Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μη με κοιτάς έτσι, εγώ δεν είπα τίποτα!
- Μα αφού το είπε ξεκάθαρα… Αφουγκράστηκε τον λαό… Εσύ δεν είσαι λαός;
- Εγώ δεν μίλησα καθόλου… Καθόμουνα σε μα γωνία και περίμενα… Άχνα δεν έβγαλα…
- Όσο να ‘ναι κάτι θα είπες κι εσύ…
- Μα, τίποτα σου λέω…
- Τότε, πως γίνεται; Τίποτα ο ένας, τίποτα ο άλλος… Μόνος του; Τι είναι; Ζαν ντ’ Αρκ; Και ακούει φωνές;
- Εγώ δεν ξέρω τίποτα πάντως…
- Καλά… Θα βγάλω άκρη, που θα πάει;
- Πάντως είπε θα κάνει μια καινούρια αρχή…
- Και τι σημαίνει αυτό; Τόσες καινούριες αρχές που πήγαν; Τις αφήσαμε στη μέση; Ξεκινάμε κάτι και το αφήνουμε στην άκρη; Πάμε πάλι από την αρχή; Μηδενίζουμε και ξεκινάμε;
- Όχι, μη το λες αυτό. Όχι από το μηδέν… Από την αρχή…
- Από το μείον μηδέν; Από κει είναι η αρχή;
- Δεν ξέρω μη με μπερδεύεις με τέτοια… Πρέπει να αγωνιστούμε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια…
- Οχ! Θε μου!
- Να ξεκινήσουμε με ένα καινούριο όραμα!
-Οχ! Θε μου!
- Τι έπαθες; Πονάς πουθενά;
- Οχ! Θε μου!
- Είσαι καλά;
- Οχ! Θε μου! Συνέχισε, συνέχισε, σ’ ακούω!
- Σίγουρα;
- Ναι, παιδί μου! Πες κι άλλα!
- Οι πελατειακές σχέσεις, λέει, φταιν…
- Καλά… τόσα χρόνια που ήταν αυτός; Δεν τα έβλεπε; Αφού μας είχε υποσχεθεί κιόλας ότι λεφτά υπάρχουν…. Ακόμη τα περιμένω… Και μετά ήρθε το τέλος… Να κάνουμε πάλι καινούρια αρχή; Την περιμένουμε εδώ και δεκαετίες… Όλοι υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και ένα στιφάδο της προκοπής δεν είδαμε όλα αυτά τα χρόνια… Θυμάσαι που όλοι λέγανε για τον προηγούμενο ότι παρελάμβανε καμένη γη ο ένας από τον άλλον; Δεν θυμάσαι; Πόσες πυρκαγιές να αντέξει αυτή η χώρα; Πόσες;
- Θα μας σώσουν λέει…
- Κοίτα να σου πω… Ήμουν νιος και γέρασα… Και τώρα έβαλα μυαλό… Τόσα χρόνια είχαν ευκαιρία να την σώσουν την χώρα… Κάτσε και θα με θυμηθείς…  Θα έχουμε μπόλικο θέαμα αυτό τον μήνα…
- Μόνο θέαμα; Και με τον άρτον τι θα γίνει;
- Τι; Σου τέλειωσε κιόλας το παντεσπάνι; Κοιλιόδουλε!  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου