- Γιατί αυτό το απλανές βλέμμα;
- Στοχάζομαι!
- Μπράβο…, πολυτέλειες…!
- Είναι πολυτέλεια το να στοχάζεται κανείς;
- Αμέ! Ειδικά σήμερα! Σήμερα δεν προλαβαίνεις για
στοχασμούς! Το μυαλό σου είναι αλλού. Η φαιά ουσία καταναλώνεται στο άγχος της
επιβίωσης…
- Και δε μου λες; Εσύ που καταναλώνεις την φαιά σου ουσία
στο άγχος της επιβίωσης πως τα βλέπεις τα πράγματα; Κατάφερες κάτι; Πώς την
βλέπεις την επιβίωσή σου;
- Μαύρη κι άραχνη…
- Κι όμως… Δεν βλέπεις που συμβαίνουν κοσμοϊστορικά
γεγονότα… Ελαφρύνσεις, επί ελαφρύνσεων… Μπορεί η ανάπτυξη να μην ήρθε ακόμη,
αλλά μια ανάσα θα την πάρουμε…
- Καλά τώρα.. Μας είχε κοπεί πρώτα η παροχή του οξυγόνου, μελανιάσαμε
καλά καλά, επήλθε ένας πανικός, τον χάνουμε τον ασθενή, φωνάξτε γρήγορα τον
γιατρό …και χαλάρωσαν λίγο την στρόφιγγα. Εδώ κολλάει το …παρηγοριά στον
άρρωστο… Μου λες τι μπορώ να κάνω με όλους τους λογαριασμούς που έχω ανοιχτούς;
Ολόκληρη φιάλη οξυγόνο χρειάζομαι… Τι να σου κάνει το λίγο… Ίσα ίσα για να
κρατηθώ όρθιος... Α! για πες! Τι στοχάζεσαι; Τι είναι αυτό που απασχολεί τον
εγκέφαλό σου;
- Έρχονται τελικά δόσεις και ρυθμίσεις…
- Καιρός ήταν…
- Αλλά νομίζω ότι κάπου έχουν κάνει λάθος…, δεν μπορεί…,
τυπογραφικό λάθος θα είναι, θα τους ξέφυγε…
- Τι πράγμα;
- Σου λέει, μέχρι δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ έχεις εκατό δόσεις,
πάνω από αυτό το ποσό πας στις εβδομήντα δύο… Και αναρωτιέμαι εγώ… Γιατί, ρε
φίλε, εμένα με έβγαλες στην απέξω; Έχω ας πούμε είκοσι χιλιάδες, τριάντα,
σαράντα… Δεν θα μου έδινες μεγαλύτερη ανάσα να μου είχες και μένα εκατό; Και
εδώ και ώρα προσπαθώ να ξεψαχνίσω… με ποια λογική πάρθηκε αυτή η απόφαση και
έγινε αυτός ο διαχωρισμός…
- Τι να πω; Δεν μπορώ, φίλε μου, να σε βοηθήσω. Αδυνατώ…
- Δεν είναι λογική η απορία μου; Άσε που σου λέει αν τα πληρώσεις
εφάπαξ απαλλάσσεσαι από τις επιβαρύνσεις εκατό τα εκατό… Και σε ρωτώ… Αν στα φέρω
όλα, σημαίνει ότι τα είχα και περίμενα… Άρα είχα λεφτά… Άρα ωραίο μου κράτος σε
δούλευα τόσο καιρό… Περίμενα δηλαδή καμιά αρπαχτή…
- Μπορεί, ρε παιδί μου, να σου πέσει το λαχείο και να μπορείς
να τα δώσεις όλα μαζί…, καμιά κληρονομιά, ξέρω εγώ… Μπορεί όλοι αυτοί που σε
χρωστάνε να έρθουν να σου φέρουν τα χρωστούμενα…
- Αμάν, βρε… και μετά ξύπνησες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου