- Τρελαίνομαι!
- Πάλι; Γιατί;
- Τρελαίνομαι, σου λέω, τρελαίνομαι!
- Ηρέμησε! Με το μαλακό!
- Τι να ηρεμήσω; Αρχίζω να πιστεύω ότι ζω ένα θέατρο του
παραλόγου!
- Αμάν! Σαν να μου φαίνεται ότι είναι σοβαρά τα πράματα. Και
αλίμονό μας! Τα έχεις μαζί σου τα υπογλώσσια;
- Πάντα! Δεν μπορώ να τα αποχωριστώ ποτέ! Ποτέ δεν ξέρεις τι
μπορεί να σου συμβεί! Για τέτοια είμαστε;
- Και τι είναι αυτό που σε…
- Δεν χτυπιόμασταν τόσους μήνες, μη πω μερικά χρονάκια που
λέγαμε κάντε περισσότερες τις δόσεις να έρθουμε να πληρώσουμε; Τι έγινε; Στου
κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα! Όχι, τόσες είναι οι δόσεις. Άμα θες! Άμα
δεν θες, υπάρχει και ο …βούρδουλας! Θα έρθω και θα αρχίσω …λεηλασίες! Μας σας
παρακαλώ, δεν μπορώ τόσα πολλά! Οι δόσεις είναι υπέρογκες. Περιμένουν κι άλλοι
στην ουρά για να κάνω ρυθμίσεις. Πρέπει να σας βολέψω όλους! Όχι! Άμα θες! Άμα
δεν θες, ξέρω εγώ! Θα σου πάρω και το σπίτι… Τίποτα ανένδοτοι! Λες και τα λεφτά
τρέχανε από τα μπατζάκια μας. Λες και βγάζαμε βόλτα τα σκυλάκια μας δεμένα με
λουκάνικα! Τίποτα σου λέω. Μια αντίδραση, μια υπεροψία, ένα βλοσυρό βλέμμα
αφέντη που επικίνδυνα καραδοκούσε μέχρι να δει ότι αυξάναμε την δόση των
αντικαταθλιπτικών μας. Ένα αδύναμο χαμερπές μυρμήγκι ήμασταν που έβλεπες ότι η
χώρα σού έμπηγε τα νύχια της όλο και πιο βαθιά! Κατ’ εντολή ανωτέρων; Μπορεί
και ναι! Μπορεί και όχι! Που να ξέρει κανείς; Τότε; Τι κάνω; Να πάρω των
ομματιών μου και να πάω αλλού; Σε άλλη ήπειρο; Όπου γης, πατρίς, δε λένε;
- Καλά όλα αυτά, αλλά…
- Και τώρα έρχονται τα καλόπαιδα και σου λένε, φέρε ό,τι
έχεις. Εκατό; Εκατό! Διακόσια; Διακόσια η δόση! Όσα σε βολεύουν! Και δεν θα σε
πειράξω! Γιατί; Γιατί; Γιατί αυτό το σπάσιμο των νεύρων; Είναι λόγω των εκλογών
ή επιτέλους κάποιος, κάπου, κάτι είδε και είπε, βρε, έχουν δίκιο τα παιδιά! Δεν
έχουν να μας δώσουν τόσα που τους ζητάμε!
- Αλί και τρις αλί και εφτά φορές αλίμονο! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου