Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καλή Ανάσταση!
- Αμήν και πότε!
- Αλλού το πας πάλι!
- Γιατί ρε; Τι είπα;
- Εννοώ την Ανάσταση, την Ανάσταση!
- Και εγώ για την Ανάσταση, την Ανάσταση μιλάω!
- Όχι, εσύ μιλάς για την άλλη Ανάσταση! Εγώ δεν μιλώ για αυτήν που λες εσύ!
- Για την ίδια μιλάμε! Διότι η μία Ανάσταση είναι επακόλουθο της άλλης Ανάστασης!
- Και πως γίνεται αυτό; Έλα στα συγκαλά σου!
- Στα συγκαλά μου είμαι!
- Τότε;
- Η δικιά σου η Ανάσταση τι συμβολίζει;
- Την νίκη της ζωής!
- Στα λόγια μου έρχεσαι! Τι δεν καταλαβαίνεις;
- Αυτά που λες!
- Και η δίκη μου Ανάσταση αναζητά τη δική της νίκη! Δεν είμαστε με το ένα ποδάρι στον τάφο; Για πες! Τάφος ο ένας, τάφος και ο άλλος! Αν ξεκολλήσουμε το ένα ποδάρι μας, θα σωθεί και το άλλο. Και μετά ζήτω η ζωή! Θα αναστενάξουν οι πλαγιές και οι ραχούλες! Αλλιώς, οι ευχές θα μείνουν μόνο ευχές και θα τις πηγαινοφέρνουμε από γιορτή σε γιορτή και ούτω καθεξής! Γκέγκε; Θα τις έχουμε ορόσημα ευχών και παρακλήσεων! Και από Πάσχα σε Χριστούγεννα και από κει πάλι την κατηφόρα για τον Πάσχα και το δρομολόγιο συνεχίζεται… Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης! Θα πιάσουμε και το γαϊτανάκι και από δω παν κι οι άλλοι!
- Ένα δίκιο πρέπει να το ‘χεις!
- Κάθε φορά τα ίδια λες! Άλλαξε και λίγο, έχεις καταντήσει βαρετός!
- Καλά, θα προσπαθήσω!
- Οπότε τι καταλάβαμε; Περιμένουμε το φως της Ανάστασης να φωτίσει και εμάς! Μάλλον πρέπει να φωτίσει τους από πάνω και όχι μόνο. Πόσα Πάσχα περάσαμε; Αμέτρητα, άσε μην πω πόσα! Είδες εσύ να φωτίστηκε κανένας και να κατέβασε ιδέες, εδώ οι καλές ιδέες; Εγώ δεν είδα κανένα! Πάρε τον ένα, χτύπα τον άλλον!
- Χρονιάρες μέρες άλλαξε διάθεση ρε! Μην σε παρασύρουν πάλι και πέσεις πάλι!
- Κι άλλο; Δεν έχει άλλο!
- Καλή Ανάσταση, φίλε μου!
- Καλή Ανάσταση, ρε καρντάση μου! 

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Βρε παιδιά θα τρελαθούμε  τελείως!
- Πόσο ακόμη πια!
- Κοίτα με καλά! Πρόσεξε αυτά που θα σου πω!
- Είμαι όλος αυτιά! Ξεκίνα!
- Ταμειακά διαθέσιμα έχουμε μέχρι τέλος Μαΐου!
- Άντε πάλι! Πάλι τα ίδια;
- Και ερωτώ! Ερωτώ! Πρόσεξε τι θα ρωτήσω! Που πάνε τόσα λεφτά; Να περικοπές, να κόψε από δω, να τα δώρα εξαφανίστηκαν, να η αγορά έμεινε με πατερίτσες και δεν μπορεί να περπατήσει, μη σου πω ούτε καν βήμα σημειωτόν, από δω λεφτά, από κει λεφτά, μας τα εξαφάνισαν όλα τα λεφτά! Καλά μέχρι εδώ! Από δω και πέρα γεννάται το μέγα ερώτημα! Με τόσα και άλλα τόσα, χρειαζόμαστε τα λεφτά τα δανεικά για να σηκωθούμε όρθιοι;
- Ε! Όχι και όρθιοι!
- Λέω, για να περάσουμε κάποιους μήνες! Διότι εδώ και κάμποσα χρόνια, τα λεφτά μας εξαφανίστηκαν, τα δάνεια πάνε κι έρχονται. Έτσι θα την βγάλουμε; Δεν πρόκειται να σηκώσουμε κεφάλι… Μη σου πω ούτε και μετά από τετρακόσια χρόνια.
- Και λίγα λες…
- Και ερωτώ! Που πηγαίνουν τόσα λεφτά; Που εξαφανίζονται; Που ροκανίζονται; Τα δίνουμε σε τόκους; Μας τα τρώει το μαύρο σκοτάδι; Δεν φτάνουν για να λειτουργήσει το κράτος; Άμα πάμε έτσι δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ! Διότι όλο και θα παίρνουμε δάνεια κι όλο θα λιμοκτονούμε!
- Και που θες να καταλήξεις;
- Στο ακατάληκτο!
- Δηλαδή;
- Δεν καταλήγει πουθενά!
- Τότε;
- Να πάρουμε των ομματιών μας και να την κάνουμε!
- Όχι ρε! Αυτό θέλουν κι αυτοί! Μην το κάνουμε!
- Μη το κάνουμε, μη το κάνουμε, αλλά κάτι θέλουμε να φάμε, να ντυθούμε, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να καλύψουμε τις ανάγκες μας, να πληρώνουμε τις ρυθμίσεις μας…
- Μη μου τις θυμίζεις, μη μου τις θυμίζεις! Νομίζω ότι δεν θα βγω… Σε κάνα δυο μήνες δεν θα υπάρχει φράγκο!
- Γιατί ρε; Καλοκαίρι θα ‘ρθει…
- Το καλοκαίρι θα ‘ρθει, αλλά θα έρθει με άδεια χέρια, θα μου φέρει τίποτα ευρουλάκια;

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καρφώνω, καρφώνεις, καρφώνει…
- Γραμματική μαθαίνεις;
- Ναι!
- Και βρήκες ρήμα να κάνεις εξάσκηση…
- Είναι επίκαιρο και της εποχής…
- Σαν να λέμε είναι της μόδας…
- Ακριβώς!
- Και δε μου λες; Τι ακριβώς θες να πεις; Διότι να ασχολείσαι με τη γραμματική λίγο δύσκολο μου φαίνεται. Κάπου αλλού θες να το πας…
- Είδες ότι ο ένας καρφώνει τον άλλον…
- Ποιος, που, πότε;
- Αυτό που στην Ελλάδα φταίνε όλοι οι άλλοι έκτος από μας, εκτός από μένα, εκτός από ότι είναι τριγύρω μας αλλά όλοι οι άλλοι που έχουν κάποια απόσταση από μας, είναι εξοργιστικό!
- Είναι στο αίμα μας…
- Άρα τι να σου κάνει και ο απλός λαουτζίκος; Δεν θα κάνει κι αυτός το ίδιο όταν χρειαστεί; Αφού βλέπει τους από πάνω, δεν θα κάνει κι αυτός τα ίδια; Από κάπου δεν πρέπει να μαθαίνουμε κι εμείς;
- Έτσι πάει!
- Και νάσου τώρα που ο ένας ρίχνει το φταίξιμο στον άλλον! Όχι εσύ φταις, δεν φταίω εγώ, εσύ τους κάλυψες, εγώ πήγαινα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, αλλά ποιος να με στηρίξει; Και αυτή η ιστορία πάει λέγοντας και κλαίγοντας. Τόσα χρόνια δηλαδή, εδώ πέρα, δεν βρέθηκε κανείς να μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν άλλο.
- Έτσι πάει ρε! Αφού εγώ είμαι ο μοναδικός σωτήρας που τα βλέπω όλα σωστά! Όλοι οι άλλοι είστε λάθος! Κοιτάς απέναντι, πάλι μια από τα ίδια ακούς! Κοιτάς δεξιά, κοιτάς αριστερά πάλι μια από τα ίδια! Μια ολίγη από γιουβέτσι, μάστορα!
- Και το αποτέλεσμα; Όλοι ήταν σωστοί και όλοι τα έκαναν στραβά, μη πω τίποτα άλλο, αλλά ας πούμε και κάτι για τον άλλον, διότι εδώ το μόνο που ξέρουν είναι να ρίχνουν το φταίξιμο αλλού και αυτό είναι όλο. Δεν προχωρεί λίγο το θέμα! Εκεί σημειωτόν!
- Μη σου πω και μερικά βήματα πίσω!



Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Και τώρα;
- Είναι να το ρωτάς; Μάζεψε βαλίτσες να φύγουμε!
- Το σκέφτηκες καλά;
- Έπρεπε να το είχα αποφασίσει νωρίτερα, τώρα είναι λίγο αργά μεν, αλλά όπου φύγει φύγει, δεν κάθομαι με τίποτα.
- Δηλαδή τα παρατάς; Έτσι; Χωρίς μια μάχη; Έτσι θα τελειώσει ο πόλεμος; Παράδοση άνευ όρων;
- Δεν έχω δύναμη πια για μάχες και πολέμους. Δεν αξίζει τον κόπο! Όλα θα πάνε χαμένα! Και οι σκέψεις, και η δύναμη και η υπομονή και το συχώριο! Έξω, ρε! Οι έλληνες έξω θριαμβεύουν! Πάντα! Δεν σου λέει τίποτα αυτό; Δεν αξίζει τίποτα να κάνεις! Πόσο πια να αντέξω να παραδέχομαι συνέχεια ότι είμαι βλάκας; Μια, δυο, τρεις, τέσσερις! Νισάφι πια! Θα καταλήξω να παραδεχτώ και να το πιστεύω ότι είμαι βλάκας, ηλίθιος! Πόσο πια;
- Το πήρες απόφαση δηλαδή!
- Γιατί εσύ που θα μείνεις εδώ τι θα κερδίσεις; Καλά αυτό είναι σίγουρο. Δεν κερδίζεις τίποτα! Χάσιμο έχεις! Μισός θα μείνεις.
- Και να αφήσουμε έτσι αυτή τη χώρα; Στο έλεος των καταιγίδων και των τυφώνων;
- Άλλοι διαφεντεύουν, άλλοι κυβερνούν, άλλοι είναι μπροστάρηδες! Εγώ είμαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά! Εδώ στην Ελλάδα! Γιατί έξω θα είναι διαφορετικά τα πράγματα! Θα λες Έλληνας και θα σε κοιτάνε στα μάτια! Θα σε θαυμάζουν! Θα καμαρώνουν που θα σε γνωρίζουν! Και εσύ θα μεγαλουργείς! Γιατί είναι αλλιώς τα πράγματα έξω! Εδώ… Τι να πω για εδώ! Τι να πω; Ξέρεις τίποτα φτιαγμένο σωστά; Τίποτα λεγόμενο σωστά; Σε κοίταξε κανείς με ειλικρίνεια στο πρόσωπο όταν σε χτυπούσε την πλάτη και σου έδινε απλόχερα το χέρι και σου υποσχόταν να σου δωρίσει το δικό του χαμόγελο; Στο χάρισε το χαμόγελο του; Να το κάνεις δικό σου για να βλέπεις κι εσύ τον ίδιο ορίζοντα με αισιοδοξία και προοπτική…
- Και μετά;
- Δεν έχει μετά, ρε φίλε! Μόνο ένα τίποτα, συνέχεια! 

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, είμαστε!
- Είμαστε;
- Ναι ρε, είμαστε!
- Ε, τότε να το γιορτάσουμε!
- Και γιατί όχι; Η ζωή όλη είναι μια γιορτή!
- Ωραία! Και για πες τι θα γιορτάσουμε;
- Μια νέα εποχή που ξεκινάει!
- Λογικό, όλα τα καινούρια πρέπει να τα βρέξουμε! Για τα καλορίζικα!
- Να φέρω κρασί!
- Τι; Στο κρασί είσαι ακόμη; Φέρε σαμπάνιες, ρε! Να ρέει ο αφρός πλούσιος, να το χορτάσουμε! Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τις ξαναδούμε, τι λέω, θα ξεχάσουμε ότι υπάρχει κιόλας. Κατευθείαν… θα γίνει μουσειακό είδος!
- Και που θα βρω, ρε, σαμπάνιες; Με τα ψιλά που έχω; Για ώρα ανάγκης τα έχω!
- Ξέχνα τις ώρες ανάγκης!
- Εγώ να τις ξεχάσω! Φοβούμαι μη με θυμηθούν αυτές, και τι θα κάνω τότε!
- Μη σκας! Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν θα μπορεί  να σε βοηθήσει. Με αυτά τα ψιλά δεν γίνεται τίποτα. Χώρια που θα ντρέπεσαι που θα τα έχεις στην τσέπη σου! Τουλάχιστον να έχουμε να θυμόμαστε ότι το γιορτάσαμε κιόλας! Έτσι άπατοι θα πάμε; Να βρέξουμε τα χείλη μας, να ασπαστούμε για τελευταία φορά…
- Αμάν ρε, ηρέμησε λίγο, σοβαρέψου…
- Είμαι σοβαρός όσο χρειάζεται. Είμαι τόσο σοβαρός όσο είναι και οι άλλοι!
- Τελικά πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θα είμαστε.
- Σιγά το δύσκολο! Εμείς με τους φτωχούς θα είμαστε. Αφού μας τραβάει προς τα κάτω. Το πάνω ξέχασ’ το! Άλλοι θα μείνουν επάνω…
- Δηλαδή εκεί θα καταλήξει… Οι φτωχοί και οι πλούσιοι! Ενδιάμεση …στάση δεν υπάρχει! Τέλος…, ένα αδιόρατο, ένα τεράστιο, ένα μεγαλοπρεπές τέλος. Διότι τη μεσαία τάξη τη ρούφηξε το μαύρο σκοτάδι!
- Πάντως εγώ νομίζω ότι θα γίνει μεγάλος αχταρμάς! Θα το ξαναπώ και ας γίνω γραφικός! Εδώ δεν έχουμε να βολευτούμε με τα τρέχοντα, τα καινούρια πως θα τα κουλαντρίσουμε;
- Αφού δεν θέλουν αυτοί να τα κουλαντρίσουμε, εμείς θα σκάσουμε; Αφού είναι φως φανάρι! Δεν θέλουν, πώς να το κάνουμε; Με το ζόρι να επιβιώσουμε; Στο ξαναλέω! Αφού δεν θέλουν!
- Τελικά είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, είμαστε!


Τρίτη 19 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Και τώρα;
- Τώρα;
- Και τώρα τι;
- Δηλαδή;
- Τι θα απογίνουμε;
- Τι θες να απογίνουμε;
- Εγώ θέλω να γίνω… για να σκεφτώ… όχι εδώ όμως… σε άλλη χώρα… κατά προτίμηση Γαλλία… Αγγλία…
- Δε σε καταλαβαίνω…
- Δεν θα καταλήξουμε σε κάποια γωνία, με απλωμένο το χέρι; Σας παρακαλώ καλή μου κυρία μη με προσπερνάτε… έχω πέντε παιδιά να μεγαλώσω…
- Έχεις εσύ πέντε παιδιά;
- Γιατί έχουν αυτοί που νοικιάζουν γωνίες- περάσματα και εκλιπαρούν;
- Και πως είσαι σίγουρος ότι εκεί θα καταλήξουμε;
- Για σένα δεν ξέρω, αλλά εγώ προς τα κει το βλέπω…
- Γιατί ρε φίλε είσαι τόσο απαισιόδοξος; Δες το ποτήρι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο…
- Όπως και να το δεις ούτε μισογεμάτο είναι, ούτε μισοάδειο…
- Δηλαδή τι είναι;
- Τίποτα!
- Πως τίποτα;
- Για να είναι ένα από αυτά που είπες πρέπει να υπάρχει ποτήρι!
- Ε! και;
- Αφού δεν υπάρχει ποτήρι, τι να δεις; Ούτε σταγόνα!
- Γιατί ρε φίλε; Στάσου λίγο στα πόδια σου!
- Πώς να σταθώ ρε; Πώς να σταθώ; Δεν βλέπεις ότι κατά πως βαδίζουμε δεν θα φεύγουν μόνο οι νέοι μας στην αλλοδαπή. Σε λίγο θα φεύγουμε κι εμείς, για να  βρούμε καμιά προσοδοφόρα γωνιά. Διότι και εδώ να μείνεις, σε ποια γωνιά να σταθείς; Και ποιος θα περνάει από κει; Και σου λέω, άντε να περνάει! Τι να του ζητήσεις; Το πολύ πολύ να σου ρίξει κανένα βλέμμα συμπόνιας και αυτό δεν είναι και σίγουρο πάλι. Ενώ έξω υπάρχει ακόμη ελπίδα, θα βρεις μια καλή γωνία και όσο να ‘ναι ένα μεροκάματο δεν θα το βγάλεις; Θα το βγάλεις!   
- Όχι, ρε!
- Ναι, ρε! Διότι εδώ δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα τρέχοντα, τα καινούρια με ποια λογική;
- Εγώ πάντα ελπίζω!
- Εσύ έχεις αποθέματα φαίνεται! Εγώ τέλος!
- Τι αποθέματα ρε! Δεν υπάρχει μία!
- Δεν εννοώ χρηματικά αποθέματα! Αποθέματα ελπίδας εννοώ ότι σου έμειναν!
- Κάτι ολίγα!
- Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά! Μηδέν από μηδέν, απύθμενο χάος!  

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Θα πω κάτι και θα γίνω κακός!
- Κι άλλο;
- Υπονοείς κάτι;
- Τι να υπονοώ; Γιατί πρέπει να υπονοώ πάντα κάτι;  
- Αυτό το κι άλλο, δεν μου άρεσε καθόλου!
- Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!
- Εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι εννοείς ότι είμαι κακός… άσε δεν θέλω να το πάω παραπέρα…
- Γιατί άμα το πας τι θα γίνει;
- Ότι είμαι κακός, στριφνός, γεροπαράξενος…
- Το πήγες πολύ μακριά…
- Για δώσε εσύ.,.. πόσο μακριά να το πάω; Δηλαδή εσύ τα βλέπεις όλα καλά και δεν χρειάζεται να εκνευρίζεσαι, όλα είναι μέσα στη καλή χαρά, όλα είναι ανθηρά και υπέροχα;
- Δεν λέω αυτό!
-Ε! Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά! Εγώ είμαι εξωστρεφής και δεν μπορώ, ρε παιδάκι μου, να τα κρατάω μέσα μου. Θέλω να τα πω, να φωνάξω να θυμώσω… Ο καθένας και η μοίρα του…
- Και τι είναι αυτό που θες να πεις και θα φανείς κακός;             
- Να, θέλω να πω για την Λέσβο…
- Ε; Τι έγινε στη Λέσβο;
- Δεν ήρθε ο πάπας;
- Καλά ο Πάπας δεν πήγε στη Μυτιλήνη; Στη Λέσβο πήγε;
- Μετά μου λες να μην γίνομαι κακός!
- Γιατί; Τι είπα εγώ;
- Ρε, αγεωγράφητε, Μυτιλήνη και Λέσβος είναι το ίδιο πράγμα!
- Τι; Δεν είναι άλλο Λέσβος κι άλλο Μυτιλήνη;
- Και ναι και όχι!
- Είδες λοιπόν; Μετά μου λες…
- Ρε, αγεωγράφητε… Το ίδιο είναι!
- Αποφάσισε τέλος πάντων. Με μπερδεύεις.
- Λέσβος λέγεται το νησί. Μυτιλήνη είναι η πρωτεύουσα! Γκέγκε;
- Ααα! Μάλιστα. Τα είχα μπερδεμένα.
- Το ίδιο και το αυτό!
- Άρα ο Πάπας πήγε στη Λέσβο!
 - Και που ακριβώς στη Λέσβο;
- Στη Μυτιλήνη!
- Μπράβο! Σου βάζω δέκα!
- Μες άριστα το είκοσι ή το δέκα;
- Η απορία σου τσακίζει κόκκαλα!
- Και, λοιπόν, που είναι το πρόβλημά σου;
- Αυτή η επίσκεψη του Πάπα και του Πατριάρχη τι σκοπό είχε; Να βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημα; Να εμψυχώσει τους πρόσφυγες; Να τους πάρει από το χέρι… και μετά τι; Είδαμε και τις προάλλες που ήρθε η Αντζολίνα και έγινε πάλι χαμός! Τι είναι όλο αυτό; Πάμε να δούμε την παράσταση και μετά άντε γεια;
- Όσο να ναι, δημοσιοποιήθηκε το γεγονός περισσότερο!
- Και; Το παν είναι η πρόληψη! Να μην αναγκαζόμαστε να βλέπουμε τέτοιες εικόνες! Μετά; Κλάφτα Χαράλαμπε! Μπορούν να αποκλείσουν τις πολεμικές συρράξεις; Τότε θα τους πω μπράβο!
- Ένα δίκιο το ‘χεις!
- Εμ, δεν το έχω; Τώρα; Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι!

Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν βγαίνει!
- Τι δε βγαίνει;
- Τα βάζω κάτω και δεν βγαίνουν! Αποκλείεται, ρε παιδί μου!
- Θα μου πεις;
- Βαλ’ τα κάτω και συ!
- Δεν μπορώ, έχω πρόβλημα στη μέση! Θες να με πιάσει κανένα λουμπάγκο;
- Πιάσε, ρε, χαρτί και μολύβι!
- Καλά, πιάνω!
- Λοιπόν! Λογάριασε! Το Πάσχα βγαίνουμε από το μνημόνιο!
- Έλα! Δεν είσαι καλά μου φαίνεται! Στον ύπνο σου το είδες; Γίνονται τέτοια πράγματα; Αυτά είναι μόνο στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας!
- Δεν το λέω εγώ, άλλοι το λένε!
- Και τι λένε;
- Ό,τι κατά το Πάσχα μεριά, τη μεγάλη βδομάδα.., την δεύτερη βδομάδα, θα σε γελάσω… Κάπου εκεί!
- Τι κάπου εκεί!
- Αυτές τις εβδομάδες αναμένεται να βγούμε!
- Από πού να βγούμε, ρε;
- Δεν σου είπα; Από το μνημόνιο!
- Τρελός παπάς σε βάφτισε! Μην τα πεις και πουθενά αλλού, θα σε περάσουν για τρελό!
- Μα αφού έτσι λένε!
- Και; Ό,τι θέλει ο καθένας στην Ελλάδα!
- Τι είναι; Πρωταπριλιάτικο;
- Παρ’ το όπως θες! Εδώ θα μπουν κι άλλα ραβασάκια κρυφά και φανερά που θα ροκανίζουν κάθε τσέπη!
- Να σου πω κιόλας, δεν βολεύει να βγούμε από το μνημόνιο πασχαλιάτικα! Διότι πόσο να αντέξεις τόσες γιορτές και πανηγύρια…
- Που τα είδες;
- Αρνί στη σούβλα…, πρωτομαγιά…, όσο να πεις άνοιξη είναι… κανένα παϊδάκι, κανένα μπιφτέκι, κανένα λουκάνικο… Με το κοψίδι στο στόμα θα καλωσορίσουμε την ανάπτυξη; Με γεμάτο στόμα; Που να πας; Με τη λίγδα να στάζει από το στόμα; Έτσι θα το αποχαιρετίσουμε το μνημόνιο; Όχι, τίποτα άλλο, αλλά πρέπει να φυλαγόμαστε! Μη μας πουν και αφιλόξενους! Άσε τη συγκίνηση! Που το πας κι αυτό; Μια συγκίνηση δεν θα την έχουμε; Μετά από τόσα χρόνια συγκατοίκηση; Είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί! Κάθε λιμάνι και καημός!
- Γιατί από το λιμάνι θα φύγει το μνημόνιο;
- Και από κει! Κάθε καημός και δάκρυ! Και φέρε και κανένα καλαματιανό μαντήλι!



Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καιρό είχαμε να κάνουμε σκωτσέζικο ντους!
- Ποιο; Αυτό το μια κρύο μια ζέστη;
- Αυτό ακριβώς!
- Δεν το μπορώ εγώ αυτό! Μόνο χλιαρό!
- Ναι! Γιατί εσύ ζεις στο κόσμο σου! Ας το πάρουμε αλλιώς! Μαστίγιο και καρότο!
- Μια από τα ίδια δηλαδή!
- Αυτό το παιχνίδι δεν έχει τελειωμό! Ποιος παίζει με ποιον; Έπεσε και από δίπλα, ένα ορεκτικό, έτσι για να βρίσκεται, η πιθανότητα γκρέξιτ…, σας περιμένει στη γωνία…
- Πόσο καιρό το ακούμε κι αυτό! Μήνες, μη σου πω χρόνια! Έλεος ρε παιδιά! Άσε που το προσφυγικό το έχουν κάνει γαργάρα, δεν τρέχει τίποτα αδέλφια… Χτες έφυγαν δεκαέξι άτομα από Τουρκία για Γερμανία με το αεροπλάνο!
- Μόνο; Γιατί τόσο λίγοι; Οι άλλοι κατούρησαν στο πηγάδι;
- Και από δω θα επιστρέψουν πεντακόσια άτομα στην Τουρκία!
- Μόνο;
- Μόνο!
- Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα…
- Πες το μου κι αυτό!
- Ποιο;
- Ότι ένα πράγμα δεν μπορείς να καταλάβεις! Όλα τα άλλα τα έχεις κατανοήσει πλήρως, δηλαδή!  Τα εμπέδωσες ;
- Μου έμεινε μια απορία! Αυτό το κρυφτό με  την ένωση και το ΔΝΤ.
- Κοίτα, έχουν μια φιλική διάθεση με τα παιχνίδια! Μπορεί να είχαν στερημένα παιδικά χρόνια και σου λέει, ευκαιρία είναι τώρα, ας παίξουμε! Να δεις που έχουν και LEGO αλλά δεν τα βγάζουν!
- Καλά, τώρα! Από τη μια θέλουμε το ΔΝΤ, από την άλλη δεν το θέλουμε, από τη μια το ΔΝΤ, αν θυμάσαι είχε ζητήσει συγγνώμη για το πρόγραμμα γιατί κάπου, σου λέει, είχαν κάνει λάθος! Μετά έλεγαν ότι χωρίς ελάφρυνση του χρέους δεν βγαίνει, μετά πρέπει να γίνουν τα συμφωνημένα…, ουφ, πολλά είπα! Κουράστηκα, αλληθώρισα! Μια φτου και βγαίνω, μια …να ένα μήλο!
- Δεν κατάλαβες; Τι σου έλεγα τόση ώρα; Στο βρόντο μιλάω τόση ώρα;
- Τι θες να πεις;
- Ότι οσονούπω θα ξαραχνιάσουν τις κάλπες!
- Πάλι;                  

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καταλαβαίνεις τι γίνεται τώρα!
- Δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω!
- Θα αναγκαστείς!
- Με το ζόρι;
- Ποιο ζόρι, ρε! Όταν λέω θα αναγκαστείς, εννοώ ότι όσο βλάκας και να είσαι – συγγνώμη αλλά μη το πάρεις προσωπικά, δεν εννοώ εσένα, έτσι η έκφραση το λέει!
- Για λέγε λοιπόν!
- Τόσο καιρό τι έχουμε;
- Τι έχουμε;
- Όλα να είναι στάσιμα, όλα να μην προχωρούν, όλα να γίνονται και τίποτα να μην γίνεται
- Και τίποτα να μην φαίνεται…
- Είδες; Με παρακολουθείς! Δεν μπορεί να μην γίνονται διαβουλεύσεις, συζητήσεις και κόντρα επαφές και όλα τα συναφή;
- Γίνονται, δεν γίνονται;
- Και τι είναι αυτό που ξέσπασε ξαφνικά; Υποκλοπές διαλόγων; Τραβάτε με κι ας κλαίω; Κάτι τρέχει! Δεν μπορεί! Ήταν κάποια στιγμή που έσκασε το μπαλόνι για λόγους άγνωστους στους πληβείους; Ποιος να ξέρει; Όλο και κάτι θα βγει! Αλλά έτσι κι αλλιώς, οι απόψεις αυτές δεν ήταν και κανένα μυστικό. Απλώς επιβεβαιωθήκαμε ότι έχουμε δίκιο και ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί! Και οι βαρκούλες αμέριμνα αρμενίζουν! Και το άλλο που το πας; Έχουμε στα χέρια μας το προσφυγικό και άντε να δούμε πως θα βγάλουμε άκρη! Ένας αχταρμάς που άντε να το συνδυάσεις με την επερχόμενη στάση της Αγγλίας, μένω δεν μένω, θέλω να φύγω και αφήστε με στην ησυχία μου! Και γιατί θέλει να φύγει; Που θα πας καημένη μου; Δεν βλέπεις; Μια χαρά είμαστε! Όλοι αντάμα και ο ψωριάρης χώρια; Εκτός κι αν παίζει το αντίθετο.  Σου λέει, ας φύγω τώρα που είναι ήσυχα τα πράγματα για να μην είμαι στο μαντρί όταν θα μπει ο λύκος!
- Τι λε, ρε φίλε! Εσύ το προχωράς πολύ! Ούτε μυθιστόρημα ένα πράμα!
- Όλα είναι μυθιστόρημα φίλε μου! Η ζωή πάντα αντιγράφει και αντίστροφα!
- Τι να πω!
- Είμαστε σε φάση αναμονής! Παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας!
  

Μια συνάντηση με το συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη




Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του “πως η Λογοτεχνία σου αλλάζει τη ζωή” από τις εκδόσεις Ψυχογιός.


Ο τίτλος του βιβλίου σας  είναι “πώς η λογοτεχνία σου αλλάζει τη ζωή”.  Αναφέρεται στους συγγραφείς ή στους αναγνώστες; Επηρεάζει εξ ίσου ένα συγγραφέα και έναν αναγνώστη; Ίσως κάνω λάθος αλλά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι είναι ένα αυτοβιογραφικό κείμενο. Η δική σας πορεία, μέχρι σήμερα, στη λογοτεχνία.

Ο τίτλος ενός βιβλίου είναι και οφείλει να είναι πολύσημος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τόσο τους συγγραφείς όσο και τους αναγνώστες, κυρίως τους δεύτερους, αφού εδώ μιλώ ως αναγνώστης και δευτερευόντως ως δημιουργός. Υπάρχει σίγουρα ένα αυτοβιογραφικό στίγμα αλλά ως εκεί. Δεν αρκεί η πορεία ενός ανθρώπου για μια εκτενή αναφορά στη λογοτεχνία.

Κε Στεφανάκη, πως σου αλλάζει η Λογοτεχνία τη ζωή; Μπορεί;  Μήπως η ζωή αλλάζει τη Λογοτεχνία;

Έχετε δίκιο. Η σχέση είναι αμφίδρομη.  Η λογοτεχνία μπορεί ως ένα βαθμό να αλλάξει τη  ζωή καθενός μας ξεχωριστά. Μπορεί όμως και η ίδια η ζωή να αλλάξει τη λογοτεχνία, και το κάνει πολύ συχνά.

Ένας συνειδητός αναγνώστης είναι σίγουρα βιβλιοφάγος. Μπορεί ένας βιβλιοφάγος να είναι συνειδητός αναγνώστης; Κάθε αναγνώστης αποζητά διαφορετικά πράγματα από κάθε ανάγνωση.

Ένας συνειδητός αναγνώστης δεν είναι απαραίτητα βιβλιοφάγος κι ένας βιβλιοφάγος, που διακατέχεται από αναγνωστική βουλιμία, σίγουρα δεν είναι συνειδητός αναγνώστης. Επίσης είναι φυσικό κάθε αναγνώστης να αποζητά διαφορετικά πράγματα από ένα βιβλίο. Μην ξεχνάμε πως όλοι μας είμαστε πλάσματα με συμφέροντα και ανάγκες.

Η συγγραφή είναι μια μοναχική πορεία, μια δύσκολη και βασανιστική πορεία! Πώς δικαιολογείται η αθρόα “προσέλευση” υποψηφίων συγγραφέων;  Έχει παρανοηθεί η ιδιότητα του συγγραφέα ή όχι;              

Έχει παρανοηθεί η έννοια του διάσημου συγγραφέα. Οι αυτόκλητοι λογοτέχνες προσβλέπουν σε μια ταχύρρυθμη ανέλιξη χωρίς καν να αντιλαμβάνονται την μοναχική πορεία στην οποία αναφερθήκατε. Τι να πει κανείς; Σημεία των καιρών.

Η συγγραφή απαιτεί πόνο, πληγές, εμπειρίες. Έχοντας αυτό σα δεδομένο ένας συγγραφέας νεαρής ηλικίας μπορεί να αποδώσει ένα κείμενο καλής λογοτεχνίας; Και αλήθεια τι εννοούμε με τον όρο καλή λογοτεχνία; Υπάρχει και κακή λογοτεχνία, λοιπόν; Και ποια είναι τα όρια που διαχωρίζουν αυτά τα δύο “στρατόπεδα”;

Δεν θα ήθελα να διεκτραγωδήσω την συγγραφική μοίρα. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι εκτενείς αφηγήσεις απαιτούν πείρα και συνεπώς παραπέμπουν σε μεγαλύτερες ηλικίες. Όσο για την καλή λογοτεχνία, θα σας έλεγα πως έχει να κάνει με τον γράφοντα. Ένας συγγραφέας επιπέδου, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, θα μας δώσει κάτι δόκιμο. Πόσοι όμως είναι αυτοί οι συγγραφείς;

Στο βιβλίο σας μας καλωσορίζετε στη δημοκρατία του πνεύματος. Πόσο αληθινό είναι αυτό; H δημοκρατία είναι μια παρεξηγημένη έννοια, μπορεί εύκολα να μεταλλαχθεί σε αναρχία. Τι μπορεί να συμβεί στη λογοτεχνία;

Η λογοτεχνία δεν πρέπει να συγχέεται με την πολιτική, κοινώς είναι ένα παιχνίδι που δεν παίζεται με πολιτικούς όρους. Όταν μιλώ για δημοκρατία του πνεύματος, αναφέρομαι μόνο στη σχέση συγγραφέα και αναγνώστη. Η λογοτεχνία, βλέπετε, δεν μεταφέρει κανενός είδους καταναγκαστική γνώση.

Έχουν γραφτεί αμέτρητα μυθιστορήματα, με αντίστοιχα θέματα. Μπορεί κανείς να πει ότι έχουν γραφτεί τα πάντα; Εν τούτοις, η λογοτεχνία συνεχίζει να πορεύεται. Φαίνεται ή είναι ανεξάντλητη η παρουσία της;

Στην εποχή μας  οι βασικοί μύθοι έχουν πια καλυφθεί αφηγηματικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αποστολή της λογοτεχνίας έχει ολοκληρωθεί. Σημαίνει απλώς ότι έχουμε διαφοροποιηθεί ως προς την αφηγηματική προοπτική.

Ο άνθρωπος φαίνεται ότι πάντα είχε και έχει την ιδιότητα του αναγνώστη ή του συγγραφέα. Ποια ανάγκη μας κάνει να θέλουμε να διαβάζουμε ιστορίες και φυσικά να τις γράφουμε; Προσπαθούμε να συμπληρώσουμε κάτι που μας λείπει; Το “παραμύθι” μάς ταξιδεύει; Αλήθεια, πού;

Η αφήγηση είναι παρηγοριά, μην το ξεχνάμε αυτό. Υπάρχουν καταστάσεις που δεν θα ζήσουμε ποτέ, εμπειρίες που δεν θα γευτούμε, πρόσωπα που δεν θα συναντήσουμε παρά μόνο στο  μαγικό κόσμο της μυθοπλασίας. Έχουμε ανάγκη την λογοτεχνία περισσότερο από όσο εκείνη τους αναγνώστες της.

Ένα λεγόμενο ιστορικό μυθιστόρημα πλέκει μια πραγματικότητα με την μυθοπλασία, μια δυνατή πλοκή κάνει ένα μυθιστόρημα ίσως πιο ενδιαφέρον. Από ό,τι κατάλαβα έχετε τις διαφωνίες σας. Οι ήρωες είναι αυτοί που σας ενδιαφέρουν και σας απασχολούν. Δεν μπορεί να συνυπάρχουν όλα αυτά σε ένα μυθιστόρημα με μεγάλη, ίσως, επιτυχία;

Στα λεγόμενα ιστορικά μυθιστορήματα τις περισσότερες φορές απουσιάζει η ίδια η λογοτεχνία. Πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει γράφω μυθιστόρημα και τι απλώς ανακατεύω το χυλό της συλλογικής μνήμης σ’ ένα πλαδαρό και ανούσιο κείμενο.

Σας ευχαριστώ πολύ για αυτή μας τη συζήτηση!








Από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ 
των εφημερίδων 
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Η Κύπρος βγήκε από το μνημόνιο, ρε!
- Αυτό ήταν;
- Ναι!
- Μόνο; Τόσο λίγο; Δε θα τους άρεσε φαίνεται! Τόσο γρήγορα;
- Είδες; Δεν ξέρουν τα καλά και τα νόστιμα! Αντί να μείνουν στα μνημόνια,, να δουν λίγο Θεού πρόσωπο, την κοπάνησαν!
- Έκαναν τα αδύνατα δυνατά να φύγουν!
- Δεν ξέρουν τι τους γίνεται; Άσχετοι άνθρωποι! Τι περιμένεις;
- Τι να τους πεις; Αντί να καθίσουν να απολαύσουν τις μεταρρυθμίσεις, να δουν να αλλάζει η ζωή τους προς το καλύτερο… Αμόρφωτοι άνθρωποι!
- Δεν βλέπουν εμάς; Καθόμαστε…, όσο και να πάρει βρε αδερφέ, να εμπεδώσουμε το όλο θέμα, να δούμε όλα τα επίπεδα των μεταρρυθμίσεων, να αλλάξει η χώρα, να φύγουμε από το καθεστώς τριτοκοσμικής…
- Έτσι είναι ρε φίλε μου, καλά τα λες! Εδώ μας περιμένουν τόσες μεταρρυθμίσεις. Τουλάχιστον εμείς έχουμε γνώθι σαυτόν! Ξέρουμε ποιο είναι το καλό μας. Καλά, ρε, δεν βρέθηκε ένα χριστιανός να τους πει δυο κουβέντες, να τους αλλάξει γνώμη; Χωρίς όλα αυτά περιμένουν την ανάπτυξη; Η ανάπτυξη, ρε, θέλει μεταρρυθμίσεις, ρε! Χωρίς αυτές δεν έχει χαΐρι και προκοπή!
- Πες τα Χρυσόστομε! Έτσι ακριβώς! Δεν βλέπουν εμάς! Μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά, όλη στην ουρά περιμένουμε να εμπεδώσουμε τις μεταρρυθμίσεις, να πάμε μπροστά, ρε, να ξεχάσουμε την παλιά Ελλάδα, να ξεχάσουμε αυτό που ήμασταν, να αλλάξουμε εντελώς, να δούμε την Ευρώπη με άλλα μάτια, με άλλη σκέψη… Ντιπ γύφτουλες μωρέ!
- Διότι μόνοι μας τι να κάνουμε; Πάλι @#&&*# θα τα κάνουμε! Αφού αποδείχτηκε δεν μπορούμε μόνοι μας. Χρειάζεται ξένος δάκτυλος…, χωρίς αυτόν…, το χάος! Γκέγκε;
- Τζάμπα κουραζόμαστε! Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Αφού έτσι κι αλλιώς την έχουν πάρει την απόφασή τους… ασ’ τους στην ησυχία τους… Ας κοιτάξουμε εμείς τη δουλειά μας και τι μας νοιάζει για τους άλλους!
- Καλά, λες!
- Για πες μου τώρα σε ποια φάση μεταρρυθμίσεων είμαστε εμείς; Μην μας πιάσουν αδιάβαστους! Μπορεί να μας βάλουν κανένα τεστ!
- Τι; Θα έχει και τεστ;
- Αμέ! Πολλαπλής επιλογής! Επιλέξτε την σωστή σύνταξη! Των διακοσίων, των τριακοσίων, ή των τετρακοσίων;
- Τριπλό είναι;