Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ποιος επιτέλους θα σώσει αυτή τη χώρα;
- Είναι μια μεγάλη απορία κι αυτή!
- Είμαστε στην κορυφή σε σχέση με τις υπόλοιπες νότιες χώρες που …επισκέφτηκαν την κρίση, κεράστηκαν το λικέρ τους, πήραν κι ένα σοκολατάκι και απεχώρησαν ησύχως σε πλήρη κατάνυξη! Εμείς; Εμείς παραμένουμε ησύχως χωρίς λικέρ και σοκολατάκι σε κάποιο είδος τιμωρίας για το αμαρτωλό παρελθόν μας! Το μαρτύριο του Τάνταλου; Το μαρτύριο του φτερού; Το μαρτύριο των βραστών αυγών;  Όλα μαζί μέχρι τελικής πτώσης; Όλοι το ψάχνουμε, τι είναι εν τέλει, αλλά ουδεμία βοήθεια από τα πτηνά του ουρανού που κάνουν κύκλους στο στερέωμα! Σε τι γλώσσα να τους μιλήσεις για να μπορέσεις να συνεννοηθείς; Ελληνιστί; Αγγλιστί; Γερμανιστί; Δεν γίνεται με τέτοιες γλώσσες. Αυτές είναι εθνικές γλώσσες, πώς να το πεις, μιλιούνται στα κράτη, είναι κρατικές δηλαδή, κάθε κράτος έχει τη δική του γλώσσα, οπότε …πύργος της Βαβέλ ένα πράγμα! Άλλη γλώσσα πρέπει να μάθουμε, μάλλον και δηλαδής, για να μπορέσουμε να έρθουμε σε μια γλωσσική επαφή! Μη γελάς ρε! Δεν εννοώ αυτό που σκέφτεσαι αμαρτωλέ! Να γίνει μια προσέγγιση, μια μετάλλαξη, να έρθουμε πιο κοντά…
- Πόσο πιο κοντά; Να βάλουν το χέρι και στην τσέπη μας;
- Ναι, γιατί τώρα δεν το βάζουν;
- Εν ψυχρώ, εννοώ, ρε! Να κάθεσαι αμέριμνα και να κλαις τη μοίρα σου και τσουπ να βλέπεις ένα χέρι από το πουθενά να βουτάει μέσα στην τσέπη και να αρπάζει ό,τι έχεις! Ψιλά; Ψιλά!
- Μην πιάσει και τίποτα άλλο, όμως ,και αγκαλιαστούμε σφόδρα! Αυτοί δεν έχουν τον Θεό τους!
- Έτσι όπως το πάνε! Αλλά το ερώτημα παραμένει! Ποιος επιτέλους θα σώσει αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της; Κανείς; Κάποιος; Δεν βλέπω, δεν ακούω! Κανένας! Τότενες ας γυρίσουμε από το άλλο πλευρό και ας κοιμηθούμε! Διότι όπως λέει και ο σοφός λαός μας, εμείς δηλαδή…
- Άσε να το πω εγώ…
- Μπριτς! Ο ύπνος θρέφει τα μωρά και ο ήλιος τα μοσχάρια!