Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Ήρθε τρέχοντας κάτω από το δυνατό ήλιο. Ο ιδρώτας σχημάτιζε ρυάκια στο κατακόκκινο πρόσωπό της. Φαινόταν αλαφιασμένη. Φως φανάρι, ήταν εκτός εαυτού! Η θειά μας η Αμερσούδα εμφανίστηκε και πάλι!
- Πρόκειται να τρελαθούμε τελείως! Να πάρουμε τα βουνά, τα άγρια λαγκάδια και να αρχίζουμε να φωνάζουμε. Να μας ακούσουν μόνο τα τσακάλια. Διότι αν αρχίσουμε να φωνάζουμε μέσα στην πόλη θα μας περάσουν για τρελούς. Απαιτώ να μάθω τώρα τι ακριβώς συμβαίνει. Διότι εδώ και καιρό είμαι στημένη μπροστά στην τηλεόραση για να δω τι γίνεται και ακόμη δεν σκαμπάζω γρυ! Κάποιος επιτέλους πρέπει να με βγάλει από την άγνοιά μου. Να μάθω, να ξέρω τι ακριβώς γίνεται.
Είναι η τρόικα που αποφασίζει όλα αυτά ή εμείς δίνουμε οδηγίες; Σου λέει, κόψε εκείνο, κόψε το άλλο ή απλώς σου λέει θέλω να ξέρω από πού θα τα βγάλεις; Ποιος αποφασίζει από πού θα κόψουμε; Εμείς ή οι  άλλοι; Απλώς τους ενδιαφέρει να μαζευτούν τα ασυμμάζευτα ή και από πού θα μαζευτούν;
Διότι μέχρι στιγμής το μάζεμα των ασυμμάζευτων γίνεται από το …δίσκο της εκκλησίας. Ελεήστε τον αόμματο και το φτωχό. Θα μου πεις φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι, αλλά δεν είναι δουλειά αυτή. Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Και να κάτι πορτοκάλια, μετά συγχωρήσεως!
Διότι εγώ ως μέση ελληνίδα, δήλωσε όλο νόημα η θειά μας η Αμερσούδα, πόσα μπορώ να προσφέρω; Από πού να κόψω; Τι να πουλήσω; Τόσα χρόνια τα μάζευα για να φτιάξω ένα σπίτι της προκοπής. Και τι να κάνω τώρα; Να τα βγάλω για ξεπούλημα στο Μοναστηράκι; Οποία κατάπτυστη ενέργεια!  Οποία άθλια πτώση ενός ηρωικού παρελθόντος!
Πόσες πια μέσες ελληνίδες υπάρχουν στην ψωροκώσταινα; Απέμεινε καμία; Από τους φίλους και γνωστούς και γείτονες  μου, άλλοι έφυγαν στα κάτεργα της μετανάστευσης, άλλοι προσπαθούν να επιβιώσουν με τους μπαξέδες τους, άλλοι παραμένουν ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει.
Διότι δεν μπορεί.
Κάποιος, κάτι, όλοι μαζί! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου