- Μη το πεις, μην το πεις!
- Καλή …
- Μη το πεις, σου λέω!
- Πολύ παράξενος έγινες, ούτε μια
ευχή να μην πούμε για το καλό…
- Παράξενος δεν έγινα, με
έφτιαξαν, είμαι φτιαγμένος, πως το λένε, και τις ευχές άφησέ τες, έτσι για να
ξορκίσουμε το …καλό! Είδαμε χαΐρι και προκοπή τόσα χρόνια με τις ευχές, θα
δούμε και τώρα! Όχι δεν θέλω να μου ευχηθείς. Για ποιο λόγο; Για να χαμογελάσουμε και να χαρούμε μόνο μια
μέρα; Το θέμα είναι τι γίνεται με τις υπόλοιπες! Θα είναι καλές; Ποιος μπορεί
να εγγυηθεί ότι θα είναι καλές; Κανείς! Λοιπόν; Για να παίζουμε το θέατρο του
παραλόγου; Μη τολμήσει και μου ευχηθεί κανείς!
- Σε βρίσκω λίγο υπερβολικό!
- Καθόλου, είναι σίγουρο ότι η
χρονιά δεν θα είναι καλή; Είναι! Πρόσεξε τι λέω! Δεν θα είναι καλή. Αυτό το
ξέρουν και οι πετρούλες ακόμη, σε όλες τι ραχούλες και τις πλαγιές αυτής της
χώρας. Τέλος πάντων, κατ’ ευφημισμό!
- Μου φαίνεται θα αποκτήσεις και
μπόλικα νεύρα αν δεν τα έχεις αποκτήσει ήδη!
- Βλέπεις κανέναν να συγκινείται
από όλα αυτά που συμβαίνουν; Από τη μια, είπα να κόψω την τηλεόραση και τις
ειδήσεις διότι καμιά μέρα θα μείνουμε χωρίς
συσκευή και θα μαζεύουμε τα ανταλλακτικά της από το δρόμο. Και δεν θέλω. Όχι,
ότι την λυπάμαι. Τα λεφτά που έδωσα να την αγοράσω λυπάμαι. Διότι δεν μπορεί
εσύ να είσαι από τη μια μεριά του γυαλιού ήρεμος και προστατευμένος και εγώ από
την άλλη μεριά, να μην μπορώ να αντιδράσω με αυτά που ακούω. Διότι αντιδρώ μεν,
δεν κάθομαι απαθής, αλλά δεν με βλέπεις, δε! Οπότε τι να το κάνουμε; Δεν
βγαίνει πουθενά! Λες, λες εσύ και μερικά εκατομμύρια έλληνες κάθονται με ανοιχτό
το στόμα και ακούν, και βλέπουν. Πέραν αυτών ουδέν! Που να βγάλουμε άκρη!
Διότι, το ότι νιώθω βλάκας δεν το αντιλαμβάνεται ο άλλος, αφού δεν με βλέπει.
Με βλέπει; Και τις ανοιχτές μου παλάμες τις βλέπει; Δεν τις βλέπει!
- Επιμένεις, δηλαδή, να μη σου
ευχηθώ;
- Όρσε, να μη στα χρωστάω! Για να
δει και κάποιος τις ανοιχτές παλάμες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου