιάσουμε πάτο, τι έχει μετά; Έχει τίποτα; Δεν πάει άλλο. Τέλος!
- Εμ!
- Βρε, χαϊβάνι, μετά τον πάτο θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση!
- Λες; Σίγουρα;
- Όχι, βήχω! Σίγουρα βέβαια! Διότι όσο δεν πιάνουμε πάτο και όσο αργούμε να πιάσουμε, κακό του κεφαλιού μας.  Θα αργήσουμε να σηκώσουμε κεφάλι, μπας και πάρει το μάτι μας τίποτα χαρμόσυνο!
- Και θα αρχίσουμε πάλι όπως πρώτα;
- Α! Όλα κιόλα, αυτά ξέχασέ τα! Δεν έχει τέτοια! Το πλούσιο πανηγύρι της εύφορης κοιλάδας, ξέχασέ το!
- Τέλος πάντων!
- Όχι τέλος πάντων! Όχι τέλος πάντων! Να ευχαριστάς και το Θεό άμα πιάσουμε πάτο!
- Βρε που καταντήσαμε! Είσαι σίγουρος;
- Έτσι γίνεται πάντα, μετά την κάθοδο έρχεται η άνοδος, και το ανάποδο! Το ένα το είδαμε, να δούμε και το άλλο και να ξεμπερδεύουμε!
- Και άμα, άμα λέω, πιάσουμε πάτο και μείνουμε εκεί; Και δεν μπορούμε να σηκωθούμε, που ξέρεις , μπορεί αν συμβεί κι αυτό! Να πιάνουμε τοίχο και να μην έχει πουθενά κάπου να σκαρφαλώσουμε;
- Αποκλείεται, δεν είναι δυνατόν!
- Βρε, μου φαίνεται πολύ παράξενο όλο αυτό! Από την μια μέρα στην άλλη!
- Α! μη μου τα λες αλλιώς τώρα! Εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο! Δεν είπα από τη μια μέρα στην άλλη!
- Τι; Από τον ένα χρόνο στον άλλον;
- Ούτε αυτό είπα!
-Από τη μια πενταετία στην άλλη;
- Ούτε αυτό είπα!
- Τι στα κομμάτια λες; Από τον ένα αιώνα στον άλλον; 


Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες!
- Κατά το …είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες;
- Ακούς εκεί! Έχετε πλεόνασμα! Χαράς το πράμα!
- Γιατί, φίλε μου δεν είναι σημαντικό;
- Σημαντικό είναι ότι πούμε εμείς! Πήρατε αέρα και άιντε! Ζητάτε ελαφρύνσεις! Σιγά, μη βιάζεστε. Έτσι γουρούνι στο σακί; Θα ‘ρθουμε με το καλό – αλήθεια τι καιρό κάνει εκεί; ο αττικός ουρανός συνεχίζει και είναι μπλε; - θα δούμε τι έχετε να μας δείξετε και εμείς θα αποφασίσουμε αν μπορείτε να κάνετε τίποτα ελαφρύνσεις! Ακούς εκεί τα γαϊδούρια! Βρε, εμείς για το δικό σας καλό δουλεύουμε. Για την δική σας ανάπτυξη που περιμένετε με ανοιχτάς τας αγκάλας! Βρε, ακόμη δεν το καταλάβατε; Ντιπ, χαϊβάνια, ντε! Τι περιμένεις; Χαΐρι και προκοπή! Α! πα πα! Εσείς λέτε! Εμείς πιστεύουμε; Μια φορά την πατήσαμε! Δεύτερη δεν γίνεται. Πώς το λέτε εσείς οι Έλληνες; Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού; Α! γεια σου, έτσι το λέτε! Αυτό!
- Εσύ τώρα το παίζεις δικηγόρος του διαβόλου;
- Δεν παίζω τίποτα! Απλώς λέω τι απαντήσεις θα πάρουμε από δαύτους! Διότι σου λένε, καλά τα πάτε, αλλά για να έρθει η ανάπτυξη θέλει κι άλλη δουλειά, θέλει κι άλλες μεταρρυθμίσεις για να δείτε Θεού πρόσωπο! Και από μόνοι σας να αποφασίσετε για ελαφρύνσεις απαγορεύεται! Πιπέρι στο στόμα!
- Θεός φυλάξοι! Πτού! Πτου! Φτύσε τον κόρφο σου! Θα βγω αντάρτης στα βουνά!
- Γιατί;
- Δεν μου απομένει τίποτα άλλο να κάνω! Άσε που ακούω ότι οι απόστρατοι όλο και κάτι θα πάρουν πίσω, έως μερικές χιλιάδες αναλόγως υπολογισμών! Αυτοί πως τα κατάφεραν;
- Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω τι έγινε… μάλλον κάποια απόφαση από το Συμβούλιο της Επικρατείας…
- Δεν είδες τις προάλλες την Αγγέλα που …αρπάχτηκε με τον δικό της; Μετά τις εκλογές οτιδήποτε. Τώρα αποκλείεται.
- Γιατί;
- Διότι ο καθείς θέλει και δεν θέλει τις ελαφρύνσεις για δικό του όφελος!
- Και φυσικά τα συμφέροντα συγκρούονται! 


ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ "ΣΑΒΒΙΔΗΣ" | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μια αναστάτωση την βλέπεις να κυκλοφορεί, έτσι δεν είναι;
- Ναι, ρε, το είδες και εσύ; Και νόμιζα ότι μόνο εγώ το βλέπω. Είπα κι εγώ; Ιδέα μου είναι;
- Κάτι σα να αιωρείται στο αέρα, μια αμφιβολία να το πω, ένα δισταγμό να το πω, ένα του κουτρούλη ο γάμος να το πω, ένα άει στο διάολο να το πω; Δεν ξέρω τι ακριβώς!
- Ακριβώς, όπως τα λες! Από τη μια έχουν πέσει οι σωτήρες να μας σώσουν, και έχουμε μέρες ακόμη. Φαντάσου να πλησιάσουν κιόλας. Αφού από τώρα πετιούνται οι πρόκες και τα καρφιά! Στο τέλος τι έχει να γίνει! Να πάρουμε μπόλικο ποπ κορν για να απολαύσουμε ποιος θα υπερτερήσει για να τον διαλέξουμε τελικά! Α! όλα κι όλα! Γουρούνι στο σακί δεν θα αγοράσουμε, θα κοιτάξουμε, θα ακούσουμε, θα κλέψουμε υποσχέσεις, θα τους πιέσουμε να κάνουν αυτά που θέλουμε, θα συμφωνήσουν αμέσως μαζί μας, δεν θα μας αρνηθούν τίποτα και μετά θα πούμε… Ναι εσένα θέλω! Εσένα θέλω να με πάρεις από το δρόμο της απωλείας και να με οδηγήσεις στο δρόμο της ευδαιμονίας και της απόλυτης νιρβάνα!
- Δεν νομίζεις ότι είσαι λίγο υπερβολικός; Λίγο θεατράλε ακούγεσαι!
- Γιατί; Να ξεφύγω από το γενικό κλίμα της εποχής; Θα είμαι σαν μύγα μεσ’ στο γάλα!
- Το άλλο το άκουσες;
- Για ποιο λες;
- Για το πλεόνασμα! Θαύματα! Θαύματα!
- Δηλαδή;
- Δεν είδες; Αυτά που περίμεναν να πετύχουμε το 2014 το καταφέραμε μέσα στο 2013
- Ε! Άει…
- Ναι, ακριβώς, όπως στα λέω.. Αφού αναρωτιούνται κι αυτοί… Και σκέφτονται να ανοίξουν συζήτηση για την ελάφρυνση πριν τις ευρωεκλογές…
- Και γιατί πριν; Άσε να περάσουν πρώτα και μετά. Δεν αντέχω τόσες πολλές συγκινήσεις μαζεμένες!
- Μα προφανώς θέλουν να προλάβουν τίποτα εκπλήξεις!
- Κι άλλες; Από την μια έκπληξη στην άλλη πάνε! Η πολλή συγκίνηση δεν κάνει καλό! Θα τρέχουμε για υπογλώσσια!
- Έχω μαζί μου! Τι θες; Γνήσια ή γενόσημα!



Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Επιτέλους! Αρχίζω κι ελπίζω και εγώ!
- Μπα;
- Τι μπα;
- Πρώτη φορά σε βλέπω αισιόδοξο! Πως κι έτσι;
- Αυτό που κατάλαβα είναι ότι πάντα πρέπει να ελπίζεις σε αυτή τη ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται!
- Αμάν, βρε παιδί μου, τέτοια αλλαγή!
- Όχι, από εδώ και πέρα θα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, ποτέ μισοάδειο! Ποτέ! Μάρτυς μου ο Θεός!
- Με εκπλήσσεις!
- Εγώ δεν εκπλήσσομαι νομίζεις;
- Με τι εκπλήσσεσαι!
- Πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με τα υπόλοιπα!
- Με τον εαυτό σου; Γιατί;
- Δε σου είπα; Που βλέπω τα πράματα αισιόδοξα. Έχει και για μας ο Θεός!
- Καλά κρασά! Και ποια είναι τα υπόλοιπα;
- Κοίτα να σου πω! Αφού βρήκαν το δρόμο τους οι άλλοι σίγουρα θα τον βρω και εγώ! Όνειρο μου πάντα ήταν να κάνω πανεπιστημιακή καριέρα, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα κατάφερα!
- Αυτά θέλουν πτυχία, μεταπτυχιακά, εργασίες, δημοσιεύσεις, δεν είναι παίξε γέλασε! Δεν μπορεί ο καθένας! Θέλει δουλειά πολύ!
- Σιγά τα ωά! Εγώ ξέρω κι άλλο δρόμο! Ποιο εύκολο και από εκεί που δεν το περιμένεις!
- Για πες μας κι εμάς, να γελάσει λίγο το πικραμένο μας χειλάκι!
- Καλά, δεν έμαθες που τον κάλεσαν στο Χάρβαρντ;
- Στο Χάρβαρντ κιόλας! Από εκεί θέλεις να ξεκινήσεις;
- Βρε, από όπου να ‘ναι! Πανεπιστήμιο να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι!
- Για πες! Έχει ενδιαφέρον!
- Σαν ξεκίνημα ασχολείσαι με την τηλεόραση. Είναι το παν. Γίνεσαι γνωστός! Δεν έχει σημασία τι και πόσο γνωστός αρκεί να σε μάθει και η κουτσή Μαρία!
- Και μετά;
- Μετά όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές, μπαίνεις υποψήφιος στις εκλογές, με ποιο κόμμα δεν έχει σημασία, κόμμα να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, βγαίνεις οπωσδήποτε στις εκλογές, αυτό δεν το συζητάμε, διότι έχεις ήδη πρόσωπο, συνεχίζεις να κυκλοφορείς από παράθυρο σε παράθυρο πάση θυσία, οπότε αναγκαστικά γίνεσαι υπουργός και από εκεί και πέρα δέχεσαι προσκλήσεις να δώσεις διαλέξεις σε διάσημα πανεπιστήμια για τους φοιτητές τους. Αυτό είναι όλο! Απλά πράματα!
- Α! γι’ αυτό λοιπόν!

- Αμέ! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το Χάρβαρντ! 

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Το ‘χω παράπονο!
- Πικρό παράπονο;
- Αχ! Δεν με αξίωσε εμένα ο Θεός! Δεν έριξε το βλέμμα του και λίγο προς τα δω!
- Που να ‘ναι ο ίσκιος σου, Θεέ!
- Που τα θυμήθηκες αυτά τα άσματα;;
- Για να σε αποδείξω ότι τα άσματα μέσα από τη ζωή βγαίνουν! Τίποτα δεν είναι τυχαίο!
- Πάντως ό,τι και να πεις, ένα και ένα κάνουν δύο! Δεν μπορεί, αυτή η ζωή είναι άδικη. Πρέπει να το χεις! Αν δεν το ‘χεις δε πα να χτυπιέσαι ολημερίς και ολονυχτίς! Τζάμπα αυτοτραυματίζεσαι! Δεν θα δεις φως από πουθενά!
- Τι παράπονο έχεις πάλι;
- Παράπονο! Πες με και παραπονιάρη τώρα! Δεν είμαι καθόλου, αλλά όταν βλέπεις τέτοια, αναρωτιέσαι! Υπάρχουν δυο Θεοί σε αυτόν τον κόσμο! Ο ένας βλέπει και ο άλλος δεν βλέπει;
- Για λέγε!
- Αναρωτιέμαι κάθε φορά, που τα βρίσκουν τόσα λεφτά, όλοι αυτοί που αφήνονται ελεύθεροι με όρους και με χρηματική εγγύηση! Άσε τους όρους! Χαράς το πράμα! Η χρηματική εγγύηση είναι που με φέρνει στα όρια της κατάθλιψης!
- Κατάθλιψη γιατί; Τους λυπάσαι θες να πεις;
- Να τους λυπάμαι; Για ποιο λόγο; Αυτοί με λυπούνται;
- Ε! Τότε;
- Αυτήν την εγγύηση την ριμάδα, που την βρίσκουν; Χιλιάδες ο άλλος, εκατομμύρια ο παράλλος! Ένα γαϊτανάκι χιλιάδων και εκατομμυρίων που με ζαλίζει. Εσένα δε σε ζαλίσει δηλαδή; Δεν αναρωτήθηκες καμιά φορά…, τόσα λεφτά…! Ένα δάχτυλο να βουτούσα σε αυτά θα ξοφλούσα τους πάντες. Δεν θα χρωστούσα πουθενά!
- Εμ! Δεν αναρωτήθηκα λες; Μια και δυο φορές; Για πόσες χρηματικές εγγυήσεις ακούσαμε τα τελευταία χρόνια! Δεν θυμάμαι, αμέτρητες!
- Έλα μου, ντε! Εμάς, άμα μας τύχει κάτι τέτοιο, θα μπορούμε να βρούμε τα λεφτά για να πληρώσουμε και να αφεθούμε ελεύθεροι; Μέσα στο χρήμα κολυμπάνε αυτοί! Εμείς γιατί; Δεν ξέρουμε καλό κολύμπι ή έχουμε υψοφοβία στα μακροβούτια;
- Κοίτα να σου πω! Άλλες δουλειές αυτωνών, άλλες οι δουλειές οι δικές μας! Δεν είναι το ίδιο!
- Για αυτό σου λέω, εμείς δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα, άλλος κόσμος παραπέρα…
- Δεν βλέπεις όμως τι παθαίνουν; Συλλαμβάνονται ο ένας πίσω από τον άλλον!
- Τώρα! Παλιά; Έπεσαν σε κακό τάιμινγκ!

- Εγώ, ένα έχω να πω. Τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν και επιδέξιους κώλους!

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πω Πω! Έχουμε πολύ τρέξιμο!
- Πες μου το κι αυτό! Μη μου πεις ότι ξεκίνησες γυμναστική λόγω της επικείμενης άφιξης του καλοκαιριού;
- Τελικά, τι θες; Να σου πω ή να μη σου πω; Διάλεξε!
- Πώς κι έτσι τρέξιμο; Μεγάλωσε …το σωσίβιο;
- Δεν κυριολεκτώ όταν λέω τρέξιμο, αν και, εδώ που τα λέμε, τρέξιμο είναι κι αυτό!
- Τι τρέξιμο εννοείς;
- Φωτιά στα μπατζάκια τους!
- Α! Πιάσαμε τις πυρκαγιές τώρα! Αυτές μας έλειπαν! Όλα τα έχει η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε!
- Αφήνεις τη φαντασία σου και καλπάζει! Είναι απλά τα πράγματα! Στις εκλογές που οσονούπω πλησιάζουν…
- Ήλπιζα κι εγώ ότι θα μου έλεγες ότι πλησιάζει η ανάπτυξη και έκανα κάτι χαρούλες, μα κάτι χαρούλες…
- Ένα ένα, με τη σειρά…
- Τι; Έμαθες τίποτα; Έχουμε κανένα νεότερο για την ανάπτυξη; Υπάρχουν σημάδια;
- Λοιπόν! Κάνω ότι δεν σ’ άκουσα! Άκου να δεις τώρα! Στις εκλογές που καταφθάνουν τέρμα οι λίστες…
- Όσο να πεις ένα συνειρμό τον φέρνουν…
- Με σταυρό από εδώ και πέρα…
- Εμ! Βέβαια… Σταύρωσον, σταύρωσον…
- Διότι σου λέει, πρέπει να τρέξεις και συ λίγο… Άμα είσαι στη λίστα…, σιγά που θα τρέξω, ας τρέξει το κόμμα…, ενώ τώρα που είναι με σταυρό είναι τελείως διαφορετικά τα πράματα, θέλει τρέξιμο, θέλει αγωνίες, συγκεντρώσεις, υποσχέσεις… και τι δεν θέλει… άσε που θέλει και ένα κάρο λεφτά!
- Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα! Που να βρεθούν λεφτά για προεκλογικές καμπάνιες… Διότι πως θα κατέβεις; Χωρίς το κατιτίς σου; Ένα διαφημιστικό, μερικά έντυπα, θέλει μπόλικο χαρτί…
- Κοίτα να σου πω, εδώ που τα λέμε, όλο και κάτι θα έχουν, διότι αν συμπεράνω από κάνα δυο τρεις βουλευτές που έβγαλαν έξω λεφτά και δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν από τα πόθεν έσχες τους, όλο και κάτι θα υπάρχει στο κομπόδεμα, εκεί στην άκρη του μαντηλιού δεμένα, εκτός κι αν χρησιμοποιούν χαρτομάντιλα, οπότε πάω πάσο!

- Τα βλέπω!

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είναι σκέτη σπαζοκεφαλιά!
- Τι; Άρχισες τα σταυρόλεξα τώρα;
- Εγώ τα άρχισα; Άλλοι ασχολούνται με αυτά, αλλά όσο να πεις συμμετέχουμε κι εμείς! Είμαστε οι κύριοι συμμετέχοντες σ’ αυτά τα σταυρόλεξα!
- Για πες, μήπως μπορώ να βοηθήσω!
- Άμα έχεις να μου δανείσεις, μπορείς να βοηθήσεις, διαφορετικά κάθε άλλη απόπειρα προσπάθειας θα πάει χαμένη!
- Τι σόι σταυρόλεξα είναι αυτά που χρειάζονται και λεφτά;
- Άκου να δεις, λοιπόν! Χρωστάς, δεν χρωστάς;
- Μόνο; Παντού!
- Ας πάρουμε ένα από όλα; Ποιο θες; Ας πάρουμε το ΤΕΒΕ!
- Και εκεί χρωστάω!
- Δεν είσαι ο μόνος, ευτυχώς έχεις και παρέα! Λοιπόν! Σου λέει, ό,τι χρωστάς μέχρι και το 2012 θα μας τα δώσεις σε σαράντα δόσεις!
- Σοβαρά; Καλά, δεν μου το λες τόση ώρα; Τρέχω, πάω να μπω στη ρύθμιση!
- Φρόνιμα! Μη βιάζεσαι!
- Γιατί, ρε; Χαζός είσαι; Πάω να προλάβω, μην τ’ αλλάξουν μετά!
-  Βιάζεσαι… Έχει και συνέχεια…
- Δηλαδή;
- Αυτά είναι για το 2012! Το 2013;
- Ε;
- Για το 2013, το μισό εξάμηνο θα τα ακουμπήσεις σε δώδεκα δόσεις και το δεύτερο εξάμηνο …φράστ! Ζεστό χρήμα! Και φυσικά τα τρέχοντα, γνωστά και μη εξαιρετέα!
- Για στάσου λίγο να κάτσω!
- Δεν θα φύγεις τώρα; Άντε πήγαινε!
- Που να πάω; Καλά με είχες φτιάξει στην αρχή, μου τα χάλασες μετά!
- Είδες που σου τα ‘λεγα!
- Συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι; Καλά, τα πρώτα, είναι ευνοϊκά, το 2013 με χαλάει. Που να τα βρω τόσα λεφτά; Αν τα είχα θα καθόμουν έτσι; Θα είχα πάει και θα ξοφλούσα. Γιατί τα έχουν διαφορετικά για πέρυσι; Ήταν καλή η χρονιά και έπεσε χρήμα;
- Δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Για αυτό σπάω το κεφάλι μου να βρω, με τι φιλοσοφία βγήκε αυτό το πρόγραμμα! Πώς το σκέφτηκαν έτσι; Τι σχέδιο …σταυροβελονιά είναι αυτό; Σπάω το κεφάλι μου εδώ και μέρες και άκρη δεν βγάζω!
- Τι να πω, ρε παιδάκι μου! Πάλι στα ίδια! Πάλι θα χρωστάμε;
- Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, αλλά και πάλι μου φαίνεται υπερβολικά χαζό, είναι ότι δεν θέλουν να μαζέψουν λεφτά…, μας κάνουν τη ζωή ποδήλατο! Τι άλλο μπορώ να σκεφτώ; Να πουν, δεν έχουμε λεφτά και να αρχίσουν τις περικοπές. Και μετά θα αυξήσουν τις δόσεις. Οι περικοπές όμως θα μείνουν! Και όλοι θα είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια!

- Αμάν, βρε παιδάκι μου, πολλά θρίλερ βλέπεις! 

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Όχι, εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω! Έχω αυτό το ελάττωμα!
- Καλά, χαζός είσαι; Το θεωρείς ελάττωμα; Δεν πας καλά μου φαίνεται!
- Ωραίο πράμα η αμνησία!
- Συνεχίζεις, βλέπω, τις βλακείες σου!
- Δεν είναι καθόλου βλακείες.
- Άλλοι παίρνουν φάρμακα για να θεραπεύσουν την αμνησία τους και εσύ θέλεις να έχεις αμνησία, να μη θυμάσαι; Μπας και θες να ξεχάσεις τίποτα που σου είναι δυσάρεστο και λες τέτοια πράματα;
- Κοίτα να σου πω! Η αμνησία κάνει καλό, το να ξεχνάς κάνει καλό! Άσχετα αν τώρα τελευταία αποδεικνύεται ότι δεν κάνει καλό, γιατί κανείς δεν υπολόγιζε τέτοιες καταστάσεις.
- Πας να με μπερδέψεις μου φαίνεται! Εξηγήσου καλύτερα!
- Τώρα τελευταία μαθαίνουμε ότι όλο και περισσότεροι έλληνες είχαν αμνησία! Αν συνεχίζουν και έχουν δεν το γνωρίζω, μπορεί να το μάθουμε αργότερα και ίσως, πάλι, ποτέ!
- Τι; Έγινε κανένα γκάλοπ και βγήκαμε ότι πάσχουμε από αμνησία; Μας ζηλεύουν! Για αυτό τα γράφουν αυτά. Άκου με που σου λέω! Κακεντρέχειες. Βγαίνει ο κάθε επιστήμονας και αραδιάζει ό,τι του κατέβει. Σιγά μην κυκλοφόρησε και ερωτηματολόγιο. Εγώ δεν έχω ακούσει τίποτα.
- Και όμως, φίλε μου, οι έλληνες ξεχνάνε, διότι, μιας και το έφερε η κουβέντα δεν θα βρισκόμασταν σε αυτό το χάλι αν είχαμε μνήμη! Αλλά δεν είχαμε, οπότε όντως έχουμε αμνησία!
- Διαφωνώ!
- Ξέρεις πόσοι έλληνες ξέχασαν να δηλώσουν…
- Τι; Τα παιδιά τους, στο ληξιαρχείο;
- Άσε τις μπούρδες και δες εδώ! Και αυτός και εκείνος και χιλιάδες από εδώ και εκατομμύρια από κει. Κανείς δεν μπορούσε να θυμηθεί γιατί ξέχασε να τα δηλώσει! Η άλλη σου λέει είχε καταθέσεις στην τράπεζα καμιά εξακοσαριά χιλιάδες και δεν μπορούσε να θυμηθεί από πού τα είχε. Θυμηθείτε καλή μου κυρία, από πού είναι αυτά τα λεφτά; Κάντε μια προσπάθεια. Κάτι θα σας έρθει! Αδύνατον, σου λέει! Δεν μπορώ να θυμηθώ! Μα, λένε οι άλλοι, τα εισοδήματά σας δεν επιτρέπουν να έχετε τόσο κομπόδεμα. Μα δεν μπορώ να θυμηθώ, τι να σας κάνω; Έχω πάθει αμνησία!

- Αυτή φταίει. Ξέχασε ότι παλιά υπήρχαν και σεντούκια; 

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Αυτό το ξαφνικό πρέπει να το προσέχουμε!
- Όλα τα ξαφνικά είναι λίγο κάπως…
- Μόνο λίγο κάπως; Εδώ μιλάμε, το ξαφνικό έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας… Ξαφνικό ο ένας, ξαφνικό ο άλλος, ξαφνικά πετάχτηκα μέχρι το Λονδίνο, ξαφνικά έφυγα διακοπές για Κωνσταντινούπολη, ξαφνικά άλλαξε ο καιρός, ξαφνικά μας τέλειωσαν τα ξύλα και …ξαφνικά θα παγώσουμε, και χωρίς ξαφνικά, θα τρέχουμε στους γιατρούς, όλα ξαφνικά γίνονται σ’ αυτό τον τόπο, τίποτα με ηρεμία, τίποτα με φυσιολογικούς ρυθμούς… μπαμ και κάτω!
- Τι έπαθες ξαφνικά με αυτό το …ξαφνικά;
- Εγώ; Τίποτα! Απλά, το θυμήθηκα γιατί υπάρχει και άλλη συνομοταξία των ξαφνικών… Ο ξαφνικός πλουτισμός!
- Α! Πολύ ωραία! Πολύ ωραία ακούγεται. Ξαφνικός πλουτισμός! Το λες και γεμίζει το στόμα σου… Όρτσα τα πανιά! Όσο να πεις μια έκπληξη είναι! Διότι όταν κάτι έρχεται ξαφνικά εκπλήσσεσαι, δεν εκπλήσσεσαι;
- Εξαρτάται ποιος εκπλήσσεται από την …ξαφνικότητα του θέματος! Προσωπικά, αν μου έρθει κανένας ξαφνικός πλουτισμός δεν θα εκπλαγώ και πολύ, εκτός κι αν περιμένω καμιά κληρονομιά και από ό,τι ξέρω δεν υπάρχει ούτε ίχνος ελπίδας για κάτι τέτοιο, και αν μου πέσει το λαχείο, εκεί που δεν το περιμένω. Ο άλλος ξαφνικός πλουτισμός δεν θα είναι έκπληξη για μένα, αλλά για τους άλλους. Διότι αν με δεις ξαφνικά, να αλλάζω τρόπο ζωής και να μοιράζω δεξιά και αριστερά μωβ χαρτονομίσματα, δεν θα εκπλαγείς; Θα εκπλαγείς. Εγώ όχι! Διότι εγώ ξέρω την προέλευσή τους, ενώ αντιθέτως εσύ δεν ξέρεις. Και θα λες, βρε τον μπαγάσα που τα βρήκε; Έλα μου, ντε! Που τα βρήκα; Διότι τόσα χρόνια στους ξαφνικούς πλουτισμούς δεν αντιδρούσε κανένας, μα κανένας. Κανένας σου λέω. Ψιλό τουμπεκί! Ενώ τώρα…
- Τώρα τι;
- Δεν διάβασες; Θα έχουμε αποτελέσματα για κάνα δυο χιλιάδες που «κατηγορούνται» για ξαφνικό πλουτισμό! Και πολύ άργησαν… Είναι απλά τα πράγματα. Πέντε και πέντε κάνουν δέκα. Να το αποτέλεσμα! Αμέσως! Δεν χρειάζονται καθυστερήσεις!
- Ένα ξαφνικό ευχάριστο να μου τύχει και μένα! Ένα! Δεν θέλω παραπάνω! Και θα προτιμούσα τον ξαφνικό πλουτισμό, βρε! Έτσι, για να σας κάνω το χατίρι!


Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Οι διεφθαρμένοι!
- Τι είναι αυτό;
- Εσύ τι λες να είναι;
- Τίτλος από ταινία!
- Θα μπορούσε να είναι! Και μη σου πω ότι θα έκοβε χιλιάδες εισιτήρια, μη πω και παραπάνω. Μόνο το σενάριο να είναι ακριβές…
- Τότε τι είναι τελικά;
- Το διεφθαρμένο γένος των Ελλήνων…
- Πλάκα μου κάνεις!
- Όχι, καθόλου! Αλλά μη το παίρνεις και προσωπικά! Δεν σε είπαμε και καμπούρη. Εξ άλλου υπάρχουν και πολλοί που δεν τους καίγεται καρφάκι αν τους χαρακτηρίσουν έτσι. Δεν ιδρώνει το αυτάκι τους για τίποτα. Τη δουλειά τους να κάνουν μόνο. Θα μου πεις, μας παίρνει όλους η μπάλα… Μας παίρνει, τι να κάνουμε… Όταν ήταν να προσέχουμε είχαμε κλειστά τα μάτια… Ας προσέχαμε, λοιπόν! Δεν διαβάζεις που λέει ότι είμαστε στην χειρότερη θέση μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση;
- Να βγούμε τότε, μήπως θα είναι καλύτερα. Μπορεί να πετύχουμε καλύτερη θέση. Ε; Τι λες;
- Το κρατώ το αστειάκι σου! Το κρατώ! Θα το έχω στα υπόψη μου! Το θέμα είναι ότι την πληρώνουμε όλοι, φταίξαμε δεν φταίξαμε… βγαίνουν στην επιφάνεια σενάρια και σενάρια… θρίλερ… όρεξη να έχεις να μαθαίνεις
- Για να συγχύζομαι! Άσε καλύτερα!
- Πώς θα μάθεις τότε ποιοι σε ξεγέλασαν και σε κορόιδεψαν;
- Τι νομίζεις ότι είναι τα πέντε, δέκα ονόματα που ακούγονται; Αυτοί μάλλον είναι οι κομπάρσοι στην ταινία. Και φαντάσου. Για να είναι αυτοί οι κομπάρσοι, καταλαβαίνεις τι σαβουρώσανε κι οι άλλοι! Βαθύς ο πάτος…
- Εντάξει, δεν λέω, έχεις δίκιο…
- Ρε, εδώ σου λέει, ότι ο τύπος στην Ελλάδα είναι εν μέρει ελεύθερος…
- Δηλαδή;
- Τι δηλαδή; Δεν καταλαβαίνεις; Εν μέρει ελεύθερος, μια έτσι, μια γκιουβέτσι…
- Μου το χαλάς τώρα… Φυλακισμένος είναι; Παίρνει περισσότερες άδειες από τους άλλους;
- Παρ’ το κι έτσι. Την μια μέρα είναι …άστα να πάνε και την άλλη μέρα είναι …άστα να πάνε!
- Με μπέρδεψες!
- Εγώ; Αποκλείεται, το θέμα είναι μπερδεμένο από μόνο του.
- Πες το, ντε, να το καταλάβω!



Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είναι δυνατόν;
- Έτσι λένε! Αυτό άκουσα κι εγώ!
- Τι να πω; Τι να πω!
- Έλα ντε!
- Βυθίζεται λέει το Ταμείο και πρέπει να ρίξουν κάποια φορολόγηση επί του τζίρου. Η ιδέα ήρθε απέξω, την άρπαξε εδώ κάποιος …ευφυής και την πιπιλάει σαν καραμέλα! Μέχρι να …λιώσει! Και νομίζουν ότι έτσι θα εισπράξουν; Από τι; Με τα δόντια κρατούνται όλες οι επιχειρήσεις. Εκτός και αν θέλουν να τις ισοπεδώσουν. Τι θα λάβεις παρά του μη έχοντος; Τίποτα! Μας βλέπω σε καμιά γωνιά με απλωμένο το χέρι. Να χωριστούμε όμως σε ομάδες και να τα μοιραζόμαστε μετά ό,τι θα μαζεύουμε. Εντάξει; Γιατί ένας ένας να βγει, πόσες γωνίες θα βρούμε; Άσε που ο υπερπληθωρισμός του νέου επαγγέλματος θα ρίξει τον …τζίρο κάτω!
- Αστειεύεσαι, μου φαίνεται!
- Καθόλου! Αντί να βρούνε καμιά σωστή ρύθμιση για να τους δίνουμε τις ασφαλιστικές εισφορές, λες και το κάνουν επίτηδες για να μην εισπράξουν! Μπορεί να δίνεις τόσα που ζητάνε; Εδώ δεν μπορούμε να δίνουμε τα λίγα, τα πολλά θα μπορέσουμε; Έλεος!
- Ξέρεις τι άκουσα; Ότι μπορεί να μειώσουν και τις συντάξεις γιατί δεν βγαίνουν!
- Εμ! Έτσι πάει το πράμα! Ξέχασαν ότι φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι, το οποίο, παρεμπιπτόντως, και για να μην ξεχνιόμαστε, έχει αδειάσει ολωσδιόλου!
- Πάντως επικρατεί ένα κλίμα διαφαινόμενης αισιοδοξίας, αυτή που χαρακτηρίζει πάντα τις προεκλογικές περιόδους!
- Κοίτα να σου πω! Αυτό μπορεί να είναι και καλό και κακό! Διότι όλο και κάτι μπορεί να ελαφρύνει, που μπορεί να είναι πραγματικό διότι ο φόβος φυλάει τα έρημα, και από την άλλη μπορεί να είναι αντικατοπτρισμός, διότι …Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!
- Δηλαδή; Θα μπορέσουμε να βάλουμε τα πράματά μας σε μια σειρά;
- Εξαρτάται πώς εννοεί ο καθένας την σειρά που έχει στο κεφάλι του! Διότι μέχρι στιγμής οι κρατούντες έξωθεν άλλη οπτική γωνία έχουν και εμείς οι κακομοίρηδες και αλητήριοι άλλη!

- Άμα είναι να αλλάξουμε θέση! Να πάμε εμείς σ’ αυτούς ή να έρθουν αυτοί σε μας; 

Υπογραφή βιβλίων στο Grand Hotel Palace | Θεσσαλονίκη