ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Επιτέλους! Αρχίζω κι ελπίζω και εγώ!

- Μπα;

- Τι μπα;

- Πρώτη φορά σε βλέπω αισιόδοξο! Πως κι έτσι;

- Αυτό που κατάλαβα είναι ότι πάντα πρέπει να ελπίζεις σε αυτή τη ζωή. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται!

- Αμάν, βρε παιδί μου, τέτοια αλλαγή!

- Όχι, από εδώ και πέρα θα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, ποτέ μισοάδειο! Ποτέ! Μάρτυς μου ο Θεός!

- Με εκπλήσσεις!

- Εγώ δεν εκπλήσσομαι νομίζεις;

- Με τι εκπλήσσεσαι!

- Πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με τα υπόλοιπα!

- Με τον εαυτό σου; Γιατί;

- Δε σου είπα; Που βλέπω τα πράματα αισιόδοξα. Έχει και για μας ο Θεός!

- Καλά κρασά! Και ποια είναι τα υπόλοιπα;

- Κοίτα να σου πω! Αφού βρήκαν το δρόμο τους οι άλλοι σίγουρα θα τον βρω και εγώ! Όνειρο μου πάντα ήταν να κάνω πανεπιστημιακή καριέρα, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα κατάφερα!

- Αυτά θέλουν πτυχία, μεταπτυχιακά, εργασίες, δημοσιεύσεις, δεν είναι παίξε γέλασε! Δεν μπορεί ο καθένας! Θέλει δουλειά πολύ!

- Σιγά τα ωά! Εγώ ξέρω κι άλλο δρόμο! Ποιο εύκολο και από εκεί που δεν το περιμένεις!

- Για πες μας κι εμάς, να γελάσει λίγο το πικραμένο μας χειλάκι!

- Καλά, δεν έμαθες που τον κάλεσαν στο Χάρβαρντ;

- Στο Χάρβαρντ κιόλας! Από εκεί θέλεις να ξεκινήσεις;

- Βρε, από όπου να ‘ναι! Πανεπιστήμιο να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι!

- Για πες! Έχει ενδιαφέρον!

- Σαν ξεκίνημα ασχολείσαι με την τηλεόραση. Είναι το παν. Γίνεσαι γνωστός! Δεν έχει σημασία τι και πόσο γνωστός αρκεί να σε μάθει και η κουτσή Μαρία!

- Και μετά;

- Μετά όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές, μπαίνεις υποψήφιος στις εκλογές, με ποιο κόμμα δεν έχει σημασία, κόμμα να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, βγαίνεις οπωσδήποτε στις εκλογές, αυτό δεν το συζητάμε, διότι έχεις ήδη πρόσωπο, συνεχίζεις να κυκλοφορείς από παράθυρο σε παράθυρο πάση θυσία, οπότε αναγκαστικά γίνεσαι υπουργός και από εκεί και πέρα δέχεσαι προσκλήσεις να δώσεις διαλέξεις σε διάσημα πανεπιστήμια για τους φοιτητές τους. Αυτό είναι όλο! Απλά πράματα!

- Α! γι’ αυτό λοιπόν!

- Αμέ! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το Χάρβαρντ!