ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 21/01/2011
Χτύπησε την πόρτα κανείς;
Μπα κανείς!
Μήπως ήταν το αεράκι που απαλά χάιδευε την εξώθυρα; Μήπως θέλουν λάδωμα οι μεντεσέδες για να μην τρίζουν τόσο πολύ και ξεγελούν τα αφτιά μας ότι κάποιος μπορεί να είναι; Διότι δεν μπορεί να σηκώνεσαι συνέχεια για να δεις ποιος είναι! Τόσες φορές και κανείς να μην είναι; Αέρας! Μόνο αέρας μέχρι το περιγιάλι! Αφού πήγαν να σηκωθούν λίγο τα κύματα αλλά τίποτα. Έπεσαν πάλι! Νηνεμία! Μια απέραντη γαλήνη στο ...βασίλειο της Δανιμαρκίας!
Ο αχός που είχε σηκωθεί εδώ και καιρό καταλάγιασε. Μια νεκρική σιγή προς ανακούφιση της ηρεμίας και της γαλήνης. Πάει και αυτό. Τελείωσε ησύχως. Δόξα τω Θεώ. Ηρεμήσαμε!
Πέρασαν ευπρεπώς τα μεγαλεία των συναπτών και σεπτών συζητήσεων στη Βουλή, στη τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες, στο καφενείο! Οι φωνές και οι αντεγκλήσεις, οι ανταλλαγές κατηγοριών και οι αποστολές μηνυμάτων αποδείχτηκαν μοιραίες για την ανακούφιση των πολιτών! Μηδέν από μηδέν, μηδέν! Ένα από ένα, ...ένα!
Ως προς τί τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός αφού ...ο χρόνος δεν ήταν επαρκής; Γιατί τέτοια σφαγή ...στην ποδιά της τηλεθέασης; Τόσα συμβούλια και επιτροπές τραβηγμένα μέχρι την άκρη του χρόνου; Δεν έγινε τίποτα; Και γιατί να μην ξέρουμε; Πόσες ...κορώνες χάθηκαν ηρωικά μαχόμενες στο πεδίο των εντυπώσεων! Το αποτέλεσμα στα έκπληκτα μάτια των πληβείων μιας τραγουδημένης χώρας που ακολουθεί τα βήματα της ...Αστέρως! Η σιωπή δημιουργεί έναν αντίλαλο που βολοδέρνει κυνηγημένη από τον ίδιο της τον εαυτό!
Στο ελληνικό στερέωμα η μνήμη είναι ασθενής. Προσπαθεί μάταια η καημένη να συντηρηθεί στη ζωή αλλά πολλαπλώς δέχεται αλλεπάλληλες αποβιταμινώσεις. Και αδυνατεί να σταθεί στα πόδια της! Περιστασιακά, οι κάθε είδους τονωτικές ενέσεις προκαλούν μια φαινομενική στήριξη ύπαρξης ζωής στο πρόσωπό της.
Πού να σύρουμε τα πόδια μας εμείς οι πληβείοι μετά την ταλαιπωρία του μακρινού ταξιδιού του Βατοπεδίου; Να χτυπήσουμε ξένη πόρτα για να ζητήσουμε ένα ποτήρι δροσερό νερό; Ποιός θα μας ανοίξει; Να ακουμπήσουμε τη θέαση τόσων μηνών στο τμήμα των απολεσθέντων;
Ξέρουμε τι έχουμε απολέσει;
Τι να ζητήσουμε τότε;
Χτύπησε την πόρτα κανείς;Μπα κανείς!
Μήπως ήταν το αεράκι που απαλά χάιδευε την εξώθυρα; Μήπως θέλουν λάδωμα οι μεντεσέδες για να μην τρίζουν τόσο πολύ και ξεγελούν τα αφτιά μας ότι κάποιος μπορεί να είναι; Διότι δεν μπορεί να σηκώνεσαι συνέχεια για να δεις ποιος είναι! Τόσες φορές και κανείς να μην είναι; Αέρας! Μόνο αέρας μέχρι το περιγιάλι! Αφού πήγαν να σηκωθούν λίγο τα κύματα αλλά τίποτα. Έπεσαν πάλι! Νηνεμία! Μια απέραντη γαλήνη στο ...βασίλειο της Δανιμαρκίας!
Ο αχός που είχε σηκωθεί εδώ και καιρό καταλάγιασε. Μια νεκρική σιγή προς ανακούφιση της ηρεμίας και της γαλήνης. Πάει και αυτό. Τελείωσε ησύχως. Δόξα τω Θεώ. Ηρεμήσαμε!
Πέρασαν ευπρεπώς τα μεγαλεία των συναπτών και σεπτών συζητήσεων στη Βουλή, στη τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες, στο καφενείο! Οι φωνές και οι αντεγκλήσεις, οι ανταλλαγές κατηγοριών και οι αποστολές μηνυμάτων αποδείχτηκαν μοιραίες για την ανακούφιση των πολιτών! Μηδέν από μηδέν, μηδέν! Ένα από ένα, ...ένα!
Ως προς τί τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός αφού ...ο χρόνος δεν ήταν επαρκής; Γιατί τέτοια σφαγή ...στην ποδιά της τηλεθέασης; Τόσα συμβούλια και επιτροπές τραβηγμένα μέχρι την άκρη του χρόνου; Δεν έγινε τίποτα; Και γιατί να μην ξέρουμε; Πόσες ...κορώνες χάθηκαν ηρωικά μαχόμενες στο πεδίο των εντυπώσεων! Το αποτέλεσμα στα έκπληκτα μάτια των πληβείων μιας τραγουδημένης χώρας που ακολουθεί τα βήματα της ...Αστέρως! Η σιωπή δημιουργεί έναν αντίλαλο που βολοδέρνει κυνηγημένη από τον ίδιο της τον εαυτό!
Στο ελληνικό στερέωμα η μνήμη είναι ασθενής. Προσπαθεί μάταια η καημένη να συντηρηθεί στη ζωή αλλά πολλαπλώς δέχεται αλλεπάλληλες αποβιταμινώσεις. Και αδυνατεί να σταθεί στα πόδια της! Περιστασιακά, οι κάθε είδους τονωτικές ενέσεις προκαλούν μια φαινομενική στήριξη ύπαρξης ζωής στο πρόσωπό της.
Πού να σύρουμε τα πόδια μας εμείς οι πληβείοι μετά την ταλαιπωρία του μακρινού ταξιδιού του Βατοπεδίου; Να χτυπήσουμε ξένη πόρτα για να ζητήσουμε ένα ποτήρι δροσερό νερό; Ποιός θα μας ανοίξει; Να ακουμπήσουμε τη θέαση τόσων μηνών στο τμήμα των απολεσθέντων;
Ξέρουμε τι έχουμε απολέσει;
Τι να ζητήσουμε τότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου