- Σε βλέπω πολύ σκεπτικό πάλι! Τι σκέφτεσαι;
- Τι να σκέφτομαι; Ότι δεν πρόκειται να αλλάξουμε. Δύσκολο
μου φαίνεται να αλλάξουμε νοοτροπία. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι τα ίδια!
- Τι θες να πεις;
- Έπεσαν με τα μούτρα, σαν τις ακρίδες για το επίδομα…
- Τέτοιες εποχές και το δεκάρικο είναι μεγάλο ποσό… Αφού
λέμε το ψωμί ψωμάκι…
- Δεν εννοώ για αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη αλλά
για χιλιάδες άλλους που έκαναν αίτηση ενώ ήξεραν ότι δεν το δικαιούνταν! Και
μιλάμε για πολλά λεφτά! Ο άλλος δήλωνε πάνω από εκατό χιλιάδες εισόδημα, άλλος
δήλωνε σκάφος, άλλος πισίνα και πάει λέγοντας… Που πας ρε Καραμήτρο;
- Και τελικά;
- Τελικά τι; Τους απέρριψαν!
- Και σένα τι σε κόφτει;
- Προσπαθώ να μπω στη θέση τους για να μπορέσω να καταλάβω
την σκέψη τους όταν έκαναν την αίτηση. Την έκαναν για πλάκα; Αλλά και πάλι,
τόσες χιλιάδες είχαν την ίδια σκέψη για την διασκέδαση του πράγματος;
- Α! Μπα! Ήθελαν να τσεκάρουν αν το σύστημα δούλευε… Σου
λέει, ας κάνουμε αίτηση και που ξέρεις, μπορεί και να πάρουμε, λάθη πάντα
γίνονται, εδώ, ακόμη συντάξεις ανακαλύπτουν που συνέχιζαν και τις έπαιρναν, ενώ
οι δικαιούχοι είχαν αποδημήσει εις τόπον χλοερόν… Μπορεί να μην μας πιάσουν,
σου λέει…
- Είδες που καταλήγουμε; Υπάρχει ακόμη αυτό το αρπαχτικό που
το έχουμε ακόμη, που μας ωθεί να πάρουμε, να αρπάξουμε δε λες καλύτερα, κάτι
που δεν μας ανήκει, δεν είναι δικό μας. Και έτσι θα το χάσει κάποιος που το
έχει πραγματικά ανάγκη… Δεν βαριέσαι, λες… Τι με νοιάζει για τον άλλον; Την
δική μου τσέπη θα κοιτάξω… Δεν κάνουμε έτσι χωριό, φίλε μου! Και να σκεφτείς
ότι και ο …πισιναδόρος λιμπίστηκε το πεντακοσάρικο! Χώρια που έχει και εισόδημα
μερικών, κάμποσων χιλιάδων!
- Δηλαδή η εποχή της αρπαχτής δεν τελείωσε…
- Πώς να τελειώσει; Αφού συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου