ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! 01/07/2010

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ   01/07/2010

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Ένα φόβο τον έχουμε!

Και μεγάλο μάλιστα. Με τόση τρομοκρατία είναι δυνατόν να μην φοβάσαι. Τρελαίνεσαι με την ιδέα και μόνο. Λίγο το έχεις; Τι θα κάνεις χωρίς αυτά; Πώς θα ζήσεις; Χωρίς αυτά σταματάει η ζωή. Ούτε ανάσα δεν μπορείς να πάρεις. Βρε, ούτε μέχρι το περίπτερο για σπίρτα! Εξαφανίστηκαν και αυτά! Ούτε ένα καφέ σε μια πάροδο κεντρικής οδού! Τίποτα! Και όταν λέμε τίποτα, τίποτα απολύτως. Χωρίς αυτά το απόλυτο σκοτάδι με επικάλυψη νεκρικής σιγής.

Εξαφανίστηκαν, αποσύρθηκαν, μαντρώθηκαν. Ποιός ξέρει σε ποιό μαύρο σκοτάδι κλαίνε τη μοίρα τους! Σε ποιά άδοξα μαύρα σκοτάδια αναπνέουν ναφθαλίνη!

Διότι το χρήμα εξαφανίστηκε ως δια μαγείας. Λες και ένα αόρατο χέρι τα μάζεψε και τα καταχώνιασε σε μυστικές κρύπτες. Τόσο μυστικές που ούτε και ο Αλί Μπαμπά και οι σαράντα κλέφτες δεν θα μπορούν να τα βρουν. Διότι δεν ξέρεις. Κάτι μπορεί να γίνει, κάτι μπορεί να χρειαστεί, να έχουμε το κάτι τις μας! Ένα κομμωτήριο, ένα μανικιούρ, ένα καινούριο ρουχαλάκι. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί να πεταχτούμε μέχρι το Αβέρωφ. Όλο και κάποια δεξίωση θα γίνει. Καλοκαίρι είναι. Να μην είμαστε απροετοίμαστοι!

Έκαναν φτερά δεκαπέντε δισεκατομμύρια ευρώ στο πρώτο τετράμηνο του σωτηρίου έτους που διάγουμε. Αποσύρθηκαν από τις τράπεζες και φυγαδεύτηκαν ή στην αλλοδαπή ή στα μπαούλα και απολαμβάνουν την πίεση και την ησυχία υπό το βάρος βελεντζών και κλινοσκεπασμάτων! Διότι αποκλείεται να ρίχτηκαν στην κατανάλωση. Θα φαινόταν ξεκάθαρα. Θα κινιόταν η αγορά. Ένα σούσουρο θα κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα. Αλλά δυστυχώς ...φωνή βοώντος εν τη ερήμω...

Διότι ο φόβος είναι ο μεγάλος εχθρός της διακίνησης του πολύτιμου πλέον αυτού αγαθού. Φόβος για το τι θα επικρατήσει αύριο. Από την άλλη όμως αυτή η έλλειψη προκαλεί άλλα προβλήματα. Δεν κινείται η αγορά και δυστυχώς βουλιάζει σε μια κινούμενη άμμο με σοβαρές μελλοντικές παρενέργειες.

Διότι, προτιμότερο είναι να έχεις να βγάζεις από μέσα από τη ναφθαλίνη παρά να μην έχεις να βγάζεις καθόλου. Αλλά και αν στερέψει, που θα στερέψει, το μπαούλο; Τι γίνεται μετά;

Ποιος θα μας σώσει από τη ναφθαλίνη;

Διότι αυτή δεν τρώγεται!