ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! 23/02/2010

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ  23/02/2010

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Οι ελεγκτές έρχονται, η θειά μας η Αμερσούδα φεύγει!

Ήρθε βαρυγγωμώντας υπό το βαρύ φορτίο των αποσκευών της. Άφησε τις βαλίτσες κάτω, φουσκωμένες και ξεχειλωμένες από την εσωτερική πίεση, έσιαξε λίγο ένα κομάτι ύφασμα που εξείχε από την μια άκρη και προσπάθησε να το χώσει βαθιά, έφτιαξε το μαντήλι στο κεφάλι της που βρέθηκε να στέκει στραβά πάνω στα αχτένιστα μαλλιά της και κοίταξε με βλοσυρό βλέμμα μακριά στον ορίζοντα. Δεν κοιτούσε κανέναν στα μάτια.

- Φεύγω!

- Και πού πας;

- Δεν ξέρω! Μακριά από εδώ!

- Δηλαδή, πόσο μακριά;

- Όσο μακριά γίνεται! Θα γίνω αλλοδαπή! Θα αλλάξω εθνικότητα!

Τα πράγματα φαινόντουσαν σοβαρά. Ήταν όμως; Πώς της ήρθε; Και τι θα απογίνουμε χωρίς την αγαπημένη μας θειά;

- Δεν σηκώνει άλλο αναβολή, ούτε υπομονή! Αρκετά μέχρι εδώ! Φτάνει! Μεταναστεύω!

Ό,τι και να της είπαμε, ό,τι και αν της εξηγήσαμε στάθηκε σταθερή και ανένδοτη στις απόψεις της. Δεν άκουγε τίποτα, άδικος κόπος!

- Δεν μπορώ να πληρώνω εγώ τα σπασμένα άλλων! Βαρέθηκα! Πάνω από σαράντα χρόνια έχουμε οικονομική κρίση. Και δίνω, δίνω, δίνω συνέχεια. Μέχρι πότε; Θα πάω στην αλλοδαπή. Για να μεγαλουργήσω!

Με δυσκολία κρύψαμε τα υποχθόνια χαμόγελά μας για να μην μας καταλάβει η θειά μας η Αμερσούδα διότι λογικά δεν προλάβαινε να μεγαλουργήσει στην ηλικία της. Αλλά δεν έδινε μάλλον και μεγάλη σημασία σ’ αυτό.

Ανέφερε παραδείγματα του ξαδέρφου της του Μητσάρα, του κουμπάρου της του Πελοπίδα, του ανιψιού της του Αγησίλαου. Μεγαλουργούσαν στην αλλοδαπή!

Δεν τολμήσαμε να φέρουμε αντίρρηση στα λεγόμενά της και υποχωρήσαμε συμφωνώντας μαζί της. Όλοι οι ξενιτεμένοι της βρίσκονται καλά, κάνουν το κουμάντο τους και ζουν άνετα. Έγιναν αφεντικά και προοδεύουν. Και έχουν και υπαλλήλους στις δουλειές τους. Γιατί αυτό ήταν ο στόχος τους. Να έχουν την δική τους δουλειά. Όχι να είναι υπάλληλοι. Γιατί δεν γίνεται αυτό και στην χώρα τους αλλά αμετανόητο όνειρο τους είναι να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι; Ίσως δεν αντέχει η χώρα τόσα αφεντικά, ή ίσως είναι κάποια στιγμή που η ίδια η χώρα τα πνίγει και δεν τα αφήνει να αναπνεύσουν, ίσως...  Υπάρχουν πολλά ίσως ακόμα!

Τελικά καταφέραμε να μεταπείσουμε την θειά μας την Αμερσούδα, όχι να αλλάξει γνώμη, αλλά να αναβάλει για λίγο την αναχώρησή της. Διότι αν εγκαταλείψουμε το καράβι όλοι, θα καταποντιστεί αβοήθητο. Καλώς ή κακώς περιμένει βοήθεια από εμάς! Τουλάχιστον θα κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια και δεν θα έχουμε εφιάλτες και τύψεις βλέποντας τα ερείπια.

Και μετά;