Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ανεβαίνουν, ανεβαίνουν…
- Σκαρφαλώνουν, σκαρφαλώνουν…
- Πετούν, πετούν…
- Ουρανοβατούν, ουρανοβατούν…
- Που θα φτάσουν;
- Ποιος να ξέρει…
- Και όχι τίποτα άλλο, αλλά τα ραβασάκια πάνε κι έρχονται…
- Ναι, τα αφιλότιμα…
- Και ως φαίνεται φτάσαμε στο σημείο να μην τα δίνουν σημασία…
- Εμ, για αυτό ανεβαίνει το ποσό… Κάθε μήνα και αυξήσεις…
- Το Σεπτέμβριο ξεπέρασαν τα εβδομήντα δις τα ληξιπρόθεσμα χρέη…
- Γιατί… τον Οκτώβρη τι  θα κάνουν;
- Καλά, που θα πάει αυτό;
- Ξέρω κι εγώ; Και συγχρόνως καταφθάνουν και τα απειλητικά ραβασάκια… Θα κατάσχουμε… κανονίστε…
- Μα δεν έχω… Τι να κάνω;
- Πούλα!
- Και ποιος θα τα πάρει;
- Αυτός που έχει λεφτά!
- Και εγώ;
- Τι εσύ;
- Τι να πουλήσω; Αυτά που έχω φτιάξει εδώ και χρόνια με τον ιδρώτα μου και την δουλειά μου;
- Ααα! Να πρόσεχες!
- Τι να πρόσεχα; Να μην δούλευα;  Τότε ήταν που θα μας έσερναν γενεές δεκατέσσερις… Τεμπέληδες θα μας ανέβαζαν, τεμπέληδες θα μας κατέβαζαν… Τώρα, πάλι καλά που το άλλαξαν το ποίημα και μας λένε δουλευταράδες…
- Να είχες τα μάτια σου ανοιχτά… Να έβλεπες τον κατήφορο που τραβούσε η χώρα…
- Μα εγώ δεν ήμουν στο τιμόνι… Χαζός ήμουν να μην έβλεπα την κατηφόρα; Εκεί θα πήγαινα; Θα άλλαζα δρόμο, θα έβρισκα κάποιο μονοπάτι, δύσκολο μεν, αλλά να περπατιέται…
- Τώρα είναι αργά πλέον…
- Μα δεν φταίω, πως το λένε, δεν καταλαβαίνεις;
- Εδώ τα χαρτιά άλλα λένε, χρωστάς…
- Από τι χρωστάω; Είναι λάθος…, άλλος χρωστάει…
- Αγαπητέ μου κύριε, εμείς δεν κάνουμε ποτέ λάθη… Εξ άλλου μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται… Και τολμώ να πω, ότι εσείς έχετε απομακρυνθεί πολύ… Καλημέρα σας…, και μην ξεχνάτε… θα ξαναέρθω… εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ! 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου