ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τρέχω, τρέχω!

- Περίμενε, ρε! Που πας;

- Άσε με, να προλάβω!

- Τι; Μοιράζουν τίποτα; Πού; Να ‘ρθω κι εγώ;

- Ηρέμησε, ρε πειναλέε! Δεν μοιράζουν τίποτα. Εγώ πάω να μοιράσω!

- Εσύ; Τι να μοιράσεις; Σου ‘πεσε το λαχείο και μοιράζεις λεφτά;

- Καλό, αλλά δεν γελάσαμε! Να προλάβω ρε, θα χάσω την προθεσμία… πάω να κάνω ρυθμίσεις…

- Μη μου πεις για τα ταμεία!

- Ναι, γιατί;

- Άραξε, μην αγχώνεσαι!

- Γιατί; Να μην πάω; Δεν γίνεται! Πρέπει κάτι να κάνω. Αφού δεν μπορώ να τα δώσω μαζεμένα. Κι οι δόσεις καλές είναι.

- Και πόσες θα βάλεις;

- Εκατό! Πόσες; Είμαι για λιγότερες;

- Και θα το αντέξεις;

- Ποιο ρε;

- Να τις κρατήσεις!

- Κοίτα να σου πω. Ο άνθρωπος μια ελπίδα την έχει! Αυτήν βλέπει, αυτήν ακολουθεί. Τώρα τι να σου πω; Βλέποντας και κάνοντας; Άμα δεν έχω…

- Κάτσε λοιπόν και ηρέμησε…

- Ρε, έμαθα έχει ουρά… Θα γίνεται χαμός, αν αργήσω θα μαζευτούν κι άλλοι!

- Ήρεμα σου λέω! Τζάμπα αγχώνεσαι!

- Τζάμπα; Τι έγινε;

- Πάμε παρακάτω!

- Τι θες να πεις;

- Θα μας πιάσει Ιούνιος!

- Δηλαδή;

- Ακόμη ένας μήνας! Έχεις χρόνο! Η λήξη πήρε παράταση!

- Άντε!

- Ρε, ο έλληνας το έχει στο αίμα του. Ό,τι και να γίνει, τελευταία στιγμή θα τρέξει, θα μπλοκάρει η ουρά και μετά θα παραπονεθεί ότι δεν εξυπηρετείται…

- Εν μέρει έχεις δίκιο… Αλλά…

- Τι αλλά; Έτσι δεν είναι;

- Ναι, αλλά τώρα, προσπαθούσε να μαζέψει, να βάλει κάτι στην άκρη και να πάει…

- Ξεχνάς εύκολα μου φαίνεται… Για θυμήσου τις παλιές καλές εποχές… Πόσες παρατάσεις… Πάλι τελευταία στιγμή… Πάλι στο παρά πέντε... Δεν έχουμε μάθει, δεν έχουμε εκπαιδευτεί…, ή μάλλον έτσι έχουμε εκπαιδευτεί, έτσι έχουμε κακομάθει, διότι έτσι θέλουμε, να έχουμε μπάρμπα στην Κορώνη και να καμαρώνουμε… έτσι μάθαμε… Και είναι από τα μαθήματα που εμπεδώνουμε τέλεια… Είμαστε άριστοι μαθητές όταν θέλουμε…

- Και θέλουμε;