ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 10/02/2009

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Δεν μπορείς να συζητήσεις χωρίς να έχεις το θέμα, κάτι τέλος πάντων από όπου θα ξεκινήσεις. Μια αφορμή την χρειάζεσαι. Κάτι πρέπει να υπάρχει σαν αφορμή.

Να ανοίξεις μια συζήτηση για την παιδεία. Δεν μπορείς στα καλά καθούμενα να πεις, τώρα θα συζητήσουμε για την παιδεία. Χωρίς αφορμή, χωρίς λόγο. Κάτι είδες ότι πάει στραβά. Από κάπου  πρέπει να ξεκινήσεις. Από την αρχή, από την μέση, από το τέλος, δεν έχει σημασία. Η αφορμή είναι το ζωτικό σημείο της δράσης και της αντίδρασης.

Και να που ξαναμπαίνουν μπροστά οι δημοσκοπήσεις για να τονωθεί το έδαφος και να λειτουργήσει καλύτερα ο διάλογος. Διότι χωρίς δημοσκοπήσεις δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Τις απαιτούμε, τις χρειαζόμαστε και εξ άλλου από αυτές μαθαίνουμε τι μπορεί να πάει μπροστά και τι έχουμε ανάγκη. Ασχετα αν κάθε δίμηνο ή τρίμηνο οι απαιτήσεις μας είναι διαφορετικές και μεταλλάσσονται.

Χρόνια μάθαμε να ζούμε με τις δημοσκοπήσεις και έχουν γίνει απαραίτητες για την σωστή λειτουργία του οξυγόνου. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτές.

Από μια τελευταία μάθαμε σε τι ποσοστό θέλουμε αλλαγές στην πρωτοβάθμια, στην δευτεροβάθμια και στη τριτοβάθμια. Μάθαμε ποιούς εμπιστευόμαστε περισσότερο και σε τι ποσοστά μπορούν να τα καταφέρουν. Χρόνια κρατάει αυτή η κολόνια!

Μας αρέσει να ασχολούμαστε με την διαδικασία, ηδονιζόμαστε με τις προπαρασκευαστικές ενέργειες ενασχόλησης του προβλήματος και καταλήγουμε να μην ασχολούμαστε με το πρόβλημα καθόλου.    

Η εκπαίδευση ή η παιδεία προσπαθεί να βρει το δρόμο της; Κανείς ίσως δεν ξέρει πού να την οδηγήσει!

Η γενική αλήθεια είναι ότι μια δημοσκόπηση φέρνει αποτελέσματα σχετικά με τα ερωτήματα που υποβάλλει και ίσως παρεκκλίνει της έρευνάς της.

Με αποτέλεσμα να γυροφέρνουμε το πρόβλημα, να το ζαλίζουμε και να ...αποκοιμιέται!

Λίγο το έχεις να αποκοιμιέται χωρίς χάπια;

Άραγε τι ποσοστό ελλήνων υποφέρει από αϋπνία;