- Και εγώ
τώρα τι να κάνω;
- Τι θες να
κάνεις;
- Δεν έχω
λεφτά!
- Να σε
δανείσω εγώ! Πόσα θες;
- Είσαι
φίλος, ρε μεγάλε!
- Εντάξει,
μεταξύ μας τώρα… Εκτός κι αν θέλεις κανένα μεγάλο ποσό… Δεν έχω πολλά μαζί
μου… Πόσα σου χρειάζονται;
- Τώρα; Δεν
τα χρειάζομαι…
- Τι
χτυπιέσαι τότε και λες ότι δεν έχεις λεφτά…
- Εμ, δεν έχω…
- Γίνε πιο ξεκάθαρος…
Θες ή δε θες…
- Κοίτα να
σου πω… Βασικά… τώρα δεν θέλω λεφτά… έχω για τώρα… Αλλά για την συνέχεια δεν
έχω, δεν μου φτάνουν…
- Δε σε
καταλαβαίνω…
- Ρε παιδί
μου, πώς να στο κάνω πιο λιανά… Γενικά δε μου φτάνουν τα λεφτά για να κινηθώ…
Βρίσκομαι σε τέλμα…
- Και πως σου
ήρθε τώρα αυτό, ότι δεν έχεις λεφτά;
- Εμ, δεν
έχω… Βλέπω τους άλλους που έχουν και φοβούνται. Και εγώ που δεν έχω; Τι να
κάνω; Αφού δεν έχω να βγάλω τίποτα έξω… Μόνο εμένα να βγάλω… Τι να κάνω; Να
φοβηθώ;
- Οι άλλοι
που έχουν φοβούνται;
- Δεν είδες;
Θα τα πάρει και θα τα βγάλει έξω λέει! Γιατί φοβάται μην του τ' αρπάξουν.
- Αμάν βρε
παιδί μου! Και πως θα του τ' αρπάξουν;
- Το θέμα μου
είναι άλλο… Πώς έχει λεφτά, αφού μέχρι προχτές φώναζε ότι έχει οικονομικές
σφίξεις; Εδώ, για μια ώρα ανάγκης ένα κομπόδεμα δεν το έχουμε. Το έχουμε;
Στραγγίξαμε!
- Βρε,
προβλήματα που έχει ο κόσμος… Δηλαδή υπάρχει κίνδυνος να πάμε χειρότερα;
- Δεν ξέρω…
Ρώτα αυτούς που φοβούνται… Εγώ τι να φοβηθώ; Άδειο το βιβλιάριο καταθέσεων…
Καμιά φορά μόνο το παίρνω το ξεφυλλίζω, το κοιτώ, περασμένα μεγαλεία διηγώντας
τα να κλαις… Καταθέσεις, αναλήψεις… Στο τέλος μόνο αναλήψεις είχε… Το κρατάω
έτσι για ενθύμιο, όταν με πιάνουν οι μαύρες μου να λέω ότι είχα και γω κάποτε
κομπόδεμα…
- Αμάν, βρε,
με συγκίνησες…
- Και μετά
μου λες γιατί έχουν πέραση οι παλιές καλές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες… Αυτά
ζούμε…
- Να σου πω…
Θα γλυτώσουμε και το ρεύμα που καίει η τηλεόραση… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου