ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ Κατερίνης

Τα μάθατε τα νέα!

Το μικρό Pony λέει να βγει τσάρκα στους ελληνικούς δρόμους! Θα το θυμάστε. Δεν είναι δυνατόν να μην το θυμάστε. Το θρυλικό Pony που αλώνιζε παντού, σε ιδιωτικά και δημόσια χέρια. Και ήταν ελληνικής παραγωγής!

Η ιστορία λέει, γιατί αυτή ποτέ δεν κρύβει τίποτα,  ότι το ελληνικό αυτό αυτοκίνητο βρήκε τον μπελά του από ελληνικά …μυαλά! Μιας και πήγαινε καλά ήταν δυνατόν να το αφήσουν να …περπατήσει;  Εξηφανίσθη με την πάροδο του χρόνου διότι έπεσαν συμφέροντα στη μέση και όχι μόνο!

Πριν τριάντα και τόσα χρόνια το Pony αλώνιζε τους ελληνικούς δρόμους και αυτό δεν άρεσε σε πάσης φύσεως οικονομικά συμφέροντα που έβλεπαν να χάνουν κέρδη. Και το εργοστάσιο έβαλε λουκέτο. Αλλά τώρα το παρελθόν επιστρέφει και θέλει να ισορροπήσει το παρόν που παραπαίει μεταξύ φθοράς και …φθοράς!

Και τότε, οι πολιτικοί είχαν διαφορετική άποψη για την ικανότητα της χώρας να δημιουργήσει δικό της αυτοκίνητο. Διότι ο τότε υπουργός Βιομηχανίας δεν δέχτηκε την πρόσκληση να δει το νέο δημιούργημα διαμηνύοντας ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πρόκειται να κατασκευάσει δικό της αυτοκίνητο. Γιατί; Κουλοί είμαστε; Είναι αυτό που λέμε ότι η χώρα πάντα τρώει τα παιδιά της και αυτά μεταναστεύουν στην αλλοδαπή και θριαμβεύουν!

Πάντως σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται το πράσινο φως της Εμπορικής Τράπεζας,  -διότι χωρίς δάνειο που να πας;-  και η όλη η επένδυση αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2014! Ο χρόνος έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τη χώρα μας!

Αλλά δεν είναι μόνο τα …υπόγεια ρεύματα που …κρυολόγησαν την ύπαρξη της εταιρίας κατασκευής των Pony. Η ιστορία λέει  – αχ! αυτή η κουτσομπόλα ιστορία – ότι και το συνδικαλιστικό κίνημα δεν άφησε σε ησυχία την μακροημέρευση της εταιρίας!

Αν είναι όλα αυτά αληθή περί συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων είμαστε να μας κλαίνε και οι ρέγκες. Και βρίσκονται και λίγο μακριά για να τις στείλουμε κανένα μαντηλάκι!

Ζήτησαν αύξηση 35% (!) και η εταιρία δεν αρνήθηκε αλλά τους πρότεινε να δουν τι αύξηση θα της έδινε ο κλάδος μετάλλου. Πάλι καλά! Αλλά ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Έγινε κατάληψη, μια προσφιλής μέθοδος μας, και δεν επέτρεπαν όχι μόνο να μπει οποιοσδήποτε στο εργοστάσιο αλλά δεν επέτρεπαν να σταλούν και τα ετοιμοπαράδοτα οχήματα στους πελάτες της εταιρείας και άλλα 600 στον ελληνικό Δημόσιο τομέα. Το εργοστάσιο δεν λειτούργησε για πάνω από εκατό μέρες!

Τότε ανέλαβε δράση ο Πέτρος Κοντογούρης, - εκ των ιδιοκτητών -  ερχόμενος από τη Γερμανία, ο οποίος διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι η εταιρεία θα τους αποζημίωνε, αρκεί να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Πράγμα που έγινε, αλλά μόνο για πέντε μέρες, καθώς μετά ζήτησαν να... πάνε διακοπές. Απίστευτο; Κι όμως αληθινό! Πράγματι πήγαν τις διακοπές τους και μετά πέρασαν από την οδό Αγίας Σοφίας 26 για να λάβουν τις αποζημιώσεις τους. Το εργοστάσιο είχε κλείσει.

Και μετά έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Το συμπέρασμα;

Αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει εδώ στην ψωροκώσταινα!