ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Καιρός ήταν!

- Να ‘ρθει το Πάσχα; Έρχεται οσονούπω και πολύ γρήγορα μάλιστα! Ντάλα χειμώνα! Άντε να βγεις έξω να γυρίσεις σούβλες…

- Θα ψήσουμε οβελία και φέτος; Η κρίση δεν τον άγγιξε τον οβελία, βλέπω…

- Κοίτα να σου πω, καλή, χρυσή και άγια η κρίση αλλά μην το παρα… κιόλας! Μην τα ισοπεδώσουμε όλα! Κάτι να κρατήσουμε και για μας…

- Ναι, αλλά εγώ δεν εννοούσα το Πάσχα… Αλλού το πήγαινα εγώ και εσύ μου το πήγες αλλού!

- Πάλι λοξοδρόμησα;

- Εμ, όπως πάντα! Άργησε η δικιά σου…

- Ποια είναι δικιά μου;

- Η Βίκυ ρε! Αυτή που απέδρασε από το Δρομοκαΐτειο;

- Σιγά, ρε φίλε από που κι ως που δικιά μου; Ούτε την ξέρω, ούτε με ξέρει… άσε που αυτή είχε λεφτά και ξόδευε ενώ εγώ…

- Είπε ότι θα κελαηδήσει!

- Τι; Κάνει και μιμήσεις;

- Άσε τα αστεία, ρε! Θα μιλήσει, λέει! Θα πει ονόματα, πρόσωπα και πράγματα!

- Για αυτό είπες καιρός ήταν; Ναι, αλλά γιατί δεν μίλησε από την αρχή; Τώρα ξαφνικά θυμήθηκε;

- Εσύ τι λες; Δεν ξέρει πρόσωπα και πράγματα;

- Δεν λέω αυτό! Κανονικά πρέπει να γνωρίζει… Αλλά γιατί δεν  μίλησε από την αρχή; Ο ένας καλύπτει τον άλλον; Είδε κι αποείδε, και σου λέει, δεν βγαίνω που δεν βγαίνω, ας καλέσω κι άλλα πουλάκια στο κλουβί. Να έχουμε παρέα… Να μην είμαστε μόνοι μας!

- Και λες ότι θα πει;

- Δεν ξέρω τι να πω; Άμα είναι αποφασισμένη να ξεκαθαρίσει τη θέση της… Διότι δεν μπορεί να είναι μόνο ένας που μάζευε κεχρί… Θα είναι κι άλλα πουλάκια…

- Μπα, έχει κουραστεί… εγώ πιστεύω ότι θα ξετυλίξει το κουβάρι… άντε να δούμε…

- Εμ, να δούμε… Τι θα γίνει με αυτό το κουβάρι… Να δούμε τι θα φτιάξουμε… Κανένα φουλάρι, καμιά ζακέτα…

- Ξέρεις ότι υπάρχουν και πλεκτά παλτό;