Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Περιττό να το συζητήσουμε!
Είμαστε έρμαιο της τύχης μας; Μιας διαολεμένης τύχης που μας παρασέρνει τόσο μελωδικά και ονειρικά, μια από την μια πλευρά και μια από την άλλη! Τη χαρά τους έχουν βρει οι συμπληγάδες πέτρες. Πού θα ήταν καλύτερα; Εδώ σε αυτή τη γωνιά του κόσμου που τόσο καλά …ξέρει να χειρίζεται τα πάνω της και τα κάτω της!
Αρέσκεται να επαναλαμβάνει την Ιστορία της, το παρελθόν της, τα μικρά της μυστικά, να ανακατεύει και να μοιράζει δεξιά και αριστερά τις ευχές της, τους πόθους της, τα όνειρά της, όλο και πάλι από την αρχή σε μια διαρκή επανάληψη!
Γιατί το κάνει άραγε; Μας εκδικείται; Θέλει να μας δώσει το στίγμα της ότι υπάρχει ζωντανή, είναι εδώ και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ; Ένα αντίπαλο δέος που δεν λαμβάνει κανείς υπόψη, το αγνοεί επιδεικτικά και παιχνιδιάρικα και αρέσκεται να το προκαλεί και να το ξαναγεννά;
Και θα επαναλαμβάνεται αιωνίως και ασυστόλως εις τα βάθη των αιώνων, ενός ατελεύτητου χρόνου με μοναδικούς θεατές την αφεντιά μας. Να κοιτούμε απορημένοι και αχόρταγοι, διότι θέλουμε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…
Συνεχίζουμε να είμαστε απαίδευτοι μαθητές  μιας ιδανικής ζωής που ζητούμε να ακολουθήσουμε χωρίς να μπορούμε να ανακαλύψουμε τις κακοδαιμονίες μας. Τις γνωρίζουμε αλλά τις κρατάμε καλά κρυμμένες διότι εμποδίζουν τα υπερφίαλα όνειρά μας. Αλλά αυτά μας έχουν μάθει καλά και συνεχίζουν το κρυφό τους παιχνιδάκι μαζί μας. Και νιώθουμε και το πιστεύουμε ότι εμείς δεν φταίμε σε τίποτα παρά μόνο το τραγικό της στιγμής, η απέραντη τύφλα μας μετά από ένα άγρυπνο ξενύχτι σε ένα νυχτερινό ποδοβολητό της τύχης μας.
Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Η γραφική εκφορά της άπληστης και άκαρδης αντιμετώπισης των πραγμάτων δεν υποστηρίζεται από την τύχη. Η εξοντωτική έλλειψή μας βροντοφωνάζει και εκλιπαρεί. Τι να καταφέρει μέσα σε μια έρημο ανύπαρκτης ακοής;
Η σκόνη της άμμου εδώ και χρόνια περιμένει υπομονετικά!
Ποιος θα απασφαλίσει τους ασκούς του Αιόλου!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου