ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 13/04/2009

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Πώς είναι κάποια στιγμή που σου έρχεται ένα απαλό αεράκι;

Είσαι στην ακροθαλασσιά και εκεί που απολαμβάνεις τη …ραστώνη σου – τρόπος του λέγειν, δηλαδή – έρχεται από το πουθενά ένα κυματάκι αέρα και δροσίζει  το είναι σου. Δροσίζεσαι και μαζί με εσένα όλη η πλάση γύρω σου. Και λες, τι ωραία που είναι η ζωή! Τι ωραία που είναι τα πουλιά! Τι ωραία που είναι η ξεκούραση και η ηρεμία σε μια ξεχασμένη παραλία, χωρίς τηλέφωνα και χωρίς …παπαράτσι! Και να έχεις το απαλό αεράκι να συνεχίζει να δροσίζει και να σε ηρεμεί!

Ένα τέτοιο πράγμα! Ίδιο ακριβώς, αλλά …από την ανάποδη!

Εδώ και πόσο καιρό, βδομάδες να πω, λίγο θα είναι, μήνες να πω, πάλι λίγο θα είναι, χρόνια να πω, ούτε αυτό το ξέρω, κυκλοφορεί ένα αεράκι! Ένα αεράκι που εισχωρεί παντού και σκεπάζει τα πάντα. Κανείς δε ξέρει να πει από που έρχεται αλλά …πάντως έρχεται. Και καταδυναστεύει τα πάντα. Κοντράρεται με τις πρωινές ανάσες, γυροφέρνει κάθε κίνηση και προκαλεί αβεβαιότητα, και οσονούπω επιδεινώνει την ψυχολογική σου κατάσταση.

Όπου και να κοιτάξεις, όπου και να σταθείς ένα αεράκι που δεν μπορείς να το αποφύγεις. Ένα αεράκι που …σιγοκαίει την καθημερινότητά σου και στην παραδίδει αργά το βράδυ …μια χούφτα στάχτες. Απομονώνεσαι στην άκρη και παρακολουθώντας το κάθε τι να …ζει με κινηματογραφική ταχύτητα το αεράκι γίνεται …ανεμοστρόβιλος Κατρίνα!  Και ποιά είναι η θεραπεία; Αφού δεν μπορείς να συμμετάσχεις, να απομακρυνθείς!

Δεν θέλεις να ακούσεις ραδιόφωνο, δεν θέλεις να δεις τηλεόραση, δεν θέλεις να διαβάσεις εφημερίδες. Η πλήρη άγνοια θα μας φέρει το απόλυτο νιρβάνα!

Και πλημμυρισμένοι από έναν ατελείωτο κατάλογο ευχολογίου ξεκινάμε την Εβδομάδα των Παθών με μια εσωτερική αναζήτηση ισορρόπησης. Και μετράμε την αναζήτησή μας μέρα μέρα μέχρι  την Άνοιξη, μέχρι την άνθηση της ζωής. Για λίγες μέρες μόνο.

Αλλά τότε θα ταυτίσουμε πρόσωπα και πράγματα με τις αμέτρητες παγκόσμιες ημέρες που έχουμε παραθέσει σπαταλώντας τη φαντασία μας μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο!

Επειδή δεν φτάνει μόνο μια εβδομάδα!