ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟν! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Να κάνω υπομονή; Και να μην φύγω;

- Που θες να πας παιδί μου;

- Ετοίμαζα διαβατήρια… Κάπου αλλού!

- Και τι; Θα τα αφήσεις έτσι όλα εδώ; 
- Θα ξανάρθω μόλις στυλωθώ καλά στα πόδια μου.

- Και αυτά που χρωστάς; Θα εξαφανιστούν όλα μέχρι να έρθεις.

- Κάτι θα κάνω, θα στέλνω εμβάσματα, να δίνουν λίγα λίγα θα τα καταφέρω. Έτσι κι αλλιώς εδώ δεν γίνεται τίποτα. Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του. Από δω λεφτά, από κει λεφτά, παντού λεφτά.

- Που τα είδες τόσα πολλά;

- Δεν εννοώ ότι υπάρχουν και θα μου τα δώσουν. Εννοώ ότι παντού χρωστάω. Ολημερίς και ολονυχτίς αυτά ονειρεύομαι.

- Τυχερέ, μέσα στο χρήμα είσαι…

- Ναι, σαν τον Σκρουτζ του Ντίσνευ, ένα πράμα! Κάνω βουτιές πρωί πρωί μέσα στο θησαυροφυλάκιο μου…

- Το σκέφτηκες καλά; Δεν είναι εύκολο πράμα να ξενιτευτείς.

- Έτσι κι αλλιώς ξενιτεμένος είμαι στην ίδια μου τη χώρα. Που να τα βρω;

- Δεν άκουσε τι είπε ο Αντώνης;

- Ποιος; Ο  γνωστός;

- Ναι, ρε, ποιος άλλος;

- Και τι είπε; Αυτά που διάβασα και εγώ;

- Δεν ξέρω τι ακριβώς διάβασες. Αλλά αν διάβασες αυτά που διάβασα κι εγώ, τότε διαβάσαμε τα ίδια!

- Ναι, μου λέει να περιμένω έξι χρόνια. Σ έξι χρόνια λέει η κατάσταση θα γίνει όπως ήταν προ κρίσης. Και ας πούμε ότι έτσι είναι. Συμφωνώ. Μέχρι τότε εγώ τι θα κάνω; Πώς θα κουμαντάρω την κρίση μου; Εύκολο είναι; Ακόμη έξι χρόνια θα παίρνω υπογλώσσια; Ναι, έγιναν σαρωτικές αλλαγές και πρέπει αν γίνουν κι άλλες. Αυτή η σάρωση, όμως, πήρε και μένα παραμάζωμα, ενώ δεν έπρεπε. Αυτοί που έπρεπε, νιώθουν την ίδια ανεμοθύελλα με μένα, είναι μέσα στη δίνη ή αναπαύονται σε κανένα παραθαλάσσιο θέρετρο;        

- Είπε ότι πρέπει να καταπολεμηθεί ο φόβος…

- Ποιος από όλους; Να σου πω τους δικούς μου;

- Τι; Είναι τόσο πολλοί;

- Πρώτον…