Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ολοσέλιδη καταχώρηση στο περιοδικό "ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ" των εκδόσεων ΙΑΝΟΣ που θα κυκλοφορήσει στις 25/06/2011.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 07/06/2011


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ


Είδες λοιπόν!
Δεν φταίνε τα αγγουράκια, τα φασόλια την έκαναν όλη τη δουλειά! Τα φασόλια ήταν μολυσμένα κάπου στη βόρεια Γερμανία. Και τράβηξαν τόσα οι καημένοι οι Ισπανοί από το σοκ των κατηγοριών! Τι σου είναι και αυτή η ενημέρωση! Από τη μια μέρα στην άλλη σε πηγαινοφέρνει μπόλικες φορές. Εκεί που πας να πάρεις τα ηρεμιστικά σου έρχονται τα πάνω κάτω και λες δε χρειάζεται. Εντάξει είμαστε!
Αλλά τώρα; Εδώ υπάρχει υπόγειο σχέδιο δολιοφθοράς του εθνικού μας φαγητού. Πάνε να χτυπήσουν εκεί που πονάει σήμερα ο νεοέλληνας. Πάνε και αυτό να μας το εξαφανίσουν. Ένα φαγητό μας έμεινε! Πάει κι αυτό; Πόσα χτυπήματα θα δεχτούμε ακόμη; Πόσες τρύπες να κάνουμε στο ζωνάρι ακόμη; Στο τέλος αχρείαστο θα ‘ναι!
Διότι τόσο καιρό τρώγαμε από την τηλεόραση. Και να το ένα και να το άλλο, και να οι κρέμες γάλακτος, και να τα σπαράγγια και να η εικαστική παρέμβαση που θα ταΐσει τα μάτια. Μόνο χρόνο και λεφτά δεν μας έδιναν για να κάνουμε και εμείς μια εφαρμογή στο σπίτι. Φάτε μάτια ψάρια…
Και σου λέει ό,τι φάγατε, φάγατε. Με τα μάτια; Με τα μάτια. Και πολύ σας είναι. Και εκεί που πηγαίναμε να το γυρίσουμε στη φασολάδα, άσχετα αν είναι καλοκαίρι, νάσου και η τελική βολή για μια πλήρη ισοπέδωση. Τέλος και η φασολάδα. Διότι τρελός είσαι; Θα πας να δοκιμάσεις αφού ξέρεις ότι υπάρχει πρόβλημα;
Διότι και η μαγειρική πολιτισμός είναι. Ένα χτύπημα και εκεί δεν κάνει κακό. Πέρασαν οι παλιές καλές εποχές με τα σκάνδαλα των κρεάτων. Ας εισέλθουμε στην εποχή της μολυσμένης χλωρίδας! Διότι πριν καλά καλά κοπάσει ο θόρυβος με τα αγγουροφασόλια, εμφανίστηκε κι άλλο πρόβλημα σε συσκευασμένες μαρουλοσαλάτες γνωστής αλυσίδας.
Τι να φας; Τι να πρωτοδιαλέξεις; Πώς να κάνεις δίαιτα καλοκαιριάτικα; Πώς θα εμφανιστείς στις κοσμικές πλαζ; Ακόμα ένα υπόγειο χτύπημα στον τουρισμό μας! Δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς! Μήπως είναι καιρός να ξηλώσουμε το γκαζόν και να …χτυπήσουμε έναν μπαξέ;
Διότι δεν πρέπει να αφήσουμε τους διατροφολόγους-διαιτολόγους να κατέβουν σε πορεία διαμαρτυρίας στην Πανεπιστημίου!
Οι πρασινάδες γλιστράνε στην άσφαλτο! 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. ¨ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 06/06/2011


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ


Πιάσαμε πάτο; Όχι ακόμη; Κανείς;
Ο πρώτος που θα πιάσει ας ενημερώσει και τους άλλους. Να υπάρχει μια ομοψυχία τέλος πάντων, μια αυτοσυγκράτηση και ένας σεβασμός στα φιλάνθρωπα αισθήματα. Μην χαντακωθούμε όλοι μαζί! Τουλάχιστον ας υπάρχει μια συνεργασία γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Όλα είναι πιθανόν να γίνουν σ’ αυτή τη ζωή. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο!
Χωρίς συνεργασία δεν βγάζεις άκρη. Δεν μπορείς να κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Μπορεί κάλλιστα να ζητήσεις εκλογές. Διότι έτσι πιστεύεις ότι θα λυθεί το μέγα πρόβλημα της χώρας! Είναι και αυτό μια βοήθεια. Όσο να πεις κάτι είναι και αυτό. Με τις εκλογές θα λυθούν τα προβλήματα. Ως δια μαγείας! Αντί να μαζευτούν όλοι μαζί… Αλλά έγινε ποτέ για να γίνει και τώρα…; Λες και αυτό είναι που μας καίει τώρα! Οι εκλογές, τα μπαλκόνια, τα παράθυρα και οι υποσχέσεις οι κρεμασμένες στο μπουγαδόσχοινο!
Ας λύσουμε πρώτα το πρόβλημα που μας καίει μέχρις εγκαυμάτων και μετά ας κάνουμε εκλογές. Και κάθε χρόνο μη σου πω! Θα έχουμε λεφτά τότε. Να ξοδεύουμε δεξιά και αριστερά…
Αλλά τώρα; Είναι απαραίτητες οι εκλογές; Για να λύσουν τι; Να αλλάξουν τι; Για να βγουν και να πουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε αν δεν δανειστούμε και πάλι; Να τρέχουμε να χτυπάμε πόρτες τραπεζών για να πάρουμε ψίχουλα; Διότι ψίχουλα θα πάρουμε σε σύγκριση με αυτά που θα δώσουμε!
Μπορούμε να αλλάξουμε; Αυτό μάθαμε να κάνουμε, αυτό ξέρουμε, σε αυτό προπονούμαστε εδώ και δεκαετίες. Και ήρεμα αρμενίζουν οι βαρκούλες στο νερό! Και ένας βαθύς ύπνος να διατρέχει τα όνειρά μας. Διότι άλλο να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι και άλλο να κοιμάσαι στα όνειρά σου. Διαφορά μεγίστη!
Και πού ξέρουμε πόση διαδρομή έχουμε ακόμη για τον πάτο; Είμαστε σε κατακόρυφη πτώση; Έχουμε πάρει μπόλικες δραμαμίνες και δεν ζαλιζόμαστε; Και μόλις ακούσουμε το γδούπο της ανώμαλης προσγείωσης θα νιώσουμε τη διαφορά;
Αργεί πολύ αυτό το ταξίδι!


Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ   02/06/2011


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ


Κάποιος χτύπησε την πόρτα;
Για δες ποιος είναι!
Καλώς το, καλώς το! Το δάνειο είναι. Μην ανησυχείτε. Καλώς όρισες δάνειο. Έλα, έλα κάθισε.
Και αυτό αυθάδικο και αγενές έρχεται και στρογγυλοκάθεται και ζητά απαραίτητα ένα σοκολατάκι…, ένα λικεράκι, κάτι τις τέλος πάντων  Γνωρίζει εξ άλλου τι εστί ελληνική φιλοξενία και δεν είναι δυνατόν να τη στερηθεί. Και εμείς ως φιλόξενοι Έλληνες, πιστοί στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του βουνού και του λόγγου, τσακιζόμαστε να το φιλοξενήσουμε. Και ένα σωρό ρεβεράντζες να τσακιστούμε να το φιλοξενήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Λίγο το έχεις να εκνευριστεί και να σηκωθεί να φύγει; Άσε που μπορεί φεύγοντας να βροντήξει την πόρτα και να αρχίσουν να πέφτουν οι σοβάδες. Και να πέσουν οι σοβάδες λίγο το κακό. Ένα μερεμετάκι και διορθώνεται το στραβό.
Το θέμα είναι τι γίνεται αν δεν πέσουν μόνο οι σοβάδες και αρχίσει να καταρρέει το σπίτι. Να τα φωτιστικά, να οι μεντεσέδες, να οι πόρτες και τα παράθυρα… Δε θες μερεμέτια τότε. Ολόκληρο στεγαστικό θα χρειαστείς…
Γι αυτό, τσιμουδιά στο σπίτι, μην τυχόν χάσουμε τον επισκέπτη που ήρθε και θρονιάστηκε στο σαλόνι μας. Εκεί φτάσαμε! Να καθόμαστε άοσμοι και άηχοι μπροστά στον επισκέπτη μας. Εκεί φτάσαμε! Ανήμποροι να δεχόμαστε όποιον και όποιον επισκέπτη να σκοτώνει τα όνειρά μας, την αξιοπρέπειά μας. Πώς τα καταφέραμε αλήθεια;
Πώς τα καταφέραμε να μπούμε στο στόμα των γειτόνων και να σηκωθεί ένα σούσουρο να διατρέχει όλη τη γειτονιά, τους δίπλα δρόμους και ακόμα παραπέρα; Πώς τους δώσαμε αυτό το δικαίωμα και μας έχουν πρώτο θέμα κουτσομπολιού και χλευασμού; Δεν προνοήσαμε; Δεν σκεφτήκαμε ποτέ;
Και τώρα αμέτοχοι, σε οποιαδήποτε φήμη μπορεί να δει το φως της ημέρας, ανήμποροι να αλλάξουμε το μονοπάτι, αναζητούμε χαμένες ελπίδες και καμένα όνειρα! Πόσες στάχτες να σκαλίσουμε; Σκόρπιες σε αέρηδες και ανεμοθύελλες!
Ευτυχισμένες μέρες καλωσορίσατε! Και ανήμπορες χτυπήστε μας την πόρτα. Θέλουμε άλλους μουσαφίρηδες. Και όχι αυτούς που γυρεύουν τα κεράσματά μας. 
Και αν είναι, φορέστε ανοιχτόχρωμα κουστούμια. Θέλουμε το πένθος μας να φύγει!
Και ας φωνάξει κάποιος τον Διονύση…
Κι ας κρατήσουν οι χοροί, θα βρούμε αλλιώτικα…


Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 31/05/2011


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ


Ο καθένας έχει το δικό του ρόλο!
Το δικό του μερτικό στο παιχνίδι που συνεχίζει να διαδραματίζεται μπροστά στις κερκίδες των …ανυπότακτων! Σε ένα παιχνίδι δεν μπορεί να είναι όλοι τερματοφύλακες ή όλοι αμυντικοί. Σε μια παρτίδα σκάκι αλλιώς κινείται ο βασιλιάς, αλλιώς η βασίλισσα αλλιώς τα κακόμοιρα πιόνια που στέκουν μπροστά και ανυπεράσπιστα στο έλεος των επιθέσεων. Διότι πρέπει να προστατεύουν βασιλιάδες και βασίλισσες, κάστρα και ιππότες! Διότι τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς; Αλήτες θα ήμασταν, θα είχαμε καταστραφεί όπως λέει και το τραγούδι. Άλλο τι λέει η πραγματικότητα!
Ο καθένας έχει και το δικό του μονόλογο σε αυτό το θέατρο του παραλόγου. Όχι γι αυτούς! Για μας! Διότι γι αυτούς είναι μια κανονική παράσταση, με σκηνοθέτη, ηθοποιούς και κομπάρσους! Υπάρχει μια ιεραρχία. Μια συνέχεια. Ένας προγραμματισμός. Που εμείς οι ανήθικοι δεν τον καταλαβαίνουμε!
Πώς να αντιληφθούμε τις εκάστοτε κορώνες του καθενός που παρουσιάζει μια διαφορετική πραγματικότητα και δημιουργεί ένα διαφορετικό κλίμα παροξυσμών και εντάσεων; Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει! Τι να πεις; Όχι; Και λες όχι! Και αν ξαφνικά βρεθεί και γίνεις χαλκομανία στο χώμα από κάποιον που μπορεί να πετάει εκείνη τη στιγμή και προσγειωθεί στο κεφάλι σου; Τι θα πεις τότε; Από πού μου ήρθε;
Γι αυτό λοιπόν, ποτέ μην λες όχι! Ναι; Ναι! Για να έχεις το κεφάλι σου σίγουρο. Χρεοκοπεί η χώρα! Ναι, ναι! Θα επιστρέψουμε στη δραχμή! Ναι, ναι! Αποκλείεται να χρεοκοπήσουμε! Ναι, ναι! Ανίκανοι αυτοί που διοικούν! Ναι, ναι! Εμείς είμαστε οι καλύτεροι με λύσεις στα χέρια μας! Ναι, ναι! Ανίκανοι αυτοί που διεκδικούν το τιμόνι! Ναι, ναι!
Το ζητούμενο είναι να μη χαλάς ποτέ χατίρια. Πάντα να συμφωνείς με ό,τι και να ακούς. Διότι έτσι θα έχεις και την ηρεμία σου, και μια άκρατη χαλαρότητα του νευρικού σου συστήματος και θα αποφύγεις τις επισκέψεις σε θεραπευτικές κλινικές! Διαφορετικά, κλάφτα, Χαράλαμπε!
Ήρθαν ισοπαλία τα δυο πρώτα; Ναι, ναι! Γιατί; Ποτέ δε ρωτάμε. Μόνο συμφωνούμε. Οι πολλές ερωτήσεις φέρνουν πονοκέφαλο και πνευματική εξάντληση. Απαγορεύονται τέτοιες δύσκολες ημέρες! Μόνο ακούμε και συμφωνούμε.
Διότι όποια αντίρρηση φέρνει διαμάχες. Και οι διαμάχες φέρνουν εκνευρισμό και οσονούπω εκσφενδονισμό υλικών αντικειμένων. Είναι κρίμα να χαλάσουμε ένα θρυλικό ελληνικό καλοκαίρι για χατίρι τους! Δε θα λυπηθούμε τα καημένα χταποδάκια που εναγωνίως μας περιμένουν σε όλες τις λαχταριστές παραλίες; Λίγο τσίπα πια! Να δείξουμε λίγο έλεος!
Γιατί να τους χαλάσουμε το χατίρι;




ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 30/05/2011




ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ




Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα… είμαστε!
Από πού να κρατηθούμε; Πού να ακουμπήσουμε το χέρι μας, γιατί από το πολύ το κούνημα μια στομαχική διαταραχή όπου να ’ναι έρχεται;
Σήκωσε ένα αεράκι…, ένα αεράκι το σήκωσε… Όπου να ‘ναι θα δυναμώσει και άντε μετά να γλιτώσεις τις στομαχικές ανωμαλίες. Πού να τρέξεις να κάνεις την ανάγκη σου; Πάνω στο κατάστρωμα; Θα σε κυνηγάει ο λοστρόμος του καραβιού. Να τρέξεις να προλάβεις; Δεν μπορείς! Με τι ισορροπία; Εσύ θα είσαι εδώ και τα απόβλητα πάνω στο συνεπιβάτη σου. Ούτε και οι δραμαμίνες δεν έκαναν τίποτα. Έπρεπε να πάρουμε πιο πολλές. Ολόκληρο κουτί ίσως, για να έχουμε το στομάχι σε μια απόλυτη νιρβάνα, για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας σε ό,τι και να συμβεί.
Καλά με το στομάχι! Παίρνουμε τις δραμαμίνες και γλυτώνουμε την κόσμια εμφάνιση. Είναι και τα νεύρα μας που χρειάζονται μια αξιόλογη αντιμετώπιση. Διότι όσο να πεις, δεν μπορείς να τα έχεις σε καλή κατάσταση όταν μια είμαι μπουνάτσα και μια είναι φουρτούνα!
Διότι κάπως έτσι μας πάνε! Και αλαφιασμένοι κοιτάμε μια εδώ, μια εκεί, να δούμε από πού θα μας έρθει. Η τελευταία κατραπακιά! Διότι δεν είναι δυνατόν! Μια τελευταία θα μας έρθει. Δεν θα μας έρθει; Και εκεί είναι που θα δούμε τον ουρανό σφοντύλι! Και επειδή το μάτι παίζει συνέχεια μια αριστερά, μια δεξιά, μια μπροστά, μια πίσω, ένα …αλλεργικό σοκ το έχουμε πάθει.
Από τη μια, γράφουν τα περιοδικά, από την άλλη διαψεύδει το ΔΝΤ. Μετά από λίγο θυμόμαστε τις ευτυχισμένες μέρες της δραχμής. Πάντα μια αναδρομή στο παρελθόν φέρνει μια ανάταση. Τι είχαμε! Τι χάσαμε! Ακολουθεί απαγορευτικό για την παρελθοντολογία και οσονούπω μας κόβονται τα φτερά! Ό,τι ξέρατε, ξεχάστε το. Εδώ, όλοι μαζί!
Και λίαν προσφάτως, μια τάση συναίνεσης εμφανίζεται - η οποία λίγο χλομή τη βλέπω, λίγο το χρώμα της το έχει χάσει, πρέπει να το κοιτάξει σε γιατρό - η οποία προς το παρόν δεν ευδοκιμεί. Και έχεις πάνω από το κεφάλι σου τον Όλι Ρεν, γνωστός και μη εξαιρετέος, ο οποίος φωνασκεί: Γρήγορα, ο χρόνος σας τελειώνει!
Είναι κι αυτός! Το χρόνο δεν τον είχαμε σκεφτεί! Έχουμε και αυτόν να κουλαντρίσουμε!
Διότι όλα τα παιχνίδια έχουν περιορισμό χρόνου!
Δεν μπορείς να παίζεις ασταμάτητα!
Ένα ρεπό να μην πάρουμε;