Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ Κατερίνης




Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, είμαστε!
Είμαστε; Ξέρει κανείς κάτι; Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει. Ένα σημάδι, ένα μικρούλικο φως, ένα βηχαλάκι, ένα πνιγηρό χαμόγελο; Κάτι τέλος πάντων που να μας δείχνει προς τα πού πάμε, προς τα πού κατηφορίζουμε;
Όσο και να ψάχνουμε, τίποτα. Αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Κάτι θα γίνει, μπορεί να βρέξει, μπορεί να βγει ο ήλιος, μπορεί όμως και να ρίξει καμιά μπόρα και να χαλάσει την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα.
 Αλλά έτσι είναι. Την Άνοιξη ο καιρός δεν είναι σταθερός. Έχει τα σκαμπανεβάσματά του και τα ξαφνικά του. Γι αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το οτιδήποτε. Μια ομπρέλα, ένα αδιάβροχο. Μια προστασία βρε αδερφέ! Πώς αλλιώς να προφυλαχτούμε; Κάτι πρέπει να κάνουμε. Διαφορετικά θα μας λιώσει η βροχή!
Έχεις την αίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς σε έναν ολισθηρό δρόμο. Αλλά με τη βροχή γλιστράει ο δρόμος και μπορεί να συμβούν τα αναπάντεχα. Να σπάσεις κανένα ποδάρι, κανένα χέρι, κανένα κεφάλι. Οτιδήποτε.
Αλλά καλά τα χέρια και τα πόδια. Διότι αν σπάσεις το ένα, έχεις και ένα δεύτερο για ρεζέρβα. Μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. Κουτσά στραβά θα κάνεις καμιά δουλειά, θα φέρεις ένα κομμάτι ψωμί στο σπίτι.  Αν σπάσεις όμως το κεφάλι τι γίνεται τότε; Δεν έχεις δεύτερο για ρεζέρβα. Αλλοίμονο σου δηλαδή!
Αυτές οι ανοιξιάτικες μέρες είναι οι επικίνδυνες. Διότι δεν ξέρεις πώς να φυλαχτείς. Κολλάς καμιά ίωση και κατά πώς τα λένε οι γιατροί, την άνοιξη είναι επικίνδυνη.
Αλλιώς είναι το χειμώνα. Είναι η εποχή του. Λες, είναι χειμώνας και ξέρεις. Δεν πρόκειται να το αποφύγεις. Μια γριπούλα δεν θα την περάσεις; Ένα συναχάκι, ένα βηχαλάκι, κάτι τις τέλος πάντων.
Αλλά λες είναι χειμώνας. Αν δεν αρρωστήσω το χειμώνα, πότε θα αρρωστήσω; Την άνοιξη ή το καλοκαίρι; Διότι κάθε πράγμα θέλει τον καιρό του. Και ο κολιός τον Αύγουστο!
Και εμείς το Γερμανό μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου