Δεν πρέπει να είναι καλά!
Σίγουρα κάτι νιώθει, ένα αναπάντεχο μούδιασμα στα χείλη,
ενοχλητικές ημικρανίες που άρχισαν να την ταλαιπωρούν, ένα ανεπαίσθητο, έστω,
πετάρισμα πεταλούδων στο στομάχι. Είναι η αρχή του τέλους;
Όταν δεν μπορείς να δείξεις απειλητικά τα δόντια σου παντού,
εκτονώνεσαι τουλάχιστον με την έκθεσή τους σε πιο αδύναμους χαρακτήρες. Εκεί
που ακόμη πιάνει η μπογιά σου. Και γίνεσαι επιθετικότερος. Διότι πρέπει να
δείξεις ότι υπάρχεις, ότι διατηρείς την αυτοκρατορία σου και τη δύναμή σου.
Ένα πληγωμένο αγρίμι είναι ακόμη πιο επικίνδυνο στα
παιχνίδια χαριεντισμού από πριν, όταν θριαμβολογούσε υγιέστατο. Τώρα δεν είναι
μόνο ο πόνος της πληγής που νιώθει αλλά και η αγωνία του για ένα τελειωτικό
χτύπημα για να δείξει ότι είναι εδώ και είναι καλά!
Ναι μεν, αλλά! Συνεχίζουμε να είμαστε μια διαφορετική,
ειδική περίπτωση. Οι …μεγαλοκαρχαρίες πέτυχαν να στήσουν προς το παρόν την
Αγγέλα στον τοίχο. Και κατάφεραν να μην εμπλακούν οι χώρες τους στα προβλήματα
των τραπεζών τους. Και να μην αυξάνουν το χρέος τους. Διότι σου λέει, οι
τράπεζες έχουνε το πρόβλημα. Δεν τον έχουμε εμείς και κατ’ επέκταση ο λαός. Διότι
εκεί θα πέσουν τα βάρη. Είχαν και το πείραμα της Ελλάδας μπροστά τους, και σου
λέει, ή τώρα ή ποτέ! Δεν είναι δυνατόν να τραβήξουμε αυτά που περνούν οι
Έλληνες.
Τώρα κατάλαβε ο κοσμάκης ότι η αύξηση του χρέους, εκτός των
άλλων, ήταν και τα δάνεια που έπαιρνε η χώρα για τις τράπεζες. Στην ουσία,
άλλος δανείζεται, άλλος χρεώνεται. Ένα όμορφο λογιστικό παιχνίδι. Και τρέχουμε
εμείς τώρα και δεν φτάνουμε. Έχοντας φτάσει στο όριο της παράκρουσης. Πού να τα
βρούμε τόσα λεφτά; Και έρχονται κι άλλα. Καλώς να έρθουν, αλλά πώς θα λάβεις
από αυτούς που δεν έχουν; Με το δώσε δώσε μόνο, δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να
υπάρχει και το πάρε πάρε!
Καλοστημένο το παιχνίδι, αποδείχτηκε, και ακόμη συνεχίζει.
Διότι ο φόβος φυλάει τα έρμα!
Και ο Θεός, πλέον, εμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου