ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι είναι αυτές οι σκληρές αποφάσεις;

- Για να είναι σκληρές, θα είναι σκληρές!

- Και τι αποφάσεις είναι αυτές; Για τι πράγμα;

- Ο Μοσκοβισί τα είπε αυτά!

- Και για ποιον τα είπε;

- Σιγά την ερώτηση! Για ποιους άλλους μιλάνε εκτός από μας;

- Και τι σόι αποφάσεις;

- Πρέπει να ληφθούν, λέει, σκληρές αποφάσεις μέχρι τέλους του χρόνου!

- Με τρομάζεις! Τι υπονοείς; Πόσο σκληρές, δηλαδή; Θα μας κρεμάσουν; Θα εφαρμόσουν το κινέζικο μαρτύριο;

- Τι μαρτύριο είναι αυτό;

- Το μαρτύριο της σταγόνας!

- Δηλαδή;

- Η επανάληψη φέρνει την κούραση που μετά αυτή καταλήγει σε ψυχική εξουθένωση. Τα νεύρα τσατάλια δηλαδή!

- Δε σε καταλαβαίνω!

- Πέφτει σταγόνα σταγόνα το νερό πάνω στο πρόσωπο, μέχρι να απλωθούν χύμα τα νεύρα σου κάτω στο πάτωμα. Αυτή η αργή διαδικασία είναι που τα κάνει όλα!

- Σιγά, ρε! Αυτό ήδη βρίσκεται σε εφαρμογή! Αργά, αργά και σταθερά! Πόσα χρόνια έχουμε που μια έτσι, μια αλλιώς, μια από δω μια από κει, μια κοιτάμε ψηλά, μια κοιτάμε χαμηλά, μια δεν κοιτάμε πουθενά, μια το βλέμμα της αγελάδας… Και όλα αργά, πολύ αργά, ένα αλλόκοτο μαρτύριο σταγόνας… Δεν μου λες! Ξέρεις πόσο έχει αυξηθεί η κατανάλωση των αντικαταθλιπτικών και των ηρεμιστικών τα τελευταία χρόνια; Τσατάλια τα νεύρα μας… Τσατάλια… Κρεμασμένα σε ένα ατελείωτο μπουγαδόσχοινο, να… από εδώ μέχρι εκεί με το συμπάθιο!

- Τότε; Τι εννοεί με τις σκληρές αποφάσεις;

- Να ληφθούν τα μέτρα που απαιτούνται…

- Τι άλλο μπορεί να είναι;

- Είδες; Αναρωτιέσαι! Δεν μπορείς να σκεφτείς! Δεν μπορεί να πάει το μυαλό σου πουθενά, έχει εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες. Και έτσι, κυκλοφορείς μέσα στην άγνοια σου, μέσα σε ένα ψυχικό τρόμο, λουφάζοντας, και λες…, τώρα είναι; Σε λίγο είναι; Γιατί αργεί; Τι θα γίνει; Και νάσου τα υπογλώσσια το ένα πίσω από το άλλο!

- Τρέχω, τρέχω!

- Που πας ρε; Δεν θες να ακούσεις άλλα;

- Θα κλείσουν τα φαρμακεία!