- Κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους,
- Έτσι λέω
κι εγώ…
- Έχει
καταντήσει πια βαρετό …τραβάτε με κι ας κλαίω!
- Και μέγα
κλάμα…
- Ας βάλουμε
τα πράγματα στη θέση τους, διότι όλο λέμε και ξαναλέμε και στου κωφού την πόρτα
όσο θέλεις βρόντα…
- Εμπρός,
λοιπόν!
- Ξαναήρθε
στη Βουλή το θέμα περί των δόσεων στα ασφαλιστικά ταμεία και ότι πρέπει να
αυξηθούν, να φτάσουν στις εκατό διότι ο επιχειρηματίας τη σήμερον ημέρα, τέλος
πάντων ο Θεός να τον κάνει επιχειρηματία έτσι όπως τον καταντήσανε, αδυνατεί να
πληρώσει. Μέχρι εδώ καλά!
- Ναι, αλλά
ξέρεις τι θα κυκλοφορήσει πάλι; Ότι η Τρόικα δεν δέχεται αύξηση δόσεων διότι
σου λέει ότι δεν είναι πρόβλημα αυτό που δεν πάνε οι επιχειρηματίες να
τακτοποιήσουν τις οφειλές τους. Είναι ότι δεν έχουν. Άρα γιατί να τους αυξήσουμε
τις δόσεις; Αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα πάνε να ξοφλήσουν αφού μηδέν από μηδέν
ίσον μηδέν.
- Ωραία λογική
φίλε μου… τέτοια εξυπνάδα είναι ευρωπαϊκής προελεύσεως;
- Και από
την άλλη σου λέει, παγώστε πια τις οφειλές, αυξήσεις επί αυξήσεων λες και έχουν
και δεν έρχονται επίσκεψη να ακουμπήσουν τον οβολό τους. Λες και είναι σε άλλο πλανήτη και δεν ξέρουν τι γίνεται στη γύρα…
- Και αυτή η
εκ νέου εμφάνιση στη βουλή με την εκ νέου εμφάνιση του θέματος τι είναι;
Θέλουμε να ξέρουμε. Είναι πρόταση στη Βουλή, είναι πρόταση στην τρόικα, είναι…;
- Μια δοκιμή
θα τους πείσει τέλος πάντων. Ας αυξήσουν πια τις δόσεις, για να πάρουν όλοι και
να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…
- Σε βρίσκω
υπερβολικό… όχι και καλύτερα… Αυτό μόνο στα παραμύθια, και το λέμε έτσι για παρηγοριά
στον άρρωστο. Είναι δυνατόν να ζήσουμε καλύτερα από το πριγκιπόπουλο του
παραμυθιού…;
- Και εμείς
δεν ζούμε σε ένα παραμύθι;
- Ναι, αλλά
το δικό μας έχει μόνιμη πρωταγωνίστρια την κακιά μάγισσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου