Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται!
Αφού αναρωτιέται και η ίδια. Γιατί άραγε; Πώς είναι δυνατόν να μπήκε στο μυαλουδάκι της αυτή η απορία; Πώς μπόρεσε και σκέφτηκε τέτοιο πράγμα για μας; Μήπως δεν είμαστε φιλόξενοι; Γιατί να χάσει ένα αξέχαστο καλοκαίρι στην πατρίδα; Να της δείξουμε τα δαντελένια ακρογιάλια μας, τους λόγγους, τα βουνά μας, να της δείξουμε πού πίνουμε τα ουζάκια μας στις παραλίες, που σπαταλάμε τον ατελείωτο χρόνο μας δίπλα στο κύμα! Είναι δυνατόν να χάσει κανείς τέτοια εμπειρία;
Και από την άλλη, τι είναι αυτό που προκάλεσε μια τέτοια αγωνία και στενοχώρια;  Δήλωσε στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ ότι “έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά δεν έχω πρόβλημα να έρθω στην Αθήνα να ακούσω από κοντά την άποψη των συνδικάτων”! Τι ήταν αυτό που πέταξε; Ήταν δυνατόν να της πούμε, όχι μην έρχεσαι; Να απαρνηθούμε τον ξένιο Δία μας; Που ματακούστηκε; Δεν θα της λέγαμε, κοπιάστε παρακαλώ; Δεν θα ετοιμάζαμε λιχουδιές και αστακουδάκια και άλλες παρεμφερείς γαστριμαργικές λιχουδιές για να της δείξουμε τι εστί ελληνική φιλοξενία;
Προφανώς όμως το κατάλαβε, και αυτό το “δεν έχω πρόβλημα” έγινε “Μα μπορώ να έρθω;”  Γάτα η δικιά σου. Ποιος ξέρει, ποια εσωτερική φωνή της είπε μέσα της, που πας καλέ, ξυπόλητη στα αγκάθια; Θέλεις να κάψουν και την υπόλοιπη Αθήνα; Είμαστε για τέτοια σε εποχές κρίσης; Άσε να μπουν σε τροχιά ανάπτυξης και πας μετά θριαμβεύτρια μετά βαΐων και κλάδων. Κάνε υπομονή!  Μεταξύ μας, κάτι άλλο άκουσε, αλλά μην το κάνετε λόγο!
Και λογικό και επόμενο είναι να λάβει την απάντηση ότι κινητοποιήσεις θα γίνουν, λογικό είναι, ένα ξεσήκωμα θα γίνει, αλλά μη το παίρνεις και επί πόνου. Διότι ο Έλληνας είναι φασαριόζος. Εάν δεν το διασκεδάσει το θέμα, δεν την νιώθει τη γιορτή, δε γλυκαίνεται το μεδούλι του!
Εξ άλλου, θα θυμήθηκε και αυτά που θα της είπε και ο Ράιχενμπαχ. Πού πας; Φέτος δεν είναι η χρονιά τους. Πτώση ο τουρισμός. Ούτε κοσμικότητες, ούτε κόσμος για να κάνεις το κομμάτι σου. Τίποτα τουρίστες του Βύθουλα θα είναι και αυτοί με το δάχτυλο να εξέχει από τα σανδάλια. Δεν είναι αυτά για σένα. Πώς να συναγελάζεσαι με δαύτους;
Δεν βλέπεις την Ιταλία τι έπαθε με το να είναι κοντά στην Ελλάδα; Τι είναι το ούνα φάτσα, ούνα ράτσα; Άρχισαν και εκεί μειώσεις μισθών και συντάξεων! Άσε καλύτερα, μην έρθει αλλαγμένη από τις διακοπές και μας τα τινάξει όλα στον αέρα.
Περιμένουν οι πελάτες στην ουρά!
Μόνο οι έλληνες θα είναι οι τυχεροί;

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Η γνωστή συγγραφέας Νικόλ - Άννα Μανιάτη έγραψε για το "Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της..."


" Πραγματικά απόλαυσα το ταξίδι με τους ήρωες σου, Βασίλη, και πήρα μια γεύση πικρή από τα γεγονότα της εποχής, παρέα όμως με τα συναισθήματα που ήταν πλημμυρισμένη η ψυχή τους. Τραγικές αληθινές καταστάσεις και η θέληση για επιβίωση με τα χρώματα της άνοιξης στη ψυχή. Και εύχομαι να το απολαύσουν και άλλοι γιατί θα τους συγκινήσει και θα τους αγγίξει. Πάνω απ όλα θα ζωντανέψουν μνήμες που οι καιροί τώρα τις σπρώχνουν βαθιά και ξεχνάμε τη δύναμη ψυχής που έχει μέσα του ο κάθε Έλληνας."

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Βρε, μπας και είχε δίκιο!
Ο Πάγκαλος, ντε! Που είπε ότι μαζί τα φάγαμε. Λες να είχε δίκιο; Από την άλλη, όμως, μια ένσταση την έχω. Αυτό να το πούμε και να το ξεδιαλύνουμε. Όσο να πεις αυτό το μαζί είναι που δεν στέκει λίγο, διότι όταν λέμε μαζί εννοούμε μαζί. Όλοι μαζί, μια αγκαλιά, μια ομάδα. Εγώ εσύ, αυτός, όλοι τέλος πάντων. Εδώ υπάρχει μια σθεναρή ένσταση που θα μας κάνει να μαλώσουμε.
Διότι αν τα τρώγαμε μαζί, θα είχαμε και εμείς το κατιτίς μας στην άκρη να ανταπεξέλθουμε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς και να μην τραβολογιόμαστε δώθε κείθε και στο απαλό αεράκι ακόμη. Να μην τρέχουμε να κάνουμε ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων και διακανονισμούς επί διακανονισμών. Διότι άντε τα έκανες. Τρέξε βγάλτα πέρα τώρα να δω την παλληκαριά σου. Να δω την κορμοστασιά σου πόσο ντούρα είναι. Αμ, δε! Αχός βαρύς ακούγεται και πολλά ντουφέκια πέφτουν.
Διότι ούτε στα ορντέβρ, ούτε στο κυρίως πιάτο, ούτε καν στο φρούτο και στο γλυκό ήμασταν μαζί. Ούτε καν και κανένα κοκαλάκι από τα αποφάγια. Μάλλον υπάρχει ένα μπέρδεμα εδώ. Και πρέπει να το διευκρινίσουμε για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Διότι το μεγάλο φαγοπότι συνεχίζεται και ξεσκεπάζεται. Και αποκαλύπτεται πόσο βαθιά είχε μπει το χέρι στην τσέπη του κράτους. Κουτσοί, τυφλοί, στραβοί όλοι στον Άγιο Παντελεήμονα! Μεγάλη η χάρη του.
Το πότε θα αποκαλυφθεί το μεγάλο φάσμα του λουκούλλειου φαγοποτιού είναι άγνωστο. Άγνωστο δε ακόμη, και το αν θα αποκαλυφθούν και όλες οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όλων των βαθμίδων. Διότι όσο να πεις δεν ήταν συνδαιτυμόνας μόνος ο θυρωρός και οι ένοικοι των ισογείων.
Επιτρέπεται να αναρωτηθεί κανείς και κάτι άλλο; Τόσα χρόνια δεν υπήρχε έλεγχος σε αυτό το ρημαδοκράτος, να δει έστω κάποιος σχετικός κανένα τραπεζομάντηλο με λαδιές επάνω, τίποτα ψίχουλα στο πάτωμα, κάποια σημάδια ότι γίνεται η μεγάλη σφαγή; Να αναρωτηθεί κανείς γιατί τόση έξαρση σε χοληστερίνες και τριγλυκερίδια; Ούτε κανένα γκαρσόνι με κρυφή κάμερα για να μοσχοπουλήσει κανένα βίντεο;
Και τι θα απογίνει με όσους δεν πρόλαβαν; Διότι το σωστό να λέγεται.
Δεν ήμασταν όλοι εκεί.


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στο ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Το πήρα απόφαση. Είμαι ηλίθιος!
Μια παραζάλη νευρικότητας βρίσκεται σε μια συνεχή περιδίνηση που χασκογελάει σε όποιες προσπάθειες αντίληψης του τι συμβαίνει τριγύρω. Πλήρης αδυναμία. Ένα σκηνικό παραλογισμού που εκτρέφεται καθημερινώς ελπίζοντας στην ανάπτυξή του την επόμενη μέρα.
Πλήρης αδυναμία συγχρονισμού των κινήσεων μας σε μια καθημερινότητα που προσπαθεί να συμπορευτεί με τα δικά μας βήματα, χωρίς να τα καταφέρνει. Άλλοτε μας ακολουθεί και άλλοτε μας προσπερνά. Μια καθημερινότητα που δεν είναι δική μας πλέον. Δεν είναι στα χέρια μας. Υπακούει νήματα που φέρνουν επιπλοκές ίλιγγου και αποπροσανατολισμού.
Στεκόμαστε μάρτυρες μιας ανίερης διαμάχης έως πολεμικού διαπληκτισμού μεταξύ πολιτών οιασδήποτε βαθμίδας. Πολιτών που είναι μέλη μιας τραγικής καθημερινότητας και πολιτών που είναι μέλη των υψηλών και υψηλοτέρων βαθμίδων μιας διακυβέρνησης όλων των αποχρώσεων.  Πολιτών που εισέρχονται έρποντας σε απαγορευμένους θησαυρούς και ονειρεύονται κρυφούς και παράνομους πόθους.
Ένα παραμύθι χωρίς όνομα η ζωή μας σήμερα. Φήμες μοιράζονται στους πέντε ανέμους για πάσαν νόσον και πάσαν …αναπηρίαν. Ένα ξέφραγο αμπέλι η ψυχή μας για να τα δεχτεί όλα αυτά. Και αποπλανείται στα ερείπια ενός υπόγειου χρυσού, ενός υποθαλάσσιου ονείρου ευημερίας, μιας απόκρυφης ελπίδας για έναν καινούριο ήλιο καθώς φυλλομετρά τα λιγοστά που της απομένουν. Και τα κρατά σφιχτά στα χέρια. Γιατί, από ό,τι μαθαίνει, θα λιγοστέψουν και αυτά.
Πόση προσπάθεια να κάνει για να κρατήσει καλά μέσα της, στιγμές που πέρασαν, στιγμές που λαμπύριζαν σε μια υπόσχεση ότι όλα βαίνουν καλώς, όλα είναι υπό έλεγχο; Τι είναι αυτό που διαχέεται στον αέρα; Κάτι μυρίζει; Παραλληλισμοί και υποβόσκουσες ημέρες ελάχιστα υποσχόμενες!
Μια πλήρης αδυναμία και έλλειψη ικανότητας να συμπορευτεί η αντίληψη με τα τεκταινόμενα. Μια ξεκάθαρη ασυμμετρία, μια έλλειψη κατανόησης. Ίσως αποδεικνύεται ότι η φαινομενική ευφυΐα μας ήταν αποτέλεσμα μιας παιδείας που γαλούχησε τα όνειρά μας. Και τα γαλούχησε κατά πως ήθελε αυτή. Ψεύτικα. Σε μια υπέροχη ακρογιαλιά, αγκαλιά με έναν υπέρλαμπρο ήλιο και ένα καταγάλανο ουρανό! 
Αντίληψη μηδέν, και τότε και τώρα. Το μπουζούκι είναι όργανο. Ο αστυφύλακας είναι όργανο. Άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι.
Και εγώ είμαι ηλίθιος!

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Αυτές είναι δουλειές!
Σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο. Και αφορολόγητα. Και περίσσευμα για κομπόδεμα για να έχεις το κατιτίς σου σε δύσκολες εποχές. Καλή ώρα όπως τώρα. Γιατί, πώς να τη βγάλεις καθαρή χωρίς κομπόδεμα; Άδεια ταμεία, άδειες τσέπες, άδεια χέρια.
Ενώ αν είχες κάνει το κουμάντο σου θα είχες και στην άκρη, θα είχες και το σπιτάκι σου με μια πισίνα για να χαλαρώνεις μετά τον κάματο της ημέρας. Διότι αυτές οι δουλειές έχουν κούραση, έχουν μόχθο. Και θα αρμένιζες μέσα της έχοντας και το πλεούμενο μπαράκι να σε ακολουθεί με όλα τα καλούδια πάνω του. Διότι χωρίς πισίνα που πας; Ή έχεις ή δεν έχεις. Αλλά τώρα;
Έτσι τα έκανε ο Θεός. Άλλοι να έχουν και άλλοι να μην έχουν. Όσο και να δουλεύουν. Δεν πάς να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ; Αν δεν είναι στο άστρο σου δεν πρόκειται να δεις χαΐρι και προκοπή. Αλλού λαλούν τα κοκόρια και αλλού γεννούν οι κότες. Ενώ οι άλλοι βλέπεις, με την άνεσή τους, με το ραχατιλίκι τους, με το βλέμμα το ήρεμο και βαθυστόχαστα απλανές να αλωνίζουν στα πέριξ και είδηση να μην παίρνει κανείς. Ααα! ρε άτιμη κοινωνία!
Έχουν, όμως, και ένα ρίσκο αυτές οι δουλειές! Άμα πέσεις πάνω σε καμιά κρίση μπορεί να σου βγουν τα άπλυτα στη φόρα. Αλλά το ρισκάρεις. Πόσες κρίσεις πια να συμβούν; Άμα είσαι τυχερός δεν συναντάς καμία. Δεν συμβαίνουν και τόσο συχνά. Άντε μια φορά στα εκατό χρόνια. Ε! άμα είσαι γκαντέμης, τι να σου πω, πια;
Τώρα καθόσον διάγουμε περίοδο κρίσης, εμφανίστηκε μια κρίση στο επάγγελμα αλλά πού θα πάει, κρίση είναι θα περάσει. Οι ελπίδες πάντα υπάρχουν. Τι, στα κομμάτια, έτσι θα είμαστε πάντα; Αποκλείεται!  Διότι με κάτι πρόχειρους υπολογισμούς η επόμενη οικονομική κρίση θα γίνει μετά από καμιά ογδονταριά χρόνια. Οπότε προλαβαίνεις! Δεν προλαβαίνεις να δικτυωθείς και να γεμίσεις τα ταμεία σου; Σίγουρα! Και μέχρι τότε θα έχουν και τα εγγονάκια σου. Ο Θεός να ‘ναι καλά, να τα φωτίσει να μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτά που θα αφήσεις. Διότι, όσο να ‘ναι, κάτι θα αφήσεις, δεν μπορεί. Δεν τρώγονται όλα αυτά σε μια ζωή. Μην είσαι και πλεονέκτης. Για να έχουν και την καλή θέληση να σου κάνουν και κανένα μνημόσυνο έτσι για να σχωρεθούν τα αποθαμένα σου!
Αμήν!

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Κάποιος να μας πει!
Κάτι τέλος πάντων, να χαρούμε και εμείς. Διότι πώς να χαίρεσαι όταν δεν ξέρεις; Να χαίρεσαι όταν χαίρονται οι άλλοι μόνο; Έτσι στα ξεκούδουνα; Γιατί να χαρώ; Χωρίς να έχω λόγο; Θα μας περιμαζέψει ο μπόγιας.
Γιατί να χαρούμε; Επειδή άρχισε να συζητιέται και άλλο πακέτο δανείου; Με ό,τι αυτό μπορεί να ακολουθήσει; Ξέρουμε τώρα. Όταν συζητιούνται τέτοια πράγματα τα έσοδα πάνε κατά διαόλου, οι απολύσεις χτυπούν την πόρτα, και οι φόροι κάνουν πάρτι.
Γιατί να χαρούμε λοιπόν; Επειδή πάμε σε εκλογές; Αν είναι να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, να πάμε. Ποιος θα πει όχι; Αλλά θα αλλάξει; Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές, όπως λέει και το λαϊκό άσμα! 
Γιατί να χαρούμε; Επειδή συρόμαστε σε έναν εξευτελισμό από μικρούς και μεγάλους; Επειδή είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι  επειδή παραπαίουμε τρικλίζοντας ως ο τρελός του χωριού; Επειδή αντικρίζουμε κατοχικές φωτογραφίες καθημερινότητας και θα δούμε ακόμη περισσότερες;
Πώς να τολμήσουμε να σκεφτούμε ότι θα επέλθει η ανάπτυξη σε μια χώρα που και αυτή έχει χάσει το δικό της δρόμο; Επειδή, ως φαίνεται, συντηρούμαστε μόνο με δάνεια. Ίσως είναι προγραμματισμένο το πειραματόζωο να παραμείνει πειραματόζωο. Να παραμείνει  μια τριτοκοσμική χώρα στις παρυφές μιας πολιτισμένης ευρωζώνης. Κάτι σαν τη ζούγκλα των άξεστων  του “Θαυμαστού Καινούριου Κόσμου” (Brave New World) του Άλντους  Χάξλεη!
Να χαρούμε γιατί η χώρα απέφυγε τη χρεοκοπία; Και αυτό σύμφωνα με τα θελήματα των αφεντικών μας πλέον. Και σαν υποστατικά, θα πρέπει να υπακούμε με σκυμμένο το κεφάλι για να έχουμε τουλάχιστον ένα ξεροκόμματο στο τσίγκινο πλέον πιάτο μας.
Αλλά από την άλλη, αδυνατούμε να χαρούμε. Τι απέγιναν οι σωρηδόν ελπίδες και υποσχέσεις για τον ορυκτό πλούτο της χώρας; Δεν επαρκεί για την μελλοντική ανάπτυξη της χώρας; Εκτός και αν ήδη έχουν εξανεμιστεί. Εκτός και εάν πρέπει να φτάσουμε σε τέτοιο ποσό δανείων που να είναι “ισάξιο” για  τη μελλοντική εξαργύρωσή του.
Αλλά μέχρι τότε ο χορός καλά κρατεί και γυροφέρνει κεφάλια και αρπακτικά σε ένα σχιζοφρενικό στροβίλισμα. Και όποιος αντέξει. Για να αποδειχτεί πανηγυρικά ότι το τρελό αυτό πανηγύρι εμείς το προκαλέσαμε και ζητήσαμε να θρονιαστεί στο τόπο μας. Και συνεχίζουμε να το τροφοδοτούμε.
Ποιος να μας πει λοιπόν;


Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! O Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πώς λέμε η εποχή των παγετώνων;
Καμία σχέση! Διάγουμε ευθαρσώς την εποχή των πατατών. Όχι ότι έχουμε τίποτα με τα ελπιδοφόρα γεώμηλα. Απεναντίας μάλιστα. Απέδειξαν, και αυτά,  ότι υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και φυσικά δεν είναι οι πατάτες.
Ελληνικές πατάτες που αγοράζονται εγχωρίως και επιτοπίως, με τη μέθοδο της βάπτισης αποκτούν αλλοδαπές ιδιότητες και εμφανίζονται στην αγορά με γαλλικά μοντελάκια. Οπότε έπρεπε ο καταναλωτής να πληρώσει κάτι παραπάνω. Το ίδιο είναι ένα μοντελάκι Κοκό Σανέλ με ένα μοντελάκι από τα χέρια της Αφροξιλάνθης; Δεν είναι το ίδιο.
Εδώ παίρνεις φίρμα πράγμα! Νάσου λοιπόν ο τζίρος αυξανόμενος διότι άλλες τιμές χοντρικής είχαν οι αλλοδαπές πατάτες. Πού να μιλήσουν οι καημένες. Και τι να πουν; Φίλε είμαστε από την επάνω ραχούλα; Από Νευροκόπι μεριά; Διότι όσο να πεις άλλη φινέτσα έχει η γαλλική πατάτα στον ουρανίσκο.
Μέσα στον ορυμαγδό του είσαι ότι δηλώσεις στη χώρα, η περιπέτεια της πατάτας είναι το απειροελάχιστο στο δαιδαλώδη λαβύρινθο της καθημερινότητας της χώρας. Η ευφράδεια καθημερινών αποκαλύψεων γεννά εύλογες απορίες και αναπάντητα ερωτήματα.
Εκπλήσσει η ξαφνική επιμέλεια των ημερών για αποκαλύψεις ευτραφών παρασπονδιών. Ως δια μαγείας ανακαλύφτηκε το μικροσκόπιο και ανακαλύπτει ιούς, ασθένειες, καρκινώματα και οτιδήποτε δεν μπορεί να σκεφτεί ο νους ενός υγιούς πολίτη. Ένας στρόβιλος αποκαλύψεων που κανείς δεν γνωρίζει τα αποτελέσματα των κυρώσεων.
Διότι μπορεί οι αποκαλύψεις να συμβαίνουν και να καταγράφονται αλλά δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα μιας τυχόν θεραπείας. Μιας θεραπείας που θα προσπαθήσει να εξυγιάνει τυχόν μελλοντικές μεταστάσεις. Μέχρι στιγμής βρισκόμαστε ακόμη στην έρευνα. Η πρόκληση των εντυπώσεων με τις συνεχιζόμενες ήδη αποκαλύψεις καλά κρατούν. Και παράλληλα ευφραίνουν καρδίες ότι το κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας αποκαλύπτεται.
Δεν φτάνει όμως αυτό. Απαραιτήτως απαιτείται και μια άμεση θεραπεία που θα προσφέρει η αλλαγή του ανέμου από άρχοντες και πληβείους. Διαφορετικά θα απομείνει η εντύπωση ότι όλα είναι ένα καλοστημένο σκηνικό για εξευμένιση των κακώς εχόντων.
Και αλίμονο!
Οι πατάτες δε λερώνουν μόνο!


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Και εμείς θέλουμε!
Γιατί όχι; Εμείς, δηλαδή τι; Στο πηγάδι κατουρήσαμε; Εμείς δεν θα πάρουμε; Δύο μέτρα και δυο σταθμά; Εμείς δηλαδή δεν αδυνατούμε; Πήρε φωτιά ο απαυτός μας και τρέχουμε από πυροσβεστική σε πυροσβεστική και μια καταστολή της πυρκαγιάς δεν είδαμε ακόμη. Διότι έτσι είναι. Αλλού είναι οι φωτιές και αλλού τρέχουν οι πυροσβέστες. Αλλού βαρούν τα τύμπανα και αλλού γίνεται ο γάμος!
Τα δυο μεγάλα κόμματα ζήτησαν κούρεμα γιατί λέει δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν λόγω κρίσης. Χώρια που έχουν πάρει τις επιχορηγήσεις τους μέχρι το 2016.
Πιάστε τα υπογλώσσια και σταθείτε σε στάση αναμονής. Καθίστε σε αναπαυτικό καναπέ, καλού κακού πάρτε και κάνα δυο μαξιλάρια για να στηρίξτε το κεφάλι μπας και χρειαστεί, πάρτε βαθιές ανάσες και ακούστε …εσύ λαέ βασανισμένε με το λιγδωμένο αντεράκι.
Επειδή η ζωή είναι δύσκολη τούτες τις μέρες ζητούν διαγραφή των τόκων που δεν έχουν πληρωθεί, επιτόκιο 4%, και ελαφρυντικές δόσεις διότι …δεν βγαίνουν. Και όλα αυτά με το χαρακτηρισμό εκπρόθεσμο, σε νομοσχέδιο για την κτηνοτροφία!
Πάντα δύσκολα μας βάζουν. Πού να το βρούμε τόσο άι κιού; Τι σχέση μπορεί να έχει το ένα με το άλλο; Τα κόμματα με την κτηνοτροφία; Άντε να σκεφτείς τώρα και να βγάλεις άκρη. Τι να σκεφτείς και τι πόρισμα να βγάλεις!
Άντε το εκπρόθεσμο το καταλαβαίνουμε. Διότι το έχουμε πληρώσει πολλάκις. Με τόσα εκπρόθεσμα δεξιά και αριστερά έχουμε πληρώσει καμπάνες και καμπάνες. Αφού είμαστε στη διαδικασία να στεφθούμε οσιομάρτυρες από την εκκλησία. Ένα βήμα πριν την αγιοποίησή μας! Για να αναληφθούμε, οσονούπω, στους ουρανούς!
Αυτό είναι διαφορετικό εκπρόθεσμο; Και εκπρόθεσμο και δεν πληρώνεις; Και σου χαρίζουν και από πάνω τόκους; Βρε τι γίνεται στη γειτονιά μας! Μάλλον έχουμε λάθος επιχειρήσεις και δουλειές. Πρέπει να σκεφτούμε κάτι. Ένα συνδυασμό κτηνοτροφικής δραστηριότητας με πολιτικές αποχρώσεις. Πού ξέρεις; Έτσι μπορεί να υπαχθούμε και εμείς στον καινούριο νόμο. Μπα! Λίγο σχιζοφρενικό ακούγεται. Πού ματακούστηκε τέτοιο πράγμα;
Καλού κακού ας έχουμε πρόχειρα μια φαρμακευτική κάλυψη γιατί θα ακούσουμε κι άλλα. Όπως την επέκταση του πόθεν έσχες από τη μεταπολίτευση και μετά, σε όλα τα πολιτικά πρόσωπα καθώς επίσης και σε όσους κατείχαν υψηλόβαθμες θέσεις. Να το πιστέψουμε πια, για να αρχίσουμε να χαμογελάμε; Διότι τα τελευταία πορίσματα των ερευνών έδειξαν ότι μόνο με το δυνατό γέλιο και τα χάχανα μακραίνει η ζωή.
Ένα δυο τρία. Όλοι μαζί!

ΥΓ. Η επίσημη ανεργία ενηλικιώθηκε. Έγινε 21% ! Να τα εκατοστίσουμε, βρε!


Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Μονομερής λιτότητα!
Αργήσαμε αλλά το καταλάβαμε. Η λιτότητα είναι το αποπαίδι ενός εκλεκτού λαού που στέκεται λυπημένο και αμίλητο στη γωνία σε στάση πελαργού. Και επιτρέπεται να εμφανίζεται μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις για να φιλοξενηθεί από τους υπόλοιπους φτωχούς συγγενείς. Και επειδή οι λοιποί φτωχοί συγγενείς αποτελούν τη μεγάλη μάζα, οι ελάχιστες περιπτώσεις γίνονται πάμπολλες. Εμπίπτουν στα λογιστικά τερτίπια. Και επειδή δεν είμαστε γνώστες της λογιστική επιστήμης κάπου χανόμαστε.
Αυξήσεις μισθών και εμφάνιση επιδομάτων στους έμμισθους δικηγόρους του Δημοσίου. Προφανώς δεν είναι ούτε δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε ιδιωτικοί υπάλληλοι και πάλι προφανώς υπάγονται σε μια άλλη διαφορετική κατηγορία. Άρα δεν υπάγονται στα όσα έχουν προηγηθεί και εφαρμοστεί.
Το θέμα είναι από πού προέρχονται οι όποιοι μισθοί τους για τις υπηρεσίες τους. Από τον εργοδότη τους. Και ποιος είναι ο εργοδότης τους; Το Δημόσιο, ποιος άλλος; Αλλά το Δημόσιο δεν είναι αυτό που ολημερίς και ολονυχτίς συνάπτει δάνεια και ολημερίς και ολονυχτίς πετσοκόβει μισθούς; Αφού δεν έχει λεφτά, κλαψουρίζει. Αφού δεν του φτάνουν και ζητά κατεπειγόντως τη συμπαράσταση των πολιτών του.
Εκτός και αν οι ανεξάρτητες διοικητικές και ρυθμιστικές Αρχές δεν υπάγονται στο Δημόσιο και έχουν άλλον εργοδότη. Διότι και αυτές για να λειτουργήσουν από κάπου έχουν επιχορηγήσεις, από κάπου παίρνουν λεφτά. Πώς θα λειτουργήσουν; Γίνεται τίποτα σ’ αυτήν την υπέροχη ζωή χωρίς λεφτά; Αποκλείεται να έχουν άλλον εργοδότη. Είναι σίγουρο αυτό.
Θα μου πεις οι παροχές είναι σε βάθος τριετίας, αν αφαιρέσουμε την αναδρομική ισχύ από το Νοέμβριο. Αλλά και από την άλλη, είναι το ψυχολογικό μέρος του πράγματος. Τους δίνεται μια προοπτική, μια ψυχολογική ανάταση που οι υπόλοιποι πληβείοι δεν έχουμε.
Και πώς να έχουμε εξ άλλου; Όταν αυτά που απόμειναν απειλούνται να καταρρακωθούν κι άλλο. Καμιά προοπτική, καμιά ψυχολογία.
Τελικά λεφτά υπάρχουν; Γνωρίζει κανείς; Διότι με αυτά και με αυτά λογικό είναι να μπερδευτείς. Μπορεί να πάθεις και μέχρι σύγχυση προσωπικότητας, να σου πω!
Τελικά, Ελλάδα έχεις ταλέντο!

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Τι σόι βοήθεια είναι αυτή;
Βοήθεια με το αζημίωτο. Διότι όταν βλέπεις ότι κάποιος κερδίζει από τη βοήθεια που σου δίνει, πώς μπορούμε να το μεταφράσουμε αυτό; Χάσαμε τον μπούσουλα πια. Οι λέξεις έχουν χάσει πλέον τη σημασία τους. Κρίση και στις λέξεις. Καιρός να αλλάξουμε και τη γραμματική, να βρούμε καινούριες λέξεις, καινούριο συντακτικό και πάει λέγοντας. Αλλά έτσι πλέον δεν γίνεται; Καταιγισμός καινοφανών λέξεων και εννοιών που σου παίρνουν παραμάζωμα το τσερβέλο.
Άλλα θέλουν να πουν, άλλα λένε, άλλα γίνονται. Και κάπου τρέχει το μυαλό σου να τα προλάβει όλα. Μια σύγχυση. Γυρνάς από εδώ, σου ‘ρχεται μια ανάποδη από εκεί. Πας να γυρίσεις και δεν προλαβαίνεις. Σε παίρνουν αμπάριζα τα γεγονότα και δεν τα καλοχωνεύεις. Και μετά εξαφανίζονται σαν να μην έγινε τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Για κοιτάξτε λίγο στο κοντινό παρελθόν πόσες ιστορίες βγήκαν στην επιφάνεια και καθίστε να μετρήστε. Χρειάζονται σελίδες επί σελίδων. Πού πήγαν όλα αυτά; Χάθηκαν στο υπέρτατο σύμπαν. Για να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πια πίσω. Και δεν θα ξαναγυρίσουν. Διότι ο έλληνας κοιτάει πάντα μπροστά, ποτέ πίσω. Και ονειρεύεται… Και ξεχνάει εύκολα…
Κερδισμένοι βγαίνουν ο γερμανοί με τη βοήθεια που δίνουν, από τους τόκους που καταθέτουμε ανελλιπώς. Και αυγατίζουν το χρήμα τους… Ενώ για εσωτερική κατανάλωση διαλαλούν ότι οι έλληνες φταίνε για την ευρωπαϊκή, μη σου πω και την παγκόσμια, οικονομική κρίση.
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι μια οικονομική κρίση; Ένα οικονομικό αλισβερίσι για να κερδίσουν οι έχοντες και οι κατέχοντες. Και εμείς οι μη κατέχοντες να τραβολογάμε την αξιοπρέπειά μας και να την σέρνουμε στα όρη, στα άγρια βουνά.
Πόσο να συγκρατήσεις πλέον την ψυχραιμία σου όταν η Γερμανία έχει γεμίσει με διαφημιστικές αφίσες στην αγγλική γλώσσα που λέει: Οι περισσότεροι γερμανοί έχουν στην κατοχή τους και μια δεύτερη ιδιοκτησία. Ονομάζεται Ελλάδα. (Most Germans own a second property. It’s called Greece.)
Η αφίσα είναι από τη διαφημιστική καμπάνια του περιοδικού The Spectator, βρετανικών συμφερόντων, που προφανώς θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία του στην Γερμανία με άκρως προκλητικό τρόπο. Για να αποδείξει ακόμη μια φορά ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Και εμείς; Με ποια κρίση να ασχοληθούμε;
Με την κρίση της επιβίωσης ή την κρίση της αξιοπρέπειας;

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην Εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Άρχισε το αεράκι να σκαμπανεβάζει το καράβι.
Να κινείται, να λικνίζεται, πάνω στο κατάστρωμα να παρατηρείται μια κινητικότητα, να τρέχουν πάνω κάτω και να μαζεύονται γνώμες και ιδέες περί του καλλωπισμού και του καθωσπρεπισμού του καταστρώματος. Και φυσικά μια γερή φασίνα με δυνατές τρίχινες βούρτσες για να εξαλείψει και τα παραμικρότερα υπολείμματα από το προηγούμενο ταξίδι.
Ένα ταξίδι ταλαιπωρημένο που εξάντλησε επιβάτες, περιδίνησε στομάχια και αφυδάτωσε ευχές και όνειρα. Και χωρίς την παραμικρή ενοχή περιγέλασε τα άδεια σακιά να περιφέρονται σαν σκιές πάνω στο ανταριασμένο δάπεδο. Ανοιχτές καταπακτές και το κάθε δυνατό κούνημα να αρπάζει και να εξαφανίζει.
Μια καινούρια εικόνα αναζητείται, μια σωστή οργάνωση του πληρώματος οργανώνεται για την εύρυθμη λειτουργία της πορείας. Σχεδίαση επί χάρτου για την αποφυγή σκοπέλων, ύφαλων και αχαρτογράφητων βραχονησίδων. Το ταξίδι απρόβλεπτο αν και εν πολλοίς προβλέψιμο και αναγκαίο. Αναζητούνται πλήρωμα και καπετάνιοι. Οι θέσεις των ταξιδιωτών συμπληρωμένες προ πολλού και κατοχυρωμένες από γεννήσεως.
Απορημένα πρόσωπα των επιβατών εάν η αναγκαστική συμμετοχή θα συμβάλει στην επιτυχία της κρουαζιέρας. Διότι ο προγραμματισμός της πορείας δεν αναγράφεται στα φυλλάδια πορείας. Πηγαίνοντας και βλέποντας.
Είναι ανεξάντλητα γραφικό και ευτελές το πόσο φαινομενικά τέλεια λειτουργούσαν οι πορείες του ταξιδιού όλα αυτά τα χρόνια. Διότι η απρόβλεπτη λήξη του ταξιδιού έκρυβε όλη την ανεξάντλητη μαγεία του. Την κατάληξη των επιβατών στα σκλαβοπάζαρα της  Δύσης!
Η θειά μας η Αμερσούδα έβγαλε το κεφάλι της ξαφνικά από το φινιστρίνι. Κατεβάστε με, είπε. Αρνούμαι να ταξιδέψω. Τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής είναι καλύτερα, φώναξε. Δεν γίνεται, της απαντούν. Οι μηχανές πήραν μπρος. Είμαστε στο πέλαγος. Δεν μπορεί κανείς να φύγει. Είχε ήδη αντιληφθεί, αν και αργά, ότι τόσα χρόνια το καράβι την ταξίδευε σε ανοργάνωτα ταξίδια, χαμένα σε επικίνδυνες διαδρομές. Φέρτε μου τον καπετάνιο. Θέλω να κατέβω. Αλλά κανείς δεν της έδινε σημασία. Όλοι ήταν απασχολημένοι με την ανάγνωση και εμπέδωση των υποχρεώσεων των επιβατών από το φυλλάδιο που διανεμήθηκε μετά την επιβίβαση. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού όλα έπρεπε να εφαρμοστούν. Το πλήρωμα άφαντο για να συμμετάσχει στις τακτικές ωριαίες συσκέψεις. Από το ραδιόφωνο ακουγόταν άσμα ηρωικό και πένθιμο: Ήταν ένα μικρό καράβι (δις)  που ήταν α…α…αταξίδευτο…
Και μετά τι;
Θα φαίνεται ή θα είναι;

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Τώρα ησυχάσαμε!
Θα στηθούν κάλπες! Πήραμε βαθιές ανάσες, μπήκε μπόλικο οξυγόνο αισιοδοξίας μέσα μας και πήρε λίγο χρώμα το χλωμό πρόσωπό μας. Τόσο καιρό πού να κυκλοφορήσουμε έξω; Να πας να κάνεις σολάριουμ για να πάρεις ένα χρωματάκι; Πού λεφτά; Να κλέψεις καμιά συνταγή των Σιού και των Απάτσι; Και άμα τα μπερδέψεις με τα χρώματα του πολέμου;
Λίγο το ‘χεις να κάνουμε εκλογές; Θα είναι ένα ευχάριστο διάλλειμα στην καριέρα μας ως έλληνες πολίτες. Διότι προς το παρόν η καριέρα μας είναι στο τελευταίο στάδιο χρεοκοπίας. Άλλο δεν έχει. Μετά είναι …βαράτε βιολιτζήδες!
Διότι οι εκλογές σου δίνουν μια προοπτική. Σκέφτεσαι και λες. Μέχρι τις εκλογές έχουμε κάνα δυο τρεις μήνες. Όσο να ‘ναι θα περάσει ευχάριστα ο καιρός. Θα ξεχαστούμε. Λίγο το ‘χεις να συμμετέχεις σε πηγαδάκια αναλύσεων και προγνωστικών, να σκυλοβρίζεσαι μονομερώς έμπροσθεν της γυάλινης οθόνης και κάθε δέκα λεπτά η συμβία σου να πηγαινοέρχεται με το άζαξ και το χαρτί για να την καθαρίζει; Διότι παράθυρα, μπαλκόνια και χειραψίες ξεχάστε τα. Είμαστε στην ηλεκτρονική εποχή και για λόφους ασφαλείας η επικοινωνία θα γίνεται με τουίτερ με φέισμπουκ, με μέιλ και όλα τα συναφή.
Οπότε, βάζεις στην άκρη όλα τα προβλήματά σου και σκέφτεσαι ότι ήρθε η ώρα η δική μου. Έτσι δε λένε; Ότι εκείνη την ημέρα ο ψηφοφόρος κρατάει στα χέρια του την εξουσία;  Τι κρατάει  τις άλλες μέρες είναι άλλη υπόθεση και δεν θα ξεφύγουμε από το θέμα μας. Διότι θα πάει μακριά η βαλίτσα και μπορεί να χαθεί σε κανένα αεροδρόμιο. Είναι αυτή η μέρα που το αποτέλεσμα εκλέγει τον άντρα το σωστό για να οδηγήσει τη χώρα στην εκάστοτε αναγέννησή της.
Με το μπαρδόν, αλλά μέχρι στιγμής, μόνο αναγεννήσεις δεν είδαμε. Καμένα είδαμε, πλημμυρισμένα είδαμε, λεηλατημένα όνειρα είδαμε, ευγενικές χορηγίες είδαμε, μεταναστεύσεις είδαμε, κούρεμα του άι κιου μας είδαμε, και τι δεν είδαμε! Αλλά αναγεννήσεις πραγματικές, όπως τα βλέπουμε τα πράματα, δεν είδαμε. Αναγεννήσεις υποσχέσεων είδαμε μπόλικες, αναγεννήσεις με δανεικά παραείδαμε μπόλικες και στράβωσε το μάτι μας, αλλά αναγεννήσεις γηγενείς ούτε με τα κιάλια!
Βρε μπας και πρέπει να πάρουμε μονοκιάλι;

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πόσα χάπια να πάρουμε;
Υπάρχει κίνδυνος αν υπερβάλουμε στη δόση να πάθουμε κάτι; Από την άλλη πάλι, δεν μπορούμε να αντέχουμε τέτοια παράκρουση προσωπικότητας και να τραβολογιόμαστε πότε από δω και πότε από κει! Διότι πόσο να αντέξουμε πια; Και σε ποια ουρά να σταθούμε; Πόσες ώρες ορθοστασία για να μας δει ένας γιατρός; Διότι είμαστε στο τελευταίο στάδιο. Παρακάτω δεν έχει. Έχει μεν, αλλά ας μη το συζητήσουμε. Δεν είναι και το καλύτερο. Δεν μπορούμε όμως και να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Θα οδηγηθούμε σε μια φαρμακευτική κάλυψη; Μέχρι πότε;
Πόσο διαφορετικά να αντιμετωπίσουμε το ήταν δεν ήταν; Μίλησα δεν μίλησα; Ανέφερα δεν ανέφερα; Έχουμε πρόβλημα επικοινωνίας και αντίληψης. Χρειαζόμαστε κατεπειγόντως ιατρική περίθαλψη. Και μάλλον ψυχιατρική τοιαύτη. Διότι δεν καταλαβαίνουμε. Πάρτε το χαμπάρι. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο. Διότι ένα μαύρο, μπορεί να φαίνεται μαύρο αλλά και μπορεί να μην είναι. Διότι εμείς το βλέπουμε έτσι. Μπορεί στους άλλους να φαίνεται άσπρο. Εξαρτάται από ποια πλευρά το χτυπάει ο ήλιος. Και αν εμείς το βλέπουμε από την μεριά που πέφτει η σκιά, δεν μας φταίει κανείς που το βλέπουμε μαύρο. Ελάτε από την απάνω ραχούλα να δείτε καλύτερα.
Πάντως και από την απάνω ραχούλα πάλι μαύρο είναι. Πώς μπορεί να αλλάξει ένα χρώμα; Και με σκιά και χωρίς σκιά το χρώμα παραμένει το ίδιο, δεν μπορεί να αλλάξει. Βρε μπας και έχουμε οφθαλμολογικό πρόβλημα; Σε πόσες ειδικότητες πια να τρέξουμε; Όλη μέρα στους γιατρούς; Και ποιος θα μείνει να δουλέψει για το καλό της ανάπτυξης;
Άσε που όταν έχεις δυσκολία αντίληψης έχεις πρόβλημα και στην απλή αριθμητική. Πού πάμε, τότε; Πού βαδίζουμε; Ποια ανάπτυξη να πορευτούμε όταν στην απλή αριθμητική έχουμε πρόβλημα; Διότι η ανάπτυξη χρειάζεται πιο βαριά μαθηματικά. Βρισκόμαστε σε μια ανίατη κατάσταση προφανώς!
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πρώτα ήταν μερικοί, μετά έγιναν κάνα δυο, μετά ένας, για να καταλήξει ο κανένας. Με επί πλέον επεξηγήσεις ότι πότε δεν αναφέρθηκε ότι ήταν βουλευτής!
Πώς να μεταφράσουμε λοιπόν “ …αυτό πού λέμε και που εννοούμε πολιτικό κόσμο, εγώ, έναν ή μία διαπίστωσα ότι έβγαλε 1.000.000 ευρώ τον περσινό δραματικό Μάη του 2011. Σε ποσοστό στους 300, είναι ένας στα 300…”;
Ο εγκέφαλος σε ημιθανή κατάσταση. Δεν προλαβαίνουμε ούτε ραντεβού να κλείσουμε.
Οξυγόνο γρήγορα! Οξυγόνο; Θα αστειεύεστε βέβαια! Εδώ, δεν έχουμε μπουκαλάκια για γενική αίματος. Τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία.
Και μια και το έφερε η κουβέντα, η Αυστραλία έχει κάτι παραλίες!
Μούρλια!

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Ξαφνικός έρωτας!
Δεν την μπορώ τόση αγάπη πια. Ο επικεφαλής του Eurogroup μας λυπήθηκε να το πω; Μας αγάπησε να το πω; Μας ερωτεύτηκε να το πω; Έριξε τη συμπόνια του και αφήνει αιχμές ότι αρκετά πλέον με τον ελληνικό λαό. Να σταματήσουμε, λέει, να τον ταπεινώνουμε.
Το κατάλαβε, βρε! Λίγο νωρίς, λίγο αργά, το κατάλαβε. Πώς κι έτσι; Προφανώς, σου λέει, τους βάλαμε πλέον στο χέρι, οπότε ό,τι και να πούμε, δεν αλλάζει και τίποτα. 
Από την άλλη βγήκε και ο Μπαρόζο και εκδηλώθηκε κι αυτός. Θα τα καταφέρει η Ελλάδα δήλωσε. Πώς είναι τόσο σίγουροι; Αφού ο άλλος από την Γερμανία, ο άλλος, ντε, αυτός με τα σχιστά μάτια, που μου διαφεύγει το όνομα του, είπε ότι η Ελλάδα δεν δείχνει πρόθυμη να συμμετάσχει στις μεταρρυθμίσεις για να ακολουθήσει την ανάπτυξη. 
Λίγο ασυντόνιστους τους βλέπω και χάνομαι. Να τα βάλουμε σε μια σειρά για να κατανοήσουμε και εμείς τι ακριβώς συμβαίνει. Διότι τώρα λόγω Σαρακοστής μια αδυναμία αντίληψης θα την έχουμε. Όσο να πεις η νηστεία, μας έρχεται γάντι, αλλά το ανοσοποιητικό μας σύστημα θα έχει και τις αδυναμίες του. Γι αυτό θέλει και λίγο προσοχή.
Χώρια που υπάρχει και μια γενική κυκλοφορία της ελληνικής γλώσσας από αλλοδαπούς μεγαλοσχήμονες που πετάνε τα σλόγκαν τους στα ελληνικά και λες, τι γίνεται βρε παιδάκι μου; Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος. Πού είναι πια οι καταστροφολογίες των παρελθόντων μηνών; Και όλα αυτά τα κατάφερε ο πρωθυπουργός μας; Ο οποίος δεν είναι και εκλεγμένος; Τότε τι τις θέμε τις εκλογές; Καιρός για έξοδα; Αφού οι εκλεγμένοι δεν μπορούν; 
Η σημερινή κατάσταση δεν είναι απόρροια του συστήματος που είχαμε εδώ και δεκαετίες; Μήπως θα πρέπει να κάνουμε εκλογές δια βοής και ανάτασης των χεριών; Δεν θα μας βγει πιο οικονομικά έτσι; 
Από κάπου πρέπει να κόψουμε. 
Να μην τα θέμε μονά ζυγά δικά μας!