ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Καλή Ανάσταση!

- Αμήν και πότε!

- Αλλού το πας πάλι!

- Γιατί ρε; Τι είπα;

- Εννοώ την Ανάσταση, την Ανάσταση!

- Και εγώ για την Ανάσταση, την Ανάσταση μιλάω!

- Όχι, εσύ μιλάς για την άλλη Ανάσταση! Εγώ δεν μιλώ για αυτήν που λες εσύ!

- Για την ίδια μιλάμε! Διότι η μία Ανάσταση είναι επακόλουθο της άλλης Ανάστασης!

- Και πως γίνεται αυτό; Έλα στα συγκαλά σου!

- Στα συγκαλά μου είμαι!

- Τότε;

- Η δικιά σου η Ανάσταση τι συμβολίζει;

- Την νίκη της ζωής!

- Στα λόγια μου έρχεσαι! Τι δεν καταλαβαίνεις;

- Αυτά που λες!

- Και η δίκη μου Ανάσταση αναζητά τη δική της νίκη! Δεν είμαστε με το ένα ποδάρι στον τάφο; Για πες! Τάφος ο ένας, τάφος και ο άλλος! Αν ξεκολλήσουμε το ένα ποδάρι μας, θα σωθεί και το άλλο. Και μετά ζήτω η ζωή! Θα αναστενάξουν οι πλαγιές και οι ραχούλες! Αλλιώς, οι ευχές θα μείνουν μόνο ευχές και θα τις πηγαινοφέρνουμε από γιορτή σε γιορτή και ούτω καθεξής! Γκέγκε; Θα τις έχουμε ορόσημα ευχών και παρακλήσεων! Και από Πάσχα σε Χριστούγεννα και από κει πάλι την κατηφόρα για τον Πάσχα και το δρομολόγιο συνεχίζεται… Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης! Θα πιάσουμε και το γαϊτανάκι και από δω παν κι οι άλλοι!

- Ένα δίκιο πρέπει να το ‘χεις!

- Κάθε φορά τα ίδια λες! Άλλαξε και λίγο, έχεις καταντήσει βαρετός!

- Καλά, θα προσπαθήσω!

- Οπότε τι καταλάβαμε; Περιμένουμε το φως της Ανάστασης να φωτίσει και εμάς! Μάλλον πρέπει να φωτίσει τους από πάνω και όχι μόνο. Πόσα Πάσχα περάσαμε; Αμέτρητα, άσε μην πω πόσα! Είδες εσύ να φωτίστηκε κανένας και να κατέβασε ιδέες, εδώ οι καλές ιδέες; Εγώ δεν είδα κανένα! Πάρε τον ένα, χτύπα τον άλλον!

- Χρονιάρες μέρες άλλαξε διάθεση ρε! Μην σε παρασύρουν πάλι και πέσεις πάλι!

- Κι άλλο; Δεν έχει άλλο!

- Καλή Ανάσταση, φίλε μου!

- Καλή Ανάσταση, ρε καρντάση μου!