- Τι έλεγες τις προάλλες; Ότι ζούμε σε ένα τρελοκομείο;
- Ναι!
- Καμία σχέση! Σε ένα τρελοκομείο υπάρχει μια οργάνωση, όλα
δουλεύουν ρολόι, οι ασθενείς δέχονται τις υπηρεσίες των γιατρών και των
νοσοκόμων, επικρατεί μια ηρεμία, μια αγαλλίαση. Ο καθένας είναι στον κόσμο του
και την απολαμβάνει τη ζωή του. Νιώθει μια ασφάλεια στον κόσμο του, δεν νιώθει
απειλή από πουθενά και κανέναν!
- Κάπου θες να το πας!
- Άμα θέλω, λέει! Εκεί θέλω να το πάω!
- Δηλαδή, θες να πεις ότι…
- Και που είμαι έξω τι καταλαβαίνω; Όχι πες μου τι
καταλαβαίνω; Από τη μια το μαύρο σκοτάδι, από την άλλη άλλο μαύρο σκοτάδι!
Παντού σκοτάδι! Από το πρωί μέχρι το βράδυ ένα άγχος να βρεις λεφτά! Διότι
χωρίς λεφτά δεν κινείται τίποτα. Και να πεις ότι έχω τίποτα πεντακοσάρικα κρυμμένα…
Όλο και κάτι θα γινόταν, θα τα έβγαζα στην επιφάνεια και όλο και κάτι θα έμενε
στην τσέπη… Αλλά σκοτάδι και από κει… Από την άλλη, σε λίγο θα φοβόμαστε να
ξεμυτίσουμε και από το σπίτι μας… Μπας και μας βρει καμιά αδέσποτη…
- Αν φοβάσαι τις αδέσποτες, φέξε μου και γλίστρησα… Αλλού θα
πέσουν οι αδέσποτες… εκεί που κάνουν πολύ θόρυβο, εκκωφαντικό!
- Που ξέρεις καμιά φορά… Μπορεί να ξεχαστεί κανένας μηχανισμός
και να… στο δόξα πατρί! Πάντως ό,τι και να πεις… Από τα προεόρτια φαίνεται ότι
θα ζήσουμε στιγμές αλήστου μνήμης…
- Τι μου λες!
- Όπως σε βλέπω και με βλέπεις, ή όπως δεν με βλέπεις και
δεν σε βλέπω! Οι καιροί είναι πονηροί, η Ευρώπη είναι άστα να πάνε! Οι
διαβουλεύσεις πάνε σύννεφο, κεκλεισμένων των θυρών, έτσι για την τιμή των
όπλων, και όποιος πλειοδοτήσει τα περισσότερα βγαίνει νικητής…
- Σου ξέφυγε λίγο το θέμα νομίζω… Παρεκκλίνεις και το
χάνεις…
- Μπράβο μου, καλά το πάω λοιπόν, αυτό θέλω… Να παρεκκλίνω…
Θα βρω το δρόμο μου, να είσαι σίγουρος!
- Ζήτω η τρέλα, λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου