ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Με προβλημάτισες!

- Άντε!

- Ναι, ρε!

- Και πως σε προβλημάτισα;

- Να, προχτές…

- Τι έγινε προχτές;

- Με αυτά που έλεγες.

- Έλεγα… Έλεγα… Δεν θυμάμαι!

- Για τα χρυσαφικά, ρε! Για τους πολύτιμους λίθους!

- Α, για αυτό λες;

- Εμ! Και δε μου λες; Όλα πρέπει να τα δηλώσουμε;

- Εξαρτάται! Εσύ τι έχεις; Για να ρωτάς σημαίνει ότι είναι γεμάτο το σακουλάκι…

- Κάτι ψιλά, ρε!

- Δήλωσέ τα τότε!

- Έχω μια δυσκολία!

- Σε πιάνουν τα τεκμήρια;

- Όχι, ρε! Άλλο είναι το πρόβλημα…

- Ποιο, ρε;

- Κρατάς μυστικό;

- Όπα! Τι θα ακούσω; Υπάρχει μεγάλος θησαυρός;

- Τι να σου πω! Πακτωλός!

- Τότε;

- Τάφος είπαμε, ε;

- Ναι, ρε, μεταξύ μας;

- Λοιπόν, η γυναίκα μου λέει να τα δηλώσουμε διότι υπερβαίνουμε το όριο κατά πολύ. Τα έβγαλε προχτές, τα άπλωσε, τα εκτίμησε…

- Η ίδια;

- Η ίδια! Τι νομίζεις; Δεν ξέρει τι φοράει;

- Και;

- Για να μην στα πολυλογώ, είναι μερικά κομμάτια που νομίζει ότι είναι αυθεντικά, αληθινά, ενώ είναι μαϊμού!

- Όπα της! Την έκανες τη δουλειά σου δηλαδή!

- Οπότε, λέω, δεν αξίζει τον κόπο να τα δηλώσουμε. Αφού δεν πιάνουμε το όριο! Και που ξέρω εγώ τι θα γίνει μετά; Να πληρώνω τζάμπα φορολογία;

- Ναι, αλλά αν της πεις ότι είναι μαϊμού;

- Ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε!

- Και ένα δίκιο θα το έχει.

- Δεν ξέρω τι να κάνω.

- Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή!

- Είναι ικανή να μου ζητήσει διαζύγιο…

- Να σου πω, κερδισμένος θα βγεις! Θα λύσεις και το πρόβλημα που έχεις!