ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι χαρτιά είναι αυτά;

- Ετοιμάζω διαβατήριο!

- …

- Τι με κοιτάς έτσι; Φεύγω! Φεύγω! Το κατάλαβες;

- Έτσι ξαφνικά;

- Τίποτα δεν γίνεται ξαφνικά. Όλα τα ξαφνικά έχουν και την …προϊστορία τους! Μην γελιέσαι! 

- Καλά… Πότε το πήρες απόφαση;

- Δεν ήταν απόφαση της στιγμής. Προφανώς τώρα ξεχείλισε το ποτήρι!

- Και για πού σκέφτεσαι;

- Όπου με βγάλει ο δρόμος! Όπου βρω καλύτερα!

- Αποφασισμένο σε βρίσκω!

- Μπουρλότο!

- Αμάν, βρε παιδί μου!

- Κοίτα να σου πω! Εδώ δεν θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα! Έκανα υπομονή, θα έρθει η ανάπτυξη, θα έρθει η ανάπτυξη, πουθενά ανάπτυξη! Πόσο να περιμένω! Αν ήταν να έρθει, θα ερχόταν! Γυμνάσια μας κάνει κι αυτή! Μετά έκανα τις ρυθμίσεις μου. Ρυθμίσεις στην Εφορία, ρυθμίσεις στο ΤΕΒΕ, ρυθμίσεις στο ΙΚΑ, ρυθμίσεις στις τράπεζες… Όλα καλά! Είπα να κάνω μια καινούρια αρχή! Δύσκολη μεν, αλλά τι άλλο θα μπορούσα να κάνω; Τα έβαλα κάτω και είπα κουτσά στραβά θα βγω!

- Και τελικά τι έγινε και άλλαξες γνώμη;

- Τώρα δεν είναι να κάνουμε τις δηλώσεις στην εφορία;

- Ναι! Πρέπει να πληρώνω και αυτά! Αλλιώς χάνω τις ρυθμίσεις! Δεν βγαίνω!

- Τι  μου λες, ρε παιδί μου!

- Διότι δεν μπορώ να ζήσω άλλο αυτό το θέατρο του παραλόγου! Θα καταλήξω σε κανένα τρελοκομείο. Και δεν έχω καμιά διάθεση να καταλήξω εκεί! Που να τα βρω τα λεφτά; Είναι εκτός πραγματικότητας όλοι αυτοί; Δεν τα βάζουν κάτω; Δεν μπορούν να κάνουν τους λογαριασμούς να δουν ότι δεν βγαίνει;

- Ποιος σου είπε ότι δεν τα βάζουν κάτω;

- Τότε;

- Αυτό θέλουν! Να μην μπορείς να βγεις! Να φτάσεις στα όρια της εξαθλίωσης! Μετά είναι εύκολο! Τι είναι; Ένα μπλουμ και βρίσκεσαι μέσα!

- Που μέσα;

- Στην εξαθλίωση!

- Και μετά;

- Τι μετά ρε; Μακάρι, μακάρι λέω, να μην μας αναγκάσουν να βγούμε στους δρόμους, παίζοντας ταμπούρλο τις άδειες κατσαρόλες μας!