ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! 17/09/2010

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ  17/09/2010

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Γράψε κάτι και για μας!

Το θέμα δεν είναι να γράψεις. Άντε και έγραψες! Και λοιπόν; Τι έγινε; Το θέμα είναι πόση παιδεία υπάρχει απέναντι στο δέκτη να δεχτεί τα γραφόμενά σου. Και μπορεί κάλλιστα να σου πει έτσι σε συμφέρει έτσι τα λες! Δεν είναι όμως έτσι. Είναι τελείως διαφορετικά.

Το θέμα είναι – για να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη – ένας παράπλευρος, αόρατος και άτυπος πόλεμος μεταξύ των Κέντρων Ξένων Γλωσσών και των κυριών και δεσποινίδων που επιδίδονται στη γνωστή εργασία των ....ιδιαιτέρων μαθημάτων.

Επειδή οι γνώσεις μου στην ελληνική γλώσσα αρχίζουν και ....παλιμπαιδίζουν, αναφύονται απορίες του τύπου, υπάρχουν ιδιαίτερα μαθήματα ... δύο, τριών, τεσσάρων ... και βάλε ατόμων; Οι γνώσεις μου φτάνουν μέχρι τον ένα μαθητή ανά μάθημα ιδιαιτέρου. Πάνω από ένα είναι τμήμα. Δεν είναι ιδιαίτερο. Τα παιδιά του Πειραιά τι είναι; Μη μου πει κανείς ότι είναι ιδιαίτερο; Ολόκληρη παρέα είναι.

Από την άλλη μπορεί να έρχεται και πιο φθηνό. Διότι το τρία ή το τέσσερα πολλαπλασιαζόμενο με μικρότερη μονάδα ω! του θαύματος γίνεται μεγαλύτερο για την δεσποινίδα κατόχου της επάρκειας. Λες και η επάρκεια είναι το λάβαρο της επιτυχίας. Το δασκαλίκι – εκ του δάσκαλος – και όχι εκ του καθηγητής ή της καθηγήτριας – είναι σαράκι. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Όσες επάρκειες και να κουβαλάς μαζί σου. Αλλά δυστυχώς το ιδιαίτερο είναι ιδιαίτερο – έχει άλλο άρωμα, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται σε ειδικές περιπτώσεις – αποφεύγουμε τις μετακινήσεις και σαν πρώτη ανάγνωση είναι φθηνότερο. Στην πορεία βγαίνει ακριβότερο αλλά αυτό είναι για αύριο. Έχει ο Θεός! Θα δούμε τι θα κάνουμε αύριο.

Διότι η διδασκαλία και η μάθηση δεν είναι ερασιτεχνισμός και κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι το ίδιο μάθημα γίνεται σε μια οργανωμένη αίθουσα και σε ένα δωμάτιο σπιτιού που μπορεί να είναι το σαλόνι, μπορεί και η κουζίνα μετά συνοδείας αρώματος εκ των φασολακίων της κατσαρόλας! Μην τα ισοπεδώσουμε όλα!

Εν τούτοις, γονείς και καθηγητές αρέσκονται στην εύηχη λέξη, ιδιαίτερο! Θα μου πεις ο κάθε κάτοχος του πολυπόθητου Προφίσιενσυ ανακηρύσσεται, αγορεύεται, αυτοονομάζεται καθηγητής αγγλικής γλώσσας και μπορεί να ανοίξει Κέντρο ξένων γλωσσών και στην καλύτερη περίπτωση να κάνει έφοδο στην αγορά των ιδιαιτέρων. Και έχει απόλυτο δίκιο. Αφού του το δίνει αυτό το δικαίωμα η πολιτεία. Τι χολοσκάς; Πέφτει το μπαλάκι στον καταναλωτή να επιλέξει. Και η επιλογή φυσικά γίνεται από τον καταναλωτή γονέα. Με τις εξής υπέροχες παραμέτρους. Ποιό είναι πιο κοντά και ποιό είναι πιο φθηνό! Και επιλέγει. Αυτά είναι τα κριτήρια επιλογής.   

Θέλετε αναρίθμητα παραδείγματα μαθητών που στην πορεία μπήκαν σε άλλο κυνηγητό επιλογής; Βοηθείστε μας, δεν... δεν.... δεν...!

Και τι γίνεται τότε;