Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τόσα μου έλειπαν!
- Τι; Λεφτά;
- Ναι! Γύρω στα διακόσια χιλιάρικα!
- Πολλά, βρε παιδί μου, που να τα βρεις την σήμερον ημέρα;
- Οι άλλοι πώς τα έβρισκαν;
- Τι; Τα έβρισκαν στο δρόμο; Δούλευαν ίσως;
- Ότι δούλευαν, δούλευαν! Όσο να πεις είναι κι αυτό μια εργασία!
- Τι είδους εργασία;
- Κοινώς δούλεμα!
- Τι εννοείς;
- Δούλευαν τα ασφαλιστικά ταμεία και έπαιρναν συντάξεις ενώ δεν τις δικαιούνταν!
- Άντε, αυτό είναι παλιό!
- Και συνάμα καινούριο. Συνέχεια βγαίνουν στην επιφάνεια νέες υποθέσεις. Η μία είναι αυτή με το ποσό που σου έλεγα πιο πριν. Υπάρχουν κι άλλες που υποτίθεται ότι συνεχιζόταν η χηρεία τους, αλλά στο μεταξύ ξαναπαντρεύτηκαν, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά.
- Ήταν σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής. Ήταν η κατάσταση τέτοια, που ήμασταν μπάτε σκύλοι κι αλέστε.
- Ξέρεις, όμως ποιο είναι το περίεργο για μένα; Πώς βγαίνουν στην φορά τώρα; Πώς τα ανακαλύπτουν τώρα; Δεν έκαναν ελέγχους να δουν που πάνε τα λεφτά;
- Δεν ακούς τι σου λέω; Ήταν σε ένα γενικότερο πνεύμα …αλληλεγγύης που επικρατούσε στην εποχή των παχιών αγελάδων. Όποιος έβρισκε πόρτα ανοιχτή έμπαινε μέσα και έπαιρνε. Είδα φως και μπήκα, σου λέει. Αφού έβρισκε κι άλλους μέσα, τι να κάνει αυτός; Να μείνει έξω στο αγιάζι; Άσε, μελετώ επισταμένως Αφεντούλη και τα μαθαίνω από εκεί. Εμπειροτέχνης, εμπειροτέχνης, αλλά αυτός είναι καλύτερος από αυτούς τους πτυχιούχους που βγαίνουν στο γυαλί.
- Σου λέει, δεν δήλωνε το γάμο της στο ΙΚΑ, οπότε συνέχιζε να παίρνει τη σύνταξη.
-Καλά, έπρεπε να πάει να το δηλώσει; Δεν υπήρχαν συστήματα διασταύρωσης για να φαίνεται η πραγματική κίνηση;
- Ως φαίνεται,  μάλλον όχι… Δεν θυμάσαι τι έλεγαν παλιά στη Ελλάδα; Είσαι ό,τι  δηλώσεις! Δήλωνες και προχωρούσες.
- Ενώ τώρα πιασαν δουλειά τα λαγωνικά. Καιρός ήταν…
- Μην τους  ρίξουν καμιά φόλα, όμως, φοβάμαι και ξεμείνουμε!

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τέρμα! Τελείωσε!
- Τι;
- Τέρμα, σου λέω, τελείωσε!
- Μα τι πράμα, επιτέλους;
- Καλά είναι δυνατόν τέτοια πράματα;
- Θα μου πεις ή θα σκάσω;
- Πήγα κι εγώ το βράδυ μετά τη δουλειά, να χαλαρώσω... Όλη μέρα, τρέξε από δω, τρέξε από κει, να τα πόδια τούμπανο… Άραξα στον καναπέ, και είπα να δω λίγο τηλεόραση, που να μου κοβόταν καλύτερα το χέρι παρά να πατούσα το τηλεχειριστήριο…
- Καλά, μέχρις εδώ… Το παράξενο που είναι;
- Θα σου πω… Τι να δω στην τηλεόραση… Κάτι χαζό, κάτι ανάλαφρο να χαλαρώσω, να ξεχαστώ, να ξεχάσω τις φουρτούνες μου, να ξεχάσω τις δόσεις μου, τις άδειες τσέπες μου, να απαλλαγώ, έστω για λίγο, για αυτά που έχω να πληρώσω και δεν ξέρω από πού  να τα βρω…
- Για λέγε, αποκτά ενδιαφέρον το θέμα…
- Και εκεί που έκανε ζάπινγκ…
- Τότε είπες το τετέλεσται;
- Τότε, ντε, που να μην το έλεγα…
- Και τι έγινε μετά;
- Στάσου ντε, μην βιάζεσαι… Να σου πω για το τετέλεσται…
- Για λέγε, λοιπόν…
- Εκεί, που λες, που έκανα ζάπινγκ… τι ακούν τα αυτάκια μου, τι προσπαθεί να συνειδητοποιήσει η λογική μου… διότι προς στιγμή νόμιζα ότι δεν κατάλαβα… κουρασμένος όλη μέρα… είπα δεν άκουσα καλά… ας επιμείνω… και επέμενα ο βλάκας… και κάθισα να ακούσω… τι δεν συνέχιζα το ζάπινγκ;
- Πολύ μυστήριο, βρε αδερφάκι μου, για λέγε…
- Μόνο που το σκέφτομαι, και τώρα ακόμη μου ‘ρχεται μια αντράλα, μια σκοτοδίνη, ένα ταράκουλο στο στομάχι…
- Σταμάτα δεν είμαστε σε πλοίο…
- Τι άκουσα ο άμοιρος; Πώς προσπαθούσα να συνεφέρω τον εαυτούλη μου;
- Είμαι όλος αυτιά, λέγε…
- Ότι εμείς οι Έλληνες, εμείς οι δύσμοιροι πια κάτοικοι αυτής της χώρας δεν φορολογούμαστε υπερβολικά… είναι φυσιολογικοί οι φόροι αυτοί που εφαρμόζονται… Έλα μ’ ακούς; Τι έπαθες; Γιατί έμεινες ακίνητος; Μίλα μου! Μη με τρομάζεις…
- …
- Το ‘λεγα, εγώ, δεν το ‘λεγα;… Δεν είναι για όλους η τηλεόραση…

                                                             

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Σιγουρεύτηκα τώρα!
- Για ποιο πράμα;
- Ό,τι έχω πρόβλημα! Μεγάλο! Μη σου πω ότι μπορεί και να τυφλωθώ!
- Χτύπα ξύλο! Καλά, βλάκας είσαι; Έτσι στα καλά καθούμενα κάνεις διαγνώσεις από μόνος σου; Πήγες στο γιατρό;
- Σιγά που ξέρουν κι αυτοί! Τίποτα δεν ξέρουν! Τις προάλλες ήμουν και μου είπε ότι δεν έχω τίποτα.
- Είδες, λοιπόν; Τι σου ‘λεγα! Μπαρούφες μου λες!
- Σιγά μην ξέρει ο γιατρός τίποτα! Βαλτός είναι κι αυτός, και μου λέει ότι δεν έχω τίποτα! Να μου το πει ο Αφεντούλης, μάλιστα! Αυτός είναι αντικειμενικός! Σ’ αυτόν θα πάω! Αυτός θα μου πει αν κινδυνεύω να τυφλωθώ!
- Βρε παιδί μου, πως σου σφηνώθηκε η ιδέα ότι θα τυφλωθείς! Και στο κάτω κάτω από πού κι ως που ο Αφεντούλης γιατρός; Είπαμε εμπειροτέχνης, αλλά με την υγεία δεν παίζουμε. Παίζουμε;
- Δε πα να λες ό,τι θες εσύ! Έτσι είναι τα πράματα, όπως τα λέω εγώ! Θα τυφλωθώ, ήδη δεν βλέπω καλά, δεν μπορεί να βλέπω καλά!
- Βρε παιδί μου, πως έβγαλες αυτό το συμπέρασμα; Μα τόσο σίγουρος είσαι πια;
- Ναι, σου λέω, δεν ακούς; Δεν βλέπω, δεν βλέπω τίποτα.
- Προς τα πού κοιτάς και δεν βλέπεις τίποτα; Για πες!
- Στο βάθος του τούνελ!
- Τι είναι αυτό πάλι;
- Αυτό που σου λέω. Εσύ βλέπεις τίποτα;
- Που να κοιτάξω; Σε ποιο τούνελ, τέλος πάντων, διότι έτσι που το πας, θα πάθουν τα νεύρα μου και τότε εγώ θα είμαι που θα χρειαστώ γιατρό και όχι εσύ. Και θα χρειαστώ νευρολόγο και όχι οφθαλμίατρο.
- Είδες που δεν βλέπεις κι εσύ! Την ίδια ασθένεια έχουμε!
- Μπα που να φας τη γλώσσα σου!
- Το θέμα είναι ένα, ότι δεν βλέπουμε και καλά θα κάνουμε…
- Εγώ βλέπω μια χαρά, δε πα να λες ότι θες εσύ…
- Να σου πω…, βλέπεις κανένα τούνελ;
- Αν εννοείς το γνωστό, ναι, βλέπω!
- Βλέπεις κανένα φως;
- Όχι!
- Είδες; Στα λόγια μου έρχεσαι! Πήγαινε πες το όμως και στην Αγγέλα, γιατί προχτές αυτή άλλα έλεγε!
- Σαν τι δηλαδή;
- Ότι βλέπει…


Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Προφανώς μας δουλεύει!
- Απαράδεκτο!
- Επικοινωνεί η γλώσσα με το μυαλό τους;
- Ξέρω εγώ; Τι να πω;
- Εγώ πιστεύω παίζει με τα νεύρα μας! Τι περιμένει; Να δει πότε θα εξοκείλουμε;
- Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω…
- Άμα δεν μπορείς να τα τελειώσεις, στείλε και λίγη δουλειά στον Αφεντούλη… Ειδικότης του η λύση προβλημάτων και η ανάλυση σοβαρών καταστάσεων…
- Λες να πάμε να τον βρούμε;
- Ξεκίνα εσύ και βλέπουμε…
- Άκουσες τι είπε ο πρόεδρος του Γιουρογκρούπ;
- Σαν τι δηλαδή;
- Ότι κάνατε σημαντικές προσπάθειες…
- Είπε τέτοιο πράμα; Σημαντικές προσπάθειες… Για πες μου… προς τα πού να γυρίσω να ρίξω τα φάσκελά μου… Σαν δε ντρέπονται λέω εγώ… Αλλά θα μου πεις όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος… και κυριολεκτώ…
- Αλλά χρειάζονται νέες θυσίες από τους Έλληνες…
- Κρατάτε με, ρε, κρατάτε με, εδώ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο και μιλάει για νέες θυσίες από τους Έλληνες; Τι να θυσιάσουμε πια; Κάρβουνα δεν θα έχουμε σε λίγο να ζεσταθούμε και ζητάει θυσίες; Πώς θα ανάψουμε το βωμό της θυσίας; Πώς θα γίνει τσίκνα για να ανέβει ψηλά για να ευφρανθούν οι θεοί; Έλεος… έλεος… έλεος… Καλά, είναι εκτός πραγματικότητας;
- Σου λέει, αρκετοί υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης άρχισαν να εκνευρίζονται με κάποια καθυστέρηση που υπάρχει… Πρόσεξε πως θα αντιδράσεις… Βλέπω γυαλίζει το μάτι σου…
- Δεν είσαι σοβαρός μου φαίνεται… όλα αυτά τα βγάζεις από το μυαλό σου… Όπως έλεγες και χτες ότι η ανάπτυξη θα έρθει το δεκαπέντε και σήμερα διαβάζω ότι βγαίνουμε στις αγορές μέσα στο δεκατέσσερα. Δεν είσαι καλά πληροφορημένος… Τίποτα παπαγαλάκια θα ακούς…
- Νομίζεις… Δεν άκουσες και το άλλο που είπε το ΔΝΤ…
- Τι;
- Ότι μάθαμε από τα λάθη μας στην Ελλάδα…
- Κάτι μας είπαν κι αυτοί… Έπρεπε να τους δείχναμε από την αρχή την ουρά που φύτρωσε από πίσω μας…
- Που να την δουν… Την είχαμε βάλει κάτω από τα σκέλια μας…


Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Το ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ταξιδεύει! Επόμενος σταθμός ΙΑΝΟΣ | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν ξέρω τι μπορεί να έγινε!
- Γιατί είσαι τόσο κατηφής;
- Άσε έχω τις μαύρες μου!
- Πάλι;
- Ναι, πάλι!
- Ηρέμησε λίγο, βρε παιδί μου! Ηρέμησε!
- Πώς να ηρεμήσω; Γύρισα πάλι άπρακτος! Τίποτα!
- Τίποτα;
- Όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τίποτα! Τζάμπα ο σημαιοστολισμός, τζάμπα το καινούριο κοστούμι που έραψα, τζάμπα το λουλουδικό… Από πού να αρχίσω και από πού να τελειώσω.
- Όσο να πεις ένα δίκιο το έχεις…
- Τι δίκιο… Μόνο δίκιο; Αλλά που να το βρω; Πουθενά. Είναι δυνατόν; Να ετοιμάζεσαι, όλος χαρά να πηγαίνεις και να περιμένεις, να περιμένεις… και στο τέλος, ποιο το όφελος; Να σπας τα μούτρα σου… Να γυρνάς πίσω με κατεβασμένο κεφάλι, χαμένες τις ελπίδες σου, μέσα στη μαύρη απογοήτευση, ένα βήμα πριν από την κατάθλιψη, διότι τέτοια χυλόπιτα… Άντε, να τη φας μια φορά, άντε να τη φας δεύτερη φορά… πόσες φορές ακόμη… Θα βαρυστομαχιάσεις… Είναι και θέμα εγωισμού…. Άσε, που και στα τηλέφωνα δεν απαντάει, πόσες φορές το άφησα να χτυπάει… τίποτα… φωνή βοώντος εν τη ερήμω… Λες και έχω τον ανθρωποδιώχτη… να μη με θέλει κανένας…
- Σε νιώθω καημένε μου…
- Τι με νιώθεις και τι με ξενιώθεις… Δεν με θέλει, δεν με θέλει… Τόσες φορές στήσιμο και εγώ πού να βάλω μυαλό, εκεί… επιμένω… Μα τόσο βλάκας πια…; Καιρός είναι να βάλω πλώρη για αλλού… Σε άλλα περιγιάλια… Να ετοιμάσω θέλει τα μπαούλα μου και να την κάνω…
- Ήταν κανείς άλλος εκεί;
- Κανείς, απολύτως κανείς… και αυτό με κάνει και ανησυχώ… Διότι κανονικά έπρεπε να ήταν και άλλοι εκεί… Είναι και άλλοι μνηστήρες… Ένα σωρό κόσμος την ποθεί και την λαχταρά… Αλλά ως φαίνεται αυτή ανένδοτη… Αλλού τσαχπινίζει…
- Είχαν πει ότι θα έρθει… Κάτι θα γίνει…
- Μπα μη νομίζεις… Δεν το πιστεύω… Πρώτα έλεγαν τότε μετά είπαν το δεκατρία… μετά το γύρισαν και είπαν το δεκατέσσερα… και τώρα καθώς ερχόμουν άκουσα κάποιον που το βροντοφώναζε ότι θα έρθει το δεκαπέντε… Δεν άντεξα κι εγώ…
- Και τι έκανες;
- Του είπα πάρε πέντε… Άμα την δεις την ανάπτυξη, σφύρα μου κλέφτικα…

ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ | ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ | ΙΑΝΟΣ | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είδες;
- Είδα! Εσύ είδες;
- Είδα και εγώ!
- Κατάλαβες τίποτα;
- Κοίτα να σου πω! Δεν κατάλαβα αυτό που εννοείς, αλλά κατάλαβα άλλα πράματα!
- Εκεί που πήγαμε να βγάλουμε μια άκρη… με μπέρδεψες τώρα!
- Γιατί σε μπέρδεψα; Είναι απλά τα πράματα, πολύ απλά! Ένα κι ένα κάνουν δύο!
- Καλά τα λες, αλλά εδώ κάνουν και τρία, και τέσσερα, κάνουν και ενάμιση… άντε να βγάλεις άκρη…
- Έτσι είναι η απλή αριθμητική, μπερδεύεται κάποια στιγμή και αποπροσανατολίζεται!
- Πάντως εγώ, εδώ που τα λέμε, δεν έβγαλα άκρη, τίποτα… Στρογγυλοκάθισα νωρίς νωρίς στον καναπέ, πήρα και μπατιρόσπορα και περίμενα το θέαμα… Διότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση… άρτος και θεάματα!
- Γιατί δεν έβγαλες άκρη…
- Πώς να βγάλω; Μέσα στην διαφωνία… χωρίς αποτέλεσμα…
- Αυτό είναι… συμφώνησαν διαφωνούντες!
- Με πειράζεις…
- Εγώ πάντως δεν περίμενα να ακούσω κάτι διαφορετικό… Ο υπουργός θα υποστήριζε τα δικά του, οι πρυτάνεις τα δικά τους και το αποτέλεσμα; Την πληρώνουν οι αδύναμοι… Οι φοιτητές!
- Μα είναι δυνατόν; Άλλα υποστήριζαν οι μεν, άλλα υποστήριζε ο υπουργός! Στοιχεία οι μεν, τα απέρριπτε ο δε! Καλά, δεν υπάρχει κάτι γραμμένο που να μπορεί να γίνει αποδεκτό και από τις δυο πλευρές; Άκουγες την μια πλευρά και έλεγες εδώ είμαστε, έχουν δίκιο, μετά άκουγες την άλλη πλευρά και έλεγες πάλι, εδώ είμαστε και αυτός δίκιο έχει… Μετά κοιτούσες τα μπατιρόσπορα που τελείωναν και σκεφτόσουνα αν προλάβαινες το ξηροκαρπάδικο για να αναθερμάνεις τις προμήθειες σου! Διότι, έλεγες, εδώ είμαστε δεν θα μου φτάσουν… Που να βγάλω άκρη; Σίγουρη και αποφασιστική η μια πλευρά, σίγουρη και αποφασιστική και η άλλη πλευρά. Και στο τέλος πέρασε η ώρα, κοίταξα το ρολόι, πω πω πέρασε για τα καλά η ώρα, αύριο έχω να πάω στη δουλειά, τζάμπα έχασα τον ύπνο μου…
- Και πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ |ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Όχι πες μου τώρα αν είναι σωστό αυτό!
- Φυσικά όχι, αλλά…
- Τι αλλά, μωρέ, που μας πήραν φαλάγγι και κοιμόμαστε ύπνο βαθύ! Σε λίγο δεν θα ξυπνάμε ούτε από το ροχαλητό μας!
- Καλά, ρε, μα τόσο πολύ;
- Αφού τα βλέπεις και εσύ ο ίδιος… Δεν μας δουλεύουν ψιλό γαζί; Τζάμπα μάγκες είμαστε μου φαίνεται. Αλλά εμείς εκεί συνεχίζουμε και ψωνίζουμε…. Τάχα μου ευκαιρίες και κουραφέξαλα…!
- Και δεν μου λες; Έγινε έρευνα;
- Όχι ήρθε και μας το είπε ένα πουλάκι! Σήμερα το πρωί… Τσιρ… τσιρ… τσιρ… και μας τα είπε όλα…
- Εντάξει, ντε, μη θυμώνεις, μια κουβέντα είπαμε!
- Τι κουβέντα, ρε! Τα βλέπεις, δεν τα βλέπεις; Οργιάζουν οι πολυεθνικές. Άλλες τιμές, πιο χαμηλές φυσικά σε άλλες χώρες της Ευρώπης, τσιμπημένες έως δαγκωμένες εδώ στην Ελλάδα. Είναι γιατί θέλουν να βοηθήσουν…. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος! Τώρα, σου λέει είναι ευκαιρία… Τώρα που πονάει…, να πέσει η χαριστική βολή! Σε αμέτρητα είδη… Κοίτα διαφορές… μέχρι και εξήντα τα εκατό επάνω…
- Αρχίζω και νιώθω πολύ βλάκας…
- Εγώ θα έλεγα κάτι άλλο, αλλά φοβάμαι μην μας πιάσει στο στόμα του ο Αφεντούλης και μας περάσει γενεές δεκατέσσερις!
- Καλά, ρε αυτό λέγεται κλοπή! Και να πεις ότι είναι τα μεταφορικά πάει στα κομμάτια. Είναι πιο κοντά αυτοί! Δεν είναι τα μεταφορικά στη μέση. Τι μπορεί να είναι;
- Τι μπορεί να είναι… Η βλακεία μας και η ηλιθιότητά μας… τι άλλο μπορώ να πω… Οι άλλοι είναι πιο έξυπνοι από μας και τα πληρώνουν φθηνότερα; Όχι πες μου!
- Για να σταματήσουμε να αγοράζουμε ξένα προϊόντα και θα σου πω εγώ μετά…
- Ωραίο ανέκδοτο μας είπες… Είδες πολλούς να κοιτάνε τις ετικέτες όταν ψωνίζουν οτιδήποτε; Θα μου πεις είναι φθηνότερα! Να μου το πεις! Αλλά το φθηνό τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται ακριβό! Αν όμως δυναμώσουμε τις ντόπιες εταιρίες θα ρίξουν κι αυτές τις τιμές τους. Διαφορετικά θα τους πάρει και θα τους σηκώσει! Είπες τίποτα;
- Ναι…
- Τι;
- Βρε, που πάμε…; Που πάμε ορέ; 

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά!
- Πόσο σοβαρά δηλαδή;
- Πάρα πολύ σοβαρά!
- Και είναι αναγκαίο αυτό;
- Βεβαίως! Διότι η σοβαρότης είναι το παν! Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεις φαιδρά κάποια σοβαρά πράματα.
- Για εξηγήσου! Τι είναι αυτό που σε απασχολεί;
- Αν πρόσεξες, αυξάνουν καθημερινά οι ψίθυροι περί ελεύσεως της ανάπτυξης.
- Ναι, το πρόσεξα κι εγώ! Δειλά δειλά ακούγεται κι όλο περισσότερο. Λες να συμβεί το ανεπανόρθωτο; Να έρθει η ανάπτυξη;
- Κοίτα, κάποια στιγμή θα έρθει. Μη φανταστείς όμως ότι θα έρθει και θα πάει κατευθείαν στα μπουζούκια! Αλλού θα πάει.
- Τι σου ήρθε τώρα και αναφέρεις τα μπουζούκια; Που κολλάει αυτό τώρα;
- Ξέρω εγώ! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
- Εγώ να μην καταλάβω;
- Και εσύ κατάλαβες, και κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις! Τέλος πάντων, μην κολλάς σε λεπτομέρειες. Η ανάπτυξη όταν με το καλό θε να ‘ρθει, δεν θα έρθει ούτε με Οριάν Εξπρές, ούτε με αεροπλάνο πρώτη θέση. Με τα πόδια θα έρθει και θα είναι και κουρασμένη. Για αυτό λοιπόν , πρέπει να την βοηθήσουμε κι εμείς. Να την βάλουμε κάπου να ξαποστάσει, να της δώσουμε ένα ποτήρι νερό, και να βάλουμε ακόμη ένα πιάτο στο τραπέζι!
- Δεν μας τα λες καλά! Αντί να μας βοηθήσει η ανάπτυξη, εμείς θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα;
- Εδώ είναι πλέον που χρειάζεται η σοβαρότης!
- Και εγώ με τι σοβαρότητα να αντιμετωπίσω την ανάπτυξη; Λεφτά δεν έχω, δεν έχω καλά- καλά να φάω εγώ και τα παιδιά μου και θα φιλοξενήσω και την ανάπτυξη; Με τι ρευστότητα; Φιλοξένησε την εσύ, αφού μπορείς, πάρε τηλέφωνο και κανένα φίλο σου που είναι ματσό να την φιλοξενήσει κι εκείνος. Τόσες βίλες και εξοχικά υπάρχουν, ας πάει προς τα εκεί! Θα χαρεί κιόλας! Σου λέει, ακόμη υπάρχουν βίλες και εξοχικά στην Ελλάδα… Δεν είναι είδος εξαφανισμένο!
- Ακόμη! Είναι υπό εξαφάνιση! 

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Η Ελένη Γκίκα γράφει για το "ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ" του Βασίλη Μόσχη | IANOS 7 Νοεμβρίου

Αλκυόνη Παπαδάκη, Βασίλης Μόσχης, Ελένη Γκίκα


Για το βιβλίο του Βασίλη Μόσχη «Κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος», επειδή το μεγάλο ζητούμενο παραμένει η αλήθεια.
“Δίπλα στην καταστροφή η ευημερία. Δίπλα στο γέλιο το δάκρυ σε μια συνεχή πάλη για το ποιο θα επικρατήσει. Ένας αγώνας που συνεχίζει καθημερινά νύχτα μέρα και σε όλα τα πλάτη της γης. Πόσο θα κρατήσει; Μπορεί πολύ. Μπορεί λιγότερο. Κανείς δε ζυγιάζει. Ό,τι προλαβαίνει αρπάζει και το κρατά σφιχτά στην αγκαλιά του. Δεν το αφήνει να φύγει. Είτε το δάκρυ, είτε το γέλιο. Το καθένα είναι πολύτιμο. Το ένα κάνει ανεκτίμητο το άλλο. Και όταν χορτάσεις και δεν αντέχεις άλλο, περιμένεις με προσμονή να αλλάξει η τροχιά να έρθει το άλλο για να εκτιμήσεις αυτό που έχασες. Και η Μυρσίνη νιώθει ότι χάνει και κερδίζει. Και νιώθει ότι η ανάσα της γίνεται πιο δυνατή και ρουφά τη γνώση της ζωής και προσπαθεί να τη γευτεί μόνη της από εδώ και πέρα”.
Τελικά, όλα κέρδος είναι. Και ναι, δεν υπάρχει εν τέλει, “χαμένος καιρός”, στη ζωή μας! όλα “ξανακερδισμένος χρόνος” γίνονται.
Μιλούσαμε όσον αφορά την «ακριβοδίκαιη και αλλόκοτη αλυσίδα της ζωής» για το βιβλίο του Βασίλη Μόσχη «Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της» στον ίδιο χώρο, την Παρασκευή στις 25 Μαΐου την περασμένη χρονιά.
Ένα μισή χρόνο μετά, να ‘μαστε και πάλι με τον Βασίλη, ξανά στον ίδιο χώρο.
Και όχι τυχαία, φαντάζομαι. Εκτός του ότι μας δένει η φιλία μας πια, το δεύτερο βιβλίο του «Κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος» παρ’ ότι διαβάζεται κάλλιστα και ως βιβλίο αυτόνομο, είναι κατά κάποιον τρόπο η συνέχεια του πρώτου.
Είναι τα πάθη και τα λάθη της φυλής μας. Η ιστορία μέσα από τις ιστορίες των απλών καθημερινών ανθρώπων.
Ο χωροχρόνος του είναι η Πιερία, το Λιτόχωρο, το Λιβάδι Ολύμπου, ο Πλαταμώνας και ο Άγιος Παντελεήμονας, η Αθήνα και το Σούνιο, η Ύδρα από το 1900 μέχρι το 1980.
Κι ενώ ξεκινά με έναν φόνο την σημερινή εποχή, οι αφηγηματικές ρίζες και η αιτία του κακού απλώνεται σε εποχές σκοτεινές για τον τόπο μας, δλδ Κατοχή και Εμφύλιο, εξάλλου όλοι το ξέρουμε, εκείνη η εποχή δεν είναι ως παρελθούσα, τετελεσμένος χρόνος, γράφεται ακόμα.
Και το μεγάλο ζητούμενο, όπως με εξαιρετικό τρόπο γράφει ο συγγραφέας στο εισαγωγικό του κεφάλαιο, είναι η αλήθεια:
«Η αλήθεια είναι το ζητούμενο.
Μια αλήθεια που πεταρίζει πάνω από ένα ειδυλλιακό έρωτα, κρυφογελάει πίσω από τα γεράνια στο παράθυρο της αυλής, τινάζεται με το πρώτο φως του ήλιου, ξεγλιστρά στις απόκρυφές μας σκέψεις, μπήγει το μαχαίρι σε καρδιές που βύζαξαν το ίδιο γάλα, ρίχνει φωτιές σε ιδανικά και ορμητικά πιστεύω, πασπαλίζει με μια γλυκιά ανάσα τις καλημέρες ενός βαθύ χειμώνα, γιορτάζει σε ανεκπλήρωτες ευχές, βίαια παρασέρνει και χάνει ελπίδες και όνειρα, ακροβατεί πάνω από τις λασπωμένες ανάγλυφες πατημασιές, γελά ανοιχτόκαρδα πάνω στην κορφή του βουνού, ατενίζει το περήφανο πέταγμα του αητού στα παλάτια των θεών, στρέφει το βλέμμα με το πρώτο τρίξιμο της πόρτας…
Η αλήθεια είναι το ζητούμενο και γλυκά την αποδιώχνουμε».
Και η αλήθεια, θα συμπληρώναμε, είναι η λύτρωση. Κι αυτό το ξέρει καλά και η καλή λογοτεχνία και η ανθρώπινη εμπειρία.
Το βιβλίο ξεκινά με έναν πυροβολισμό και με μια νουάρ ατμόσφαιρα που το κάνει να υπόσχεται αστυνομικό μυθιστόρημα. «Η Μαριάνθη ήταν η μόνη που άκουσε ξεκάθαρα τον πυροβολισμό». Και τελειώνει δοξαστικά με τον Αλέξη και την Ζωή σαν ένα καλό ερωτικό μυθιστόρημα.
Στο ενδιάμεσο, ένας αιώνας που είναι αυτά αλλά και χίλια δυο άλλα. Είναι ο Γεράσιμος Χαλκιάς που γίνεται έρμαιο εκβιαστικών και απειλητικών τηλεφωνημάτων, με το βεβαρημένο του παρελθόν που έχει τις ρίζες στα μαύρα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου.
Είναι ο Αλέξης Μακρής, διάσημος ηθοποιός, που βρίσκεται αντιμέτωπος με απροσδόκητες αποκαλύψεις. Θ’ αναγκαστεί να ακολουθήσει τις ανατροπές της ζωής, θ’ αναγκαστεί να αντιμετωπίσει αναπάντεχες αλήθειες. Γιατί το μεγάλο θέατρο της ζωής, δεν είναι πρόβα, είναι κατ’ ευθείαν, η μεγάλη πρεμιέρα.
Είναι η Δανάη Ρήγα που ερωτεύεται παράφορα τον Νικόλα Χαλκιά, αλλά μαζί με τον έρωτα θα ζήσει και τα κληροδοτημένα αδιέξοδά της.
Είναι η Αργυρώ Λάμπρου που αντιμετωπίζει ένα παρελθόν, με όλη την οδύνη που σημαίνει αυτό αλλά και με την αισιοδοξία ενός νέου ανθρώπου.
Και το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, θα μπορούσαμε αλήθεια Βασίλη μου να την αποκαλέσουμε κι έτσι; είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, με πολυπρισματική αφήγηση και δομή που αποτελεί επίσης μια κοινωνική τοιχογραφία. Η χώρα μας στα δύσκολα, πριν και μετά από την Κατοχή, οι άνθρωποι πριν και μετά τον πόλεμο, η ζωή κατά την Κατοχή και η ζωή μετά με την ευημερία.
Ο αλήθεια και τα άλυτα κρίματα, είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Τα μυστικά που κουβαλά κάθε άνθρωπος και κάθε εποχή, τα μυστικά που κρύβει καλά κάθε οικογένεια.
Το αφηγηματικό νήμα, με τα διαρκή χρονικά φλας μπακ είναι απολαυστικό και αποκαλυπτικό, είναι ένα βιβλίο που αποτελεί από μόνο του ανατροπή, ένα βιβλίο διαρκών ανατροπών, ο Βασίλης είναι μάστορας της ατμοσφαιρικής περιγραφής, είναι μεγάλος τεχνίτης, όπως ήδη έχω ξαναπεί, όσον αφορά τα γυναικεία του πρόσωπα, τα πορτρέτα των ηρωίδων.
Οι μεγάλες αφηγηματικές στιγμές όμως θα έλεγα πως είναι αυτή όπου μια μάνα ψάχνει να βρει τον τάφο της κόρης της και οι στιγμές φιλοσοφικού στοχασμού: οι ήρωές μας μπορεί να μη μαθαίνουν απ’ τα πάθη και απ’ τα λάθη τους, εξάλλου όλα είναι σε σχέση, είμαστε αναγκασμένοι όλοι μας να ακολουθήσουμε την μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα, αλλά ο αφηγητής όμως ξέρει.
Και ο Βασίλης Μόσχης ξέρει και το χειρίζεται αυτό τόσο καλά! Το βιβλίο, δεν έγινε τυχαία μπεστ σέλλερ.
Εκτός από την ατμόσφαιρα, τις ανατροπές και το διαρκές σασπένς, τις ποιητικές περιγραφές και τους φιλοσοφικούς στοχασμούς, εμπεριέχει εξαιρετικά θεατρικούς διαλόγους. Ολόκληρο το βιβλίο είναι σα να ξεφλουδίζεις ζωές ή ψυχές, η ιστορία ακολουθεί κατά βήμα, με καθημερινό ανθρώπινο όμως βηματισμό, την μεγάλη Ιστορία.
Βασίλη μου, να ‘σαι καλά και να γράφεις πάντα ενδιαφέροντα κι ατμοσφαιρικά βιβλία!




Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Και πάλι πρωταθλητές!
- Και σε ποιο αγώνισμα;
- Σε όλα!
- Σε όλα; Πώς γίνεται αυτό; Είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο!
- Και, όμως, για τους Έλληνες είναι δυνατόν! Έχουμε σπάσει ακόμη και το φράγμα του ήχου!
- Με μπερδεύεις τώρα. Τι σχέση έχει ο πρωταθλητισμός που λες, με τον ήχο;
- Έχει και παραέχει! Διότι απεδείχθη περιτράνως και μεγαλοπρεπώς ότι άμα θέλουν οι Έλληνες μπορούν να καταφέρουν και τα πιο δύσκολα. Όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά ενάντια σε αυτό το σκουλήκι που λέγεται κρίση.
- Κοίτα να σου πω! Εδώ που τα λες, από ό,τι αντιλαμβάνομαι, δεν περνούν κι όλοι οι έλληνες κρίση. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
- Αυτές πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν! Άσε μη το σκαλίζεις και πολύ! Όταν λέμε όλοι οι Έλληνες…, όπως πάντα…, όπως στην Κατοχή, όπως και σε άλλες κρίσεις, όπως και σε άλλα χρόνια βασανισμένα. Τελεία!
- Και σχετικά με τον πρωταθλητισμό που έλεγες…
- Ο ΟΟΣΑ μας έστεψε νικητές όσο αφορά στην φοροδοτική ικανότητα της πλειονότητας των Ελλήνων. Προφανώς με το τσουνάμι που επικρατεί…
- Καλά, και περιμέναμε τον ΟΟΣΑ να μας το πει; Δεν του το λέγαμε εμείς να ησυχάσει;
- Και λέει και το άλλο… αντί, με τους φόρους, να γεμίζει το ταμείο των Οικονομικών, συνεχώς αδειάζει…
- Βρε, μπας και έχει καμιά τρύπα από κάτω… Πήγε κανείς να το ελέγξει… Όσο να πεις τρύπα είναι αυτή… Τη δουλειά της κάνει…
- Δε πα να πέφτουν φόροι και ξανά φόροι και πάλι φόροι… Τα σύννεφα ακόμη υπάρχουν…
- Εμ, τότε κάτι δεν πάει καλά. Κάτι κάνουμε στραβά… Μήπως είμαστε λάθος κάπου…
- Δεν έχουν αποδώσει οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πάταξης της φοροδιαφυγής…
- Δηλαδή πάλι μας λένε ότι κλέβουμε… Πάλι κλέφτες μας λένε… Μα πώς… αφού δεν υπάρχουν δουλειές… έτσι να δηλώσουμε παραπάνω για να δώσουμε περισσότερα; Αφού τώρα πλέον δηλώνουμε λιγότερα, διότι πουλί πετάμενο δύσκολα να φανεί… Άδειασε ο ουρανός, άδειασαν κι οι τσέπες μας… άδειασαν και τα πιάτα μας…
- Το θέμα είναι να μην αδειάσουν κι οι ψυχές μας…


Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι, έχουμε εκλογές του χρόνου;
- Εμ, γιατί να μην έχουμε; Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια!
- Και θα κληθούμε να ψηφίσουμε;
- Εμ, αυτό δεν κάνουμε στις εκλογές; Πάμε και ψηφίζουμε!
- Και θα ψηφίσουμε και τώρα;
- Γιατί, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Θα πάμε βόλτα, θα τους χαιρετίσουμε, θα μας κεράσουν κανένα σοκολατάκι και μετά γεια σας και χαρά σας. Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε τώρα;
- Πάλι τα δύσκολα  σε μας τα βάζουν!
- Και όχι μόνο αυτό! Ψιθυρίζεται ότι οι εκλογές θα είναι τριπλές!
- Τι τριπλές δηλαδή; Θα πάμε τρεις φορές να ψηφίσουμε; Γιατί; Δεν φτάνει μια φορά;
- Δεν εννοώ αυτό! Τριπλές… Θα ψηφίσουμε τρεις φορές την ίδια μέρα.
- Μπα! Και γιατί; Για να τις εμπεδώσουμε; Τόσο ανεπίδεκτοι, πια!
- Όλες μαζί θα γίνουν, για λόγους οικονομίας!
- Τώρα τους έπιασε ο πόνος για την οικονομία;  Και τι θα ψηφίσουμε;
- Α! Αυτό δεν μπορώ να σου το πω, ούτε να σε επιβάλω κάτι! Ο καθένας ό,τι έχει ευχαρίστηση!
- Τι ευχαρίστηση να έχω;
- Κατά βούληση! Τι πιστεύεις  ό,τι θα αλλάξει την κατάσταση, ποιος νομίζεις ότι είναι καλύτερος. Τα γνωστά, μη σε κουράζω άλλο!
- Αν κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν, δεν βλέπω να έχει αλλάξει κάτι! Ο κόσμος προχωράει, αλλάζει, αλλά η ατμόσφαιρα των εκλογών παραμένει η ίδια. Το ίδιο άρωμα! Λες και είναι φυλαγμένο καλά κάπου και τότε το αφήνουν ελεύθερο να κυκλοφορήσει, και μετά, άντε πάλι από την αρχή! Ξανά μέσα!
- Ήδη ένας οργασμός παρατηρείται! Όλο και κάτι “φαίνεται” ότι γίνεται, μια εικόνα που σίγουρα θα βελτιωθεί όσο πλησιάζει ο καιρός! Σε όλα τα επίπεδα, τοπικά, περιφερειακά, πανελλαδικά, ευρωπαϊκά! Ό,τι θέλεις έχει!
- Α! τώρα κατάλαβα! Για αυτό μιλούσες προηγουμένως για τριπλές εκλογές!
- Αμάν, βρε έξυπνε! Το παρήγορο είναι ότι τελικά το εντόπισες!
- Ρε, για αυτό έσκαψαν όλα τα πεζοδρόμια;  Λες να ελπίσουμε να κάνουν και κάτι στη γειτονιά μας;


Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν πάμε καλά! Καθόλου καλά!
- Τι έγινε πάλι;
- Τι να γίνει; Τα λέγαμε τις προάλλες, θα τα πούμε και πάλι, αλλά ό,τι και να πούμε, μας έχουν γραμμένους… Δεν βλέπεις το σύννεφο…;
- Ναι, έχεις δίκιο, για βροχή το πάει…
- Μακάρι να ήταν όλα τα σύννεφα τα ίδια και να έφερναν βροχή…
- Γιατί; Υπάρχουν κι άλλα σύννεφα που δεν φέρνουν βροχή; Πρώτη μου φορά το ακούω αυτό…
- Σύννεφο πάνε τα εντάλματα…
- Τι εντάλματα;
- Σύλληψης!
- Τι; Ποιόν συνέλαβαν; Για ποιο λόγο;
- Σύννεφο σου λέω… Χαμός χτες στο ΤΕΒΕ…
- ΟΑΕΕ λέγεται…
- Δεν πα να λέγεται όπως θέλει! Εγώ ΤΕΒΕ το έμαθα, ΤΕΒΕ θα το λέω. Υπάρχει καμιά διαφορά;
- Εδώ που τα λέμε δεν έχεις κι άδικο…
- Σου λέει, δεν πληρώνεις; Σε συλλαμβάνω!
- Και που θα τους βάλουν όλους αυτούς;
- Έλα μου ντε! Στέγαση…, σίτιση…, έξοδα είναι όλα αυτά. Τι τον θες μέσα; Ασ’ τον έξω, μπας και συναντηθεί με την ανάπτυξη και σου φέρει κανένα φράγκο. Διαφορετικά, από πού; Από μέσα; Θα αρχίσεις κατασχέσεις; Όλα είναι σε υποθήκη… Τρέχα γύρευε δηλαδή… Αλλά δεν είσαι εντάξει κι εσύ. Όλο φιλικές ρυθμίσεις τάχα μου, αλλά παραείναι φιλικές…. Μας έβγαλες το μάτι. Διότι φίλε μου εδώ δεν μπορώ να σου πληρώσω τα τρεχούμενα… Πώς μπορώ να σου δίνω τη δόση της ρύθμισης που είναι τροφαντή τροφαντή, συν τα τρεχούμενα. Άπλωσε λίγο τις δόσεις και να δεις τι λεφτά θα πέσουν στα ταμεία… Έτσι όμως είναι σα να μην θες να σου φέρω λεφτά. Διότι αν είχα θα είχα ήδη ξοφλήσει τα χρωστούμενα. Αλλά τώρα; Δεν με σκέφτεσαι καθόλου…  Κοίτα λίγο τριγύρω σου… Κυκλοφορεί μια κρίση, σαν την ισπανική γρίπη να το πω, σαν την κινέζικη γρίπη να το πω, σαν τη γρίπη των πτηνών να το πω, όπως και να το πω, δεν παύει να είναι γρίπη θανατηφόρα… Για αυτό σου λέω, αν θες να πάρεις λεφτά, παρ’ το αλλιώς… Έτσι δεν βγαίνεις… Απλή λογική χρειάζεται… Εκτός και αν… οπότε πάω πάσο!


Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ευτυχώς, τώρα ησύχασα! Να κάνω το σταυρό μου!
-Τι έπαθες πάλι;
- Τι να πάθω ο κακομοίρης! Μέχρι τις προάλλες είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μόνιμο πόλεμο με τη χώρα μου. Πίστευα ότι με εκδικείται με μανία και με λύσσα. Χώρια που μου είχε δημιουργήσει και ψυχολογικά προβλήματα ότι εγώ είμαι ο φταίχτης για όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω, πέρα και ακόμη πιο πέρα!
- Αμάν, βρε παιδί μου! Τέτοιο χάλι;
- Και ακόμη χειρότερα. Λες και ήμουνα σε θέση άμυνας από τις επιθέσεις που δεχόμουνα, από τις σφαλιάρες που έτρωγα, από τα σκαμπίλια που έβλεπα τον ουρανό σφοντύλι! Τώρα όλα καλά!
- Και πώς έτσι ξαφνικά άλλαξε το κλίμα; Σε βλέπω αλλαγμένο.
- Να μην είμαι; Από εκεί που ήμασταν στα μαχαίρια, κάτι άλλαξε, κάτι πάει να γίνει…
- Δηλαδή;
- Άρχισε να με σκέφτεται, να με υπολογίζει…
- Άει στο καλό… Και πώς έγινε αυτό; Για πες…
- Λίγο το έχεις να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά την Κυριακή; Να πας να ψωνίσεις με όλη σου την ησυχία, να ξεκινήσεις το πρωί, χωρίς να κυνηγιέσαι, να μπαίνεις στο ένα μαγαζί, να βγαίνεις, να μπαίνεις στο άλλο, ούτε τρέξιμο ούτε τίποτα. Διότι εμείς έχουμε μάθει διαφορετικά τόσα χρόνια. Με το χαλαρό και το ήρεμο. Δεν είναι να μας πιέζεις και να μας τραβολογάς…
- Χμ…
- Διότι μας έχει όλη την εβδομάδα που τρέχουμε και ξανατρέχουμε διότι η κληρονομιά του Βέγγου πρέπει να κρατηθεί, να μην ξεχαστεί όπως τόσα και τόσα άλλα. Που καιρός για ψώνια. Με την ψυχή στο στόμα μπαινοβγαίνουμε στα μαγαζιά. Σαν αλαφιασμένοι τρέχουμε στο δρόμο με τις βαριές σακούλες στο χέρι… Όσο να πεις μια κούραση την τραβάς. Άντε μετά να σηκωθείς την άλλη μέρα, να ξυπνήσεις με όρεξη και δύναμη για να πας στη δουλειά. Γίνεται; Δεν γίνεται! Για αυτό σου λέω, μας σκέφτηκαν επί τέλους!
- Ρε φίλε, δε μας τα λες καλά. Χρόνο έχουμε, λεφτά δεν έχουμε! Ανάποδα μας τα δίνουν! 

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Παρουσίαση βιβλίου | Η Χριστίνα Σιδηροπούλου έγραψε για το "ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ"



ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΣΧΗ «ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Δ. ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013


κυρίες και κύριοι καλημέρα σας...
θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι ένα υπέροχο πρωινό για αλήθειες... πόσο μάλλον όταν αυτές φέρουν την υπογραφή του Βασίλη Μόσχη.
Καταρχήν επιτρέψτε μου να πω ότι είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να συμμετέχω στο πάνελ της παρουσίασης και του 2ου βιβλίου του Βασίλη Μόσχη στην Κατερίνη.
Το νέο του βιβλίο "Κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος"  κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Θερμαϊκός  τον Ιούλιο του 2013 και έγινε best seller στα βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ από τον πρώτο κιόλας μήνα της κυκλοφορίας του καθώς και στα βιβλιοπωλεία ΦΛΩΡΑΣ.
Σήμερα, κατ’ εντολή του συγγραφέα, δεν θα περιοριστώ στο στενό ρόλο της παρουσιάστριας. Μου ζητήθηκε να πω δυο λόγια για το βιβλίο. Όμως, επιλέγω να μιλήσω σε πρώτο ενικό και να καταθέσω τις εντυπώσεις μου ως αναγνώστρια.
Μου αρέσει να διαβάζω και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να επενδύω τον ελάχιστο χρόνο μου στο καλό βιβλίο, αυτό  που θα με συνεπάρει τόσο ώστε να ζω την πλοκή του βιβλίου, τόσο ώστε να θέλω να ζωντανεύω στο νου μου τους ήρωες του.
Λατρεύω το έξυπνο μυθιστόρημα, αυτό που μπορεί να με εκπλήσσει με την ευρηματικότητά του. Είμαι κυρίως ιδιαίτερα φανατική με το είδος του μυθιστορήματος που εμπεριέχει αληθινά ιστορικά γεγονότα σε ιστορικούς τόπους αναβιώνοντας το παρελθόν μέσα από ένα φανταστικό διήγημα.
Ακόμη περισσότερο αναζητώ και προσηλώνομαι στο βιβλίο που δεν συμβιβάζεται με μια απλή ανάγνωση αλλά αντιθέτως ερεθίζει τη  σκέψη και προβληματίζει το μυαλό, δίνει απαντήσεις, φανερώνει αλήθειες, προσφέρει πλούσια συμπεράσματα, αποφθέγματα και ρήσεις ζωής, αυτό που αποκαλώ αποστάγματα μιας ζωής... όλα πολύτιμα εφόδια για κάθε σκεπτόμενο ον που επιδιώκει να κατακτά όλο και περισσότερο την πολυπόθητη αυτογνωσία.
Με απλά λόγια, μόλις περιέγραψα όλα τα ερεθίσματα και συναισθήματα  που αποκόμισα διαβάζοντας το βιβλίο «κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος». Ο Βασίλης Μόσχης είναι ένας ευφυέστατος συγγραφέας μυθιστορημάτων και το αποδεικνύει για δεύτερη φορά. Παράλληλα είναι ένας εξαιρετικός ιστοριογράφος αλλά και φιλόσοφος.
Ως μυθιστοριογράφος είναι ευρηματικός, χαρισματικός, ταλαντούχος.
Ως ιστοριογράφος είναι έντιμος αναδεικνύοντας τα γεγονότα κατόπιν σοβαρής έρευνας.
Ως φιλόσοφος ζωής είναι βαθυστόχαστος και εύστοχος.  
Το βιβλίο "κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος" δεν μπορείς να το προσπεράσεις εύκολα. Η ανάγνωσή του δεν είναι ανάλαφρη και γρήγορη. Πολλές φορές διάβασα και ξαναδιάβασα τις περίτεχνα διατυπωμένες σκέψεις του συγγραφέα. Κάποιες από αυτές πιστεύω ότι είναι κατάθεση ψυχής. Γύρισα πίσω στις σελίδες ξανά και ξανά και ενέδωσα στον πειρασμό να υπογραμμίσω σημεία που θεώρησα ως αποκορύφωση της ανθρώπινης σκέψης.
 Η αλήθεια είναι ότι δεν προσπέρασα εύκολα αλήθειες όπως αυτή στη σελ. 87 όπου ο συγγραφέας καταλήγει: «όταν περάσει ο χρόνος, ό,τι έγραψε, έγραψε. Δε σβήνει, δεν αλλάζει. Μένει εκεί αμετακίνητος να τρώει σάρκες και να θεριεύει, να γιγαντώνεται. Όσο και αν προσπαθείς, δεν μπορείς να βρεις το όνειρο που παγίδευσες στη σκέψη σου. Η ευτυχισμένη στιγμή της γονατίζει στη μοίρα σου και ακολουθεί αυτό που θέλει ο δρόμος της. Εσύ όμως εκεί, θέλεις εγωιστικά να διώξεις το παρελθόν και να γράψεις μια καινούργια ιστορία. Άδικος κόπος; Ευτυχισμένες στιγμές που θέλεις να ζήσεις; Και συνεχίζεις. Θέλεις να αποκτήσεις το χαμένο σου χρόνο. Μάταιος κόπος. Ότι έγραψε, έγραψε. Αυτό το είπαμε»
 ή αυτό στη σελίδα  323 …{}
Μια αξιέπαινη προσπάθεια να ερμηνεύσει ...να φιλοσοφήσει τη ζωή! Πραγματικά αποτελούν σκέψεις τροφή για το νου και την ψυχή.
Πολλές φορές διαβάζοντας το βιβλίο συνάντησα συναισθήματα και σκέψεις που κουβαλούσα από χρόνια που αισθάνθηκα ότι επιτέλους αποτυπώθηκαν στο χαρτί.
Δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο τον τίτλο του βιβλίου που είναι ιδιαίτερα εύστοχος: απλά θα αναφέρω την πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό:  ότι προϊδεάζει τον αναγνώστη για βαθιές συγκινήσεις…

Φίλε Βασίλη, αν το χιλιάδες χρώματα στα μάτια της με εξέπληξε και με συνεπήρε, το κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος, με καθήλωσε. Και πιστεύω ότι όλοι όσοι επιλέξουν το βιβλίο σου θα δικαιωθούν για την επιλογή τους. 
Δεν θα πω περισσότερα για το βιβλίο, γιατί θα μας τα αναλύσει όλα με τον καλύτερο τρόπο όπως κάνει πάντα η κα Πηνελόπη Τζιώκα που είναι και η πλέον αρμόδια ως σχολική σύμβουλος φιλολόγων και δόκτορας φιλοσοφίας.
Όμως, ολοκληρώνοντας, ως παρουσιάστρια – συντονίστρια της εκδήλωσης οφείλω να πω δυο λόγια για το βιογραφικό του συγγραφέα. Δεν θα αναφερθώ σ’ αυτό που αναγράφεται στο βιβλίο αλλά θα μιλήσω από καρδιάς.
Τον Βασίλη τον γνώρισα μέσα από το Ολύμπιο Βήμα. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν μέσα από την στήλη του «ουδέν σχόλιο». Εγώ τον γνώρισα μέσα από μια άλλη αρμοδιότητά του, που λίγοι ξέρουν, αυτή του διορθωτή των κειμένων μας για το περιοδικό ΟΡΙΟ.
Ήταν η αφορμή για να εκτιμήσω το εύρος των γνώσεών του στην φιλολογία αλλά και την απλότητά του. Τον ευχαριστώ και δημοσίως για τις διορθώσεις του και τις γνώσεις που μου μεταλαμπάδευσε.
Στο πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα, το χιλιάδες χρώματα στα μάτια της, τον γνώρισα ως συγγραφέα. Πέρα από το ταλέντο του, γνώρισα έναν άνθρωπο με ευαισθησίες και ανησυχίες.
...Που δεν εφησυχάζει.
...Που δεν επιτρέπει στην καθημερινότητα και τις δυσκολίες της ζωής να τον αποπροσανατολίσουν.
...Που δεν τα βάζει κάτω.
Είναι ταυτόχρονα πατέρας, σύζυγος, επιχειρηματίας, καθηγητής αγγλικής γλώσσας, αρθρογράφος, συγγραφέας για μένα και λογοτέχνης. Είναι επίσης ένας άριστος συνομιλητής, ένας σύγχρονος λόγιος, σκεπτικιστής με πολύ μεγάλη δόση χιούμορ και τάσεις αυτοσαρκασμού.
Δεν ξέρω πόσοι το επιχειρείτε αλλά το σίγουρο είναι ότι Δεν είναι εύκολο να γράφεις και δεν είναι καθόλου εύκολο το ποιοτικό γράψιμο.  Απαιτεί χρόνο – που σίγουρα στερείς από την οικογένειά σου και τη δουλειά σου - αλλά και ηρεμία.
Και δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι συγγραφέας με αξιώσεις στην επαρχία πόσο μάλλον όταν αυτό δεν είναι το κύριο επάγγελμα όπου στηρίζεις το εισόδημά σου αλλά καλείσαι να ανταπεξέλθεις σε πολλές υποχρεώσεις και ρόλους.
Αυτό λέγεται άθλος.
 Ξέρετε, όλοι όσοι γράφουν κρύβουν έναν χείμαρρο μέσα τους που πρέπει να εκραγεί.. αυτό τους οδηγεί στο γράψιμο, η ίδια τους η ανάγκη, …
...το αποτέλεσμα της έκρηξης το βλέπουμε στο χαρτί…
και αυτή είναι η αλήθεια που σου κράτησα για το τέλος Βασίλη, ότι οι δικές σου εκρήξεις δίνουν ένα ιδιαίτερα αξιόλογο αποτέλεσμα, χρήσιμο και αναγκαίο στην κοινωνία μας, αυτό άλλωστε καταμαρτυρεί και η παρουσία όλων των συμπολιτών μας που βρίσκονται σήμερα εδώ για να τιμήσουν τον συγγραφέα της πόλης τους.
Αυτή είναι η δική σου δικαίωση.
Κάποτε - και κλείνω μ' αυτό - σε τηλεοπτική μας συνέντευξη σε ρώτησα αν θα δούμε κάτι νέο από εσένα και μας προϊδέασες το βιβλίο που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας… σήμερα δεν θα ρωτήσω για τα μελλοντικά σου σχέδια ...απλά θα ευχηθώ να έχει και συνέχεια …


Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να, ρε που είναι τα λεφτά!
- Τι; Βρήκες τίποτα λεφτά;
- Ναι, έλα να σου δώσω και σένα!
- Άντε δώσε, τι με κοιτάς έτσι; Μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις πλάκες;
- Να ρε, εδώ είναι τα λεφτά! Καλά, λένε ότι υπάρχουν λεφτά, αλλά δεν τα έχουμε εμείς!
- Και ποιοι τα έχουν;
- Τα έχουν άλλοι! Ξέρουν ότι υπάρχουν και γι’ αυτό μας στραγγίζουν! Απλώς μέσα στο στράγγισμα είμαστε όλοι, κουτσοί, στραβοί, τυφλοί, όλοι στον Άι Παντελεήμονα!
- Καλά, ποιοι είναι αυτοί;
- Ακριβώς δεν ξέρω να σου πω, είναι πολλοί, άλλοι φαίνονται, άλλοι δεν φαίνονται, άλλοι ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι υπάρχει κρίση…
- Ε! όχι κι έτσι!
- Εμ, πως αλλιώς; Εδώ μιλάνε για εκατομμύρια ευρώ!
- Είναι από τίποτα λαχεία; Κανένα τζόκερ μήπως;
- Ζητάς λεπτομέρειες και δεν μπορώ να στις δώσω! Πάντως, έπεσες κοντά!
- Δηλαδή;
- Τζόγος παιδί μου! Μιλάμε για πολλά λεφτά. Θησαύριζαν λένε με παράνομα τυχερά παιχνίδια και έκαναν την καλή τους! Είχε το κράτος διαφυγόντα κέρδη από αυτές τις συναλλαγές!
- Αυτό είναι το πρόβλημα; Εγώ σκέφτομαι και κάτι άλλο!
- Για πες, μήπως σκεπτόμαστε το ίδιο πράμα…
- Που βρίσκονταν τόσα λεφτά και τα έπαιζαν;
- Α! γεια σου! Το κύκλωμα ήταν απλωμένο σε αρκετούς νομούς! Ανακάλυψαν και ξέπλυμα μαύρου χρήματος!
- Άρα, χρήμα υπάρχει, αλλά εμείς δεν το βλέπουμε!
- Μου το παίζεις και ανοιχτομάτης!
- Και τι έγινε παρακάτω, έχεις τίποτα νεώτερο;
- Συνέλαβαν, λέει καμιά πενηνταριά! Έψαξαν σπίτια, μαγαζιά, τα έκαναν φύλλο και φτερό…
- Ε, ρε να ήμουνα από καμιά γωνιά και εγώ, μπας και μάζευα κανένα φράγκο…
- Ευρώ θες να πεις…
- Έμεινε η έκφραση, πια… Τι καλά που θα ‘τανε! Να γλύφαμε κανένα κοκαλάκι…
- Είδες, λοιπόν,  που κυκλοφορεί το χρήμα; Εκεί που δεν το φαντάζεσαι. Και εσύ κάτσε να ονειρεύεσαι…
- ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ…