Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να σου πω κάτι! Έχω μια απορία!
- Για πες!
- Την έχω εδώ και καιρό, έχω σπάσει το κεφάλι μου αλλά άκρη δεν βγάζω!
- Μας έπρηξες, λέγε!
- Είμαστε τεμπέληδες, ακαμάτηδες, κλέφτες, λωποδύτες, και το κακό συναπάντημα. Ας πούμε ότι είμαστε όλα αυτά! Εντάξει; Εντάξει! Και ότι όλος αυτός ο συρφετός έκανε κακοδιαχείριση, έκλεψε, λεηλάτησε –καλύτερα- το δημόσιο, τόσα και τόσα μάθαμε και, με δυο λόγια, αποδείχτηκε ότι έγινε ένα ρημαδιό. Πάνω σε όλα αυτά, βάλε και τα δάνεια που πηγαινοερχόντουσαν για δεκαετίες μέσα στη χώρα διότι κάτι έπρεπε να κάνουν και τα κόμματα για να δείξουν έργο και να αυξήσουν τις ψήφους και από εδώ παν κι οι άλλοι!
- Που θες να καταλήξεις;
- Στα ακατάληκτα! Πουθενά δεν πρόκειται να καταλήξω διότι δεν πρόκειται να βγάλουμε πάλι άκρη, αλλά να μην εκφράσω την απορία μου, που μου ταλανίζει το βαρύ μου κεφάλι εδώ και καιρό;
- Πολύ το τραβάς!
- Εντάξει! Εντάξει! Θα αυτοσυγκεντρωθώ! Και αλλαχού γίνεται χαμός περί της κρίσης. Δηλαδή δεν είναι, ότι εμείς ανακαλύψαμε την Αμερική! Ένας χαμός γίνεται και στην Κύπρο που οσονούπω κατέφθασε κι εκεί το ΔΝΤ μετά κλάδων και βαΐων, στην Ισπανία γίνεται ένας ψιλοαχταρμάς, για την Πορτογαλία μαθαίνουμε λιγότερα, αλλά κάτι πρέπει να γίνεται κι εκεί, στην Ιταλία, στην Γαλλία, στη Γερμανία και ο κατάλογος όλο και θέλει να γεμίζει… Δηλαδή κι εκεί είχε και κλέφτες και τεμπέληδες και το κακό συναπάντημα και πάνε να τραβήξουν ό,τι κι εμείς; Αν κι εμάς δεν πιστεύω να μας φτάσουν, διότι τέτοιο μαστίγωμα υπάρχει κατ’ αποκλειστικότητα μόνο στην Ελλαδάρα μας. Να ‘χουμε και εμείς μια πρωτιά σοβαρή, να μην είμαστε κάτω στην λίστα! Διότι  σε κάποια λίστα πρέπει αν είμαστε και εμείς. Αφού στην άλλη λίστα ούτε καν στα περιεχόμενα δεν ήμασταν, ούτε στις σημειώσεις, πουθενά! Ούτε καν …επίτιμος αναγνώστης! Τέτοια ασχετοσύνη τόσα χρόνια! Οποία ντροπή!
- Το παρατραβάς το σχοινί!
- Με απλά λόγια! Αυτή η κρίση είναι παντού. Ή παντού υπάρχουν κλέφτες, λωποδύτες και τεμπέληδες ή μας δουλεύουν ασυστόλως! Αυτή είναι η απορία μου!

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
- Όπως είναι, δεν μπορεί να αλλάξουν, άσχετα αν πέφτουν πολλές μεταφράσεις. Ο καθένας τα βλέπει από τη δική του σκοπιά. Οι έξω κρατούντες αλλιώς, οι έσω αλλιώς και οι υπόλοιποι αναγκαστικά ακολουθούμε την οδό της απωλείας γιατί τα ζούμε διαφορετικά. Καμία αντίρρηση επί τούτου;
- Μα πώς, εδώ λένε ότι θα δούμε φως αν όχι του χρόνου, τον άλλο χρόνο οπωσδήποτε θα υπάρξει μια ανάκαμψη!
- Δηλαδή για το πότε ακριβώς δεν είναι σίγουροι, απλώς ξέρουν. Και πρώτα έλεγαν και ακόμη περιμένουμε. Και ξέρουν και οικονομικά! Εγώ που δεν ξέρω αναρωτιέμαι. Πώς θα δούμε το ελάχιστο φως αφού δεν έχουμε ούτε καλώδια, ούτε ρεύμα, ούτε μπαταρίες. Κεριά θα ανάψουμε; Θα κάνουμε και ατμόσφαιρα! Να σου πω, δεν θα είναι κακό!
- Κοίτα, λογιστικά δεν ξέρω αλλά δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο άσχετοι.
- Άσχετοι μπορεί να μην είναι, αλλά ο καθένας κοιτάει το δικό του το συμφέρον, δεν πάει να καεί και το παλιάμπελο, σου λέει. Το δικό του αμπέλι να παραμείνει άθικτο!
- Μα αφού σου λέει, από εδώ και πέρα θα πέσει πρόγραμμα, να πάρει μπρος η χώρα.
- Μπα; Κοίταξε να δει αν το ντεπόζιτο έχει βενζίνα; Μην τυχόν μείνει στο δρόμο και γίνουμε πάλι ρεζίλι! Διότι, δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής μας έχουν κάνει, πολλές φορές, πέντε παράδες. Μη το ξεφτιλίσουμε τελείως. Ας δείξουμε και λίγο αυτοσυγκράτηση. Ας δείξουμε ότι μπορούμε να διοικηθούμε αυτοτελώς! Μεγάλα και μορφωμένα παιδιά είμαστε!
- Άρχισες πάλι τις υπερβολές σου…
- Σιγά να περάσουν οι γιορτές, να χωνέψουμε κουραμπιέδες, μελομακάρονα, γαλοπούλες, χοιρινά και συναφή παρελθόντων ετών, ευτυχών αναμνήσεων, και θα δεις ποιο δρόμο θα πάρεις…
- Υπερβολές των εφημερίδων…
- Μακάρι κι εύχομαι διαγωνίως και καθέτως, αλλά για να δώσουμε τόσα πρέπει να βγάζουμε και τόσα. Ένας είναι ο στόχος. Να μην κλείσει η επιχείρηση διότι μετά θα χάσουν την αξία τους και οι υπόλοιπες εταιρίες. Οι υπάλληλοι και να μην έχουν να φάνε δεν πειράζει. Αρκεί να δίνουν…
- Εσύ σε ποια εταιρία δουλεύεις;


Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Έκλεισες τραπέζι;
- Τι τραπέζι;
- Πρώτο τραπέζι πίστα!
- Μπα; Μπουζούκια θέλουμε;
- Γιατί όχι; Να μην το γιορτάσουμε;
- Τι να γιορτάσουμε; Έχουμε γιορτές και πανηγύρια; Γάμους ή αρραβώνες;
- Τίποτα από όλα αυτά! Να γιορτάσουμε την αρχή του τέλους!
- Τι τελειώνει δηλαδή;
- Η κρίση!
- Σιγά θα με πνίξεις! Άσε με να πιω το νεράκι μου με την ησυχία μου! Τι είναι αυτά που λες; Τελειώνει η κρίση; Φεύγει; Πότε; Να βγούμε να την αποχαιρετήσουμε!
- Δεν είναι έτσι όπως τα λες, αλλά τελικά συμφώνησαν τα μεγάλα οικονομικά κεφάλια. Αφού πήραμε και πάλι συχαρίκια για τον αγώνα μας και τις προσπάθειές μας.
- Ναι πήραμε κι από αυτά! Με αυτά θα χορτάσουμε. Παρηγοριά στον άρρωστο.
- Γιατί δεν είσαι λίγο αισιόδοξος; Δες το ποτήρι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο!
- Εγώ το βλέπω τελείως άδειο. Και χωρίς πάτο μάλιστα! Μάλλον χρόνο αγοράσαμε για να φτάσουμε αισίως μέχρι τις γερμανικές εκλογές και μέχρι τότε έχει ο Θεός. Για μετά βλέπουμε, αν θα έχουμε κι εμείς, για να είμαστε αισιόδοξοι, όπως λες! Διότι έτρεξε και πρόλαβε για να το σώσει ο Σόιμπλε! Το δήλωσε ευθαρσώς! Δεν χάνει η Γερμανία από τη συμφωνία. Απλώς μειώνεται το εισόδημά της λόγω της μείωσης των επιτοκίων! Να έχουμε και το κεφαλάκι μας ήσυχο!
- Υπερβολές…, αφού μας θέλουν στο ευρώ!
- Κάνω ότι έχω πρόβλημα ακοής και συνεχίζω… Αυτή τη ριμάδα ανάπτυξη περιμένουμε, όχι να έρθει, δεν την περιμένουμε και τόσο γρήγορα, αλλά να ξέρουμε για πότε είναι προγραμματισμένη. Αυτό το καλοκαίρι; Τον επόμενο χειμώνα; Μετά από δυο τρία χρόνια; Πότε; Για να ξέρουμε να κανονίσουμε την πορεία μας. Να ξεκινήσουμε να μαθαίνουμε γερμανικά για να φύγουμε μετανάστες ή να κάτσουμε στα αυγά μας; Γιατί αν μέχρι να μάθουμε γερμανικά έρθει και η ανάπτυξη δεν χρειάζεται να σκοτιστούμε και πολύ. Θα κάνουμε υπομονή αν είναι για τόσο λίγο. Έτσι κι αλλιώς για το καλωσόρισμα κάνα δυο λέξεις φτάνουν!
- Τελικά δεν σε βλέπω να κλείνεις τραπέζι!
- Όρσε, να μη στα χρωστάω! 

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Καλώς τόνε κι ας άργησε!
- Για ποιον λες πάλι!
- Το Νικόλα!
- Το Σαρκοζί; Που τον θυμήθηκες τώρα αυτόν;
- Αυτός είναι Νικολά! Δεν μιλάω για αυτόν!
- Για ποιον τότε;
- Το γείτονα μας, εδώ δίπλα, που βρήκε ευκαιρία να εξαπολύσει πάλι τα παράπονά του για τους φίλους μας που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες.
- Ααα! για αυτόν λες! Τι έγινε πάλι; Αυτοί πότε θα αποφασίσουν να ξεβαφτιστούν; Αλλά γίνεται αυτό; Μπορεί κάποιος όταν βαφτίζεται να ξεβαφτίζεται; Μπορούν να τον πάρουν στα σοβαρά;
- Βρήκε ευκαιρία τώρα που γίνεται μια περιφερειακή διάσκεψη στα Σκόπια και σου λέει, ας πω και τα λογάκια μου. Καιρό είχαμε να κάνουμε τζερτζελέ με την ονομασία. Για να παίρνουμε σειρά για να μην ξεχνιόμαστε! Και επανήλθε δριμύτερος!
- Βρήκε ώρα…, ποιος τον ακούει; Εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτός χτενίζεται! Μη σου πω ότι μπορεί να ζητήσει και το όνομα Ελλάδα! Σου λέει πάει για φούντο η χώρα, άσε να μη χαθεί το όνομα!
- Άνοιξες το κουτάκι πάλι και λες ό,τι θες! Είσαι επηρεασμένος από αυτά που συμβαίνουν!
- Από τι άλλο; Δεν βλέπεις ότι καθυστερούν τη δόση;
- Άντε και την πήραμε τη δόση; Από εκεί και πέρα μετά;
- Τι από εκεί και πέρα μετά;
- Είδες λοιπόν;  Έχουμε κάνει Θεό τη δόση και έχουμε αρπαχτεί από αυτήν, λες και θα μας σώσει από όλα τα δεινά που μας ταλαιπωρούν.
- Αφού δεν έχουμε λεφτά, αφού το είπε και ο Πρωθυπουργός. Να μην περιμένουμε εναγωνίως τη δόση;
- Να την περιμένουμε δεν λέω, αλλά την περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια. Δεν κάνουμε τίποτα παραπάνω να σταθούμε στα πόδια μας! Μέχρι πότε θα δανειζόμαστε; Είδαμε τα χαΐρια μας που τόσες δεκαετίες ζούσαμε με δανεικά! Μέχρι πότε μπορεί να  συνεχιστεί αυτό; Δεν πρέπει επιτέλους να σηκώσουμε τα μανίκια και να πιάσουμε το μυστρί για να αρχίσουμε το χτίσιμο; Αλλά έτσι μας έμαθαν και έτσι θέλουμε να πορευτούμε. Αυτά είναι για να τα ξεχάσουμε πια! Τώρα θέλει δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά. Δεν φταίνε για όλα οι ξένοι! Με το ζόρι μας τα έδιναν τα δανεικά; Εμείς τα ζητούσαμε  και τα παίρναμε για να μας  αυξήσουν τη μαλθακότητα μας. Και το κατάφερναν… Με ποιους θα πήγαινες; Εκεί που θα υπήρχε χρήμα. Χαζός ήσουν να πήγαινες από την άλλη πλευρά;
- Τώρα με ποια πλευρά είμαστε;
- Δεν υπάρχει καμιά πλευρά τώρα. Το κάναμε θερινό το μαγαζί!


Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Το κατάλαβες πλέον, δεν νομίζω να έχεις αμφιβολίες;
- Ποιο από όλα, διότι μου ‘πεσαν πολλά και θα χρειαστεί να κάνω ένα ξεκαθάρισμα! Να βάλω τα πράγματα στη σειρά, διότι άνθρωπος είμαι κι εγώ, δεν είμαι ρομπότ!
- Ότι ήμασταν ένα πειραματόζωο που εκλήθη για αγνώστους λόγους (!) να εισέλθει στο εργαστήριο πειραμάτων και αυτοσχεδιασμών!
- Ααα! εγώ δεν ξέρω τίποτα, δεν πήρα πρόσκληση, ούτε κανείς μου είπε τίποτα, ούτε έξω από την πόρτα πέρασα, ούτε ήμουνα στην ταβέρνα με το μεγάλο φαγοπότι, ούτε ξέρω κατά που πέφτει…!
- Βρε, ανόητε, άλλα σου λέω, άλλα μου λες! Για τη χώρα λέω, και τα αναγκαστικά της δάνεια.
- Εμ τόσα πολλά που μας έβαλαν που να βγάλω άκρη; Αφού σου είπα, δεν σου είπα, ότι θέλω να τα βάλω σε μια σειρά. Μπερδεμένα τα έχω μέσα μου. Τα μέτρα έλεγαν ότι δεν τα βάζει η τρόικα, αλλά οι υπουργοί, έλεγε η τρόικα, οι υπουργοί έλεγαν ότι ακολουθούμε την Τρόικα. Ένα πράγμα φύρδην μίγδην! Τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα νέα μέτρα και σταθμά τα βάζουν αυτοί. Και προσπαθώ να βγάλω άκρη τι συνέβαινε τόσο καιρό και τι συμβαίνει. Δηλαδή αποφασίζουμε και διατάσσουμε! Απλώς μπαίνουν ελληνικές υπογραφές μόνο;
- Σε καλό δρόμο είσαι! Σιγά σιγά θα αρχίζεις να μαθαίνεις! Εύγε! Άξιος ο μισθός σου!
- Και τώρα τι;
- Τώρα ανοιχτά και ξεδιάντροπα, είμαστε ένα πειραματόζωο που κληθήκαμε από την Ιστορία (!) να ανοίξουμε το χορό των πειραμάτων, αλλά δυστυχώς το πείραμα απέτυχε και τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, διότι έγινε τέτοιος αχταρμάς που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Δεν προλαβαίνει η Νικολούλη, αν και κάλεσαν και τη Χατζηβασιλείου!  Αλλά τι να σου κάνουν κι αυτές; Προλαβαίνουν, δεν προλαβαίνουν! Διότι είδαν ότι αυτό διαχέεται παντού και αλίμονο τους! Νιώθουν ότι θα κλάψουν μανούλες και θα χαθούν πολλά παλικάρια! Για τα δικά τους σκέφτονται, τι νόμιζες για τα δικά μας;
- Δηλαδή, πάει, αυτό ήταν; Θα σωθούμε;
- Μη κάνεις όνειρα τρελά, κάτσε εδώ που είσαι καλά!  

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Έμαθες τίποτα;
- Όχι, τι να μάθω;
- Κανένα νέο από τη συνάντηση;
- Ααα! Για τη συνάντηση λες! Αρπαχτήκαν λέει λίγο αλλά μέχρις εκεί. Ουδέν νεώτερον!
- Κάτι πήρε το δικό μου το αυτί!
- Σαν τι δηλαδή; Για πες και εμάς, να μαθαίνουμε!
- Η διαφορά τους είναι μεταξύ του 20 και του 22!
- Πήγαν τόσο πίσω; Θα ανακατέψουν και τη Σμύρνη; Καλά, δεν έχουν το Θεό τους. Θα μας δώσουν αποζημιώσεις και από τότε;
- Βιάζεσαι, τι δουλειά έχει η Σμύρνη; Περσινά ξινά σταφύλια. Πάει αυτό! Να ‘ταν κι άλλα!
- Εεε! Τότε; Τι δουλειά έχει το 22;
- Όταν λέω 20 με 22 εννοώ το 2020 και το 2022!
- Ααα! πας μπροστά εσύ! Και τι θα γίνει τότε; Θα αποκτήσουμε παραθαλάσσιο πάνω στα βραχάκια; Να βλέπουμε το κύμα να σπάει πάνω τους και να απολαμβάνουμε το ουζάκι μας συνοδεία λεπτεπίλεπτων θαλασσινών εδεσμάτων;
- Τι πήγες και θυμήθηκες! Αυτά θα είναι, πια, μουσειακά είδη. Αλλά πάλι δεν ξέρεις, μπορεί και ο νεοέλληνας να αποδειχτεί πολυμήχανος σαν τον Οδυσσέα! Θα δείξει μωρέ, ο Θεός είναι μεγάλος! Η Χριστίνα λέει να φτάσουμε στο 120 το 2020 και η Αγγέλα θέλει να φτάσουμε στο 2022. Εκεί είναι η διαφορά.
- Όλη η φασαρία γίνεται για δυο χρόνια; Αυτό είναι το πρόβλημα; Δηλαδή βάλε πόσα χρόνια πίσω, βάλε και καμιά δεκαριά μπροστά, και όχι ότι τότε θα τρώμε με χρυσά κουτάλια… δεν θα προλάβουμε να γεράσουμε… δεν θα προλάβουμε να πάρουμε σύνταξη… και τα δύο χρόνια είναι το πρόβλημα;
- Ναι!
- Ας τα χαρίσουμε, ντε! Εδώ, τσιγαριζόμαστε τόσο καιρό, μας υπόσχονται και άλλα χρόνια τσιγαρίσματος και θα κωλώσουμε στα δυο χρόνια; Έλεος! Κάποιος να τους πει να μην παιδεύονται! Χάρισμά τους!
- Εδώ σε θέλω! Δεν κατάλαβα ποιο είναι, όμως, αυτό που μας συμφέρει. Δυο χρόνια πριν ή δυο χρόνια μετά;
- Εξαρτάται από το τσιγάρισμα! Μην αρπάξουμε κιόλας!




Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μονομαχία στο Ελ Πάσο!
- Γίναν τα γουέστερν της μόδας;
- Έτσι όπως πάει εκεί θα καταλήξει!
- Δηλαδή θα πέσει πιστολίδι; Θα δούμε και αίματα; Με γονική συναίνεση ή άνευ; Για να ξέρουμε που βαδίζουμε…
- Έρχεται η Χριστίνα σήμερα και θα γίνει η μεγάλη συνάντηση… Έρχεται με κακό σκοπό…
- Τι μου λες;
- Θα τους πει δύο και δύο κάνουν τέσσερα… Κανονίστε την πορεία σας και λύστε το πρόβλημα της Ελλάδας.
- Δίκιο έχει η γυναίκα… Το κακό παράγινε… Μας τραβολογούνε τόσο καιρό χωρίς αποτέλεσμα… Να και το ένα, να και το άλλο, πότε θα σταματήσει αυτή η κατάσταση; Και δεν μου λες; Θα γίνει τίποτα ή τα λέμε για να τα λέμε και να γεμίζουν οι σελίδες…; Διότι όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι… Τα έχουμε ξανακούσει αυτά…
- Όχι , έρχεται αποφασισμένη, θα ανοίξουν μύτες, πρώτη φορά την είδα τόσο αποφασισμένη, αν και οι από εδώ μεριά έστειλαν τα μαντάτα για να μην χαίρεται. Όλα κι όλα Χριστινάκι για ένα γόητρο ζούμε σε αυτή την κοινωνία. Δεν θα έρθεις εσύ να μας δείξεις τα αμπελοχώραφά μας… Ξέρουμε κι εμείς… Τελική συμφωνία δεν θα υπάρξει σήμερα… Άσε να το παίξουμε και λίγο δύσκολοι…
- Λες και δεν έχει προηγηθεί συνεννόηση και δεν ξέρουν τι θα συζητήσουν! Άσε μας καημένε από κει κάτω.
- Είναι και το άλλο καημένε μου. Πλησιάζουν οι γερμανικές εκλογές και οποιαδήποτε στραβή κίνηση θα έχει επιπτώσεις για την Αγγέλα…
- Ό, τι και να λέμε, η προσπάθεια είναι να σωθεί η χώρα σαν χώρα. Αυτό τους καίει. Για να μην καούν κι αυτοί. Επομένως τραβάτε ποδαράκια μου και ανεβείτε εκεί ψηλά… Πάλι εμείς θα τα τραβήξουμε και θα τα τραβάμε… Δεν παν να λένε όλοι. Έτσι θα φύγουν τα χρόνια και θα λένε τα ίδια και τα ίδια. Και εμείς θα λέμε τα ίδια και τα ίδια!
- Τελικά δεν μου είπες…
- Πες το…
- Θα είναι ριμέικ το γουέστερν…;

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Αισιόδοξο τον βλέπω!
- Ποιον;
- Τον Μόντι!
- Ποιος είναι αυτός πάλι;
- Καλά, είσαι άσχετος! Τον Μόντι δεν ξέρεις; Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα!
- Ααα! Τον Ιταλό λες!
- Ναι, αυτόν! Τις προάλλες πετάχτηκα μέχρι το Μιλάνο, γιατί είχε την παρουσίαση του βιβλίου του “Ευρώπη και Δημοκρατία” και μου τα είπε όλα!
- Τι σου είπε δηλαδή, για πες! Είπε τίποτα ενδιαφέρον;
- Τον είδα λίγο συμπονετικό μαζί μας…
- Μόνο λίγο; Στάχτη στα μάτια έριξε δηλαδή. Ή ήταν ή δεν ήταν. Δεν υπάρχει λίγο ή πολύ σ’ αυτά! Για λέγε…
- Ήμασταν πολύ απαιτητικοί μαζί σας είπε! Σας ζητήσαμε μέσα σε τρία χρόνια να αλλάξετε τα πάντα. Και όλα αυτά στο πιτς φιτίλι!
- Έτσι σου είπε; Πιτς φιτίλι;
- Εκεί κολλάς; Το είπε ξεκάθαρα. Σας ζητήσαμε πολλά πράγματα να κάνετε μέσα σε μετρημένους μήνες. Να κάνετε μια επανάσταση νομική, κοινωνική, ηθική! Και επί πλέον, να κυνηγήσετε τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή! Δεν γίνονται όλα αυτά σε τρία χρόνια. Θέλει τουλάχιστον μια γενιά!
- Αισιόδοξο τον βλέπω!
- Είδες; Στα λόγια μου έρχεσαι! Φτάνει μια γενιά για να αλλάξει η νοοτροπία μας; Αρχόντων και πληβείων; Χρειάζεται να γίνουν ριζικές αλλαγές. Να έρθουν τα πάνω κάτω. Να στρώσουμε τον κώλο μας κάτω και να ιδρώσει! Και μου λέει, θέλει μια γενιά αυτό;
- Πόσο “κρατάει” μια γενιά;
- Δεν θα είναι καμιά εικοσιπενταριά χρόνια; Θα ‘ναι! Για υπολόγισε στις τελευταίες γενιές τι έχουν δει τα ματάκια μας και τι έχουν ακούσει τα αυτάκια μας; Και πόσα ακόμα βλέπουμε και θα δούμε και πόσα άλλα δεν θα δούμε;
- Τι τηλέφωνο έχει ο ΕΟΠΥΥ;
- Τι το θες; Πώς σου ήρθε αυτό τώρα;
- Να κλείσω ραντεβού!
- Γιατί;
- Τον οφθαλμίατρο δεν τον γλυτώνουμε!


Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



 - Σ’ αρέσει το τένις;
- Ποιο λες; Αυτό που είναι δυο και πετάνε ένα μπαλάκι ο ένας στον άλλον;
- Αα γεια σου, αυτό!
- Λίγο βαρετό το βρίσκω. Σαν θεατής εννοώ. Διότι πρέπει να έχεις το κεφάλι σου σε συνεχή κίνηση, μια από δω μια από κει. Θα μου πεις κάνεις γυμναστική στο αυχενικό σου, δεν βοηθάει λες; Λες να το εφαρμόσω; Να αρχίσω να παρακολουθώ τένις; Θα απαλλαγώ από τους ιλίγγους που με βασανίζουν;
- Σε όλα γιατρειά θες να βρεις εσύ!  Με το τίποτα. Να κάθεσαι και να γιατρεύεσαι. Να πάρεις τη ρακέτα και να μπεις στο παιχνίδι. Μια από εδώ το μπαλάκι, μια από εκεί. Τότε θα γυμναστείς.
- Άσε, δεν είναι για μας αυτά. Εξ άλλου το τένις είναι πιο ευγενικό άθλημα. Είναι βορείων προαστίων. Εδώ δεν έχουμε ψωμί να φάμε, το τένις θα σκεφτόμαστε; Και δε μου λες; Πώς σου ήρθε και το ανέφερες;
- Δεν νιώθεις μια ζάλη να σε γυροφέρνει; Μια αντράλα. Ένα κατιτίς να θολώνει τη ματιά σου;
- Ναι, ρε, σα να ‘χεις δίκιο! Πως το κατάλαβες; Κάνεις και διαγνώσεις τώρα;
- Όλοι το ίδιο είμαστε! Όλοι το ίδιο νιώθουμε. Όλοι έχουμε καβαλήσει αυτό το μικρό μπαλάκι, ολόκληρη η χώρα, όλοι μαζί και πάμε πέρα δώθε. Μια από εδώ και μια από εκεί. Εμείς δεν είμαστε θεατές τώρα. Είμαστε το ίδιο το μπαλάκι. Και χτυπιόμαστε στον αέρα. Δεν βλέπεις που τα μαλλιά σου ανεμίζουν στον αέρα; Είναι από το πέταμα!
- …..
- Τη μια ρακέτα την κρατάει η Αγγέλα και την άλλη η Χριστίνα. Δεν την αφήνουν δευτερόλεπτο να πάρει ανάσα. Δικό σου, όχι δικό σου, πάρε και τούτη, πάρε και την άλλη, και φεύγει το μπαλάκι σαν καυτή πατάτα από τη μια ρακέτα στην άλλη! Και περιμένουμε μέχρι να κάτσει κάπου το μπαλάκι, σε ποια πλευρά θα καταλήξει…
- Σταμάτα, σταμάτα, θέλω να κατέβω, ζαλίζομαι!
- Έχω δραμαμίνες! Να σου δώσω μια;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


 - Σ’ αρέσει το τένις;
- Ποιο λες; Αυτό που είναι δυο και πετάνε ένα μπαλάκι ο ένας στον άλλον;
- Αα γεια σου, αυτό!
- Λίγο βαρετό το βρίσκω. Σαν θεατής εννοώ. Διότι πρέπει να έχεις το κεφάλι σου σε συνεχή κίνηση, μια από δω μια από κει. Θα μου πεις κάνεις γυμναστική στο αυχενικό σου, δεν βοηθάει λες; Λες να το εφαρμόσω; Να αρχίσω να παρακολουθώ τένις; Θα απαλλαγώ από τους ιλίγγους που με βασανίζουν;
- Σε όλα γιατρειά θες να βρεις εσύ!  Με το τίποτα. Να κάθεσαι και να γιατρεύεσαι. Να πάρεις τη ρακέτα και να μπεις στο παιχνίδι. Μια από εδώ το μπαλάκι, μια από εκεί. Τότε θα γυμναστείς.
- Άσε, δεν είναι για μας αυτά. Εξ άλλου το τένις είναι πιο ευγενικό άθλημα. Είναι βορείων προαστίων. Εδώ δεν έχουμε ψωμί να φάμε, το τένις θα σκεφτόμαστε; Και δε μου λες; Πώς σου ήρθε και το ανέφερες;
- Δεν νιώθεις μια ζάλη να σε γυροφέρνει; Μια αντράλα. Ένα κατιτίς να θολώνει τη ματιά σου;
- Ναι, ρε, σα να ‘χεις δίκιο! Πως το κατάλαβες; Κάνεις και διαγνώσεις τώρα;
- Όλοι το ίδιο είμαστε! Όλοι το ίδιο νιώθουμε. Όλοι έχουμε καβαλήσει αυτό το μικρό μπαλάκι, ολόκληρη η χώρα, όλοι μαζί και πάμε πέρα δώθε. Μια από εδώ και μια από εκεί. Εμείς δεν είμαστε θεατές τώρα. Είμαστε το ίδιο το μπαλάκι. Και χτυπιόμαστε στον αέρα. Δεν βλέπεις που τα μαλλιά σου ανεμίζουν στον αέρα; Είναι από το πέταμα!
- …..
- Τη μια ρακέτα την κρατάει η Αγγέλα και την άλλη η Χριστίνα. Δεν την αφήνουν δευτερόλεπτο να πάρει ανάσα. Δικό σου, όχι δικό σου, πάρε και τούτη, πάρε και την άλλη, και φεύγει το μπαλάκι σαν καυτή πατάτα από τη μια ρακέτα στην άλλη! Και περιμένουμε μέχρι να κάτσει κάπου το μπαλάκι, σε ποια πλευρά θα καταλήξει…
- Σταμάτα, σταμάτα, θέλω να κατέβω, ζαλίζομαι!
- Έχω δραμαμίνες! Να σου δώσω μια;

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Τα έμαθες τα νέα;
- Ποια νέα;
- Για την Ισπανία, ντε!
- Τι έκαναν οι Ισπανοί;
- Δεν έκαναν, τους έκαναν!
- Για εκφράσου ελεύθερα. Τι εννοείς;
- Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λέει, δεν θα ζητήσει άλλα μέτρα για τα επόμενα δυο χρόνια. Ό,τι ήταν να κάνει το έκανε, λέει. Με άλλα λόγια, σαν να έβαλε πάγο σε νέα μέτρα λιτότητας! Η κυβέρνηση και ο πληθυσμός της λέει ο Ρεν κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια με δύσκολες αποφάσεις και θυσίες. Και τους το αναγνωρίζει αυτό!
- Με δουλεύεις! Σίγουρα με δουλεύεις!
- Όχι, έτσι εκτιμήθηκε!
- Τότε σίγουρα δουλεύουν εμάς!
- Τώρα το κατάλαβες; Ήμουνα νιος και γέρασα! Σου λέει, φτάνει μια χώρα που στριμώχνουμε άγρια. Μην το διπλοκλειδώσουμε! Μην εξαγριωθεί ολόκληρος ο νότος και τρέχουμε και δεν φτάνουμε μετά! Δεν είμαστε και το ίδιο. Άλλα τα μεγέθη της Ισπανίας και άλλα τα δικά μας. Έδρασαν αποτελεσματικά και αποκαταστάθηκε η βιωσιμότητα των οικονομικών της!
- Και εμείς εδώ τι κάνουμε; Τόσα μέτρα και ξανά μέτρα και πάλι μέτρα και φτου πάλι από την αρχή μέτρα, που βρισκόμαστε; Σημειωτόν πάμε; Δεν φαίνεται να κάνουμε τίποτα; Αφού τις προάλλες δεν έλεγαν και σε μας, μπράβο σας, καλά πάτε, σας συμπονούμε και όλα εκείνα τα μνημοσυνιακά;
- Μνημονιακά, θες να πεις!
-Όχι καλά το λέω, έτσι είναι, για μνημόσυνα μιλάω…
- Ή βλέπουν ότι το παιχνίδι δεν πάει καλά και δεν θέλουν να τους στριμώξουν για να μη γίνει καμία έκρηξη ή επειδή ξεσηκώθηκαν θέλουν να τους χαϊδέψουν την πλάτη και να τους ηρεμήσουν. Ο καιρός θα δείξει! Από την άλλη, παίρνουν και μαθήματα από μας. Διότι αν το κατάλαβες, διότι αργά τα καταλαβαίνεις, βρισκόμαστε ακόμη στην απομόνωση του εργαστηρίου ερευνών. Και είμαστε ακόμη σε φάση αποστείρωσης!
- Και στη μονάδα εντατικής θεραπείας πότε θα μπούμε;
- Βιάζεσαι και θα γεράσεις γρήγορα. Κάνε υπομονή και απόλαυσε τη ζωή σου, απόλαυσε τα μνημόνια της και τις εκπλήξεις που κρύβει. Σ’ αρέσει η μονοτονία; 

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Γιατί κοιτάς επάνω;
- Να… βλέπω… μπας και δω τίποτα;
- Σαν τι δηλαδή; Περιμένεις το μάννα εξ ουρανού;
- Όχι μωρέ!...
- Μπας και περιμένεις να πέσει η δόση; Άκουσες τίποτα ότι θα έρθει με αεροπλάνο και θα την ρίξουν με αλεξίπτωτα; Όπως παλιά… Θυμάσαι που έστελναν την βοήθεια με τα αεροπλάνα; Νύχτα, σκοτάδι…
- Δεν είμαι και τόσο παλιός… Κοιτάζω μπας και περνάει κανένα αεροπλάνο από ψηλά αλλά δεν βλέπω τίποτα… Μπορεί να είναι μικρά…, μπορεί και με δορυφόρο…
- Είσαι καλά; Μήπως σου συμβαίνει κάτι; Τι είναι αυτά που λες;
- Τι λέω; Κοιτάζω να δω… πώς μας ψεκάζουν… με ποιόν τρόπο… Έχω μέρες που παρατηρώ αλλά δεν μπορώ να δω τίποτα. Κάποιον τρόπο θα έχουν και μας ψεκάζουν… Πάω να σκάσω…
- Πιστεύεις σε τέτοια παραμύθια;
- Γιατί όχι; Δεν βλέπεις πως είμαστε; Εδώ ο κόσμος συνεχίζει να καίγεται και αλλού γίνεται …το έλα να δεις! Είναι κατάσταση αυτή μέσα στο κοινοβούλιο; Ακούν αυτά που λέγονται; Ο ένας προσπαθεί να πετάξει στον άλλον τα καλύτερα ευφυολογήματα! Μας έπιασε πάλι το ελληνικό και αλίμονο μας! Θυμάσαι τι γίνονταν στις πιο επικίνδυνες φάσεις της ιστορίας μας; Φαγωνόμασταν σαν τα σκυλιά και οι απέξω έτριβαν τα χέρια τους με ικανοποίηση! Και τα αποτελέσματα; Γνωστά! Τα ζήσαμε! Και η ζωή επαναλαμβάνεται. Νομίζεις θα βάλουμε μυαλό;
- Λες ε;
- Είναι να το λέω; Δεν βλέπεις; Δες τα χαΐρια μας! Ζήτω αθάνατη Ελλάς! Είναι… είναι αποκρουστικό, αλλά δεν μπορούμε να το αποφύγουμε… Δεν θέλουμε; Δεν μπορούμε; Μας βάζουν με το ζόρι…; Μας ψεκάζουν…;
- Αα! για αυτό κοιτούσες ψηλά…!
- Όταν βλέπεις ότι κάνουν σαν μικρά παιδιά, τσακώνονται σαν να τους έχουν πάρει τη σοκολάτα από το χέρι… εεε! τι να πεις πια;
- Μπα, ούτε κι εγώ δεν βλέπω τίποτα…!
- Πάντως, εν μέσω πενθούσης νυχτός, να συνεχίζεται αυτό το τουρλουμπούκι δείχνει ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική!
- Εκείνο ψηλά, αεροπλάνο είναι; Σαν ψεκαστικό μου φαίνεται!
- Έβγαλε στην επιφάνεια κι όλα τα στραβά μας που δυστυχώς…
- Νάτο, έχεις δίκιο! Αλλά πετάει …σοκολάτες!


Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




- Τα είδες;
- Τα είδα!
- Τα άκουσες;
- Τα άκουσα!
- Και τι συμπέρασμα έβγαλες; 
- Ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί! 
- Εε… Όχι κι έτσι! Δεν θέλουν το καλό μας; Για μας αγωνίζονται! Να πάει η χώρα μπροστά και κατ’ επέκταση η Ευρώπη! Διότι από εμάς ξεκίνησε και από εμάς θα τελειώσει.
- Δεν σε καταλαβαίνω, τι θέλεις να πεις;
- Αφού δεν καταλαβαίνεις εσύ, τι θα χαμπαριάσουν οι άλλοι!
- Ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο, αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω. 
- Δεν τα ψηφίσαμε τα μέτρα; Τα ψηφίσαμε! Δεν μας πίεσαν να τα ψηφίσουμε; Μας πίεσαν! Για να πάρουμε τη δόση μας!
- Εεε ναι!
- Δεν τα ‘μαθες; 
- Τι να μάθω;
- Μας το παίζουν δύσκολες οι κυρίες! Σφυρίζουν κλέφτικα!
- Κυρίες και σφυρίζουν κλέφτικα; Που ματακούστηκε αυτό; 
- Και όμως αγαπητέ μου! Νιώθω ηλίθιος και βλάκας γιατί πίστεψα τους αγαπητούς μας εταίρους ότι μόλις θα περνούσαν τα μέτρα από τη Βουλή θα ερχόταν η δόση εν πλήρει δόξη και τιμή! Αλλά άνθρακες ο θησαυρός! Θα περιμένετε ακόμη λίγο, να δούμε, να περάσουν μερικές εβδομάδες, να δούμε λίγο την επιμήκυνση, να δούμε και το άλλο, μήπως οι ώμοι τραβάνε λίγο, κάπου να εδώ το πέτο σηκώνεται λίγο, δεν πέτυχε στο σιδέρωμα, να το ξαναστείλουμε στο ράφτη πάλι…
- Τι μου λες; Μα αφού έλεγαν ότι τα λεφτά που έχουμε μας φτάνουν μόνο μέχρι τις 16 του μήνα! Τι θα κάνουμε μετά; Πώς θα ζήσουμε; Πω, πω! 
- Έχουμε δρόμο ακόμη. Προς το παρόν θα ακούμε το σφύριγμα και θα πορευόμαστε. Αφού βγάζουν κι άλλα!
- Βρε μπας και θέλουν να μας σπάσουν τα νεύρα;
- Τα σπασμένα, εννοείς; 
- Και τι θα κάνουμε τώρα; 
- Προς το παρόν, μας χρειάζεται ένας ωριλά για να αποφανθεί για το σφύριγμα που ακούμε. Είναι πραγματικό ή της φαντασίας μας!   
- Και μετά;
- Μετά, επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο για να δούμε σε ποιο βαθμό ηλιθιότητας βρισκόμαστε!
- Κλείσε μου και μένα ένα ραντεβού! 

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Είδες;
- Γιατί βλέπεται;
- Λέω, μήπως μπόρεσες!
- Αυτό δεν το μπορεί κανείς!
- Και τώρα;
- Τώρα τι;
- Τι λες να γίνει;
- Ηλίου φαεινότερον! Ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του και εμείς στα κάτεργα!
- Είπαν έχουμε ακόμη δύο χρόνια!
- Ζωής;
- Όχι, ύφεσης!
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Σημαίνει ότι για δυο χρόνια ακόμη θα πούμε το ψωμί ψωμάκι!
- Και μετά τι θα τρώμε παντεσπάνι; Μας τα ‘παν κι άλλοι κι είδαμε χαΐρι και προκοπή!
- Γλυτώσαμε πάντως από το χάος! Το φαντάζεσαι;
- Δεν έχω τόσο μεγάλη φαντασία. Κατέβασα ρολά!
- Μα τόσοι και τόσοι δεν έλεγαν ότι πρέπει να ψηφιστούν για να δούμε Θεού πρόσωπο; Διαφορετικά θα εξακοντιζόμασταν στο πυρ το εξώτερον. Θα σερνόμασταν στα πατώματα!
- Κι άλλη φορά τα είπαν αυτά. Κάθε φορά που είναι να πέσουν υπογραφές όλοι πέφτουν πάνω μας για να πιστέψουμε ότι θα σωθούμε. Είδες μέχρι τώρα κανένα φως σωτηρίας; Μαύρα σκοτάδια και μαύρες πλερέζες. Προς τα πού να πας; Άντε καμιά Γερμανία, καμία Αυστραλία… Αντίο χώρα μου αγαπημένη. Όλοι με το διαβατήριο στο χέρι… Αφού συμφωνήσαμε να μην φεύγουν όλοι μαζί για να προλαβαίνουμε να τους αποχαιρετούμε. Άλλος τρένο, άλλος αεροπλάνο… πού να τους προλάβουμε όλους. Έτσι βγάλαμε ένα πρόγραμμα και τους αποχαιρετάμε όλους. Θα αδειάσει όλη η χώρα… Πόσοι θα μείνουν; Τρείς κι ο κούκος! Εμπρός στον δρόμο που χάραξε η ύφεση!
- Μην το λες, εγώ θα μείνω εδώ. Θα αλλάξουν τα πράγματα κάποια στιγμή! Θα δεις!
- Αυτήν την κάποια στιγμή αναζητούμε όλοι! Αλλά πού ‘ν’ την; Δεν την άκουσες την Αγγέλα που μας την είπε πάλι. Και μη σου πω ότι και έχει και δίκιο!
- Τι είπε πάλι;
- Εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα του οίκου μας! Δεν έχει δίκιο; Του κουτρούλη ο γάμος, ένα πράμα!
- Έτσι ε; Να σου πω… Μην ξεχάσεις να της στείλεις και μπομπονιέρα!


Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Όχι, δεν μπορείς!
- Τι δεν μπορείς;
- Να σκεφτείς! Είναι υπεράνω πάσης ..σκέψης! Είναι για ανώτερα στρώματα διανόησης. Πιάσε Αριστοτέλη, ξεφύλλισε Πλάτωνα… Δεν είναι για μας αυτά. Δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε! Μπορούμε;
- Τι εννοείς;
- Τι εννοώ! Τι εννοώ; Μπορείς να τα βάλεις κάτω και να τα στοιχίσεις σε μια σειρά;
- Ποια;
- Ποια! Ποιο είναι τι θέμα της ημέρας; Το θέμα της εβδομάδας, του μήνα, του εξαμήνου, του χρόνου, των χρόνων που έφυγαν και αυτών που θα έρθουν;
- Εξαρτάται! Ο καθένας έχει διαφορετικά θέματα που τον απασχολούν.
- Αυτό το έχουμε όλοι! Με μηδαμινές εξαιρέσεις. Το πώς θα επιβιώσουμε. Πώς θα την βγάλουμε καθαρή από αυτήν τρύπα που οδηγούμαστε. Τέρμα τα δίφραγκα, τέρμα και τα τάλιρα. Θυμάσαι που κάποτε κοιτούσαμε υποτιμητικά τα ψιλά ρέστα του ευρώ; Φσς! Πενταροδεκάρες λέγαμε. Ούτε τα ακουμπούσαμε καν!
- Και για αυτό δεν μπορείς να σκεφτείς;
- Δηλαδή, εσύ μπορείς; Άνετο σε βλέπω!
- Εεε! Τι να κάνω! Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει!
- Μωρέ, έχεις φαίνεται πολλές ομπρέλες!
- Καλό! Για συνέχισε.
- Δεν μπορώ να καταλάβω όλο αυτό το τουρλουμπούκι που γίνεται, πώς θα καταλήξει; Δεν το χωράει καμία σκέψη, κανένα απόφθεγμα! Είναι δυνατόν να ζητούν τόσο πολλά από τους μη έχοντες; Πώς θα βρεθούν τόσα λεφτά; Πώς θα πληρώσω το ένα, το άλλο, το νοίκι, τις δόσεις στην τράπεζα, τις δόσεις στην εφορία, τις δόσεις δεξιά κι αριστερά; Αφού λεφτά πλέον δεν υπάρχουν, τα εισοδήματα μειώνονται, τα έξοδα αυξάνονται! Πόσα μαθηματικά πια να ξέρω για να τα βγάλω πέρα; Αυτοί που τα κανονίζουν όλα αυτά, τι στα κομμάτια μαθηματικά ξέρουν; Πώς είναι σίγουροι ότι θα δούμε φως; Μήπως είναι από αυτούς που έχουν πάρει επίδομα τυφλότητας; Το πρόβλημα είναι αν είναι πραγματικά τυφλοί. Διότι τότε κλάφτα Χαράλαμπε!
- Θα γυρίσουμε στα παλιά, μπακαλοντέφτερο ανά χείρας και λίγο από τα ένα, λίγο από το άλλο… Γιατί νομίζεις μάθαμε από έξω όλες τις παλιές ελληνικές ταινίες; Για να βλέπουμε και να μας έρθει με το μαλακό! Να συνηθίσουμε.
- Καλά να γυρίσουμε στα παλιά, αλλά δεν είναι το ίδιο. Τότε ήταν στα χαμηλά και κοιτούσαν να ανέβουν κανένα σκαλοπάτι, τώρα τα έχουμε ήδη ανέβει όλα τα σκαλοπάτια και βλέπω να τα κατεβαίνουμε κουτρουβαλώντας! Γι αυτό δεν μπορείς να σκεφτείς. Βρίσκεις τοίχο και να..! κάτι καρούμπαλα μετά συγχωρήσεως!
- Για να δω!



Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Κακό πράμα να μη θυμάσαι!
Λίγο το έχεις να μη θυμάσαι που έχεις αφήσει τα κλειδιά σου και να μην μπορείς να φύγεις από το σπίτι σου; Πώς να το κάνουμε, δεν πρέπει να το κλειδώνουμε όταν φεύγουμε; Πόσες φορές δε θυμάσαι που έχεις παρκάρει και κάνεις γύρω γύρω όλοι στη  μέση ο Μανώλης κάνα δυο τετράγωνα, μέχρι να αποφασίσεις που το άφησες για τελευταία φορά; Εδώ το ψυγείο ανοίγεις καμιά φορά και βρίσκεις τη θήκη από τα γυαλιά ηλίου. Και αν είναι μέσα στη θήκη τα γυαλιά είσαι τυχερός. Διαφορετικά θα αρχίσεις και πάλι το ψάξιμο για το περιεχόμενο. Τις προάλλες, δε βρέθηκε η γραβάτα τέλεια διπλωμένη και προσεγμένη μέσα στο κουτί με το βούτυρο!!! Διότι προφανώς, τι ντουλάπα, τι ψυγείο; Ίδια μεγέθη, διαφορετική χρήση.
Φαντάσου πόσο χρόνο σπαταλάς με το να ψάχνεις να βρεις τα χαμένα! Βρε που το άφησα, εδώ το άφησα, παραπέρα το άφησα, κάπου είναι δεν μπορεί! Και είναι αυτό αφηρημάδα ή αμνησία; Μήπως είναι το ίδιο πράμα ή μήπως δεν είναι; Διότι και η αφηρημάδα τι μπορεί να είναι; Δεν δίνεις σημασία πολύ σε κάτι και μετά το ξεχνάς. Λες δε βαριέσαι, όλα θα τα ακούω; Χρειάζεται να μαθαίνω τα πάντα; Με τι να πρωτογεμίσει ο σκληρός δίσκος; Δεν είναι καιρός για φορμάτ και επανεκκινήσεις. Χρειάζεται σφίξιμο και προσεκτικές κινήσεις!
Δεν είδατε τι έπαθε κοτζάμ υπουργός για να μη θυμάται που το έβαλε το σιντί; Τον τρέχουν από δω και από κει τώρα. Και ο λόγος; Η αμνησία ή η αφηρημάδα; Ποιος τάχα να ξέρει; Ήμασταν τάχα μπροστά; Εκεί που έπρεπε να ήμασταν – σε κανένα από τα μεγάλα φαγοπότια, ντε -  δεν ήμασταν, θα ήμασταν κατά την παράδοση- παραλαβή; 
Διότι βγαίνει τώρα κάποιος και μας λέει ότι ναι το θυμάται το σιντί, είχε και συνοδευτικό έγγραφο και με υπογραφή μάλιστα, αλλά – φευ! – δεν θυμάται και αυτός το όνομα της υπογραφής του συνοδευτικού εγγράφου!
Άντε, ας πούμε ότι είναι λογικό να μη θυμάται το όνομα, κάποιος χριστιανός εκεί να το πάρει να το πρωτοκολλήσει, να το χαρακτηρίσει, δεν βρέθηκε; Κανένας χριστιανός; Έτσι άρχισε τις βόλτες πέρα δώθε, αγνοώντας εισερχόμενα – εξερχόμενα;
Βρε μπας και καταργήθηκε το πρωτόκολλο λόγω περιορισμού των εξόδων; 
Παίζει κι αυτό! Για να το διευκρινίσουμε!