Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ   02/06/2011


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ


Κάποιος χτύπησε την πόρτα;
Για δες ποιος είναι!
Καλώς το, καλώς το! Το δάνειο είναι. Μην ανησυχείτε. Καλώς όρισες δάνειο. Έλα, έλα κάθισε.
Και αυτό αυθάδικο και αγενές έρχεται και στρογγυλοκάθεται και ζητά απαραίτητα ένα σοκολατάκι…, ένα λικεράκι, κάτι τις τέλος πάντων  Γνωρίζει εξ άλλου τι εστί ελληνική φιλοξενία και δεν είναι δυνατόν να τη στερηθεί. Και εμείς ως φιλόξενοι Έλληνες, πιστοί στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του βουνού και του λόγγου, τσακιζόμαστε να το φιλοξενήσουμε. Και ένα σωρό ρεβεράντζες να τσακιστούμε να το φιλοξενήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Λίγο το έχεις να εκνευριστεί και να σηκωθεί να φύγει; Άσε που μπορεί φεύγοντας να βροντήξει την πόρτα και να αρχίσουν να πέφτουν οι σοβάδες. Και να πέσουν οι σοβάδες λίγο το κακό. Ένα μερεμετάκι και διορθώνεται το στραβό.
Το θέμα είναι τι γίνεται αν δεν πέσουν μόνο οι σοβάδες και αρχίσει να καταρρέει το σπίτι. Να τα φωτιστικά, να οι μεντεσέδες, να οι πόρτες και τα παράθυρα… Δε θες μερεμέτια τότε. Ολόκληρο στεγαστικό θα χρειαστείς…
Γι αυτό, τσιμουδιά στο σπίτι, μην τυχόν χάσουμε τον επισκέπτη που ήρθε και θρονιάστηκε στο σαλόνι μας. Εκεί φτάσαμε! Να καθόμαστε άοσμοι και άηχοι μπροστά στον επισκέπτη μας. Εκεί φτάσαμε! Ανήμποροι να δεχόμαστε όποιον και όποιον επισκέπτη να σκοτώνει τα όνειρά μας, την αξιοπρέπειά μας. Πώς τα καταφέραμε αλήθεια;
Πώς τα καταφέραμε να μπούμε στο στόμα των γειτόνων και να σηκωθεί ένα σούσουρο να διατρέχει όλη τη γειτονιά, τους δίπλα δρόμους και ακόμα παραπέρα; Πώς τους δώσαμε αυτό το δικαίωμα και μας έχουν πρώτο θέμα κουτσομπολιού και χλευασμού; Δεν προνοήσαμε; Δεν σκεφτήκαμε ποτέ;
Και τώρα αμέτοχοι, σε οποιαδήποτε φήμη μπορεί να δει το φως της ημέρας, ανήμποροι να αλλάξουμε το μονοπάτι, αναζητούμε χαμένες ελπίδες και καμένα όνειρα! Πόσες στάχτες να σκαλίσουμε; Σκόρπιες σε αέρηδες και ανεμοθύελλες!
Ευτυχισμένες μέρες καλωσορίσατε! Και ανήμπορες χτυπήστε μας την πόρτα. Θέλουμε άλλους μουσαφίρηδες. Και όχι αυτούς που γυρεύουν τα κεράσματά μας. 
Και αν είναι, φορέστε ανοιχτόχρωμα κουστούμια. Θέλουμε το πένθος μας να φύγει!
Και ας φωνάξει κάποιος τον Διονύση…
Κι ας κρατήσουν οι χοροί, θα βρούμε αλλιώτικα…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου