Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έλα…, να, εδώ…, διάβασε εδώ! Δεν έχω τα γυαλιά μαζί μου και δεν βλέπω καλά, για πες μου τι λέει;
- Που, που ακριβώς, γιατί εδώ λέει πολλά!
- Εδώ παιδί μου, που λέει ότι το 75% του πληθυσμού στη Σουηδία και τη Γερμανία πιστεύει...
 - …ότι η εθνική οικονομική κατάσταση είναι «καλή», και μόλις 1% των Ελλήνων και των Ισπανών πιστεύει το ίδιο για τη χώρα τους.
- Τι με κοιτάς; Αυτό δε λέει; Γιατί νόμιζα ότι δεν έβλεπα καλά και έψαχνα τα γυαλιά μου. Δεν μπορεί, στραβομάρα έχω, δεν βλέπω καλά και τα βλέπω άλλα ‘ντ’ άλλα… της Παρασκευής το γάλα. Αλλά τώρα μου το επιβεβαιώνεις και εσύ! Μόνο το 1%  δηλώνει κάτι τέτοιο!
- Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί;
- Έλα μου ντε! Έχω τα άλλα τα προβλήματα, έχω κι αυτό! Θα σκάσω!
- Πώς το κόβεις το όλο θέμα;
- Πώς να το κόψω; Δεν κόβεται! Κόβεται; Στο μεγάλο φαγοπότι δεν ήμασταν, σε καμιά λίστα δεν δεηθήκαμε να δούμε να φιγουράρει το όνομά μας με χρυσοποίκιλτα γράμματα προς δόξαν και συμμόρφωσιν των απανταχού απογοητευμένων Ελλήνων! Στο ένα τοις εκατό δεν είμαστε… οπότε…; Αλλά έχω και μια απορία. Αν το ένα τοις εκατό σήμερα λέει ότι η οικονομική κατάσταση είναι καλή πριν από μερικά χρόνια, προ κρίσης, τι θα απαντούσε σε αυτά τα γκάλοπ;
- Δεν θα απαντούσε.
- Γιατί;
- Δεν θα το έβρισκαν.
- Γιατί; Δεν υπήρχε τότε;
- Όχι αθώο μου παιδί, υπήρχε και παραϋπήρχε, αλλά δεν θα ήταν εντός του οπτικού μας πεδίου.
- Δεν σε καταλαβαίνω!
- Απλό, απλούστατο. Το μισό χρόνο θα ήταν διακοπές στο βόρειο ημισφαίριο και τον άλλο μισό χρόνο διακοπές στο νότιο ημισφαίριο. Πώς να βρεις κάποιον που είναι συνεχώς διακοπές;
- Λες, αυτό είναι το ένα τοις εκατό;
- Μη σου πω ότι είναι και διπλάσιο!
- Γιατί;
- Διότι το ένα τοις εκατό βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο βόρειο ημισφαίριο. Βάλε και το άλλο που βρίσκεται στο άλλο ημισφαίριο και κάνει …θερινές διακοπές!


Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Για λύσε μου μια απορία!
- Για πες!
- Πολύς ντόρος γίνεται, βρε παιδί μου, για το φυσικό αέριο που βρίσκεται στα δικά μας χωρικά ύδατα, κάτω από τη Κρήτη, με πολύ χρήμα λέει!
- Ναι, το άκουσα και εγώ αυτό!
- Άκουσες και το άλλο που λέει ότι όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες, αλλά τώρα τελευταία γίνεται πολύ συζήτηση, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό; Μη σου πω ότι στο εξωτερικό γίνεται μεγαλύτερη.
- Ναι, αλλά η απορία σου ποια είναι;
- Ποια είναι η απορία μου! Μάλιστα! Η απορία μου είναι η εξής! Πέρασαν τόσες και τόσες κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, εξήγγειλαν τόσα και τόσα θαυμαστά, υποσχέθηκαν πράματα και θάματα, έταξαν λαγούς με πετραχήλια…
- Τελείωνε καμιά φορά, νυχτώσαμε…
- Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να πει, βρε παιδί μου, για να δούμε τι γίνεται εκεί, κάτω από τη θάλασσα, μπας και βγάλουμε κανένα φράγκο και δει Θεού πρόσωπο αυτή η ψωροκώσταινα! Αλλά πού! Τίποτα! Κανείς! Μόνο τώρα διαβάζουμε μελέτες που λένε… και τι δε λένε! Δις κρυμμένα, ολόφρεσκα και σπαρταριστά, μυρίζουν θάλασσα! Μπας και περίμεναν να μας φέρουν σε αυτή τη κατάσταση για να πέσουν πάνω μας και να μας τα φάνε για ένα κομμάτι ψωμί; Αλίμονο μας δηλαδή!
- Λες να είναι έτσι;
- Εκεί πάει το μυαλό μου! Άστα να πάνε! Τόσα χρόνια το μυαλό μας ήταν πως να φάμε, να φάμε και να ξαναφάμε, και φτου κι από την αρχή. Τα φάγαμε όλα και είδαμε τα χαΐρια μας.
- Μη το λες! Ίσως καλύτερα έτσι. Διότι, έτσι μπορεί κάποια στιγμή να φτιάξουν τα πράγματα λόγω του αερίου. Αν δεν είχαμε κι αυτό…! Τουλάχιστον τώρα έχουμε μια πισινή!
- Για αυτό έπεσε ο λαχνός σε μας και γίναμε εμείς τα πειραματόζωα; Είχαμε κρυφά προσόντα δηλαδή!
-Εκτός κι αν το αέριο καταλήξει να είναι αέρας κοπανιστός! 

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Κρατάτε με, λιποθυμώ!
- Τι έπαθες; Έχασες το χρώμα σου!
- Αέρα! Σβήνω!
- Αμάν βρε παιδί μου, τι να σου κάνω; Ένα γιατρό βρε παιδιά, θέλεις να πιεις λίγο νερό; Ηρέμησε θα περάσει!
- Όχι δεν θέλω να περάσει, να μείνει θέλω!
- Καλά, είσαι παλαβός και μουρλός! Όλα μαζί! Τι έπαθες;
- Κάτι λίγο από εγκεφαλικό, κάτι λίγο από σκοτοδίνη, μια ζάλη, μια αντράλα, μια περιδίνηση, ένα στροβιλισμό γύρω από τον εαυτό μου…
- Όλα αυτά; Και πως τα κατάφερες και επιζείς; Και τα μέτρησες καλά; Μήπως έπαθες και κάτι άλλο και δεν το  πήρες χαμπάρι; Κάτι… ολίγη από γιουβέτσι;
- Μη με δουλεύεις!
- Είναι δυνατόν να έχεις νιώσει όλα αυτά και να είσαι σε θέση να μιλάς; Είναι δυνατόν; Τι να πω πια!
- Είδες που έρχεσαι στα λόγια μου!
- Μα δεν είπες και τίποτα!
- Δεν τα πάθαμε όλα αυτά; Και όμως επιβιώνουμε. Κακήν…, κακώς…, κάκιστα…! Πάντως την φέρνουμε βόλτα την κατάσταση! Διότι όλη αυτή η κατάσταση της κρίσης κρύβει και πολλές εκπλήξεις που προκαλούν μεγάλες συγκινήσεις. Είδες τι πήγα να πάθω, μόλις το έμαθα…;
- Έμαθες κάτι; Για αυτό πήγες κι ήρθες;
- Μας αναβάθμισε η Standard and Poor's, ξέρεις, από αυτούς τους οίκους…
- Τι εννοείς; Ποιους οίκους;
- Πονηρούλη! Τους οίκους αξιολόγησης εννοώ! Αυτούς που ανεβάζουν και κατεβάζουν χώρες! Από επιλεκτική χρεοκοπία που μας είχαν, μας πέταξαν ψηλά, μας ανέβασαν έξι βαθμίδες!
- Έι, άει χάσου! Αλήθεια;
- Μα ναι, σου λέω! Έξι ολόκληρες βαθμίδες. Μας πήγαν στο Β μείον!
- Καλά έτσι ξαφνικά; Και έξι βαθμίδες; Τι κάναμε και αυτή η μεγάλη στροφή;
- Κάναμε ανταλλαγή!
- Τι ανταλλάξαμε; Τι τους δώσαμε πάλι;
- Αυτοί οι οίκοι ασχολούνται με τις χώρες, όχι με τους πολίτες της! Πήραν τη θέση μας και μας έδωσαν τη δική της.
- Δηλαδή;
- Από τη βαθμίδα Β που ήμασταν, πήγαμε εμείς στην επιλεκτική χρεοκοπία!


Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Εντάξει, βρε Αγγέλα, έλεος πια, φτάνει!
- Τι έπαθες πάλι; Τώρα τελευταία, πολλά νευράκια βλέπω, να το κοιτάξεις!
- Τι να κοιτάξω, βρε διάβολε, και εσύ; Δεν είναι νεύρα αυτά! Ακόμη…
- Σου άλλαξε ο γιατρός τα χάπια…; Και είσαι σε φάση προσαρμογής;
- Κοίτα να σου πω, δεν θα μου τη σπάσεις τώρα εσύ…
- Έφευγα, μου φαίνεται…
- Όχι, κάτσε να σου πω…
- Καλά! Κάθομαι…!
- Αν διανοηθώ ότι μας ετοιμάζουν κι άλλο χουνέρι, τότε είναι που όχι θα αλλάξω τα χάπια, αλλά θα τα κόψω και θα κάνω γιούρια! Κι ο Θεός βοηθός!
- Με τρομάζεις!!!
- Κοίτα να σου πω, όταν αρχίζουν τα γλυκανάλατα και οι φιλοφρονήσεις και οι δηλώσεις του τύπου κατανοούμε, συμμεριζόμαστε, συμπονούμε και γενικά όταν εκφέρονται λόγοι τύπου μνημόσυνου κάτι αρχίζει και βρωμάει. Διότι, ναι φίλε μου, έτσι είναι. Όταν πονάει ο άλλος, δεν μπορείς να τον νιώσεις και όλα τα άλλα είναι κουβέντες του σαβουάρ βιβρ! Ο πόνος είναι ατομικός, ιδιωτικός και εσωτερικός. Τα υπόλοιπα είναι έπεα πτερόεντα όπως λέει ο Όμηρος και ανεμώλια όπως λέει και ο Ζουργός! Λέει η Αγγέλα ότι κατανοεί που μας ζητούνται πάρα πολλά αυτόν τον καιρό. Όχι, γλυκιά μου Αγγέλα, αυτόν τον καιρό δεν ζητούνται πολλά πράγματα. Ζητούνται τα πάντα! Και παίρνουν τα πάντα! Μέρα με τη μέρα! Και όχι από όλους…
- Κοίτα να σου πω…
- Πρόσεξε τι θα πεις…
- Αυτό το πράμα που συμβαίνει, είναι τραγικό, δεν λέω, αλλά αν προχωρήσει σωστά, δεν λέω, λάθη θα γίνουν και θα γίνονται, αν προχωρήσει σωστά, θα αλλάξουν πολλά πράγματα, διότι πρέπει να αλλάξουν, όσο το δυνατόν στο μεγαλύτερο βαθμό τους, διαφορετικά θα επανέλθουμε …στον πρότερον έντιμον βίον μας! Και είδες τι τραβάμε με αυτόν, τον πρότερον! Χτές κιόλας διάβαζα καινούριες απατεωνιές πολιτών που έβγαλαν λεφτά σε βάρος του δημοσίου. Θα μου πεις, ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι. Το θέμα αυτό είναι! Να μην υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε τελευταίος! Να αλλάξουμε, γιατί διαφορετικά πάλι θα έχουμε εμείς και δεν θα έχει η χώρα. Θυμάσαι που τα λέγαμε και παλιά!
- Βρε, λες να μας βγει κι ο Πάγκαλος να έχει δίκιο; Ότι μαζί τα φάγαμε!

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Επιτέλους, θα πάρω το αίμα μου πίσω!
- Τι έπαθες; Τι χαρούλες είναι αυτές; Σου ‘πεσε το λαχείο;
- Πες το κι έτσι!
- Θυμάσαι την πρώτη φορά…, οποία απογοήτευσις κατακυρίεψε τας φρένας μου; Θυμάσαι που δεν μπορούσα να κοιμηθώ αμερίμνως και άνευ ταραχών;  Εφιάλτης μου είχε γίνει!
- Αν θυμάμαι λέει! Μαύρα τα είχες βάψει. Μπαρούτι είχες γίνει που δεν ήσουν κι εσύ! Τι τραβήξαμε και τότε!
- Είναι η τελευταία μου ευκαιρία! Επιτέλους θα εμφανιστώ και εγώ σε λίστα!
- Τι λίστα; Είναι κι άλλοι;
- Τι νόμιζες; Όλη η Ελλάδα μια λίστα είναι. Καιρός να φανώ και εγώ σε καμιά.
- Είναι σίγουρο; Με στοιχεία και ντοκουμέντα;
- Ναι παιδί μου, αυτή δεν πρόκειται να χαθεί. Την έχουν από το Σεπτέμβρη και την ξεψαχνίζουν. Είναι μεγαλοκαταθέτες σε Λουξεμβούργο και Λιχτενστάιν.
- Ε, ρε, για αυτό μας θαυμάζω. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς θα βρεις και έναν Έλληνα. Πανταχού παρόντες είμαστε. Όποια πέτρα και να σηκώσεις Έλληνα θα βρεις. Όπου και να πας στον κόσμο, και στο Βόρειο Πόλο ακόμα που λέει ο λόγος, θα βρεις Έλληνες, δεν υπάρχει αμφιβολία.
- Σίγουρα θα είμαι κι εγώ σε αυτή τη λίστα. Θα χάσω την αυτοεκτίμησή μου αν δεν είμαι σε αυτή τη λίστα.
- Είσαι σίγουρος ότι δεν θα βγει κάποιος αύριο μεθαύριο και δεν θα πει συγγνώμη αλλά δεν ξέρω που είναι; Μήπως κατά τύχη ανοίξει το παράθυρο η καθαρίστρια και ο αέρας πάρει τα χαρτιά και τα πετάξει στους πέντε ανέμους; Λέω τώρα εγώ! Μήπως!
- Όχι παιδί μου, τη λίστα την έχει το ΣΔΟΕ και την επεξεργάζεται αρμοδίως. Διότι μπορεί να έχει και καταθέτες οι οποίοι μπορεί να είναι και νόμιμοι. Δεν μπορούμε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο καζάνι! Θα βγω κι εγώ επιτέλους στον αέρα, θα με γράψουν οι εφημερίδες, θα με συζητήσουν στα κανάλια, θα ασχοληθούν μαζί μου, επιτέλους…
- Έλα, μη στενοχωριέσαι, ο Θεός είναι μεγάλος! Θα είσαι κι εσύ στη λίστα!

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!
- Τι εννοείς;
- Αυτό που λέω, δεν εννοώ κάτι παραπάνω! Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, τελεία και παύλα. Δεν λέω κάτι που να εννοεί κάτι άλλο! Αυτά συμβαίνουν αλλαχού!
- Και πού την είδες την ωραία ατμόσφαιρα; Βρίσκεται υπό πίεση. Έτοιμη να εκραγεί.
- Τότε είναι που θα γελάσουμε όλοι μαζί παρέα, και αγκαλιασμένοι ως αγαπημένα αδερφάκια θα πιαστούμε από τα χέρια και θα αρχίσουμε το χορό.
- Με τρόμαξες για λίγο! Είπες θα πιαστούμε από τα χέρια και τρόμαξα! Λέω θα πέσει ξύλο εδώ πέρα, καιρός να την κάνουμε. Δεν είμαστε για τέτοια!
- Α! σε παρακαλώ, το παν ο πολιτισμός και η ευγένεια, όλοι είμαστε μεγαλωμένοι με γαλλικά και πιάνο. Με το σεις και με το σας, ανυπερθέτως…! Εδώ είμαστε μια αγαπημένη παρέα, είμαστε. Μέσ’ τα μάτια κοιταζόμαστε όλοι, ευθέως και ευθαρσώς! Ό,τι έχουμε να πούμε το λέμε ξεκάθαρα και δυνατά.
- Με μπερδεύεις!
- Κοίτα να σου πω, χρόνια δουλεύω στο ελεύθερο, χρόνια ατελείωτα, σα μαύρο σκυλί δούλευα, αλλά δεν κατάφερα να αποκτήσω αυτά που απόκτησαν άλλοι, με λιγότερη δουλειά. Τι έφταιξε; Ποιος να ξέρει; Κάθε φορά όλο και κάτι γινόταν, και όλο και κάτι έδινες, δώσε και μένα μπάρμπα! Και εντέλει έμενες να έχεις τα δυό σου χέρια βουτηγμένα στη θεόγυμνη φόδρα της τσέπης σου! Και έλεγες, άντε πάλι από την αρχή, και ξεκινούσες και προσπαθούσες και ξαναδούλευες, και ξενυχτούσες και φτου κι από την αρχή και έλεγες κοντά είμαι, θα τα καταφέρω, αλλά πάλι εκεί στη στροφή, κάτι έγινε, κάτι γινόταν, δώσε και μένα μπάρμπα, πάλι, και σου έμενε μόνο η απορία! Ξανά πάλι; Και κατέληγες, ότι το χρήμα δεν κάνει για σένα, για άλλους είναι, άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από σένα, για άλλους είναι οι καταθέσεις… Εσύ απλώς τα λεφτά σου άλλαζες και άμα ήσουν τυχερός κολλούσε κάτι περισσότερο σε καμιά ξεχασμένη άκρη της τσέπης σου!
- Τελικά, έτσι είναι, μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε…, ωραία είναι η ζωή…
- Ναι , αλλά τα έχει μ’ άλλον! 

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




- Διαφωνώ ριζικά!
- Κανείς δεν περίμενε κάτι διαφορετικό!
- Μα είναι πράγματα αυτά; Αλλάζουν όλο το χάρτη της βδομαδιάτικης πορείας των εργασίμων και των αργιών! Τελευταίο προπύργιο ενός παρελθόντος που προφανώς θα μείνει μόνο στις αναμνήσεις ελαχίστων προνομιούχων. Διότι αν δεν έχεις ζήσει κάτι πως μπορεί να έχεις αναμνήσεις; Και όσο το παρελθόν χάνεται στο βάθος τόσο εξανεμίζονται και οι αναμνήσεις.
- Λες για τις Κυριακές που θα είναι τα μαγαζιά ανοιχτά!
- Και τι θα γίνει με αυτό; Θα αυξηθεί ο τζίρος; Μάλλον θα απλωθεί! Και ποιος μπορεί να απασχολεί προσωπικό; Σου λέει, θα αυξηθούν τα έσοδα, οπότε μπορείς να έχεις προσωπικό. Άρα κερδισμένος θα βγεις. Ενώ οι υπόλοιποι που δεν θα ανοίγουν; Σταυρόλεξο επιπέδου πέντε!
- Όπως έξω! Εκεί δουλεύουν και τις Κυριακές.
- Και ποιος θα πάει εδώ να ψωνίσει κυριακάτικα; Θα εξαφανιστεί η πιο αγαπημένη σιέστα της εβδομάδας; Δεν θέλουν να επιστρέψουμε σε περασμένες δεκαετίες; Επιστρέφουμε! Μα ας αφήσουμε απείραχτη την Κυριακή, όπως και τότε! Την Κυριακή περιμένει η ανάπτυξη για να εμφανιστεί; Για αυτό αργεί; Τότε η Κυριακή είχε μια άλλη τελετουργία. Είχε άλλο άρωμα. Τότε ο χρόνος σταματούσε, το μυαλό έπαιρνε ανάσα, τα λόγια μεταξύ των ανθρώπων ακούγονταν σε γειτονιές και ταβέρνες, η φτώχια είχε άλλο χρώμα, προσπαθούσε να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω, να σεργιανίσει πέρα δώθε, να περιμένει τη Δευτέρα να φανεί για μια καινούρια χαμογελαστή εβδομάδα! Η Κυριακή δεν είναι το θέμα, η αλλαγή είναι το θέμα. Η μετάλλαξη των μόνιμων - για πόσο καιρό ακόμη; - χαρακτηριστικών της καθημερινότητάς μας. Σβήνουν οι γειτονιές, οι παρεΐστικες συναθροίσεις, η ελληνικής καταγωγής ψυχανάλυση που όρθωνε την αισιοδοξία και άφηνε το βλέμμα να πετάξει μακριά, να ονειρευτεί! Ο μόνος στόχος είναι δουλειά, δουλειά, δουλειά και σκυμμένο το κεφάλι! Δεν είναι όμως έτσι!
- …

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άσε με, έχω νεύρα, πολλά νεύρα!
- ……
- Δε μιλάς, ε;
- Γιατί να μιλήσω; Τι να πω; Να βρω τον μπελά μου; Όταν θα ηρεμήσουν τα νεύρα σου, τότε θα σε ρωτήσω γιατί.
- Θα σου πω χωρίς να με ρωτήσεις!
- Τότε, γιατί δε μας τα λες κατευθείαν, να γλυτώσουμε κι εμείς από τα πήγαινε-έλα των δικών μας νεύρων;
- Δεν μπορώ να βγάλω άκρη από πουθενά.
- Τι έγινε πάλι και δεν το πήραμε χαμπάρι!
- Ο Αλέξης κατηγορεί τον Αντώνη ότι είναι θρασύς!
- Γιατί;
- Γιατί λέει, ότι από το 2013 θα φανούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης!
- Αυτό καλό είναι.
- Ποιο;  Ότι το λέει ή ότι θα φανούν;
- Έχει διαφορά;
- Εμ! Δεν έχει; Άλλο να το λες και άλλο να γίνει;
- Λες να μην γίνει;
- Δεν ξέρω, ο Αλέξης… έτσι λέει… ότι δεν…
- Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα δύσκολο να φανούν τα σημάδια…
- Εμ! Για αυτό τον λέει θρασύ! Ναι, αλλά τι θα προτείνει; Καμιά καινούρια χρονολογία; Για δες!
- Καλά και ο Αντώνης λέει ό,τι του κατέβει; Κάτι παραπάνω θα ξέρει και λέει. Μέσα στα πράγματα είναι…
- Είδαμε τόσα χρόνια αυτούς που ήταν μέσα στα πράγματα… τι καταφέρανε… και ακόμα να φύγουν τα σημάδια από τις πληγές!
- Τώρα φαντάζομαι ότι βάλαμε μυαλό και θα ακολουθήσουμε το δρόμο της αρετής…
- Και από την άλλη, ο Βαγγέλης δηλώνει ότι όταν ανέβει η Ελλάδα θα ανέβει και το ΠΑΣΟΚ.
- Για στάσου, εδώ έχουμε είδηση…
- Για αυτό σου λέω!
- Ο Αλέξης αποκλείει να ανακάμψει η χώρα νωρίς, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, εφόσον κατηγορεί τον Αντώνη θρασύ, άρα λέει ψέματα, οπότε αποκλείει να ανέβει το ΠΑΣΟΚ αφού δεν θα ανεβεί η χώρα, ο Αντώνης προεξοφλεί ότι η ανάκαμψη θα επέλθει από χρόνο σε χρόνο, άρα ειδοποιεί τον Βαγγέλη να είναι έτοιμος, άρα ο Αντώνης ετοιμάζεται να αποχωρήσει; Κάπου δεν με κολλάει, όμως! Χαζός είναι ο Αντώνης να φύγει όταν θα εμφανιστούν, έστω, τα σημάδια ανάκαμψης;  Γιατί κάποια στιγμή σίγουρα κάτι θα αλλάξει σε αυτό τον τόπο!
- Για αυτό έχω νεύρα, με μπέρδεψαν, και δεν ξέρω που να κολλήσω το ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ!


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Καλά είναι. Θα έχουμε να πορευτούμε. Δεν θα πλήξουμε ποτέ!
- Πιασαν τα κρύα κι αλίμονο μας!
- Έχουμε αλλαγή θεματογραφίας στον ορίζοντα και θα έχουμε να ασχοληθούμε με αυτά. Διότι το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς!
- Δεκέμβρης μπήκε να μην πιάσει λίγο κρύο;
- Αυτό που με πείραξε όμως πιο πολύ από όλα, όχι ότι δεν με πείραξαν και τα άλλα, είναι ότι ο Σόιμπλε είπε ότι στην Ελλάδα απέτυχε η ελίτ! Και ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό. Αλλά δεν κατάλαβα και τι θέλει ακριβώς να πει…
- Πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα…
- Ποιοι είναι στην ελίτ; Κι άλλη λίστα; Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια πια και αυτές οι λίστες… Τι εννοεί; Ότι αυτή η ελίτ είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στη χώρα; Δεν φταίνε οι πληβείοι; Αλλά και σε τι να φταίνε οι πληβείοι; Άντε να έφαγαν καμιά σύνταξη, άντε καμιά φοροδιαφυγή, άντε το ένα, άντε το άλλο, πόσα μαζεύονται; Κάνουν όλα μαζί το μεγάλο φαγοπότι συγκρινόμενα με άλλα φαγοπότια; Εντάξει, δεν θα δώσουμε άφεση αμαρτιών στις δολοπλοκίες των δουλοπάροικων, αλλά μάλλον εμπλέκονται και ανώτεροι μανδαρίνοι! Διότι βοηθούς δεν χρειάζεσαι; Και αυτοί οι βοηθοί, όσο να πεις, δεν δουλεύουν ελεύθεροι αμοιβής! Θέλουν το κατιτίς τους. Και όσο ανώτερος είναι ο βοηθός- μανδαρίνος τόσο ανεβαίνει η αμοιβή που μπορεί να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη για εμάς τους πληβείους! Όσες λίστες και να φυτρώσουν ξαφνικά άλλοι θα είναι μέσα, δεν θα είμαστε εμείς! Άλλοι είναι γεννημένοι για λίστες. Όπου λίστα και αυτοί μέσα. Και μιλάμε για τις καλές λίστες, όχι τίποτα λίστες για τα σκουπίδια. Λίστα ανέργων, ας πούμε! Ούτε να τις φτύσουν αυτές! Ούτε καν τις ξέρουν!
- Τι καιρό λες θα έχει ανήμερα;
- Δηλαδή η ελίτ απέτυχε, οι πληβείοι πληρώνουν; Θα ακούσουμε κι άλλα; Για να ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε! Το καλό είναι ότι τα νέα κυκλοφορούν ένα, ένα! Όχι όλα μαζί και πάθουμε κάτι. Μας προσέχουν!
- Μπα! Δεν βλέπω γαλοπούλα! Καμιά κότα… και μη νομίζεις…, κανένα μπούτι έτσι για μυρωδιά! 

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πάει, αυτό ήταν, δεν πρόκειται να δω άσπρη μέρα! Και εδώ τέτοια γκαντεμιά!
- Τι έγινε και μονολογείς;
- Αν δεν σε θέλει η τύχη, ό,τι και να κάνεις, να χτυπιέσαι κάτω που λέει ο λόγος, δεν πρόκειται να δεις άσπρη μέρα…, να σου μείνει κανένα φράγκο στα χέρια, να έχεις να πορευτείς, να αγοράσεις κανένα καρβέλι ψωμί, και αν λείψει κι αυτό ε, τι να κάνουμε; Θα βολευτούμε με παντεσπάνι!
- Θα μου πεις επιτέλους;
- Τι τα θες; Στη λίστα Λαγκάρντ  γιατί να μην ήμουν κι εγώ; Δεν μου λες; Οι άλλοι πιο έξυπνοι ήταν από μένα, από σένα; Αλήθεια, εσύ ήθελες να ήσουν στην λίστα;
- Ποια από τις δυο; Δυο ή τρεις είναι; Αυτή που ξαναπαραγγείλαμε είναι η τρίτη ή η τέταρτη; Δεν θυμάμαι καθόλου!
- Ε! ρε, και να ‘μουνα στη λίστα! Δεν θα φοβόμουν τίποτα τώρα! Τίποτα απολύτως!
- Γιατί το λες αυτό; Θα είχες μπλεξίματα!
- Τώρα έχω περισσότερα! Αν ήμουν στη λίστα δεν θα τα είχα!
- Για εξηγήσου, τι εννοείς;
- Βρε, κουτεντέ, αν ήμουν στη λίστα δεν θα είχα προβλήματα τώρα. Δεν θα χρωστούσα δεξιά κι αριστερά. Θα μου πεις κι εμένα με χρωστάνε, αλυσίδα πάει, αλλά αν ήμουνα τώρα θα έλεγα πάρε εσύ, πάρε κι εσύ, πάρε κι ο άλλος, και θα είχα το κεφάλι μου ήσυχο. Διότι όσοι είναι στη λίστα ποτέ δεν είχαν πρόβλημα. Διότι αν είχαν, δεν θα έβγαζαν κι έξω. Δεν θα προλάβαιναν. Όλα θα γινόντουσαν καπνός πριν βγάλουν διαβατήριο. Τι νομίζεις είναι αυτά που είναι έξω; Ό,τι περισσεύει. Περίσσεψε; Βγάλ’ το έξω! Έχω άλλα για  μέσα. Έτσι κάνει ο καλός ο νοικοκύρης, δεν μπερδεύει τα μεν με τα δε! Όχι σαν και μας! Τι μέσα, τι έξω, όλα μαζί! Διότι δεν ‘φταναν τα μέσα μαζί με τα έξω! Θα βγάζαμε κιόλας; Γι αυτό σου λέω, που δεν είμαι στη λίστα! Διότι η λίστα, αγαπητέ μου, εκφράζει μια άλλη φιλοσοφία, διέπεται από άλλη ψυχολογία. Δεν μπορεί να μπουν όλοι στη λίστα. Υπάρχει μια κόκκινη γραμμή κι εδώ! Υπάρχει ένας διαχωρισμός. Πρέπει να υπάρχει!
- Τι λες, βρε παιδάκι μου; Προχώρησε τόσο πολύ η επιστήμη;