Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




- Γιατί δε μιλάς;
- Σκέφτομαι. Με απασχολεί κάτι.
- Για πες;
- Είδα ένα όνειρο χτες βράδυ.
- Δεν είσαι ο μοναδικός. Κόσμος και κοσμάκης βλέπει όνειρα όταν κοιμάται. Χώρια, άλλοι τόσοι που ονειρεύονται και την ημέρα! Αλλά τι τα θες; Όνειρο ήταν και πάει!
- Όχι, ρε!  Δεν πάει!
- Αλλά;
- Ξέρεις πόση ώρα κράτησε; Όλη τη νύχτα. Αφού το θυμάμαι ζωντανά, σα να το βλέπω τώρα…
- Μη μου πεις ότι θυμάσαι και λεπτομέρειες; Γιατί εγώ τις περισσότερες φορές δεν θυμάμαι ότι είδα όνειρο. Μπορεί να μου κάνει κλικ την άλλη μέρα το απόγευμα και να πω είδα ένα όνειρο χτες αλλά… μέχρι εκεί, ούτε τι, ούτε ποιος, ούτε που…
- Ρε… Σαν να το βλέπω τώρα μπροστά μου, λες και το έζησα…
- Τόσο ζωντανό; Τι σόι όνειρο; Για λέγε ρε!
- Ήμουνα λέει καλοντυμένος…
- Δηλαδή; Τι φορούσες;
- Κουστουμαρισμένος… στην τρίχα… παπούτσι πρώτης μόδας, γραβατωμένος…
- Το μαλλί;
- Περιποιημένο κι αυτό, σου λέω στην εντέλεια…
- Και γιατί όλο αυτό το τουρλουμπούκι; Γιόρταζες τίποτα; Καμιά εθνική επέτειος; Μπας και πήγαινες σε κανένα γάμο;
- Όχι τίποτα από όλα αυτά!
- Τότε;
- Υποχρεωθήκαμε, λέει, από την κυβέρνηση να καλοντυθούμε…
- Καλά, ρε! Και είχαν όλοι τη δυνατότητα να ντυθούν…
- Όχι, όχι, όσοι δεν μπορούσαν, τους απαγόρεψαν να κυκλοφορούν έξω. Εσώκλειστοι στα σπίτια τους μέχρι νεωτέρας…
- Αμάν βρε! Και μετά, και μετά; Τι έγινε μετά; Δεν μου είπες; Που θα πηγαίνατε εσείς όλοι οι καλοντυμένοι. Και δεν μου λες; Ήσασταν πολλοί ή ένας εδώ και άλλος εκεί;
- Ήμασταν αρκετοί.
- Κανένα γνωστό είδες; Ή μόνο ξένοι…
- Όχι, δεν γνώριζα κανένα.
- Που να δεις δικό σου άνθρωπο; Με τι να ντυθεί; Εδώ δεν έχει να φάει… Για λέγε…
- Προχωρούσαμε λοιπόν μέσα από κάτι καταπράσινα λιβάδια, τρεχούμενα νερά, πουλιά να κελαηδούν..
- Αμάν βρε, στον παράδεισο σας πηγαίναν;
- Όχι, πηγαίναμε λέει να προϋπαντήσουμε την ανάπτυξη. Ερχόταν επιτέλους!
- Όπα! Για λέγε. Με ενδιαφέρει και μένα αυτό! Ήρθε; Ήρθε; Ήρθε επιτέλους;
- Κάτσε να σου πω. Προχωρούσαμε κι όλο προχωρούσαμε, μέσα από μέρη κάτσε καλά. Ποτέ δεν τα είχα ξαναδεί. Παράδεισος… Καλά το είπες.
- Και μετά;
- Μετά μας είπαν να γυρίσουμε πίσω.
- Γιατί;
- Μέχρις εδώ λέει ήταν. Πήρατε μια γεύση πως θα νιώθατε αν ερχόταν η ανάπτυξη… Για αυτό σκέφτομαι!
- Και μετά σου λέει, ότι τα όνειρα δεν βγαίνουν αληθινά!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου