ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Εδώ το έχουν το αυτί στημένο!

- Τι ! Μας ακούει κανείς; Ποιος κρυφακούει;

- Τι νόμιζες; Μόνο οι τοίχοι έχουν αυτιά; Υπάρχουν παντού! Μη σου πω ότι αιωρούνται στον αέρα, μπαίνουν παντού, τρυπώνουν από χαραμάδες, κρύβονται κάτω από τραπέζια και κρεβάτια….

- Αμάν ρε φίλε μου πώς τα λες έτσι; Είσαι υπερβολικός…

- Βρε και λίγα σου λέω, όλα στη φόρα, παντού υπάρχουν αυτιά που κάνουν αναμεταδόσεις. Δεν κυκλοφόρησε πάλι, λόγω εκλογών, για τις γερμανικές αποζημιώσεις; Ήμουν νιός και γέρασα. Γιατί, φίλε μου, το θυμόμαστε μόνο σε δύσκολες εποχές; Τόσα χρόνια δεν τις είχαμε ανάγκη τις αποζημιώσεις; Κοντεύουν να τα εκατοστίσουν οι αποζημιώσεις!

- Ε όχι και τόσο πολύ!

- Ναι, αυτό είναι το πρόβλημά σου. Πέντε πάνω, πέντε κάτω, δεν αλλάζει τίποτα. Το θέμα παραμένει το ίδιο.

- Για να σου πω, από αλλού ξεκίνησες, αλλού το πήγες.

- Στα ίδια είμαστε. Άκουσαν και απαντούν για να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Για τους Γερμανούς λέω που ξαναβγήκαν και είπαν ότι αυτό με τις αποζημιώσεις τελείωσε. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κανένα επίσημο αίτημα, βάλε και τις δεκαετίες που πέρασαν… οπότε βάλτε τίτλους τέλους… Αυτά!

- Και εμείς γιατί το ξαναφουσκώνουμε;

- Για κάτι ρομαντικούς σαν και σένα… Να έχεις να πορεύεσαι… Να έχεις να ονειρεύεσαι ότι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα είναι... Διότι εδώ και κάτι χρονάκια αναμασάμε την ίδια μαστίχα. Μόλις φεύγει το άρωμα την φτύνουμε και βάζουμε άλλη και η ιστορία επαναλαμβάνεται με καινούριες μαστίχες κάθε φορά…

- Και να ρωτήσω και κάτι;

- Τι;

- Ακόμη δεν έχουν πάθει τερηδόνα τα δόντια μας με τόση ζάχαρη ή είναι με γλυκαντικά και δεν έχουμε ανάγκη;