Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Σαν την Μεγάλη Παρασκευή είσαι!
- Θες, μου φαίνεται, να τα ακούσεις!
- Όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω.
- Τότε μη μιλάς!
- Μουγκός θα μείνω;
- Πρόσεξε τι θα λες!
- Και που να ξέρω εγώ σε τι να προσέξω;
- Ξέρεις, και πολύ καλά μάλιστα!
- Είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις! Χλωμός μου φαίνεσαι!
- Ώρες ώρες βυθίζομαι σε σκέψεις και χάνομαι… δεν θέλω να το πιστέψω αυτό που μου συμβαίνει…
- Μας συμβαίνει θες να πεις…
- Νομίζω ότι ζω έναν εφιάλτη… και θα ξυπνήσω ξαφνικά και θα πω όνειρο ήταν… ένας κακός εφιάλτης που πάει πέρασε… έφυγε…
- Αχ! Κι όμως… Ούτε όνειρο, ούτε εφιάλτης είναι… ούτε πρόκειται να ξυπνήσεις ξαφνικά και να βρεθείς δίπλα στο κύμα…
- Μου έρχεται μια τρέλα…
- Έτσι όπως τα καταφέραμε… Και έχουμε μέλλον ακόμη…
- Ωραία, για λέγε λοιπόν… στηρίξου πάνω μου, άνοιξε την καρδιά σου…
- Έχουμε μπλέξει άσχημα σε ένα παιχνίδι που παίζεται πάνω στην πλάτη μας εδώ και χρόνια… Και εμείς ύπνο βαθύ και μακάριο… Που βρισκόμασταν; Που πλαλούσαμε;
 - Όλοι εδώ ήμασταν! Μηδενός εξαιρουμένου!
- Τότε;
- Τι τότε, ρε; Ήμασταν εδώ μόνο για μας… Κατ’ ουσίαν, λείπαμε… Ήμασταν κοντά στον εαυτό μας… Και το θεωρούσαμε μαγκιά μας… εξυπνάδα μας… και όπως θες πες το!
- Λάθη, λάθη, συνέχεια λάθη, κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο και με ένα άλλο λάθος προσπαθούμε να διορθώσουμε το άλλο… και ο κύκλος μεγαλώνει και μεγαλώνει και όσο πάει μας πνίγει, μας πνίγει... Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω… δεν βγαίνει άκρη με τίποτα… Μόνο λόγια λόγια θα μείνουν και το ηλίθιο βλέμμα της αγελάδας…
- Τι υπονοείς;
- Αυτό το βλέμμα το γεμάτο απορία, το γεμάτο με μια ηλίθια απορία, το γεμάτο με μια αφελή ηλίθια απορία που πιστεύουμε ότι είναι δίκαια απορία, λογική…
- Και μετά, και μετά;
- Θα ψάχνουμε να βρούμε σκηνή για να παίξουμε το “Θάνατο του εμποράκου”!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου