ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τελικά, δεν βγάζω άκρη!

- Τι άκρη θες να βγάλεις;

- Είμαστε ή δεν είμαστε;

- Τι να είμαστε;

- Χρεωκοπημένοι!

- Πώς σου ήρθε αυτό τώρα;

- Γιατί να μη μου ‘ρθει;

- Έτσι στα καλά καθούμενα;;

- Ποια καλά καθούμενα; Με απασχολεί εδώ καιρό! Μήνες! Μη σου πω χρόνια;

- Και τι ανακάλυψες;

- Πάντως όχι την Αμερική! Δεν ανακάλυψα τίποτα! Είμαι μπερδεμένος!

- Δεν τα σκέφτεσαι καλά φαίνεται!

- Εγώ καλά θέλω να τα σκέφτομαι! Άλλοι δεν με αφήνουν να τα σκέφτομαι!

- Γιατί; Τι παθαίνεις;

- Βέρτιγκο!

- Τι είναι τούτο πάλι;

- Μια ζαλάδα, μια αντράλα!

- Μπα! Θεός φυλάξοι! Γιατί μωρέ, καημένε μου;

- Κοίτα να σου πω! Θέλω να ξέρω, δεν μπορώ να κάθομαι μέσα στην απορία και να μην μπορώ να βγάλω άκρη! Κάποιος να μου πει, είμαστε ή δεν είμαστε χρεωκοπημένοι;

- Και γιατί σκας;

- Εσύ δεν σκας, δεν θες να ξέρεις;

- Και γιατί να ξέρω; Δεν τα βλέπω;

- Ναι, αλλά όταν ακούς…

- Τι να ακούσω δηλαδή;

- Προχτές, φώναζε ο Άδωνις ότι είμαστε χρεωκοπημένοι και ότι πρέπει να συμμαζέψουμε το όλο πράγμα για να ανασυγκροτηθούμε!

- Άρα είμαστε!

- Ναι, αλλά τις προάλλες, φώναζε, δεν θυμάμαι ποιος, ότι πρέπει να συνεχίσει το πρόγραμμα για να μην χρεοκοπήσουμε!

- Για στάσου, μου τα χαλάς!

- Δεν σου χαλάω τίποτα! Έτσι όπως τα ακούς!

- Είναι δυνατόν; Δυο διαφορετικά πράματα συγχρόνως;

- Εδώ σε θέλω!

- Πάντως εγώ νιώθω χρεοκοπημένος! Δεν πα να κυκλοφορεί ότι θέλει; Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν!

- Ναι, αλλά είμαστε ή δεν είμαστε; Να ξέρουμε τι να κάνουμε; Να αλλάξουμε λίγο την ψυχολογία μας. Αυτή η αμφιβολία είναι που με σκοτώνει. Δεν μπορώ να ζω σε μια μη πραγματική κατάσταση. Να ξέρω πώς να ξυπνάω κάθε πρωί! Με το χαμόγελο στα χείλη ή με το άγριο βλέμμα του σχιζοφρενή;