ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 20/11/2009

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Θύμησες από το παρελθόν.

Εισβολή στα ενδότερα ενός ξεχασμένου χρόνου. Απόπειρες αναζωογόνησης της ιστορίας ενός μικρόκοσμου που αντρειώθηκε μέσα στην απεραντοσύνη του κόσμου. Ψήγματα ειλικρίνειας μιας εποχής που κυλούσε αμέριμνη χωρίς να προσέχει το μέλλον της.

Και τώρα, αναζητώντας θύμησες ξεχασμένες σε ένα παρόν σκληρό και ανίδεο για το παρελθόν, έρχονται εικόνες, καθαρές από τη σκόνη της λήθης και φωνάζουν δυνατά... Αυτό ήμουνα!

Και μια σύγκριση με τη γρήγορη εποχή μας αναπολεί αργούς ρυθμούς, ξεχασμένες ιστορίες, σκονισμένους δρόμους, κοντινές γειτονιές και απύθμενες ματιές σε μια ελπίδα του αύριο!

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες, υπομονετικά περιμένουν και σκαλίζουν το παρελθόν για να δείξουν ένα ξεχασμένο πρόσωπο της ιστορίας του τόπου. Τα μαγικά χέρια του Σάββα Τσιλιγκιρίδη κράτησαν στην αθανασία εικόνες από την ιστορία της μαγικής μας πόλης. Και τα Αικατερίνεια την προωθούν. Σε ένα μαγικό χώρο που αποκλείεται να υπήρχε καταλληλότερος για αυτή την έκθεση φωτογραφίας.

Το πάλαι ποτέ 1^ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης που ακόμα αντέχει, φιλοξενεί στις ήσυχες πια αίθουσές του την έκθεση φωτογραφίας – ιστορίας του αείμνηστου φωτογράφου μας.

Σε ένα χώρο που φαίνεται ότι ακόμα κρατά παγιδευμένες τις φωνές και τις αγωνίες των μαθητών εκείνης της εποχής. Ίδιο είναι ακόμα το τρίξιμο της πόρτας καθώς την ανοίγεις για να απλωθούν μπροστά σου αναμνήσεις από τα ανέμελα και δύσκολα χρόνια της μεταπολεμικής εποχής.

Και περιμένεις από στιγμή σε στιγμή να ακούσεις το καμπανάκι να χτυπάει για να ξεχυθεί ορμητικά στην αυλή η ανέμελη παιδική ζωντάνια. Δεν ακούς, όμως, παρά μόνο τη σιωπή τώρα πια... Αλλά είναι τόσο δυνατή αυτή η σιωπή, που ξυπνάει πρόσωπα μέσα από τις φωτογραφίες και σ’ αγκαλιάζουν, που ζωντανεύει δρόμους να ξανοίγονται μπροστά σου, που ανοίγει παράθυρα στα διώροφα σπίτια και ζωντανεύει η γειτονιά, που αφουγκράζεται τις φωνές στην κεντρική πλατεία...!

Μια μεγάλη τάξη για να κάνουν όλοι οι μαθητές της πόλης, και όχι μόνο, μάθημα τοπικής ιστορίας. Γιατί η ιστορία μεγαλώνει και δυναμώνει την μνήμη. Εκτός και αν θέλουμε να ξεχάσουμε. Αλήθεια, πόσα σχολεία αποφάσισαν να κάνουν ...εκδρομή σε αυτόν το μικρόκοσμο της πόλης;

Και να είστε σίγουρος κε Δήμαρχε, ότι κάθε επισκέπτης βρήκε ένα κομμάτι από την δική του ιστορία...

Σας ευχαριστούμε που μας συγκινήσατε!